Lefille seemed to be roaring at the

Lefille seemed to be roaring at the mercilessness of the world. It was the cry of a girl who couldn’t vent all this while. That’s right, because she had been betraying her emotions, her self reproach became even more painful. It was even more so, if the feelings she had been going against was the right one. Because of her strong conviction, her self reproach was even more unbearable.


And then, tears came out from the corner of Lefille’s eyes after her emotions burst forth.


The tears were filled with sorrow and suffering. It was the crystallization of a girl imprisoned by her responsibility and obligations.


… And finally, she calmed down and her breathing became steady. Lefille apologized for losing her composure and turned back once more. Without looking back, she bidded farewell as if it was forever.


“... I am sorry, Suimei-kun. It was for a short time, but I have been in your care.”


“Lefille!? Don’t go!! Wait!!”


The voice persuading her to stay didn’t reach the girl, and disappeared futilely into the air. Lefille ignored Suimei’s restraint, and started running with abnormal speed along the way they came with her crimson spirit powers.


“Hey. She really left…”


The mutters of Suimei who was left behind echoed in the forest. His voice couldn’t reach Lefille anymore.


He halted his legs chasing her, and lowered his outreached arm. Suimei stood stiffly on the spot.


She left just like that, to help those who cursed and chased her away. And also to forge ahead in the path she believes to be just.


“Tch…”


This fact made Suimei grit his teeth.


Was it fine for her to go like this? To a battle alone, where only despair waits.


Then chase her, Suimei thought. But if he went too, his life would be endangered. And of course, he would need to fight that Mazoku Rajas and his minions. It would be a brutal fight, and he might even die.


But he mustn’t die, He had his reasons. Suimei had to fulfill his father’s wish, and realize the ideal of the Association. He had already sworn to do so. Even if the one who made him swore was no longer amongst the living, even if this was decided one sidedly, an oath was still an oath. Once decided, he won’t give up until he fulfilled the promise. But would things be fine like this? If he accepted this, and use the excuse that he had things he needed to accomplish, he could move on and walk on his safe route. Could he ignore the battle that would be breaking out soon? And leave the girl to walk the path without salvation?


That’s right—


— The topic of his research was to save those who couldn’t find salvation. If he abandoned someone like that so he could continue his research, wouldn’t that be putting the cart before the horse?


He saw the contradiction in his introspection, and that voice echoed in his mind.


When did he start fearing death so much? When did he start to fear the unknown, and hesitate in stepping forward? When did he become so weak and cowardly, like those without power?


And so, he thought about it carefully. What was the power he possessed. He had been working hard to learn magic that surpass all the powerful mages since he was young. Didn’t the mystic exist in order to solve all the problems in the world? Wasn’t this the power that existed in order to not leave anyone who couldn’t reach salvation behind?


… The dilemma in his heart was wavering. But he arrived at this only answer a bit late. No, this only truth. Even though his heart was in conflict, the alarm in his head kept ringing. He wanted to put his own plans, victory, and defeat onto a scale and weigh them. But—

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Lefille ดูเหมือนจะ เป็นคำรามที่เวณซูเมอร์เกือบพันปีของโลก มันเป็นเสียงร้องของหญิงสาวที่ไม่สามารถระบายทั้งหมดนี้ในขณะที่ ใช่ เนื่องจากเธอได้ว่าอารมณ์ของเธอ เธอประณามตนเองกลายเป็นความเจ็บปวดยิ่งขึ้น มันก็ยิ่งขึ้นดังนั้น ถ้าเป็นความรู้สึกที่เธอได้รับไปกับคนเหมาะ เพราะเธอมั่นใจ เธอประณามตนเองก็ยิ่งทนไม่ได้แล้ว น้ำตาออกมาจากมุมของดวงตาของ Lefille หลังจากที่ระเบิดอารมณ์ของเธอไว้น้ำตาเต็มไป ด้วยความเศร้าโศกและความทุกข์ทรมาน การตกผลึกของสาวถูกขัง โดยความรับผิดชอบและภาระหน้าที่ของเธอได้… และในที่สุด เธอสงบลง และหายใจของเธอกลายเป็นมั่นคง Lefille โทษสำหรับการสูญเสียความสงบของเธอ และหันกลับมาอีกครั้ง ไม่กลับ อำลา bidded เธอเป็นถ้ามันเป็นตลอดไป“... ขอโทษ Suimei kun มันเป็นเวลาสั้น ๆ แต่ฉันได้รับในการดูแลของคุณ""Lefille ไม่ไป!! รอสักครู่!!"เสียงจูงใจเธอที่พักไม่ถึงสาว และหายไปในอากาศ futilely Lefille ละเว้นยับยั้งชั่งใจของ Suimei และเริ่มทำงาน ด้วยความเร็วปกติตามวิธีที่พวกเขามา ด้วยอำนาจวิญญาณเข้มของเธอ"เฮ้ จริง ๆ เธอ..."มุตเตอร์สของ Suimei ที่ถูกทิ้ง echoed ในป่า เสียงของเขาไม่สามารถเข้าถึง Lefille อีกต่อไปเขาหยุดขาไล่ และแขนของเขาสามารถลดลง Suimei stiffly ยืนบนจุดเธอเพียงต้องการที่ เพื่อช่วยผู้ที่สาปแช่ง และไล่เธอออกไป และ การเคลื่อนไปข้างหน้าในเส้นทางที่เธอจะมี"ชิ..."ความจริงข้อนี้ทำ Suimei วัสดุพ่นขัดฟันของเขาแก้ไขสำหรับคนเช่นนี้ ศึกคนเดียว ที่รอสิ้นหวังเท่านั้นแล้ว ไล่เธอ คิด Suimei แต่ถ้าเขาไปเกินไป ชีวิตของเขาจะใกล้สูญพันธุ์ และแน่นอน เขาจะต้องต่อสู้ที่ Rajas Mazoku และสมุนของเขา มันจะเป็นการต่อสู้ที่โหดร้าย และเขาอาจตายได้แต่เขาต้องไม่ตาย เขามีเหตุผลของเขา Suimei จะตามพ่อของเขา และบรรลุอุดมคติของสมาคม นอกจากนี้เขาแล้วก็สาบานได้ แม้ว่าผู้ที่ทำให้เขาสาบานได้ไม่ท่ามกลางชีวิต แม้นี้หนึ่งตัดสินใจ sidedly คำสาบานก็สาบาน เมื่อตัดสินใจ จะไม่ให้จนกว่าเขาปฏิบัติตามสัญญา แต่สิ่งที่จะดีเช่นนี้ ถ้าเขายอมรับนี้ ใช้แก้ตัวเขามีสิ่งที่ต้องทำ เขาสามารถย้าย และเดินบนเส้นทางของเขาปลอดภัย เขาอาจละเว้นการต่อสู้ที่จะทำลายออกเร็ว ๆ นี้ และปล่อยให้หญิงสาวที่เดินตามเส้นทางโดยไม่รอดใช่ —— หัวข้อวิจัยของเขาคือการ บันทึกที่ไม่พบความรอด ถ้าเขายกเลิกคนเช่นนั้นเพื่อให้เขาสามารถดำเนินการวิจัยของเขา ไม่ที่วางในรถเข็นก่อนม้าเขาเห็นความขัดแย้งที่วิปัสสนาของเขา และเสียงที่ดังก้องในใจของเขาเมื่อไหร่ที่เขาเริ่มกลัวตายมาก เมื่อเขาได้เริ่มการกลัวไม่รู้จัก และลังเลในการก้าวไปข้างหน้า เมื่อเขาทำเป็นอ่อนแอ และขี้ ขลาด เช่นเดียวกับที่ไม่มีพลังดังนั้นดังนั้น เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างรอบคอบแล้ว เขาบ้าพลังมาก เขาได้ทำงานอย่างหนักเพื่อเรียนรู้เวทมนตร์ที่ทำให้ผู้วิเศษที่มีประสิทธิภาพทั้งหมดตั้งแต่เด็ก ไม่ลึกลับมีอยู่เพื่อแก้ปัญหาทั้งหมดในโลก ไม่ใช้พลังงานที่มีอยู่เพื่อที่จะไม่ปล่อยให้ใครก็ตามที่ไม่สามารถเข้าถึงความรอดอยู่เบื้องหลัง… เขียงในหัวใจของเขาถูกรี ๆ รอ ๆ แต่เขามาที่คำตอบนี้เพียงช้าหน่อย ไม่มี ความจริงนี้เท่านั้น ถึงแม้ว่าหัวใจของเขาในความขัดแย้ง เก็บเสียงปลุกในหัวของเขา เขาต้องการวางแผนของเขาเอง ชัยชนะ และพ่ายแพ้บนเครื่องชั่ง และการชั่งน้ำหนักนั้น แต่ —

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Lefille ดูเหมือนจะคำรามในความโหดร้ายของโลก มันเป็นเสียงร้องของหญิงสาวคนหนึ่งที่ไม่สามารถระบายทั้งหมดในขณะนี้ ที่เหมาะสมเพราะเธอได้รับการทรยศต่อความรู้สึกของเธอตำหนิเธอเองก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น มันเป็นมากยิ่งขึ้นดังนั้นถ้าความรู้สึกที่เธอได้รับไปกับการเป็นหนึ่งที่เหมาะสม เนื่องจากความเชื่อมั่นที่แข็งแกร่งของเธอตำหนิเธอเองก็ยิ่งทนไม่ได้มากขึ้น. แล้วน้ำตาออกมาจากมุมของตา Lefille หลังจากที่ความรู้สึกของเธอระเบิดออกมา. น้ำตาที่เต็มไปด้วยความโศกเศร้าและความทุกข์ทรมาน มันเป็นตกผลึกของหญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกคุมขังโดยความรับผิดชอบและหน้าที่ของเธอ. ... และในที่สุดเธอก็สงบลงและการหายใจของเธอกลายเป็นที่มั่นคง Lefille ขอโทษสำหรับการสูญเสียความสงบของเธอและหันกลับมาอีกครั้ง โดยไม่หันกลับมามองเธอ bidded อำลาราวกับว่ามันเป็นตลอดไป. " ... ฉันขอโทษ, Suimei คุง มันเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ฉันได้รับในการดูแลของคุณ. " " Lefille !? อย่าไป !! รอ !! " เสียงชักจูงให้เธออยู่ไม่ถึงหญิงสาวที่หายไปและลมๆแล้งๆไปในอากาศ Lefille ละเว้นความยับยั้งชั่งใจ Suimei และเริ่มต้นทำงานด้วยความเร็วที่ผิดปกติไปตามทางที่พวกเขามาพร้อมกับพลังวิญญาณสีแดงเข้มของเธอ. "เฮ้ เธอทิ้งจริงๆ ... " พึมพำของ Suimei ที่ถูกทิ้งไว้ข้างหลังก้องอยู่ในป่า เสียงของเขาไม่สามารถเข้าถึง Lefille อีกต่อไป. เขาหยุดขาของเขาไล่เธอและลดแขน outreached ของเขา Suimei ยืนเคร่งครัดในจุด. เธอทิ้งเช่นเดียวกับที่จะช่วยให้ผู้ที่สาปแช่งและไล่เธอออกไป และยังเคลื่อนไปข้างหน้าในเส้นทางที่เธอเชื่อว่าจะเป็นเพียงแค่. "ชิ ... " ความจริงเรื่องนี้ทำให้ Suimei ขบฟันของเขา. คือมันที่ดีสำหรับเธอไปเช่นนี้หรือไม่ เพื่อการต่อสู้เพียงอย่างเดียวเท่านั้นที่สิ้นหวังรอ. จากนั้นก็ไล่เธอ Suimei คิด แต่ถ้าเขาไปเกินไปชีวิตของเขาจะได้รับการใกล้สูญพันธุ์ และแน่นอนว่าเขาจะต้องต่อสู้ที่ Mazoku Rajas และสมุนของเขา มันจะเป็นการต่อสู้ที่โหดร้ายและเขาก็อาจจะตาย. แต่เขาจะต้องไม่ตายเขามีเหตุผลของเขา Suimei มีการตอบสนองความต้องการของพ่อของเขาและตระหนักถึงอุดมคติของสมาคม เขาได้ปฏิญาณไว้แล้วที่จะทำเช่นนั้น แม้ว่าคนที่ทำให้เขาสาบานว่าจะไม่ได้อยู่ในหมู่นั่งเล่นแม้ว่านี้ได้มีการตัดสินใจอย่างใดอย่างหนึ่งข้างเดียว, คำสาบานก็ยังคงคำสาบาน เมื่อตัดสินใจที่เขาจะไม่ยอมแพ้จนกว่าเขาจะปฏิบัติตามสัญญา แต่สิ่งที่น่าจะดีเช่นนี้หรือไม่ ถ้าเขาได้รับการยอมรับนี้และใช้ข้ออ้างว่าเขามีสิ่งที่เขาต้องการที่จะประสบความสำเร็จเขาจะย้ายไปและเดินไปบนเส้นทางที่ปลอดภัยของเขา เขาอาจจะไม่สนใจการต่อสู้ที่จะถูกทำลายออกเร็ว ๆ นี้? และปล่อยให้หญิงสาวที่จะเดินเส้นทางโดยไม่รอด? นั่นคือขวา- หัวข้อการวิจัยของเขาคือการบันทึกผู้ที่ไม่สามารถพบกับความรอด ถ้าเขาทอดทิ้งคนที่ชอบว่าเพื่อให้เขาสามารถดำเนินการวิจัยของเขาไม่ว่าจะเป็นใส่รถเข็นก่อนที่ม้าหรือเขาเห็นความขัดแย้งในวิปัสสนาของเขาและเสียงที่ก้องอยู่ในใจของเขา. เมื่อไหร่ที่เขาเริ่มกลัวตายมาก? เขาก็เริ่มต้นเมื่อไม่รู้จักที่จะกลัวและลังเลในการก้าวไปข้างหน้า? เขาก็กลายเป็นเมื่ออ่อนแอและขี้ขลาดเช่นผู้ที่ไม่มีอำนาจและเพื่อให้เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างรอบคอบ สิ่งที่เป็นอำนาจที่เขามี เขาได้รับการทำงานอย่างหนักที่จะเรียนรู้มายากลที่เกินทั้งหมดผู้วิเศษที่มีประสิทธิภาพตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก ไม่ได้ลึกลับอยู่ในเพื่อที่จะแก้ปัญหาทั้งหมดในโลก? ไม่ใช่ว่าอำนาจที่มีอยู่เพื่อที่จะไม่ปล่อยให้ใครก็ตามที่ไม่สามารถเข้าถึงความรอดหลัง? ... ขึ้นเขียงในหัวใจของเขาได้รับการลังเล แต่เขามาถึงที่นี้เท่านั้นที่ตอบบิตปลาย ไม่มีนี้ความจริงเท่านั้น แม้ว่าหัวใจของเขาในความขัดแย้งปลุกในหัวของเขาเก็บไว้อื้อ เขาต้องการที่จะนำแผนของเขาเองชัยชนะและความพ่ายแพ้บนเครื่องชั่งน้ำหนักและชั่งน้ำหนักให้ แต่-