ModernismFrom Wikipedia, the free e

Modernism
From Wikipedia, the free encyclopedia
For other uses of the word, see Modernism (disambiguation). For the period in sociology beginning with industrialization, see Modernity.
Related terms are modern, modernist, contemporary, and postmodern.

Hans Hofmann, The Gate, 1959–60, collection: Solomon R. Guggenheim Museum. Hofmann was renowned not only as an artist but also as a teacher of art, and a modernist theorist both in his native Germany and later in the U.S. During the 1930s in New York and California he introduced Modernism and modernist theories to a new generation of American artists. Through his teaching and his lectures at his art schools in Greenwich Village and Provincetown, Massachusetts, he widened the scope of Modernism in the United States.[1]
Modernism is a philosophical movement that, along with cultural trends and changes, arose from wide-scale and far-reaching transformations in Western society in the late 19th and early 20th centuries. Among the factors that shaped Modernism were the development of modern industrial societies and the rapid growth of cities, followed then by the horror of World War I. Modernism also rejected the certainty of Enlightenment thinking, and many modernists rejected religious belief.[2][3]

Modernism, in general, includes the activities and creations of those who felt the traditional forms of art, architecture, literature, religious faith, philosophy, social organization, activities of daily life, and even the sciences, were becoming ill-fitted to their tasks and outdated in the new economic, social, and political environment of an emerging fully industrialized world. The poet Ezra Pound's 1934 injunction to "Make it new!" was the touchstone of the movement's approach towards what it saw as the now obsolete culture of the past. In this spirit, its innovations, like the stream-of-consciousness novel, atonal (or pantonal) and twelve-tone music, divisionist painting and abstract art, all had precursors in the 19th century.

A notable characteristic of Modernism is self-consciousness and irony concerning literary and social traditions, which often led to experiments with form, along with the use of techniques that drew attention to the processes and materials used in creating a painting, poem, building, etc.[4] Modernism explicitly rejected the ideology of realism[5][6][7] and makes use of the works of the past by the employment of reprise, incorporation, rewriting, recapitulation, revision and parody.[8][9][10]

Some commentators define Modernism as a mode of thinking—one or more philosophically defined characteristics, like self-consciousness or self-reference, that run across all the novelties in the arts and the disciplines.[11] More common, especially in the West, are those who see it as a socially progressive trend of thought that affirms the power of human beings to create, improve and reshape their environment with the aid of practical experimentation, scientific knowledge, or technology.[12] From this perspective, Modernism encouraged the re-examination of every aspect of existence, from commerce to philosophy, with the goal of finding that which was 'holding back' progress, and replacing it with new ways of reaching the same end. Others focus on Modernism as an aesthetic introspection. This facilitates consideration of specific reactions to the use of technology in the First World War, and anti-technological and nihilistic aspects of the works of diverse thinkers and artists spanning the period from Friedrich Nietzsche (1844–1900) to Samuel Beckett (1906–1989).[13]

Contents [hide]
1 History
1.1 Beginnings: the 19th century
1.1.1 The beginnings of Modernism in France
1.2 Explosion, early 20th century to 1930
1.3 Modernism continues: 1930–1945
2 After World War II (mainly the visual and performing arts)
2.1 Introduction
2.2 Theatre of the Absurd
2.3 Pollock and abstract influences
2.4 International figures from British art
2.5 In the 1960s after abstract expressionism
2.6 Pop art
2.7 Minimalism
2.7.1 Postminimalism
2.7.2 Collage, assemblage, installations
2.7.3 Neo-Dada
2.7.4 Performance and happenings
2.7.5 Intermedia, multi-media
2.7.6 Fluxus
2.8 Late period
2.9 Differences between Modernism and Postmodernism
2.10 Criticism and hostility to Modernism
3 See also
4 Notes
5 References
6 Further reading
7 External links
History[edit]
Beginnings: the 19th century[edit]

Eugène Delacroix's Liberty Leading the People, 1830, a Romantic work of art
According to one critic, Modernism developed out of Romanticism's revolt against the effects of the Industrial Revolution and bourgeois values: "The ground motive of modernism, Graff asserts, was criticism of the nineteenth-century bourgeois social order and its world view [...] the modernists, carrying the torch of romanticism".[5][6][7] While J. M. W. Turner (1775–1851), one of the greatest landscape painters of the 19th century, was a member of the Romantic movement, as "a pioneer in the study of light, colour, and atmosphere", he "anticipated the French Impressionists" and therefore Modernism "in breaking down conventional formulas of representation; [though] unlike them, he believed that his works should always express significant historical, mythological, literary, or other narrative themes".[14]

A Realist portrait of Otto von Bismarck
The dominant trends of industrial Victorian England, were also opposed, from about 1850, by the English poets and painters that constituted the Pre-Raphaelite Brotherhood, because of their "opposition to technical skill without inspiration".[15] They were influenced by the writings of the art critic John Ruskin (1819–1900), who had strong feelings about the role of art in helping to improve the lives of the urban working classes, in the rapidly expanding industrial cities of Britain.[16] Art critic Clement Greenberg describes the Pre-Raphaelite Brotherhood as proto-Modernists: "There the proto-Modernists were, of all people, the pre-Raphaelites (and even before them, as proto-proto-Modernists, the German Nazarenes. The Pre-Raphaelites actually foreshadowed Manet (1832–83), with whom Modernist painting most definitely begins. They acted on a dissatisfaction with painting as practiced in their time, holding that its realism wasn't truthful enough".[17] Rationalism has also had opponents in the philosophers Søren Kierkegaard (1813–55)[18] and later Friedrich Nietzsche (1844–1900), both of whom had significant influence on existentialism.[19]

However, the Industrial Revolution continued. Influential innovations included steam-powered industrialization, and especially the development of railways, starting in Britain in the 1830s,[20] and the subsequent advancements in physics, engineering, and architecture associated with this. A major 19th-century engineering achievement was The Crystal Palace, the huge cast-iron and plate glass exhibition hall built for The Great Exhibition of 1851 in London. Glass and iron were used in a similar monumental style in the construction of major railway terminals in London, such as Paddington Station (1854)[21] and King's Cross Station (1852).[22] These technological advances led to the building of later structures like the Brooklyn Bridge (1883) and the Eiffel Tower (1889). The latter broke all previous limitations on how tall man-made objects could be. These engineering marvels radically altered the 19th-century urban environment and the daily lives of people. The human experience of time itself was altered, with the development of electric telegraph from 1837,[23] and the adoption of standard time by British railway companies from 1845, and in the rest of the world over the next fifty years.[24]

But despite continuing technological advances, from the 1870s onward, the idea that history and civilization were inherently progressive, and that progress was always good, came under increasing attack. Arguments arose that the values of the artist and those of society were not merely different, but that Society was antithetical to Progress, and could not move forward in its present form. The philosopher Schopenhauer (1788–1860) (The World as Will and Idea, 1819) called into question the previous optimism, and his ideas had an important influence on later thinkers, including Nietzsche.[18] Two of the most significant thinkers of the period were biologist Charles Darwin (1809–82), author of On the Origin of Species by Means of Natural Selection (1859), and political scientist Karl Marx (1818–83), author of Das Kapital (1867). Darwin's theory of evolution by natural selection undermined religious certainty and the idea of human uniqueness. In particular, the notion that human beings were driven by the same impulses as "lower animals" proved to be difficult to reconcile with the idea of an ennobling spirituality.[25] Karl Marx argued that there were fundamental contradictions within the capitalist system, and that the workers were anything but free.[26]

Odilon Redon, Guardian Spirit of the Waters, 1878, charcoal on paper, The Art Institute of Chicago
The beginnings of Modernism in France[edit]
Historians, and writers in different disciplines, have suggested various dates as starting points for Modernism. Historian William Everdell, for example, has argued that Modernism began in the 1870s, when metaphorical (or ontological) continuity began to yield to the discrete with mathematician Richard Dedekind's (1831–1916) Dedekind cut, and Ludwig Boltzmann's (1844–1906) statistical thermodynamics.[27] Everdell also thinks Modernism in painting began in 1885–86 with Seurat's Divisionism, the "dots" used to paint A Sunday Afternoon on the Island of La Grande Jatte." On the other hand, visual art critic Clement Greenberg called Immanuel Kant (1724–1804) "the first real Modernist",[28] though he also wrote, "What can be safely called Modernism emerged in the middle of the last century—and rather locally, in France, with Baudelaire in literatu

Hans Hofmann, The Gate, 1959–60, collection: Solomon R. Guggenheim Museum. Hofmann was renowned not only as an artist but also as a teacher of art, and a modernist theorist both in his native Germany and later in the U.S. During the 1930s in New York and California he introduced Modernism and modernist theories to a new generation of American artists. Through his teaching and his lectures at his art schools in Greenwich Village and Provincetown, Massachusetts, he widened the scope of Modernism in the United States.[1]
Modernism is a philosophical movement that, along with cultural trends and changes, arose from wide-scale and far-reaching transformations in Western society in the late 19th and early 20th centuries. Among the factors that shaped Modernism were the development of modern industrial societies and the rapid growth of cities, followed then by the horror of World War I. Modernism also rejected the certainty of Enlightenment thinking, and many modernists rejected religious belief.[2][3]

Modernism, in general, includes the activities and creations of those who felt the traditional forms of art, architecture, literature, religious faith, philosophy, social organization, activities of daily life, and even the sciences, were becoming ill-fitted to their tasks and outdated in the new economic, social, and political environment of an emerging fully industrialized world. The poet Ezra Pound's 1934 injunction to "Make it new!" was the touchstone of the movement's approach towards what it saw as the now obsolete culture of the past. In this spirit, its innovations, like the stream-of-consciousness novel, atonal (or pantonal) and twelve-tone music, divisionist painting and abstract art, all had precursors in the 19th century.

A notable characteristic of Modernism is self-consciousness and irony concerning literary and social traditions, which often led to experiments with form, along with the use of techniques that drew attention to the processes and materials used in creating a painting, poem, building, etc.[4] Modernism explicitly rejected the ideology of realism[5][6][7] and makes use of the works of the past by the employment of reprise, incorporation, rewriting, recapitulation, revision and parody.[8][9][10]

Some commentators define Modernism as a mode of thinking—one or more philosophically defined characteristics, like self-consciousness or self-reference, that run across all the novelties in the arts and the disciplines.[11] More common, especially in the West, are those who see it as a socially progressive trend of thought that affirms the power of human beings to create, improve and reshape their environment with the aid of practical experimentation, scientific knowledge, or technology.[12] From this perspective, Modernism encouraged the re-examination of every aspect of existence, from commerce to philosophy, with the goal of finding that which was 'holding back' progress, and replacing it with new ways of reaching the same end. Others focus on Modernism as an aesthetic introspection. This facilitates consideration of specific reactions to the use of technology in the First World War, and anti-technological and nihilistic aspects of the works of diverse thinkers and artists spanning the period from Friedrich Nietzsche (1844–1900) to Samuel Beckett (1906–1989).[13]

Contents [hide] 
1 History
1.1 Beginnings: the 19th century
1.1.1 The beginnings of Modernism in France
1.2 Explosion, early 20th century to 1930
1.3 Modernism continues: 1930–1945
2 After World War II (mainly the visual and performing arts)
2.1 Introduction
2.2 Theatre of the Absurd
2.3 Pollock and abstract influences
2.4 International figures from British art
2.5 In the 1960s after abstract expressionism
2.6 Pop art
2.7 Minimalism
2.7.1 Postminimalism
2.7.2 Collage, assemblage, installations
2.7.3 Neo-Dada
2.7.4 Performance and happenings
2.7.5 Intermedia, multi-media
2.7.6 Fluxus
2.8 Late period
2.9 Differences between Modernism and Postmodernism
2.10 Criticism and hostility to Modernism
3 See also
4 Notes
5 References
6 Further reading
7 External links
History[edit]
Beginnings: the 19th century[edit]

Eugène Delacroix's Liberty Leading the People, 1830, a Romantic work of art
According to one critic, Modernism developed out of Romanticism's revolt against the effects of the Industrial Revolution and bourgeois values: "The ground motive of modernism, Graff asserts, was criticism of the nineteenth-century bourgeois social order and its world view [...] the modernists, carrying the torch of romanticism".[5][6][7] While J. M. W. Turner (1775–1851), one of the greatest landscape painters of the 19th century, was a member of the Romantic movement, as "a pioneer in the study of light, colour, and atmosphere", he "anticipated the French Impressionists" and therefore Modernism "in breaking down conventional formulas of representation; [though] unlike them, he believed that his works should always express significant historical, mythological, literary, or other narrative themes".[14]

A Realist portrait of Otto von Bismarck
The dominant trends of industrial Victorian England, were also opposed, from about 1850, by the English poets and painters that constituted the Pre-Raphaelite Brotherhood, because of their "opposition to technical skill without inspiration".[15] They were influenced by the writings of the art critic John Ruskin (1819–1900), who had strong feelings about the role of art in helping to improve the lives of the urban working classes, in the rapidly expanding industrial cities of Britain.[16] Art critic Clement Greenberg describes the Pre-Raphaelite Brotherhood as proto-Modernists: "There the proto-Modernists were, of all people, the pre-Raphaelites (and even before them, as proto-proto-Modernists, the German Nazarenes. The Pre-Raphaelites actually foreshadowed Manet (1832–83), with whom Modernist painting most definitely begins. They acted on a dissatisfaction with painting as practiced in their time, holding that its realism wasn't truthful enough".[17] Rationalism has also had opponents in the philosophers Søren Kierkegaard (1813–55)[18] and later Friedrich Nietzsche (1844–1900), both of whom had significant influence on existentialism.[19]

However, the Industrial Revolution continued. Influential innovations included steam-powered industrialization, and especially the development of railways, starting in Britain in the 1830s,[20] and the subsequent advancements in physics, engineering, and architecture associated with this. A major 19th-century engineering achievement was The Crystal Palace, the huge cast-iron and plate glass exhibition hall built for The Great Exhibition of 1851 in London. Glass and iron were used in a similar monumental style in the construction of major railway terminals in London, such as Paddington Station (1854)[21] and King's Cross Station (1852).[22] These technological advances led to the building of later structures like the Brooklyn Bridge (1883) and the Eiffel Tower (1889). The latter broke all previous limitations on how tall man-made objects could be. These engineering marvels radically altered the 19th-century urban environment and the daily lives of people. The human experience of time itself was altered, with the development of electric telegraph from 1837,[23] and the adoption of standard time by British railway companies from 1845, and in the rest of the world over the next fifty years.[24]

But despite continuing technological advances, from the 1870s onward, the idea that history and civilization were inherently progressive, and that progress was always good, came under increasing attack. Arguments arose that the values of the artist and those of society were not merely different, but that Society was antithetical to Progress, and could not move forward in its present form. The philosopher Schopenhauer (1788–1860) (The World as Will and Idea, 1819) called into question the previous optimism, and his ideas had an important influence on later thinkers, including Nietzsche.[18] Two of the most significant thinkers of the period were biologist Charles Darwin (1809–82), author of On the Origin of Species by Means of Natural Selection (1859), and political scientist Karl Marx (1818–83), author of Das Kapital (1867). Darwin's theory of evolution by natural selection undermined religious certainty and the idea of human uniqueness. In particular, the notion that human beings were driven by the same impulses as "lower animals" proved to be difficult to reconcile with the idea of an ennobling spirituality.[25] Karl Marx argued that there were fundamental contradictions within the capitalist system, and that the workers were anything but free.[26]

Odilon Redon, Guardian Spirit of the Waters, 1878, charcoal on paper, The Art Institute of Chicago
The beginnings of Modernism in France[edit]
Historians, and writers in different disciplines, have suggested various dates as starting points for Modernism. Historian William Everdell, for example, has argued that Modernism began in the 1870s, when metaphorical (or ontological) continuity began to yield to the discrete with mathematician Richard Dedekind's (1831–1916) Dedekind cut, and Ludwig Boltzmann's (1844–1906) statistical thermodynamics.[27] Everdell also thinks Modernism in painting began in 1885–86 with Seurat's Divisionism, the "dots" used to paint A Sunday Afternoon on the Island of La Grande Jatte." On the other hand, visual art critic Clement Greenberg called Immanuel Kant (1724–1804) "the first real Modernist",[28] though he also wrote, "What can be safely called Modernism emerged in the middle of the last century—and rather locally, in France, with Baudelaire in literatu

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

นี่จากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรีสำหรับใช้อื่น ๆ ของคำ ดูที่นี่ (แก้ความกำกวม) สำหรับระยะเวลาในการเริ่มต้นสังคมวิทยากับทวีความรุนแรงมาก ดูความทันสมัยคำที่เกี่ยวข้องทันสมัย วิธี ร่วมสมัย และหลังสมัยใหม่ฮันส์ Hofmann เดอะเก 1959-60 คอลเลกชัน: โซโลมอน R. Guggenheim Museum ฮอฟมานน์ได้ชื่อเสียงไม่เพียงแต่ เป็นศิลปินแต่ยังเป็นครูของศิลปะ theorist บุกเบิก ในเยอรมนีเจ้าของเขา ทั้ง ในสหรัฐอเมริกา ในระหว่างช่วงทศวรรษ 1930 ในนิวยอร์กและแคลิฟอร์เนีย เขาแนะนำสมัยและทฤษฎีวิธีการศิลปินอเมริกันรุ่นใหม่ สอนและการบรรยายของเขาที่โรงเรียนศิลปะของเขาในกรีนิชวิลเลจ และโพรวินซ์ แมสซาชูเซตส์ เขา widened ขอบเขตนี่ในสหรัฐอเมริกา [1]นี่เป็นความเคลื่อนไหวปรัชญาที่ เปลี่ยนแปลง และแนวโน้มทางวัฒนธรรมเกิดขึ้นจากแปลงทั้งขนาด และผับในสังคมของตะวันตกในในปลายศตวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษ ระหว่างปัจจัยที่รูปนี่มีการพัฒนาของสังคมอุตสาหกรรมสมัยใหม่ และการเติบโตอย่างรวดเร็วของเมือง แล้วตาม ด้วยสยองขวัญสมัยสงครามโลก I. ยังปฏิเสธความแน่นอนความคิดธรรม และหลาย modernists ปฏิเสธความเชื่อทางศาสนา [2] [3]นี่ ทั่วไป รวมถึงกิจกรรมการสร้างสรรค์ของคนที่รู้สึกแบบดั้งเดิมของศิลปะ สถาปัตยกรรม วรรณกรรม ศาสนา ปรัชญา องค์กรทางสังคม กิจกรรมของชีวิตประจำวัน และแม้แต่วิชาวิทยาศาสตร์ ได้กลายเป็นพอดีป่วยกับงาน และล้าสมัยใหม่เศรษฐกิจ สังคม และการเมืองสภาพแวดล้อมของโลกอุตสาหกรรมทั้งหมดเกิดขึ้นใน สั่ง 1934 กวี Ezra ปอนด์ของการ "ทำให้มันใหม่" ถูกให้เกิดประโยชน์วิธีการเคลื่อนไหวต่อสิ่งที่มันเห็นเป็นวัฒนธรรมขณะนี้ล้าสมัยในอดีต ในวิญญาณ นวัตกรรม เช่นนวนิยายกระแสสำนึก atonal (หรือ pantonal) และ twelve-tone เพลง divisionist ภาพวาด และนามธรรมนี้ศิลปะ ดี precursors ในศตวรรษนี้ลักษณะที่โดดเด่นสมัย self-consciousness และประชดที่เกี่ยวกับวรรณกรรม และสังคมประเพณี ซึ่งมักจะนำไปสู่การทดลองด้วยแบบฟอร์ม พร้อมกับการใช้เทคนิคต่าง ๆ ที่ดึงความสนใจไปที่กระบวนการและวัสดุที่ใช้ในการสร้างภาพ กลอน อาคาร ฯลฯ [4] นี่ชัดเจนปฏิเสธอุดมการณ์ของความสมจริง [5] [6] [7] และทำให้ใช้งานในอดีต โดยการจ้าง reprise จดทะเบียน การเขียน recapitulation ปรับปรุง และล้อเลียน [8] [9] [10]แสดงบางกำหนดนี่เป็นวิธีคิด — อย่าง น้อยหนึ่ง philosophically กำหนดลักษณะ ชอบ self-consciousness หรือตนเองอ้าง อิง ที่ทำงานข้าม novelties ทั้งหมดในศิลปะและสาขาวิชา [11] ทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตะวันตก คือผู้ที่เห็นมันเป็นแนวโน้มสังคมก้าวหน้าความคิดที่ affirms อำนาจของมนุษย์เพื่อสร้าง ปรับปรุง และเปลี่ยนสภาพแวดล้อมของพวกเขา ด้วยความช่วยเหลือ ของทดลองปฏิบัติ ความรู้ทางวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี [12] จากมุมมองนี้ นี่สนับสนุนให้การตรวจสอบทุกด้านของการดำรงอยู่ จากพาณิชย์กับปรัชญา โดยมีเป้าหมายเพื่อค้นหาว่า ที่บริษัทกลับ' ความคืบหน้า และเปลี่ยนวิธีใหม่ถึงสิ้นสุดเดียวกันอีกครั้ง อื่น ๆ เน้นนี่เป็นวิปัสสนาเป็นความงาม นี้ช่วยพิจารณาปฏิกิริยาเฉพาะกับการใช้เทคโนโลยีในสงครามโลกครั้งหนึ่ง และด้านเทคโนโลยีต่อต้าน และ nihilistic ของ thinkers หลากหลายและศิลปินรัฐระยะจากฟรีดริช Nietzsche (1844-1900) การ Samuel เบ็คเค็ทท์ (1906 – 1989) [13]เนื้อหา [ซ่อน] ประวัติศาสตร์ 11.1 จุดเริ่มต้นที่: ศตวรรษ1.1.1 ชิ้นนี่ในประเทศฝรั่งเศส1.2 การขยาย ต้นศตวรรษที่ 20 ถึง 19301.3 นี่ยังคง: 1930-19452 หลังสงครามโลก (ส่วนใหญ่ในภาพและศิลปะการแสดง)2.1 บทนำ2.2 ละครของไร้สาระ2.3 อิทธิพล Pollock และบทคัดย่อ2.4 ตัวเลขประเทศจากอังกฤษ2.5 ในปี 1960 หลังจากย่อ expressionism2.6 ป็อปอาร์ต2.7 โดย2.7.1 postminimalism2.7.2 ภาพตัดปะ ผสมผสาน การติดตั้ง2.7.3 นีโอ-Dada2.7.4 ประสิทธิภาพและสถาน2.7.5 intermedia สื่อ2.7.6 Fluxus2.8 รอบระยะเวลาล่าสุด2.9 ความแตกต่างระหว่างสมัย Postmodernism2.10 วิจารณ์และถกเถียงไปนี่3 ดูหมายเหตุ 4อ้างอิง 56 อ่านเพิ่มเติมเชื่อมโยงภายนอก 7[แก้ไข] ประวัติศาสตร์ชิ้น: ศตวรรษ [แก้ไข]Eugène ไมเคิลเสรีภาพนำประชาชน 1830 งานศิลปะแบบโรแมนติกตามนักวิจารณ์คนหนึ่ง สมัยพัฒนาจากกบฏของศิลปะจินตนิยมกับผลกระทบของการปฏิวัติอุตสาหกรรมและค่าชนชั้นกลาง: "แรงจูงใจดินสมัย Graff ยืนยัน ถูกวิจารณ์สั่งสังคมชนชั้นกลางศตวรรษปั้นจั่นและมุมมองของโลก [...] การ modernists พกพาไฟฉายของศิลปะจินตนิยม" [5] [6] [7] ในขณะที่ J. M. W. Turner (1775 แอดเด-1851), หนึ่งชื่อจิตรกรภูมิทัศน์ยิ่งใหญ่ที่สุดของศตวรรษที่ผ่านมา เป็นสมาชิกของขบวนการโรแมนติก เป็น "ผู้บุกเบิกในการศึกษาของแสง สี และบรรยากาศ" เขา "คาด Impressionists ฝรั่งเศส" และดังนั้นนี่ "ในการแบ่งสูตรทั่วไปของการแสดง [แต่] ซึ่งแตกต่างจากพวกเขา เขาเชื่อว่า งานของเขาควรเสมอด่วนสำคัญทางประวัติศาสตร์ ตำนาน วรรณกรรม หรืออื่น ๆ บรรยายชุด" [14]Realist แนวตั้งของออตโตฟอนบิสมาร์คแนวโน้มหลักของอุตสาหกรรมอังกฤษวิคตอเรียน ก็ยังข้าม จากประมาณ 1850 กวีอังกฤษและชื่อจิตรกรที่ทะลักเอล เนื่องจากพวกเขา "ต่อต้านการทักษะทางเทคนิคโดยไม่มีแรงบันดาลใจ" [15] พวกเขาได้รับอิทธิพลจากงานเขียนของนักวิจารณ์ศิลปะรัสคิ่นจอห์น (1819 – 1900), ที่มีความรู้สึกแข็งแรงเกี่ยวกับบทบาทในการช่วยชีวิตของชั้นทำงานการเมือง ในเมืองอุตสาหกรรมขยายตัวอย่างรวดเร็วของสหราชอาณาจักร [16] ศิลปะวิจารณ์ผลงานตะปาปาเคลเมนต์ที่ราฟาเอลที่อธิบายเป็นโปรโต Modernists: "โปรโต-Modernists มี ทุก คน pre-Raphaelites (และแม้แต่ก่อนที่พวกเขา เป็นโปรโตโปรโต-Modernists, Nazarenes เยอรมัน Pre-Raphaelites จริง foreshadowed Manet (1832 – 83), ซึ่งบุกเบิกจิตรกรรมมากที่สุดแน่นอนเริ่มต้น พวกเขาได้ปฏิบัติตามความไม่พอใจกับภาพวาดอย่างเวลา ถือว่า สมจริงความไม่สุจริตใจพอ" [17] rationalism ได้มีฝ่ายตรงข้ามในปรัชญา Søren Kierkegaard (1813 – 55) [18] และภายหลังฟรีดริช Nietzsche (1844-1900), ทั้งสองอย่างซึ่งมีอิทธิพลสำคัญในอัตถิภาวนิยม [19]อย่างไรก็ตาม การปฏิวัติอุตสาหกรรมต่อเนื่อง นวัตกรรมมีอิทธิพลรวมทวีความรุนแรงมากที่ใช้พลังงานไอน้ำ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาของรถไฟ เริ่มต้นในสหราชอาณาจักรใน 1830s, [20] และก้าวหน้าต่อมา ในฟิสิกส์ วิศวกรรม สถาปัตยกรรมที่เกี่ยวข้องกับการนี้ เดอะคริสตัลพาเลซ ถูกสำเร็จการวิศวกรรมศตวรรษหลักการใหญ่ cast-iron และกระจกนิทรรศการสร้างขึ้นสำหรับที่นิทรรศการครั้งยิ่งใหญ่ของ 1851 ในลอนดอน แก้วและเหล็กถูกใช้ในลักษณะอนุสาวรีย์ที่เหมือนกันในการก่อสร้างรถไฟหลักเทอร์มินัลในลอนดอน สถานีแพดดิงตัน (1854) [21] และคิงส์ครอสสถานี (1852) [22] ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีเหล่านี้นำไปสู่การสร้างโครงสร้างในภายหลังเช่นสะพาน Brooklyn (1883) และหอไอเฟล (จาก 1889) หลังยากจนข้อจำกัดก่อนหน้านี้ทั้งหมดในไหร่วัตถุที่มนุษย์สร้างขึ้นอาจเป็นได้ สาวิศวกรรมเหล่านี้ก็เปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมเมืองศตวรรษและในชีวิตประจำวันของคน ประสบการณ์มนุษย์เวลาตัวเองมีการเปลี่ยนแปลง กับการพัฒนาของโทรเลขไฟฟ้าจาก 1837, [23] และการยอมรับของเวลามาตรฐานของบริษัทการรถไฟอังกฤษ 1845 และ ในส่วนเหลือของโลก 50 ปีถัดไป [24]แต่แม้ มีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยี จาก 1870s เป็นต้นไป ดำเนินต่อไปคิดว่า ประวัติศาสตร์และอารยธรรมมีความก้าวหน้า และความคืบหน้าได้เสมอดี มาภายใต้การโจมตีเพิ่มขึ้น อาร์กิวเมนต์เกิดที่ค่าของศิลปินและของสังคมไม่แตกต่างกันเพียง แต่สังคมที่ถูก antithetical เพื่อความก้าวหน้า และไม่สามารถย้ายไปข้างหน้าในรูปแบบปัจจุบัน นักปราชญ์ Schopenhauer (1788 – 1860) (โลกเป็นความและความคิด 1819) เรียกว่าเป็นคำถามที่มองในแง่ดีก่อนหน้านี้ และความคิดของเขามีอิทธิพลต่อความสำคัญในภายหลัง thinkers รวมถึง Nietzsche [18] สอง thinkers ที่สำคัญของนักชีววิทยาชาร์ลส์ดาร์วิน (1809-82), ผู้เขียนบนจุดเริ่มต้นของพันธุ์ โดยธรรมชาติ (ปี 1859), และนักวิทยาศาสตร์เมืองคาร์ล Marx (1818-83), ผู้เขียนของ Das Kapital (1867) ได้ ทฤษฎีวิวัฒนาการโดยการคัดเลือกโดยธรรมชาติของดาร์วินทำลายศาสนาแน่นอนและความคิดของมนุษย์ไม่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความว่า มนุษย์ถูกขับเคลื่อน ด้วยแรงกระตุ้นเดียวกันเป็น "สัตว์ด้านล่าง" พิสูจน์ให้ยากที่จะกระทบกับความคิดของจิตวิญญาณที่ ennobling [25] คาร์ล Marx โต้เถียงว่า มีกันข้ามพื้นฐานภายในระบบทุน และที่ ผู้ปฏิบัติงานมีอิสระอะไรแต่ [26]Odilon Redon เทพารักษ์น้ำ 1878 ถ่านบนกระดาษ สถาบันศิลปะที่ของเมืองชิคาโกชิ้นนี่ในฝรั่งเศส [แก้ไข]นักประวัติศาสตร์ และนักเขียนในสาขาวิชาต่าง ๆ ได้แนะนำต่าง ๆ ที่เป็นจุดเริ่มต้นในสมัย นักประวัติศาสตร์ William Everdell ตัวอย่าง ได้โต้เถียงว่า นี่เริ่มใน 1870s เมื่อความต่อเนื่องเชิงเปรียบเทียบ (หรือโต้) เริ่มให้ผลผลิตจะแยกกันกับนักคณิตศาสตร์ (1831 – 1916) ของริชาร์ด Dedekind Dedekind ตัด และตัวโบลทซ์มานน์ลุดวิกแห่งของ (1844-1906) อุณหพลศาสตร์สถิติ [27] Everdell ยังคิดนี่ในจิตรกรรมเริ่มใน 1885 – 86 กับวิภาคนิยมของ Seurat "จุด" ใช้บ้ายบ่ายวันอาทิตย์บนเกาะของ La Grande Jatte " บนมืออื่น ๆ ทัศนศิลป์วิจารณ์ผลงานตะปาปาเคลเมนต์ที่เรียกว่าชาติอิมมานูเอล Kant (1724-1804) "ที่แรกจริง Modernist", [28] แม้ว่าเขายังเขียน, "อะไรได้อย่างปลอดภัยนี่เรียกว่าเกิดระหว่างศตวรรษที่ผ่านมา — และค่อนข้างเฉพาะ ฝรั่งเศส กับบอเดแลร์ใน literatu

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

สมัยจากวิกิพีเดียสำหรับความหมายอื่นของคำให้ดูสมัยใหม่(disambiguation) สำหรับรอบระยะเวลาในสังคมวิทยาเริ่มต้นด้วยการพัฒนาอุตสาหกรรมให้ดูทันสมัย. ข้อกำหนดที่เกี่ยวข้องทันสมัยสมัยร่วมสมัยและหลังสมัยใหม่. ฮันส์ Hofmann ประตูที่ 1959-1960, คอลเลกชัน: Solomon R. Guggenheim พิพิธภัณฑ์ Hofmann เป็นที่รู้จักไม่เพียง แต่เป็นศิลปิน แต่ยังเป็นครูสอนศิลปะและทฤษฎีสมัยใหม่ทั้งในเยอรมนีบ้านเกิดของเขาและต่อมาในสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษที่ 1930 ในนิวยอร์กและแคลิฟอร์เนียเขาแนะนำสมัยใหม่และทฤษฎีสมัยใหม่เพื่อคนรุ่นใหม่ของอเมริกัน ศิลปิน ผ่านการเรียนการสอนของเขาและการบรรยายของเขาที่โรงเรียนสอนศิลปะของเขาในหมู่บ้านกรีนวิชและวิน, แมสซาชูเซตเขากว้างขอบเขตของสมัยใหม่ในประเทศสหรัฐอเมริกา. [1] สมัยคือการเคลื่อนไหวทางปรัชญาที่มาพร้อมกับแนวโน้มทางวัฒนธรรมและการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจากกว้าง ขนาดและไกลถึงการเปลี่ยนแปลงในสังคมตะวันตกในช่วงปลายทศวรรษที่ 19 และต้นศตวรรษที่ 20 ปัจจัยที่มีรูปทรงสมัยใหม่มีการพัฒนาของสังคมอุตสาหกรรมที่ทันสมัยและมีการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของเมืองแล้วตามด้วยความน่ากลัวของสงครามโลกครั้งที่หนึ่งสมัยยังปฏิเสธความเชื่อมั่นของการคิดการตรัสรู้และธรรมเนียมหลายปฏิเสธความเชื่อทางศาสนา. [2] [ 3] สมัยโดยทั่วไปรวมถึงกิจกรรมและการสร้างสรรค์ของผู้ที่รู้สึกว่ารูปแบบดั้งเดิมของศิลปะสถาปัตยกรรมวรรณกรรมศรัทธาในศาสนาปรัชญาองค์กรทางสังคมกิจกรรมในชีวิตประจำวันและแม้กระทั่งวิทยาศาสตร์ได้กลายเป็นไม่ดีพอดีกับ งานของพวกเขาและล้าสมัยในทางเศรษฐกิจใหม่สังคมและสภาพแวดล้อมทางการเมืองของอุตสาหกรรมที่เกิดขึ้นใหม่อย่างเต็มที่โลก กวีเอซร่าปอนด์ของคำสั่ง 1934 ที่จะ "ทำให้ใหม่!" เป็นมาตรฐานของวิธีการเคลื่อนไหวที่มีต่อสิ่งที่เห็นว่าเป็นวัฒนธรรมสมัยนี้ที่ผ่านมา ในจิตวิญญาณนี้นวัตกรรมเช่นนวนิยายกระแสของสติท่วงทำนอง (หรือ pantonal) และเพลงสิบสองเสียง, ภาพวาด divisionist และศิลปะนามธรรมทั้งหมดมีสารตั้งต้นในศตวรรษที่ 19. ลักษณะที่โดดเด่นของสมัยเป็นตัวเองมีสติ และถ้อยคำที่เกี่ยวข้องกับประเพณีวรรณกรรมและสังคมซึ่งมักจะนำไปสู่การทดลองกับรูปแบบพร้อมกับการใช้เทคนิคที่ดึงความสนใจไปกระบวนการและวัสดุที่ใช้ในการสร้างภาพวาด, บทกวี, อาคาร ฯลฯ [4] สมัยอย่างชัดเจนปฏิเสธอุดมการณ์ ของจริง [5] [6] [7] และทำให้การใช้งานที่ผ่านมาโดยการจ้างงานของบรรเลงที่รวมตัวกันเขียนใหม่, ย้ำการแก้ไขและล้อเลียน. [8] [9] [10] บางคนกำหนดสมัยเป็น โหมดของความคิดหนึ่งหรือมากกว่าลักษณะที่กำหนดไว้ปรัชญาเช่นประหม่าหรือตัวเองอ้างอิงที่ใช้ใน novelties ทั้งหมดในศิลปะและสาขาวิชาที่. [11] พบมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวสต์เป็นคนที่ไม่เห็นมัน เป็นแนวโน้มความก้าวหน้าในทางสังคมของความคิดที่ยืนยันอำนาจของมนุษย์ในการสร้างปรับปรุงและปรับสภาพแวดล้อมของพวกเขาด้วยความช่วยเหลือของการทดลองปฏิบัติความรู้ทางวิทยาศาสตร์หรือเทคโนโลยี. ได้ [12] จากมุมมองนี้สมัยได้รับการสนับสนุนเรื่องการตรวจสอบของทุก ทุกแง่มุมของการดำรงอยู่จากการค้ากับปรัชญาโดยมีเป้าหมายในการหาสิ่งที่ถูก 'ถือกลับ' ความคืบหน้าและแทนที่มันด้วยวิธีการใหม่ ๆ ในการเข้าถึงปลายเดียวกัน อื่น ๆ มุ่งเน้นไปที่สมัยเป็นวิปัสสนาความงาม นี้อำนวยความสะดวกการพิจารณาของปฏิกิริยาที่เฉพาะเจาะจงเพื่อการใช้เทคโนโลยีในสงครามโลกครั้งที่หนึ่งและด้านการต่อต้านเทคโนโลยีและพวกทำลายผลงานของนักคิดที่มีความหลากหลายและศิลปินทอดระยะเวลาตั้งแต่ฟรีดริชนิท (1844-1900) ซามูเอล Beckett (1906-1989 ) [13]. [ซ่อน] 1 ประวัติความเป็นมา1.1 จุดเริ่มต้น: ศตวรรษที่ 19 1.1.1 จุดเริ่มต้นของสมัยในฝรั่งเศส1.2 ระเบิดในช่วงต้นศตวรรษที่ 20 1930 1.3 สมัยยังคง: 1930-1945 2 หลังจากสงครามโลกครั้งที่สอง (ส่วนใหญ่เป็นภาพ และศิลปะการแสดง) 2.1 บทนำ2.2 โรงละครแห่งไร้สาระ2.3 Pollock และอิทธิพลนามธรรม2.4 ตัวเลขระหว่างประเทศจากศิลปะอังกฤษ2.5 ในปี 1960 หลังจากที่สรุป expressionism 2.6 ศิลปะป๊อป2.7 Minimalism 2.7.1 Postminimalism 2.7.2 Collage, การชุมนุม, การติดตั้ง2.7.3 ใหม่ -Dada 2.7.4 ผลการปฏิบัติงานและเหตุการณ์2.7.5 Intermedia หลายสื่อ2.7.6 Fluxus 2.8 ระยะเวลาปลาย2.9 ความแตกต่างระหว่างสมัยและ Postmodernism 2.10 คำติชมและความเกลียดชังที่จะสมัย3 ดูเพิ่มเติม4 หมายเหตุ5 อ้างอิง6 อ่านเพิ่มเติม7 การเชื่อมโยงภายนอกประวัติศาสตร์[ แก้ไข] จุดเริ่มต้น: ศตวรรษที่ 19 [แก้ไข] Eugène Delacroix เสรีภาพนำคน 1830 งานที่โรแมนติกของศิลปะตามที่นักวิจารณ์คนหนึ่งสมัยการพัฒนามาจากการประท้วงยวนใจกับผลกระทบของการปฏิวัติอุตสาหกรรมและค่านิยมของชนชั้นกลาง"แรงจูงใจที่พื้นดิน ของสมัย, การปลูกถ่ายอวัยวะอ้างเป็นคำวิจารณ์ของสิบเก้าศตวรรษชนชั้นกลางเพื่อสังคมและมุมมองของโลก [... ] ธรรมเนียมถือคบเพลิงของยวนใจ ". [5] [6] [7] ในขณะ JMW Turner (1775- 1851) ซึ่งเป็นหนึ่งในจิตรกรภูมิทัศน์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของศตวรรษที่ 19 เป็นสมาชิกของขบวนการโรแมนติกเป็น "ผู้บุกเบิกในการศึกษาของแสงสีและบรรยากาศที่" เขา "ที่คาดว่าจะประพันธ์ชาวฝรั่งเศส" และดังนั้นจึงสมัย "ใน หมดสภาพความสูตรธรรมดาของการเป็นตัวแทน; [แต่] แตกต่างจากพวกเขาเขาเชื่อว่าผลงานของเขาควรจะแสดงอย่างมีนัยสำคัญทางประวัติศาสตร์ตำนานวรรณกรรมหรือรูปแบบการเล่าเรื่องอื่น ๆ ". [14] ภาพความจริงของออตโตฟอนบิสมาร์กแนวโน้มที่โดดเด่นของอุตสาหกรรมวิคตอเรียอังกฤษเป็นศัตรูยังจากเกี่ยวกับ 1850 โดยกวีภาษาอังกฤษและจิตรกรที่ประกอบด้วย Pre-ราฟาเอลภราดรเพราะ "ความขัดแย้งกับทักษะทางเทคนิคโดยไม่ต้องแรงบันดาลใจ" ของพวกเขา. [15] พวกเขาได้รับอิทธิพลจากงานเขียนของนักวิจารณ์ศิลปะจอห์นรัสกิน (1819-1900) ที่มีความรู้สึกดีเกี่ยวกับบทบาทของศิลปะในการช่วยปรับปรุงชีวิตของการเรียนการทำงานในเมืองในการขยายตัวอย่างรวดเร็วเมืองอุตสาหกรรมของสหราชอาณาจักร [16] นักวิจารณ์ศิลปะผ่อนผันกรีนเบิร์กอธิบายก่อนราฟาเอลภราดรภาพเป็นโปรธรรมเนียม:. "มี โปรธรรมเนียมเป็นของทุกคนก่อน Raphaelites (และแม้กระทั่งก่อนที่พวกเขาเป็นโปรโปรธรรมเนียมที่คริสต์เยอรมัน. ก่อน Raphaelites จริงคาดเดามาเนต์ (1832-1883) ซึ่งภาพวาดสมัยแน่นอนที่สุด เริ่มต้น พวกเขาอยู่บนพื้นฐานของความไม่พอใจกับภาพวาดเป็นประสบการณ์ในเวลาของพวกเขาถือได้ว่าเป็นธรรมชาติของมันไม่ได้เป็นความจริงพอ ". [17] Rationalism ยังมีฝ่ายตรงข้ามในนักปรัชญาSørenเคอ (1813-1855) [18] และต่อมาฟรีดริชนิท ( 1844-1900) ทั้งสองคนมีอิทธิพลสำคัญในการเป็นอยู่. [19] อย่างไรก็ตามการปฏิวัติอุตสาหกรรมอย่างต่อเนื่อง. อิทธิพลนวัตกรรมรวมอุตสาหกรรมไอน้ำขับเคลื่อนและโดยเฉพาะอย่างยิ่งการพัฒนาของรถไฟที่เริ่มต้นในสหราชอาณาจักรในยุค 1830 [20] และ ความก้าวหน้าที่ตามมาในฟิสิกส์วิศวกรรมและสถาปัตยกรรมที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้. ให้บริการที่สำคัญในศตวรรษที่ 19 ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนด้านวิศวกรรมเป็นคริสตัลพาเลซ, ขนาดใหญ่หล่อเหล็กและแผ่นห้องโถงนิทรรศการแก้วที่สร้างขึ้นสำหรับนิทรรศการใหญ่ 1851 ในกรุงลอนดอน. แก้วและเหล็กอยู่ นำมาใช้ในรูปแบบที่ยิ่งใหญ่ที่คล้ายกันในการก่อสร้างของอาคารผู้โดยสารรถไฟที่สำคัญในกรุงลอนดอนเช่นสถานี Paddington (1854) [21] และสถานีคิงส์ครอ (1852). [22] เหล่านี้ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีที่นำไปสู่การสร้างโครงสร้างภายหลังเช่นบรูคลิที่ สะพาน (1883) และหอไอเฟล (1889) หลังหักข้อ จำกัด ก่อนหน้านี้ทั้งหมดเกี่ยวกับวิธีวัตถุที่มนุษย์สร้างขึ้นอาจจะสูง เหล่านี้มหัศจรรย์ทางวิศวกรรมอย่างรุนแรงการเปลี่ยนแปลงในศตวรรษที่ 19 สภาพแวดล้อมของเมืองและชีวิตประจำวันของผู้คน ประสบการณ์ของมนุษย์ของเวลาที่ตัวเองมีการเปลี่ยนแปลงด้วยการพัฒนาของโทรเลขไฟฟ้าจาก 1837 [23] และการยอมรับของเวลามาตรฐานโดย บริษัท รถไฟจากอังกฤษ 1845 และในส่วนที่เหลือของโลกในอีกห้าสิบปี. [24] แต่แม้จะมีความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีอย่างต่อเนื่องจากยุค 1870 เป็นต้นมาความคิดที่ว่าประวัติศาสตร์และอารยธรรมมีความก้าวหน้าโดยเนื้อแท้และความคืบหน้าว่าเป็นสิ่งที่ดีเสมอมาภายใต้การโจมตีที่เพิ่มขึ้น ข้อโต้แย้งที่เกิดขึ้นว่าค่าของศิลปินและผู้ที่อยู่ในสังคมที่แตกต่างกันไม่เพียง แต่สังคมก็ถือเป็นความคืบหน้าและไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าในรูปแบบปัจจุบัน นักปรัชญาสช (1788-1860) (ในโลกที่จะเป็นไอเดีย 1819) เรียกว่าเป็นคำถามก่อนหน้านี้มองในแง่ดีและความคิดของเขามีอิทธิพลสำคัญในนักคิดที่ต่อมารวมทั้งนิท. [18] สองของนักคิดที่สำคัญที่สุดของ ระยะเวลาที่เป็นนักชีววิทยา Charles Darwin (1809-1882) เขียนบนกำเนิดของสายพันธุ์โดยวิธีการคัดเลือกโดยธรรมชาติ (1859) และนักวิทยาศาสตร์ทางการเมือง Karl Marx (1818-1883) เขียน Das Kapital (1867) ทฤษฎีวิวัฒนาการของดาร์วินโดยการคัดเลือกโดยธรรมชาติทำลายความเชื่อมั่นทางศาสนาและความคิดของมนุษย์เป็นเอกลักษณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความคิดที่ว่ามนุษย์ได้แรงหนุนจากแรงกระตุ้นเช่นเดียวกับ "สัตว์ชั้นต่ำ" พิสูจน์แล้วว่าเป็นเรื่องยากที่จะคืนดีกับความคิดของจิตวิญญาณ ennobling ได้. [25] คาร์ลมาร์กซ์ที่ถกเถียงกันอยู่ว่ามีความขัดแย้งพื้นฐานในระบบทุนนิยมและ ว่าคนงานอะไร แต่ฟรี. [26] Odilon Redon ผู้พิทักษ์วิญญาณของน้ำ 1,878 ถ่านบนกระดาษที่สถาบันศิลปะแห่งชิคาโกจุดเริ่มต้นของสมัยในฝรั่งเศส[แก้ไข] นักประวัติศาสตร์และนักเขียนในสาขาวิชาที่แตกต่างกันมีข้อเสนอแนะ หลายวันเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับการสมัยใหม่ ประวัติศาสตร์วิลเลียม Everdell ตัวอย่างเช่นมีคนแย้งว่าสมัยเริ่มต้นขึ้นในยุค 1870 เมื่อเปรียบเทียบ (หรือ ontological) ต่อเนื่องเริ่มที่จะยอมจำนนต่อเนื่องกับนักคณิตศาสตร์ของริชาร์ด Dedekind (1831-1916) ตัด Dedekind และลุดวิก Boltzmann ของ (1844-1906) ทางสถิติ อุณหพลศาสตร์. [27] Everdell ยังคิดว่าสมัยในการวาดภาพเริ่มต้นในปี 1885-1886 ที่มี Divisionism Seurat ของการ "จุด" ที่ใช้ในการวาดบ่ายวันอาทิตย์บนเกาะ La Grande Jatte. "ในทางกลับกันนักวิจารณ์ศิลปะภาพผ่อนผันกรีนเบิร์กที่เรียกว่า จิตวิทยา (1724-1804) ว่า "จริงสมัยแรก" [28] แม้ว่าเขายังเขียนว่า "สิ่งที่สามารถเรียกได้อย่างปลอดภัยสมัยโผล่ออกมาในช่วงกลางของศตวรรษที่ผ่านมาและค่อนข้างเฉพาะในประเทศฝรั่งเศสกับโบดแลร์ในวรรณกรรมสำหรับ

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

ใจ จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรีสำหรับ
อื่น ๆ ใช้คำที่ดูสมัยใหม่ ( disambiguation ) สำหรับระยะเวลาในการเริ่มต้นกับสังคมวิทยาอุตสาหกรรม เห็นความทันสมัย .
ที่เกี่ยวข้องข้อตกลงที่ทันสมัย , สมัยใหม่ , ร่วมสมัย , และหลังสมัยใหม่ .

ฮัน ฮอฟมันน์ , ประตู , 1959 – 60 , คอลเลกชัน : พิพิธภัณฑ์ไดโนเสาร์ภูเวียง .ฮอฟมานน์ได้มีชื่อเสียงไม่เพียง แต่เป็นศิลปิน แต่ยังเป็นครูศิลปะและสมัยใหม่ทฤษฎีทั้งในเยอรมัน บ้านเกิดของเขา และต่อมาในสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษที่ 1930 ในนิวยอร์กและแคลิฟอร์เนียเขาแนะนำทฤษฎีสมัยใหม่ และสมัยใหม่เพื่อคนรุ่นใหม่ของศิลปินอเมริกัน ผ่านการสอนและบรรยายในโรงเรียนศิลปะใน Greenwich Village และ โพรวินซ์ทาวน์ , Massachusetts ,เขาขยายขอบเขตของสมัยใหม่นิยมในสหรัฐอเมริกา [ 1 ]
สมัยใหม่เป็นปรัชญาการเคลื่อนไหวนั้น พร้อมกับแนวโน้มทางวัฒนธรรมและการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจากขนาดกว้างและการแปลงกว้างขวางในสังคมตะวันตกในศตวรรษที่ 19 และศตวรรษที่ 20 ก่อน ระหว่างองค์ประกอบที่มีรูปทรงสมัยใหม่มีการพัฒนาของสังคมอุตสาหกรรมสมัยใหม่และการเติบโตอย่างรวดเร็วของเมืองตามมาด้วยหนังสยองขวัญของสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง สมัยยังปฏิเสธความแน่นอนของธรรมคิด และหลายคนสมัยใหม่ปฏิเสธความเชื่อทางศาสนา [ 2 ] [ 3 ]

สมัยใหม่โดยทั่วไปรวมถึงกิจกรรมและการสร้างสรรค์ของผู้ที่รู้สึกว่ารูปแบบดั้งเดิมของศิลปะ สถาปัตยกรรม วรรณกรรม ศาสนา ความเชื่อ สังคม ปรัชญา กิจกรรมของชีวิตประจำวัน และวิทยาศาสตร์กลายเป็นป่วยพอดีกับงานของพวกเขาและล้าสมัยในใหม่ทางเศรษฐกิจ สังคม และสภาพแวดล้อมทางการเมืองของประเทศอุตสาหกรรมใหม่เต็มโลก เอซร่าปอนด์ของกวี 1934 สั่ง " ให้ใหม่ ! เป็นวัดของวิธีการของการเคลื่อนไหวที่มีต่อสิ่งที่มันเห็นเป็นวัฒนธรรมที่ล้าสมัยไปแล้วในอดีต ในจิตวิญญาณของนวัตกรรมนี้ เหมือนนวนิยายกระแสสติท่วงทำนอง ( หรือ pantonal ) และสิบสองโทน ดนตรี ภาพวาด และงานศิลปะนามธรรม divisionist ก็ตั้งต้นในศตวรรษที่ 19

ลักษณะเด่นของสมัยใหม่คือตนเอง และการเกี่ยวกับวรรณกรรมและสังคมประเพณี ซึ่งมักจะนำไปสู่การทดลองกับรูปแบบ พร้อมกับการใช้เทคนิคที่ดึงความสนใจไปที่กระบวนการและวัสดุที่ใช้ ในการวาดภาพ แต่งกลอนอาคาร ฯลฯ [ 4 ] สมัยใหม่อย่างชัดเจนปฏิเสธลัทธิสัจนิยม [ 5 ] [ 6 ] [ 7 ] และทำให้ใช้งานในอดีต โดยการจ้างงานของบรรเลงประสาน เขียนใหม่ , การสรุป ทบทวนและล้อเลียน [ 8 ] [ 9 ] [ 10 ]

แสดงความเห็นบางคนนิยามสมัยใหม่เป็น โหมดของการคิดหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งอย่างใจเย็นอธิบายลักษณะเหมือนตนเองหรือการอ้างอิงตนเอง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.