บทที่ 1The first murdersSherlock Ho

บทที่ 1

The first murders
Sherlock Holmes became a detective in 1877, four years before I met him. At first he enjoyed every case, but soon he began to find the work easy. Ten years later he was famous, but he was unhappy and bored.
'The modern criminal is so painfully slow and stupid,' he often said. 'I need an interesting case, Watson, one which will make me think. Are there no clever thieves or murderers in the world these days?'
It is dangerous for a very intelligent man like Holmes to become bored. Some days he grew violent and once he shot several bullets into the walls of his room. He also began to use cocaine.
Does my reader know about cocaine, I wonder? Perhaps it is no longer used in the world of 1976. It is a useful medicine, and doctors rightly give it to patients who are in pain. But Holmes had no disease of the body. He used cocaine as a drug, because he enjoyed it. It made the long days seem more exciting. Soon he needed it every day, and could not live without it.
I told him to stop, but he only laughed at me. 'My dear fellow, I wish I could! Only bring me an interesting case, a difficult problem, and I shall forget my cocaine!'
One day in 1888 a note arrived from Scotland Yard. When Holmes opened it, he laughed and jumped to his feet. 'Inspector Lestrade wishes to see me,' he said. 'The police need my help, Watson. You know, of course, that someone is murdering women in Whitechapel?'
'Of course,' I replied. 'The newspapers are full of it. Three women are dead, and the police seem unable to find the killer. Everybody knows this. Life is cheap on the streets of White chapel for women of that kind. What can interest you in their miserable deaths?'
'It is an extraordinary case, Watson,' Holmes cried. 'I have been studying it. I knew the police would need my help. Shall I tell you the facts?'
'Please do!' I said. Was this going to be one of Sherlock Holmes's great cases? I hoped that at last he had found something to interest him.
'The women who died were poor, and neither young nor beautiful,' he told me. 'So they were not killed for money or for love. Why were they killed? That is one mystery. There is another. Each woman was killed with a knife. The word "killed", Watson, cannot describe the violent and terrible ways in which they were murdered. They were cut up like meat. The stomach of one was opened, the head of another almost cut from her body. But this is not the worst. There are things that even the newspapers will not describe.'
He showed me a doctor's report on one of the bodies. As I read it, a sick feeling carne over me.
'What man could do this?' I asked. 'What possible reason could he have to do this to a woman? Why, Holmes, why?' He smiled coolly at me.
'Why indeed? That is the real interest of this case. In themselves, these deaths are not important. Women like that are murdered every week. But why does this killer cut them up? Why rip the bodies to pieces with a knife? That is the question which makes this case so exciting!,
If anyone can stop these terrible murders, Holmes is that man, I thought. This case could become his greatest success.
At that moment somebody knocked at the door.
'Ah, come in, Inspector,' Holmes said. 'I understand you have finally decided to ask me to help you catch this Whitechapel murderer.'
Inspector Lestrade did not look very pleased. 'Not at all, Mr Holmes,' he said. 'I was just passing Baker Street, and I know you find these cases interesting.'
'How kind!' Holmes said. 'Please tell us. When did you arrest the killer? I am a little sad, I must say, to find that you have done it all without me.'
'We haven't arrested anyone yet,' Lestrade said, 'but I am very hopeful, Mr Holmes. You see, I have in my pocket a letter from the killer himself.'
The smile left Holmes's face. He was suddenly serious. 'May I see the letter?' he asked.
It was written in red, and the name at the bottom was 'Jack the Ripper'. I still remember something of what it said:
I love my work. My knife is nice and ready for the next job. I can't wait to rip again.
Holmes turned to Lestrade. 'What are you doing to stop this murderer?' he asked. 'It is clear that he will kill again very soon.'
'Every extra policeman that we have will be in Whitechapel at night,' Lestrade said. 'And we have a little surprise for Jack the Ripper.' He looked at us importantly. 'Some of our best and bravest policemen will be dressed in women's clothes,' he said. 'We will stop at nothing to catch this criminal.'
There was a moment's silence. Then Holmes and I looked at one another and we both began to laugh. We could not stop.
Lestrade turned very red. 'I see you are amused by murder,' he said. 'You do not wish to work with us. Well, I am a busy man. I must leave you. Goodbye, Mr Holmes. Goodbye, doctor.'
Holmes stopped laughing immediately.
'Inspector,' he said, 'I want very much to work with you. Let us meet this afternoon to discuss our plans.'
This made Lestrade much happier.
When he had left, I said to Holmes, 'You have laughed at the police, but what ideas do you have about these crimes? Who do you think the murderer is?'
'I do not know who he is, Watson,' he told me, 'but I believe I know what kind of man he is. He is far too intelligent, too extraordinary a killer for our good friend Lestrade and his policemen in dresses to catch. No, he shall be mine. He is the criminal that I have waited for. To destroy him will be the greatest success of my life. I dream of it, Watson! I must destroy him! I cannot fail!'
He was shaking with excitement. I had never seen him like this before.
That afternoon he went to Scotland Yard. When he came home, he was very quiet. Next day he appeared dressed in old, dirty clothes.
I am going to Whitechapel,' he told me. 'As you know, I have rooms in several parts of London. For the next three days I shall live among the poor people of White chapel. Nobody will know who I am. I shall talk to them and listen to everything that they tell me.'
'May I come with you?' I asked, but he said, 'No, Watson, you may not. If there is a murder, I shall send for you. I shall need your help, old fellow, have no fear of that!'
I spent a lonely evening in Baker Street. I was asleep when, at half past two in the morning, a cab arrived to take me to Whitechapel. Another woman had met a violent death.
As I travelled through the dark, empty streets, London seemed a strange and ghostly place - it lay there like the body of a great animal, not sleeping but dead.
The driver took me east, towards the poorest parts of the city.
He stopped in a narrow lane off Leadenhall Street. I saw a group of policemen standing under a light, and went up to them. Holmes was not there, but I was introduced to the police doctor. He offered to show me the body.
'I know you are a doctor,' he said, 'but I must warn you. You have never seen anything like this before.'
He led me to a dark corner, where something lay covered on the ground. He held up a light for me to see and pulled back the cover.
No words can describe the awfulness of what I saw then, For a moment my head felt light, I began to shake and was afraid I would fall. The thing on the ground had been a woman, but it was not a woman now. It was no more than blood and meat, cut open and ripped up with a terrible, unnatural violence. I knew now why the killer called himself Jack the Ripper.
The doctor covered the body, and I walked back to the group of policemen.
'Have you seen Mr Holmes?' I asked one of them,
'Oh yes, sir,' he said. 'He was here with Inspector Lestrade.
They carne straight from the other murder.'
'The other murder!' I cried. 'Has there been more than one murder tonight?'
'Why yes, sir. Did you not know?'
At that moment I heard the sounds of a horse corning into the lane, and a cab appeared.
'Get in, Watson!' a voice shouted, and Holmes helped me into the cab.
'He has escaped,' he told me. 'We followed him, but we have lost him.' His face was sad and tired. 'I want to show you something interesting. Then we can go home.'
The cab took us to a dark and dirty yard. 'The first woman died here,' Holmes said.
A policeman was standing in the yard. Holmes took a light from him and shone it on the wall.
'Look at this, Watson,' he said.
These words were written on the wall:
No Time To Rip
'It is the murderer's hand-writing,' Holmes said. 'The same as in the letter that Lestrade showed us.'
'What is happening?' I cried. 'I cannot understand what this killer wants.'
'He wants everybody to be afraid of him,' Holmes told me. 'He wants to be the most evil killer in the world. He had to kill two women tonight, because he did not have time to cut and rip the body of the first. I think he heard somebody corning, and he had to leave the body and run. Then he killed a second time, and cut that woman's body to pieces in the way we have seen.'
We were both silent as the cab took us back to Baker Street, far from the narrow, dirty streets of east London.
I could not sleep that night. Every time I closed my eyes, I saw the body of a woman lying in a dark corner, covered in blood.

บทที่ 1

The first murders
Sherlock Holmes became a detective in 1877, four years before I met him. At first he enjoyed every case, but soon he began to find the work easy. Ten years later he was famous, but he was unhappy and bored.
'The modern criminal is so painfully slow and stupid,' he often said. 'I need an interesting case, Watson, one which will make me think. Are there no clever thieves or murderers in the world these days?'
It is dangerous for a very intelligent man like Holmes to become bored. Some days he grew violent and once he shot several bullets into the walls of his room. He also began to use cocaine.
Does my reader know about cocaine, I wonder? Perhaps it is no longer used in the world of 1976. It is a useful medicine, and doctors rightly give it to patients who are in pain. But Holmes had no disease of the body. He used cocaine as a drug, because he enjoyed it. It made the long days seem more exciting. Soon he needed it every day, and could not live without it.
I told him to stop, but he only laughed at me. 'My dear fellow, I wish I could! Only bring me an interesting case, a difficult problem, and I shall forget my cocaine!'
One day in 1888 a note arrived from Scotland Yard. When Holmes opened it, he laughed and jumped to his feet. 'Inspector Lestrade wishes to see me,' he said. 'The police need my help, Watson. You know, of course, that someone is murdering women in Whitechapel?'
'Of course,' I replied. 'The newspapers are full of it. Three women are dead, and the police seem unable to find the killer. Everybody knows this. Life is cheap on the streets of White chapel for women of that kind. What can interest you in their miserable deaths?'
'It is an extraordinary case, Watson,' Holmes cried. 'I have been studying it. I knew the police would need my help. Shall I tell you the facts?'
'Please do!' I said. Was this going to be one of Sherlock Holmes's great cases? I hoped that at last he had found something to interest him.
'The women who died were poor, and neither young nor beautiful,' he told me. 'So they were not killed for money or for love. Why were they killed? That is one mystery. There is another. Each woman was killed with a knife. The word "killed", Watson, cannot describe the violent and terrible ways in which they were murdered. They were cut up like meat. The stomach of one was opened, the head of another almost cut from her body. But this is not the worst. There are things that even the newspapers will not describe.'
He showed me a doctor's report on one of the bodies. As I read it, a sick feeling carne over me.
'What man could do this?' I asked. 'What possible reason could he have to do this to a woman? Why, Holmes, why?' He smiled coolly at me.
'Why indeed? That is the real interest of this case. In themselves, these deaths are not important. Women like that are murdered every week. But why does this killer cut them up? Why rip the bodies to pieces with a knife? That is the question which makes this case so exciting!,
If anyone can stop these terrible murders, Holmes is that man, I thought. This case could become his greatest success.
At that moment somebody knocked at the door.
'Ah, come in, Inspector,' Holmes said. 'I understand you have finally decided to ask me to help you catch this Whitechapel murderer.'
Inspector Lestrade did not look very pleased. 'Not at all, Mr Holmes,' he said. 'I was just passing Baker Street, and I know you find these cases interesting.'
'How kind!' Holmes said. 'Please tell us. When did you arrest the killer? I am a little sad, I must say, to find that you have done it all without me.'
'We haven't arrested anyone yet,' Lestrade said, 'but I am very hopeful, Mr Holmes. You see, I have in my pocket a letter from the killer himself.'
The smile left Holmes's face. He was suddenly serious. 'May I see the letter?' he asked.
It was written in red, and the name at the bottom was 'Jack the Ripper'. I still remember something of what it said:
I love my work. My knife is nice and ready for the next job. I can't wait to rip again.
Holmes turned to Lestrade. 'What are you doing to stop this murderer?' he asked. 'It is clear that he will kill again very soon.'
'Every extra policeman that we have will be in Whitechapel at night,' Lestrade said. 'And we have a little surprise for Jack the Ripper.' He looked at us importantly. 'Some of our best and bravest policemen will be dressed in women's clothes,' he said. 'We will stop at nothing to catch this criminal.'
There was a moment's silence. Then Holmes and I looked at one another and we both began to laugh. We could not stop.
Lestrade turned very red. 'I see you are amused by murder,' he said. 'You do not wish to work with us. Well, I am a busy man. I must leave you. Goodbye, Mr Holmes. Goodbye, doctor.'
Holmes stopped laughing immediately.
'Inspector,' he said, 'I want very much to work with you. Let us meet this afternoon to discuss our plans.'
This made Lestrade much happier.
When he had left, I said to Holmes, 'You have laughed at the police, but what ideas do you have about these crimes? Who do you think the murderer is?'
'I do not know who he is, Watson,' he told me, 'but I believe I know what kind of man he is. He is far too intelligent, too extraordinary a killer for our good friend Lestrade and his policemen in dresses to catch. No, he shall be mine. He is the criminal that I have waited for. To destroy him will be the greatest success of my life. I dream of it, Watson! I must destroy him! I cannot fail!'
He was shaking with excitement. I had never seen him like this before.
That afternoon he went to Scotland Yard. When he came home, he was very quiet. Next day he appeared dressed in old, dirty clothes.
I am going to Whitechapel,' he told me. 'As you know, I have rooms in several parts of London. For the next three days I shall live among the poor people of White chapel. Nobody will know who I am. I shall talk to them and listen to everything that they tell me.'
'May I come with you?' I asked, but he said, 'No, Watson, you may not. If there is a murder, I shall send for you. I shall need your help, old fellow, have no fear of that!'
I spent a lonely evening in Baker Street. I was asleep when, at half past two in the morning, a cab arrived to take me to Whitechapel. Another woman had met a violent death.
As I travelled through the dark, empty streets, London seemed a strange and ghostly place - it lay there like the body of a great animal, not sleeping but dead.
The driver took me east, towards the poorest parts of the city.
He stopped in a narrow lane off Leadenhall Street. I saw a group of policemen standing under a light, and went up to them. Holmes was not there, but I was introduced to the police doctor. He offered to show me the body.
'I know you are a doctor,' he said, 'but I must warn you. You have never seen anything like this before.'
He led me to a dark corner, where something lay covered on the ground. He held up a light for me to see and pulled back the cover.
No words can describe the awfulness of what I saw then, For a moment my head felt light, I began to shake and was afraid I would fall. The thing on the ground had been a woman, but it was not a woman now. It was no more than blood and meat, cut open and ripped up with a terrible, unnatural violence. I knew now why the killer called himself Jack the Ripper.
The doctor covered the body, and I walked back to the group of policemen.
'Have you seen Mr Holmes?' I asked one of them,
'Oh yes, sir,' he said. 'He was here with Inspector Lestrade.
They carne straight from the other murder.'
'The other murder!' I cried. 'Has there been more than one murder tonight?'
'Why yes, sir. Did you not know?'
At that moment I heard the sounds of a horse corning into the lane, and a cab appeared.
'Get in, Watson!' a voice shouted, and Holmes helped me into the cab.
'He has escaped,' he told me. 'We followed him, but we have lost him.' His face was sad and tired. 'I want to show you something interesting. Then we can go home.'
The cab took us to a dark and dirty yard. 'The first woman died here,' Holmes said.
A policeman was standing in the yard. Holmes took a light from him and shone it on the wall.
'Look at this, Watson,' he said.
These words were written on the wall:
No Time To Rip
'It is the murderer's hand-writing,' Holmes said. 'The same as in the letter that Lestrade showed us.'
'What is happening?' I cried. 'I cannot understand what this killer wants.'
'He wants everybody to be afraid of him,' Holmes told me. 'He wants to be the most evil killer in the world. He had to kill two women tonight, because he did not have time to cut and rip the body of the first. I think he heard somebody corning, and he had to leave the body and run. Then he killed a second time, and cut that woman's body to pieces in the way we have seen.'
We were both silent as the cab took us back to Baker Street, far from the narrow, dirty streets of east London.
I could not sleep that night. Every time I closed my eyes, I saw the body of a woman lying in a dark corner, covered in blood.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 1ฆ่าคนครั้งแรกเชอร์ล็อกโฮลมส์เป็น นักสืบที่ใน 1877 สี่ปีก่อนตอนที่ผมเจอ ในตอนแรก เขาชอบทุกกรณี แต่เร็ว ๆ นี้ เขาเริ่มที่จะหางานง่าย สิบปีต่อมาเขามีชื่อเสียง แต่เขาเบื่อ และไม่มีความสุข'อาชญากรสมัยใหม่ดังนั้นเจ็บปวดช้า และโง่ เขามักจะกล่าวว่า ' ต้องการน่าสนใจกรณี Watson หนึ่งซึ่งจะทำให้ฉันคิด มีไม่มีขโมยฉลาดหรือ murderers ในโลกวันนี้? "มันเป็นอันตรายสำหรับคนฉลาดมากอย่างโฮลมส์จะกลายเป็นเบื่อ บางวันที่เขาเติบโตรุนแรง และเมื่อเขายิงกระสุนหลายเป็นผนังของห้องพัก เขายังเริ่มการใช้โคเคนอ่านของฉันไม่ทราบเกี่ยวกับโคเคน ฉันสงสัยว่า อาจจะไม่ใช้ในโลกของ 1976 นั้น มันเป็นยาที่มีประโยชน์ และแพทย์เรื่องให้กับผู้ป่วยที่มีอาการเจ็บปวด แต่โฮลมส์มีตัวโรคไม่ เขาใช้โคเคนเป็นยาเสพติด เพราะเขาชอบ มันวันยาวที่ดูน่าตื่นเต้นมาก เร็ว ๆ นี้เขาต้องการมันทุกวัน และไม่สามารถขาดมันไม่ฉันบอกให้เขาหยุด แต่เขาหัวเราะที ' เพื่อนรักของฉัน ฉันต้องการฉันสามารถ เพียง นำฉันเป็นกรณีน่าสนใจ ปัญหายาก และฉันจะลืมโคเคนของฉัน!'วันหนึ่งใน 1888 บันทึกย่อมาจากสกอตแลนด์ยาร์ด เมื่อโฮลมส์เปิด เขาหัวเราะ และการเท้าของเขา 'Lestrade ตรวจสอบประสงค์จะเห็นฉัน เขากล่าวว่า ' ตำรวจต้องช่วยฉัน Watson คุณทราบ แน่นอน คนฆ่าผู้หญิงใน Whitechapel ?'ตอบ "แน่นอน ' หนังสือพิมพ์อยู่เต็มของมัน สามผู้หญิงจะตาย และตำรวจไม่สามารถหานักฆ่าที่ดูเหมือน ทุกคนรู้ว่านี้ ชีวิตบนท้องถนนของโบสถ์สีขาวสำหรับผู้หญิงชนิดที่ประหยัดได้ อะไรจะสนใจคุณในความตายอนาถ?'โฮลมส์ 'จึงเป็นกรณีพิเศษ Watson ร้อง ' ผมได้รับการศึกษาก็ ผมรู้ว่า ตำรวจต้องการความช่วยเหลือของฉัน จะฉันบอกให้คุณทราบข้อเท็จจริงหรือไม่? "'กรุณาอย่า' ฉันเคยพูด นี้ไปจะเป็นเชอร์ล็อกโฮลมส์มากกรณีหนึ่ง หวังว่า ในที่สุดเขาได้พบบางสิ่งบางอย่างไปสนใจเขา' ผู้หญิงที่ตายมีคนยากจน และยังไม่ ไม่ สวย เขาเล่า ' ดังนั้นพวกเขาไม่ถูกฆ่าตายเงิน หรือความรัก ทำไมพวกเขาถูกฆ่าตายหรือไม่ ที่เป็นปริศนาหนึ่ง ไม่มีอีก ผู้หญิงแต่ละคนถูกฆ่า ด้วยมีด คำ "ฆ่าตาย" วัตสัน ไม่สามารถอธิบายถึงวิธีการรุนแรง และน่ากลัวที่ถูกฆาตกรรม พวกเขาถูกตัดขึ้นเช่นเนื้อสัตว์ ท้องหนึ่งถูกเปิด หัวอีกเกือบตัดจากร่างกายของเธอ แต่นี่ไม่ใช่ร้าย มีสิ่งที่หนังสือพิมพ์แม้จะอธิบายไม่ 'เขาแสดงให้ฉันเห็นรายงานการแพทย์ของร่างกาย ฉันอ่านมัน carne รู้สึกป่วยข้า'สิ่งที่มนุษย์สามารถทำเช่นนี้" ถาม ' เหตุใดไปเขาได้ทำให้ผู้หญิงหรือไม่ ทำไม โฮลมส์ ทำไม?' เขายิ้ม coolly ที' ทำไมจริงหรือไม่ นั่นคือดอกเบี้ยที่แท้จริงของกรณีนี้ ในตัวเอง เสียชีวิตเหล่านี้จะไม่สำคัญ ผู้หญิงเช่นที่มีฆาตกรรมทุกสัปดาห์ แต่ทำไมไม่ทำลายนี้ตัดให้ค่า ฉีกร่างเป็นชิ้นกับมีดทำไม นั่นคือคำถามซึ่งทำให้กรณีนี้ตื่นเต้นมาก!,ถ้าทุกคนสามารถหยุดฆ่าคนเหล่านี้น่ากลัว โฮลมส์ได้ผู้ชายคนนั้น ฉันคิดว่า กรณีนี้อาจกลายเป็น ความสำเร็จของเขามากที่สุดขณะที่ คนโบว์ลิ่งที่ประตู'Ah มา ตรวจสอบ กล่าวว่า โฮลมส์ "ผมเข้าใจคุณในที่สุดตัดสินใจขอให้ฉันช่วยคุณจับฆาตกร Whitechapel นี้'Lestrade ตรวจสอบได้ไม่ดูเกรด "ไม่เลย นายโฮลมส์ เขากล่าว 'ฉันแค่ได้ผ่านถนนพญาไท และฉันรู้ว่า คุณคิดว่ากรณีนี้น่าสนใจ''วิธีชนิด' โฮลมส์กล่าว ' กรุณาแจ้งเรา เมื่อใดคุณจึงได้จับกุมนักฆ่าที่ ฉันเศร้าเล็กน้อย ต้องบอกว่า การค้นหาที่คุณได้ทำมันทั้งหมด โดยผม 'Lestrade กล่าวว่า 'เราไม่จับกุมใครได้ , ' แต่ฉันมากมีความหวัง นายโฮลมส์ คุณเห็น มีกระเป๋าของฉันจดหมายจากฆาตกรเอง 'รอยยิ้มจากใบหน้าของโฮลมส์ เขาร้ายแรงทันที 'ขอดูจดหมาย "เขาถามที่เขียนเป็นสีแดง และชื่อที่ด้านล่างถูก 'แจ็คเดอะริปเปอร์" ผมยังจำบางสิ่งบางอย่างของสิ่งที่จะกล่าวว่า:ชอบงานของฉัน มีดของฉันได้ดี และพร้อมสำหรับงานต่อไป ฉันไม่สามารถรอการคัดลอกอีกครั้งโฮลมส์หันไป Lestrade 'จะทำอะไรเพื่อหยุดฆาตกรนี้' เขาถาม 'ได้ชัดเจนว่า เขาจะฆ่าอีกเร็วๆ'Lestrade กล่าวว่า 'ทุกตำรวจพิเศษที่เรามีจะใน Whitechapel คืน "และเราได้ประหลาดใจเล็กน้อยสำหรับแจ็คเดอะริปเปอร์" เขามองเราที่สำคัญ 'ของทนายสมชายดี และเกียรติคุณของเราจะแต่งตัวในเสื้อผ้าสตรี เขากล่าวว่า 'เราจะหยุดนิ่งที่ไม่จับอาชญากรนี้'มีความเงียบเป็นครู่ โฮลมส์และมองคนอื่น แล้วเราทั้งสองเริ่มที่จะหัวเราะ เราไม่สามารถหยุดLestrade เปิดแดงมาก 'เห็นคุณเป็น amused โดยฆาตกรรม เขากล่าวว่า ' คุณไม่ต้องการร่วมงานกับเรา ดี ฉันเป็นคนไม่ว่าง ฉันต้องปล่อยคุณ ลาก่อน นายโฮลมส์ ลาก่อน แพทย์.'โฮลมส์หยุดหัวเราะทันที'ตรวจสอบ เขากล่าวว่า, ' ฉันต้องมากทำงานกับคุณ ให้เราตอบสนองตอนบ่ายนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับแผนงานของเรา "นี้ทำ Lestrade มีความสุขมากเมื่อเขาได้จากไป ผมพูดกับโฮลมส์, ' คุณได้หัวเราะที่ตำรวจ แต่คุณมีเกี่ยวกับอาชญากรรมเหล่านี้คิดอะไร ที่คุณคิดว่า เป็นฆาตกรหรือไม่ ''ฉันไม่รู้ที่เขามี Watson เขาเล่า, ' แต่ฉันเชื่อว่า ฉันรู้อะไรคนที่เขาไม่ เขาเป็นอัจฉริยะเกินไป เกินไปพิเศษปืนของเราเพื่อนที่ดี Lestrade และตำรวจในพื้นที่ของเขาในชุดจับ ไม่ เขาจะมีฉัน เขาเป็นอาชญากรที่ฉันรอ การทำลายเขาจะมีความสำเร็จสูงสุดของชีวิต ฉันฝันของมัน Watson ฉันต้องทำลายเขา ฉันไม่สามารถล้มเหลว!'เขาถูกสั่น ด้วยความตื่นเต้น ฉันไม่เคยเห็นเขาเช่นนี้มาก่อนยามบ่ายที่เขาไปถึงสกอตแลนด์ยาร์ด มาบ้าน เขาเงียบมาก เขาปรากฏเสื้อผ้าเก่า สกปรกแต่งตัวในวันถัดไปฉันจะไป Whitechapel เขาเล่า ' ว่า มีห้องในส่วนต่าง ๆ ของลอนดอน สามวันถัดไป ฉันจะอยู่กับคนจนของโบสถ์สีขาว ไม่มีใครจะรู้ว่าฉันคือใคร ฉันจะพูดคุยกับพวกเขา และฟังทุกสิ่งที่พวกเขาบอกฉัน.''อาจฉันมาพร้อมกับคุณ" ถาม แต่เขากล่าว ว่า, ' ไม่ วัตสัน คุณอาจไม่ได้ ถ้ามีฆาตกรรม ฉันจะส่งให้คุณ จะต้องการความช่วยเหลือ เพื่อนเก่า มีความกลัวว่า!'ผมใช้เวลายามค่ำคืนที่เหงาในถนนพญาไท ผมหลับเมื่อ ที่ครึ่งผ่านสองในตอนเช้า ห้องถึงพาฉันไป Whitechapel ผู้หญิงอื่นก็ตามตายรุนแรงขณะที่ฉันเดินทางผ่านถนนมืด ว่างเปล่า ลอนดอนดูเหมือน สถานที่แปลก และน่ากลัว - มันวางมีเช่นร่างกายของสัตว์ที่ดี ไม่นอนตายไดรเวอร์เอาฉันตะวันออก ไปยังส่วนต่าง ๆ จนที่สุดของเมืองเขาหยุดในเลนแคบปิดถนน Leadenhall ผมเห็นกลุ่มของทนายสมชายที่ยืนภายใต้ไฟ และขึ้นไปไป โฮลมส์ไม่มี แต่ฉันถูกนำไปพบแพทย์ตำรวจ เขาเสนอให้แสดงตัว"ผมทราบว่า คุณหมอ เขากล่าวว่า, ' แต่ต้องเตือนคุณ คุณไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อน 'เขานำฉันไปสู่มุมมืด ที่บางสิ่งบางอย่างวางปกคลุมบนพื้นดิน เขาขึ้นค่าไฟสำหรับผมที่จะดู และพับปกไม่สามารถอธิบาย awfulness ของสิ่งที่ฉันเห็นแล้ว ช่วงแสงรู้สึกว่าหัวของฉัน ฉันเริ่มสั่น และกลัวจะตก สิ่งที่เราจะได้ผู้หญิง แต่ไม่ใช่ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ ก็ไม่มีเลือดและเนื้อ ตัดเปิด และคัดลอกขึ้นกับความรุนแรงน่ากลัว ธรรมชาติ รู้ว่าตอนนี้ ทำไมนักฆ่าที่เรียกตัวเองแจ็กเดอะริปเปอร์แพทย์ครอบคลุมร่างกาย และฉันเดินกลับไปยังกลุ่มของทนายสมชาย'มีคุณเห็นโฮลมส์นาย" ถามหนึ่งในพวกเขา' โอ้ ใช่ รัก เขากล่าวว่า ' เขาได้ที่นี่กับ Lestrade ตรวจสอบพวกเขา carne ตรงจากฆาตกรรมอื่น ๆ "'อื่น ๆ ฆ่า' ข้า 'มีการฆาตกรรมมากกว่าหนึ่งคืนนี้"' ทำไมใช่ ที่รัก คุณไม่รู้หรือไม่ 'ขณะที่ ผมได้ยินเสียงม้า corning ในเลน และแท็กซี่ที่ปรากฏ'รับใน Watson ' เสียงตะโกน และโฮลมส์ช่วยเป็นแหล่ง'เขาได้หลบหนีไป เขาเล่า 'เราตามเขา แต่เราได้สูญเสียเขา' ใบหน้าของเขาเศร้า และเหนื่อย ' อยากจะแสดงสิ่งที่น่าสนใจ แล้วเราสามารถกลับบ้าน "แท็กซี่ก็พาเราไปบ้านที่มืด และสกปรก โฮลมส์กล่าวว่า 'ผู้หญิงคนแรกเสียชีวิตที่นี่ตำรวจยืนอยู่ในลาน โฮลมส์เอาไฟจากเขา และ shone บนผนัง'ดูที่นี้ วัตสัน เขากล่าวว่าคำเหล่านี้ถูกเขียนขึ้นบนผนัง:เวลาในการคัดลอก'มันเป็นฆาตกรมือเขียน โฮลมส์กล่าวว่า 'เดียวกันในจดหมายที่ Lestrade แสดงให้เห็นเรา''สถานการณ์' ข้า "ผมไม่เข้าใจนักฆ่านี้ต้อง''อยากทุกคนกลัวของเขา โฮลมส์บอกฉัน ' อยากจะทำลายความชั่วร้ายที่สุดในโลก เขาได้ฆ่าผู้หญิงสองคืนนี้ เนื่องจากเขาไม่มีเวลาในการตัด และฉีกร่างกายครั้งแรก ผมคิดว่า เขาได้ยินใคร corning และเขาต้องออกจากร่างกาย และการทำงาน แล้วเขาตายเป็นครั้งที่สอง และตัดร่างกายของผู้หญิงที่เป็นชิ้นแบบที่เราเห็นนั้น 'เรามีทั้งเงียบเป็นแท็กซี่ก็พาเรากลับไปที่ถนนสาธร จากลอนดอนตะวันออกถนนแคบ สกปรกI could not sleep that night. Every time I closed my eyes, I saw the body of a woman lying in a dark corner, covered in blood.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 1 การฆาตกรรมครั้งแรกSherlock Holmes กลายเป็นนักสืบใน 1877 สี่ปีก่อนที่ผมจะได้พบกับเขา ในตอนแรกเขามีความสุขทุกกรณี แต่ในไม่ช้าเขาก็เริ่มที่จะหางานได้ง่าย สิบปีต่อมาเขาเป็นคนมีชื่อเสียง แต่เขาก็มีความสุขและเบื่อ. 'ความผิดทางอาญาที่ทันสมัยเพื่อให้เจ็บปวดช้าและโง่ "เขามักจะกล่าว 'ฉันจะต้องเป็นกรณีที่น่าสนใจวัตสันหนึ่งซึ่งจะทำให้ผมคิดว่า มีไม่มีขโมยหรือฆาตกรที่ฉลาดที่สุดในโลกวันนี้? ' มันเป็นอันตรายสำหรับคนที่ฉลาดมากเช่นโฮล์มส์จะกลายเป็นเบื่อ บางวันเขาเติบโตรุนแรงและเมื่อเขายิงกระสุนหลาย ๆ ตัวเป็นผนังของห้องของเขา นอกจากนี้เขายังเริ่มที่จะใช้โคเคน. ไม่อ่านของฉันรู้เกี่ยวกับยาเสพติดผมสงสัย? บางทีมันอาจจะใช้ไม่ได้อยู่ในโลกของปี 1976 มันเป็นยาที่มีประโยชน์และแพทย์ที่ถูกต้องให้แก่ผู้ป่วยที่อยู่ในความเจ็บปวด แต่โฮล์มส์มีโรคของร่างกายไม่มี เขาใช้โคเคนเป็นยาเสพติดเพราะเขาสนุกกับมัน มันทำให้วันยาวดูเหมือนน่าตื่นเต้นมากขึ้น ในไม่ช้าเขาจำเป็นต้องใช้มันทุกวันและไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากมัน. ผมบอกให้เขาหยุด แต่เขาเพียงหัวเราะเยาะฉัน 'เพื่อนรักของฉันฉันหวังว่าฉันจะทำได้! เพียง แต่นำมาให้ฉันกรณีที่น่าสนใจเป็นปัญหาที่ยากและฉันจะลืมโคเคนของฉัน! ' วันหนึ่งในปี 1888 ทราบมาจากสกอตแลนด์ยาร์ด โฮล์มส์เมื่อเปิดมันเขาหัวเราะและเพิ่มขึ้นถึงเท้าของเขา 'สารวัตรเลสเตรดปรารถนาที่จะเห็นฉัน "เขากล่าวว่า 'ตำรวจต้องการความช่วยเหลือของฉันวัตสัน คุณรู้แน่นอนว่าใครเป็นคนฆ่าผู้หญิงใน Whitechapel? ' 'แน่นอน' ผมตอบ 'หนังสือพิมพ์เต็มของมัน ผู้หญิงสามคนที่ตายไปแล้วและตำรวจดูเหมือนไม่สามารถที่จะหาตัวฆาตกร ทุกคนรู้เรื่องนี้ ชีวิตราคาถูกบนถนนของโบสถ์สีขาวสำหรับผู้หญิงชนิดที่ สิ่งที่สามารถคุณสนใจในการตายอนาถของพวกเขา ' 'มันเป็นกรณีพิเศษวัตสัน' ร้องไห้โฮล์มส์ "ผมได้รับการศึกษามัน ผมรู้ว่าตำรวจจะต้องการความช่วยเหลือของฉัน จะผมบอกคุณข้อเท็จจริง? ' 'กรุณาอย่า! ผมบอกว่า นี้จะเป็นหนึ่งในกรณีที่ดี Sherlock Holmes หรือไม่ ผมหวังว่าในที่สุดเขาได้พบบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจเขา. 'ผู้หญิงที่เสียชีวิตที่น่าสงสารและไม่สาวไม่สวย "เขาบอกผมว่า ดังนั้นพวกเขาไม่ได้ฆ่าเพื่อเงินหรือความรัก ทำไมพวกเขาถูกฆ่า? ที่เป็นหนึ่งในความลึกลับ มีอีก ผู้หญิงแต่ละคนถูกฆ่าตายด้วยมีด คำว่า "ฆ่า" วัตสันไม่สามารถอธิบายวิธีการใช้ความรุนแรงและน่ากลัวในการที่พวกเขาถูกฆ่าตาย พวกเขาถูกตัดขึ้นเช่นเนื้อสัตว์ ท้องหนึ่งถูกเปิดหัวของอีกเกือบตัดออกจากร่างกายของเธอ แต่นี้ไม่ได้เลวร้ายที่สุด มีสิ่งที่แม้หนังสือพิมพ์จะไม่อธิบายเป็น. เขาแสดงให้ฉันเห็นรายงานของแพทย์ที่หนึ่งของร่างกาย ขณะที่ผมอ่านมันเป็นความรู้สึกที่ป่วยขลุกขลิกมากกว่าฉัน. 'สิ่งที่สามารถทำเช่นนี้คน? ผมถาม 'เหตุผลอะไรที่เป็นไปได้ที่เขาจะต้องทำเช่นนี้กับผู้หญิงคนหนึ่ง? ทำไมโฮล์มส์, ทำไม? ' เขายิ้มเฉยที่ผม. ทำไมแน่นอน? นั่นคือดอกเบี้ยที่แท้จริงของคดีนี้ ในตัวเองเสียชีวิตเหล่านี้จะไม่สำคัญ ผู้หญิงชอบที่จะฆ่าทุกสัปดาห์ แต่นักฆ่านี้ไม่ว่าทำไมตัดพวกเขาได้หรือไม่ ทำไมฉีกร่างออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยมีดหรือไม่? นั่นคือคำถามที่ทำให้กรณีนี้น่าตื่นเต้นมาก !, ถ้าใครสามารถหยุดการฆาตกรรมที่น่ากลัวเหล่านี้โฮล์มส์คือคนที่ผมคิดว่า กรณีนี้อาจจะกลายเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขา. ในช่วงเวลาที่มีใครบางคนเคาะประตู. 'อามาตรวจสอบ "โฮล์มส์กล่าวว่า "ผมเข้าใจว่าคุณได้ตัดสินใจในที่สุดที่จะถามฉันที่จะช่วยให้คุณจับฆาตกรไวท์นี้. สารวัตรเลสเตรดไม่ได้มองความยินดีมาก 'ไม่ได้ทั้งหมดนายโฮล์มส์' เขากล่าวว่า 'ผมก็แค่ผ่านถนนเบเกอร์และฉันรู้ว่าคุณจะพบกรณีเหล่านี้ที่น่าสนใจ.' 'วิธีชนิด! โฮล์มส์กล่าวว่า 'กรุณาบอกให้เรา เมื่อไหร่ที่คุณจับกุมฆาตกร? ผมเศร้าเล็กน้อยผมต้องบอกว่าที่จะพบว่าคุณได้ทำมันทั้งหมดโดยไม่ต้องฉัน. ' 'เรายังไม่ได้จับกุมใครเลย' เลสเตรดพูดว่า 'แต่ผมหวังมากนายโฮล์มส์ คุณเห็นฉันมีในกระเป๋าของฉันจดหมายจากฆาตกรตัวเอง. รอยยิ้มซ้ายใบหน้าของโฮล์มส์ เขาเป็นก็ร้ายแรง "ผมอาจจะเห็นตัวอักษร? เขาถาม. มันถูกเขียนด้วยสีแดงและชื่อที่ด้านล่างเป็นของแจ็คเดอะริปเปอร์ ' ผมยังจำได้บางสิ่งบางอย่างของสิ่งที่กล่าวว่า: ฉันรักการทำงานของฉัน มีดของฉันเป็นสิ่งที่ดีและพร้อมสำหรับการงานต่อไป ฉันไม่สามารถรอที่จะตัดอีกครั้ง. โฮล์มส์หันไปเลสเตรด 'คุณกำลังทำอะไรที่จะหยุดฆาตกรนี้หรือไม่?' เขาถาม "มันเป็นที่ชัดเจนว่าเขาจะฆ่าอีกครั้งเร็ว ๆ นี้. ' 'ทุกๆตำรวจพิเศษที่เรามีจะอยู่ในไวท์ในเวลากลางคืน' เลสเตรดกล่าวว่า 'และเรามีความประหลาดใจเล็ก ๆ น้อย ๆ สำหรับแจ็คเดอะริปเปอร์. เขามองมาที่พวกเราที่สำคัญ 'บางส่วนของตำรวจที่ดีที่สุดและกล้าหาญของเราจะได้รับการสวมใส่เสื้อผ้าของผู้หญิง "เขากล่าวว่า "เราจะหยุดที่ใดที่จะจับความผิดทางอาญานี้. มีความเงียบขณะเป็น โฮล์มส์และจากนั้นผมมองไปที่คนอื่นและเราทั้งคู่เริ่มที่จะหัวเราะ เราไม่สามารถหยุด. เลสเตรดเปลี่ยนเป็นสีแดงมาก 'ผมเห็นคุณจะสนุกกับการฆาตกรรม "เขากล่าวว่า 'คุณไม่ต้องการที่จะทำงานร่วมกับเรา ดีฉันเป็นคนไม่ว่าง ผมต้องปล่อยให้คุณ ลานายโฮล์มส์ ลาแพทย์. โฮล์มส์หยุดหัวเราะทันที. 'ตรวจสอบ' เขากล่าวว่า 'ฉันต้องการอย่างมากที่จะทำงานร่วมกับคุณ ให้เราไปพบช่วงบ่ายวันนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับแผนการของเรา. นี้ทำให้มีความสุขมากเลสเตรด. เมื่อเขาทิ้งผมพูดกับโฮล์มส์ 'คุณได้หัวเราะเยาะตำรวจ แต่สิ่งที่คิดที่คุณมีเกี่ยวกับการก่ออาชญากรรมเหล่านี้หรือไม่ คุณคิดว่าใครคือฆาตกร? ' 'ผมไม่ทราบว่าเขาเป็นใครวัตสัน "เขาบอกผมว่า' แต่ฉันเชื่อว่าฉันรู้ว่าสิ่งที่ชนิดของคนที่เขาเป็น เขาเป็นอัจฉริยะไกลเกินไปนักฆ่าที่ไม่ธรรมดาเกินไปสำหรับเพื่อนที่ดีของเราเลสเตรดและตำรวจของเขาในชุดที่จะจับ ไม่มีเขาจะเป็นของเรา เขาเป็นความผิดทางอาญาที่ฉันได้รอคอย เพื่อทำลายเขาจะประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉัน ฉันฝันของมันวัตสัน! ฉันจะต้องทำลายเขา! ฉันไม่สามารถล้มเหลว! ' เขาก็สั่นด้วยความตื่นเต้น ผมไม่เคยเห็นเขาเช่นนี้มาก่อน. บ่ายวันนั้นเขาไปสกอตแลนด์ยาร์ด เมื่อเขามาที่บ้านเขาเป็นที่เงียบสงบมาก วันรุ่งขึ้นเขาปรากฏตัวในชุดเก่าเสื้อผ้าที่สกปรก. ฉันจะไวท์ "เขาบอกผมว่า 'ที่คุณรู้ว่าฉันมีห้องพักในหลายส่วนของกรุงลอนดอน สามวันต่อไปฉันจะมีชีวิตอยู่ในหมู่คนยากจนของโบสถ์สีขาว ไม่มีใครจะรู้ว่าฉันเป็นใคร ฉันจะพูดคุยกับพวกเขาและฟังทุกอย่างที่พวกเขาบอกฉัน. ' 'อาจผมมากับคุณ? ฉันถาม แต่เขากล่าวว่า 'ไม่มีวัตสัน, คุณอาจไม่ได้ หากมีการฆาตกรรมที่ผมจะส่งให้คุณ ฉันจะต้องการความช่วยเหลือของคุณเพื่อนเก่ามีความกลัวที่ไม่มี! ' ผมใช้เวลาช่วงเย็นที่เหงาในถนนเบเกอร์ ผมก็หลับไปเมื่อเวลา 02:30 ในตอนเช้ารถแท็กซี่มาถึงพาฉันไปที่ไวท์ . ผู้หญิงอีกคนหนึ่งได้พบกับความตายความรุนแรงขณะที่ผมเดินทางผ่านความมืดถนนที่ว่างเปล่าลอนดอนดูเหมือนสถานที่ที่แปลกและน่ากลัว - มันวางมีเช่นร่างกายของสัตว์ที่ดี แต่ไม่ได้นอนตาย. คนขับรถพาฉันไปทางทิศตะวันออกไปทาง ส่วนที่ยากจนที่สุดของเมือง. เขาหยุดในเลนแคบปิด Leadenhall ถนน ผมเห็นกลุ่มของตำรวจที่ยืนอยู่ภายใต้แสงและก็ขึ้นอยู่กับพวกเขา โฮล์มส์ไม่ได้มี แต่ผมแนะนำให้รู้จักกับหมอตำรวจ เขาเสนอที่จะแสดงให้ฉันร่างกาย. 'ฉันรู้ว่าคุณหมอ "เขากล่าวว่า" แต่ผมต้องเตือนคุณ คุณไม่เคยเห็นอะไรเช่นนี้มาก่อน. เขาพาฉันไปที่มุมที่มืดที่ปกคลุมบางสิ่งบางอย่างวางอยู่บนพื้นดิน เขาจัดขึ้นแสงสำหรับผมที่จะเห็นและดึงกลับปก. ไม่มีคำพูดใดสามารถอธิบายความน่ากลัวของสิ่งที่ฉันเห็นแล้วสำหรับช่วงเวลาที่หัวของฉันรู้สึกแสงผมเริ่มที่จะสั่นและกลัวผมจะตก สิ่งที่อยู่บนพื้นดินได้รับผู้หญิงคนหนึ่ง แต่มันก็ไม่ได้เป็นผู้หญิงในขณะนี้ มันเป็นไม่เกินเลือดและเนื้อสัตว์ตัดเปิดและฉีกขึ้นกับสาหัสรุนแรงผิดธรรมชาติ ผมรู้แล้วว่าทำไมนักฆ่าที่เรียกตัวเองว่าแจ็คเดอะริปเปอร์. แพทย์ปกคลุมร่างกายและฉันเดินกลับไปที่กลุ่มของตำรวจ. 'คุณนายโฮล์มส์เห็น? ฉันถามหนึ่งของพวกเขา'โอ้ใช่ครับ "เขากล่าว 'เขาเป็นคนที่นี่กับสารวัตรเลสเตรด. พวกเขาขลุกขลิกตรงจากการฆาตกรรมอื่น ๆ . ' 'ฆาตกรรมอื่น ๆ !' ฉันร้องไห้ 'ได้รับมีมากกว่าหนึ่งฆาตกรรมคืนนี้?' 'ทำไมใช่ครับ คุณไม่ได้รู้หรือไม่? ' ตอนนั้นผมได้ยินเสียงของม้า Corning เข้าไปในช่องทางและรถแท็กซี่ปรากฏ. 'รับในวัตสัน! เสียงตะโกนและโฮล์มส์ช่วยให้ฉันเข้าไปในรถแท็กซี่. 'เขาได้หนีออกมา "เขาบอกผมว่า เราตามเขา แต่เราได้สูญเสียเขา. ใบหน้าของเขาเป็นเรื่องน่าเศร้าและเหนื่อย "ผมต้องการที่จะแสดงให้คุณเห็นบางสิ่งบางอย่างที่น่าสนใจ จากนั้นเราก็สามารถกลับบ้านได้. รถแท็กซี่พาเราไปลานมืดและสกปรก 'ผู้หญิงคนแรกที่เสียชีวิตที่นี่' โฮล์มส์กล่าวว่า. ตำรวจกำลังยืนอยู่ในบ้าน . โฮล์มส์เอาแสงจากเขาและส่องบนผนัง'ดูนี้วัตสัน "เขากล่าว. คำพูดเหล่านี้ถูกเขียนบนผนัง: ไม่มีเวลาที่จะฉีก'มันเป็นมือเขียนฆาตกร' โฮล์มส์กล่าวว่า 'เช่นเดียวกับในตัวอักษรที่แสดงให้เราเห็นเลสเตรด.' 'สิ่งที่เกิดขึ้น? ฉันร้องไห้ 'ฉันไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่นักฆ่านี้ต้องการ.' 'เขาต้องการให้ทุกคนที่จะต้องกลัวของเขาว่า' โฮล์มส์บอกฉัน 'เขาอยากจะเป็นนักฆ่าที่ชั่วร้ายมากที่สุดในโลก เขาจะต้องฆ่าผู้หญิงสองคนในคืนนี้เพราะเขาไม่ได้มีเวลาที่จะตัดและฉีกร่างของครั้งแรก ผมคิดว่าเขาได้ยินเสียงใครบางคน Corning และเขาต้องออกจากร่างกายและการทำงาน จากนั้นเขาก็ถูกฆ่าตายเป็นครั้งที่สองและตัดร่างกายของผู้หญิงที่เป็นชิ้น ๆ ในทางที่เราได้เห็น. เราทั้งคู่เงียบเป็นรถแท็กซี่พาเรากลับไปที่ถนนเบเกอร์ไกลจากถนนแคบ ๆ สกปรกของลอนดอนตะวันออก. ผมไม่สามารถ นอนคืนนั้น เวลาที่ฉันหลับตาทุกฉันเห็นร่างของหญิงสาวนอนอยู่ในมุมมืดที่เต็มไปด้วยเลือด

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

บทที่ 1

ก่อนการฆาตกรรม เชอร์ล็อค โฮล์มส์ กลายมาเป็นนักสืบใน 1877 ปี ก่อนที่ฉันจะพบเขา ตอนแรกเขาชอบทุกกรณี แต่เร็ว ๆนี้เขาเริ่มที่จะหางานได้ง่าย สิบปีต่อมาเขามีชื่อเสียง แต่เขาไม่มีความสุข และเบื่อ .
' ทันสมัยทางอาญาเจ็บปวดช้า และโง่ เขามักจะกล่าวว่า . ฉันต้องการตัวอย่างที่น่าสนใจ วัตสัน ซึ่งจะทําให้ฉันคิดไม่มีโจร หรือ ฆาตกรฉลาด ในโลกทุกวันนี้ ?
มันเป็นสิ่งที่อันตรายสำหรับฉลาดมากชอบโฮล์มส์กลายเป็นเบื่อ บางวันเขาเติบโตที่รุนแรง และเมื่อเขายิงกระสุนหลายในผนังของห้อง เขาเริ่มใช้โคเคน
จะอ่านของฉันรู้เกี่ยวกับโคเคน สงสัยจัง ? บางทีมันอาจจะไม่ใช้ในโลกของ 1976 . มันเป็นยาที่มีประโยชน์และแพทย์ได้ให้คนไข้ที่กำลังเจ็บปวด แต่โฮล์มส์ไม่มีโรคของร่างกาย เขาใช้โคเคนเป็นยาเสพติด เพราะเขาสนุกกับมัน มันทำให้วันยาวดูน่าตื่นเต้นมากขึ้น เร็วๆนี้ เขาต้องการมันทุกวัน และไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากมัน .
ผมบอกให้เขาหยุด แต่เขาก็หัวเราะเยาะฉัน เพื่อนรัก ฉันหวังว่าฉันสามารถ ! แค่พาฉัน คดีที่น่าสนใจ เป็นปัญหาที่ยากและผมจะลืมโคเคนของฉัน !
วันเดียวใน 1 ข้อความ มาจาก สกอตแลนด์ ยาร์ด เมื่อโฮล์มส์เปิดมัน เขาหัวเราะและกระโดดไปที่เท้าของเขา . สารวัตรเลสเตรด ประสงค์ที่จะเห็นฉัน , ' ' เขากล่าวว่า ตำรวจต้องการให้ผมช่วย วัตสัน คุณรู้มั้ย แน่นอน ว่า ใคร คือ ฆาตกร ฆ่าผู้หญิง ?
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอน ' ' ผมตอบ หนังสือพิมพ์มันเต็ม ผู้หญิงสามคนถูกฆ่าตาย ,และตำรวจดูเหมือนจะไม่สามารถที่จะหานักฆ่า ทุกคนรู้เรื่องนี้ ชีวิตราคาถูกบนถนนของโบสถ์สีขาวสำหรับผู้หญิงชนิดที่ สิ่งที่คุณสนใจในความทุกข์ความตาย ?
มันเป็นกรณีพิเศษ วัตสันโฮล์มส์ ' ' ร้อง ผมได้ศึกษามัน ฉันรู้ว่าตำรวจจะต้องให้ฉันช่วย ผมจะบอกคุณความจริง ?
'please ทำ ! ฉันพูดเรื่องนี้จะเป็นหนึ่งของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ กรณีที่ดี ? ผมหวังว่า ในที่สุดเขาก็พบสิ่งที่เขาสนใจ .
' ผู้หญิงที่เสียชีวิตยากจนและไม่เล็กหรือสวยงาม ' เขาบอกว่า ' ดังนั้นพวกเขาไม่ได้ฆ่าเพื่อเงิน หรือเพื่อความรัก ทำไมพวกเขาถึงถูกฆ่า นั่นเป็นความลึกลับอย่างหนึ่ง มีอีก ผู้หญิงแต่ละคน ถูกฆ่าตายด้วยมีด คำว่า " ฆ่า " วัตสันไม่สามารถอธิบายวิธีการที่รุนแรงและน่ากลัวในที่ที่เขาถูกฆ่า พวกเขาถูกตัดเหมือนเนื้อ กระเพาะอาหารของคนเปิด หัวอื่นเกือบถูกตัดออกจากร่างกายของเธอ แต่นี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด มีหลายเรื่องที่แม้หนังสือพิมพ์จะไม่อธิบาย '
เขาให้ฉันเป็นหมอรายงาน หนึ่งของร่างกาย เมื่อผมอ่านมัน ป่วย รู้สึกเนื้อมากกว่าฉัน .
'what ผู้ชายทำแบบนี้ได้ไง' ' ฉันถาม เป็นไปได้ด้วยเหตุผลอะไรที่เขาต้องทำแบบนี้กับผู้หญิง ทำไม โฮล์ม , ทำไมเหรอ ? เขายิ้มอย่างใจเย็น ฉัน .
'why จริงหรือ ? นั่นคือประโยชน์ที่แท้จริงของคดีนี้ ในตัวเอง การตายก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ ผู้หญิงแบบนี้ฆ่าทุกสัปดาห์ แต่ทำไมฆาตกรตัดพวกเขาขึ้น ทำไมต้องฉีกร่างเป็นชิ้นๆด้วยมีด นั่นคือคำถามซึ่งทำให้คดีนี้น่าตื่นเต้นมาก
,

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.