confidence, he took the next few ro

confidence, he took the next few rounds from the New Jersey
man. In the eleventh round, Braddock found himself back on the
ropes, as Lasky's fists flew at him.
"Art Lasky is ending the story of Jim Braddock's second chance
in boxing," said the radio announcer.
A big punch hit the side of Braddock's head and his
mouthguard flew out. The crowd waited for Braddock to drop.
Instead, he stood there, eye to eye with Lasky. Then he calmly
walked over and picked up his mouthguard.
"I can't believe my eyes," said the announcer. "Braddock just
took Lasky's best punch and it had no effect on him!"
Braddock was a different fighter after that. He fought from a
distance, throwing jabs at Lasky's bloody face. In the fifteenth
round, Braddock's glove hit the other man's nose. Blood showered
the ring.
"This is unbelievable!" shouted the radio announcer. "Nothing
can stop Braddock now."
As Lasky moved with increasing difficulty, Braddock hit him
with a combination of punches that sent him into the ropes at the
side of the ring. Those ropes were the only thing that kept Lasky
on his feet.
"And the winner is . . .James J. Braddock!"
The shouts of the crowd reached the streets outside. By radio,
they reached across the country. They were heard in Branson,
Missouri, where Ancil Hoffman ran to another room in the hotel
he was staying in. He knocked at the door urgently.
Max Baer, the heavyweight champion of the world, opened the
door and looked down angrily at Hoffman.
"Jim Braddock just beat Lasky," said the champion's manager.
"He's the number one challenger for your title."
Baer replied with an ugly smile. "The guy's a loser," he said.
"Tell Johnston to find me somebody who can fight back." Then
he shut the door in Ancil's face.
45
Chapter 10 Night in the Park
The streets around Madison Square Garden were quiet, but as
soon as Jim stepped outside, a crowd of around fifty men closed in
around him and Joe. They were very different from the crowd that
had waited after the Griffiths fight years ago. These men looked
tired and hungry. But when they saw Jim Braddock, hope lit up
their faces and they stood taller.
"Just sign your name for a few," said Joe with a smile. "Leave
them wanting more."
"No, Joe. Tonight I sign them all!"
Jim moved among the crowd, shaking hands and signing his
name and talking for over an hour.
Joe did most of the talking on the drive to New Jersey. When
they reached the apartment building, Jim opened the door.
"Good night, Joe."
"Haven't you forgotten something?" asked Joe. He reached into
his coat for Jim's share of the prize money. He began to explain
how he had decided on the amount.
"I trust you, Joe," said Jim. "And Mae trusts you, too."
Joe pushed the money into the fighter's hand and waved
goodnight.
When Jim entered the little apartment, he put some of the cash
in the jar on the shelf. He put the rest in a white envelope.
Jim didn't sleep much that night and he left the apartment
before Mae and the children woke up. The sidewalks were empty
as he walked to the center of town. He joined the line inside the
relief office and waited patiently.
Finally, he stepped up to the counter and nodded at the
woman. He gave her the white envelope.
The woman was confused when she looked at the cash. "So
. . . you're giving us the money back?"
On the way home, Jim bought twelve roses for Mae. They were

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความเชื่อมั่นของเขาเข้ามามีไม่กี่รอบต่อไปจากรัฐนิวเจอร์ซีย์คน
ในรอบสิบเอ็ดแบรดด็อกพบว่าตัวเองกลับมาเชือกเป็นหมัด Lasky ของบินเขา. "ศิลปะ Lasky กำลังจะสิ้นสุดลงเรื่องราวของโอกาสครั้งที่สองจิมแบรดด็อกของมวย" กล่าวว่าผู้ประกาศข่าววิทยุ. หมัดใหญ่ตีด้านข้างของศีรษะของแบรดด็อก และเขาmouthguard บินออก ฝูงชนที่รอแบรดด็อกที่จะลดลง. แต่เขายืนอยู่ที่นั่นกับตากับ Lasky จากนั้นเขาก็ใจเย็นเดินไปหยิบ mouthguard ของเขา. "ฉันไม่สามารถเชื่อสายตาของฉัน" โฆษกกล่าวว่า "แบรดด็อกเพียงแค่เอาหมัดที่ดีที่สุด Lasky และมันมีผลกระทบต่อเขา!" แบรดด็อกเป็นนักมวยที่แตกต่างกันหลังจากนั้น เขาต่อสู้จากระยะทาง, การขว้างปาศัตรูที่ใบหน้าเปื้อนเลือดของ Lasky ในสิบห้ารอบถุงมือแบรดด็อกตีจมูกคนอื่น ๆ เลือดอาบน้ำแหวน. "นี่คือไม่น่าเชื่อ!" ตะโกนประกาศวิทยุ "ไม่มีอะไรสามารถหยุดแบรดด็อกขณะนี้." ในฐานะที่เป็น Lasky ย้ายไปอยู่กับความยากลำบากเพิ่มขึ้นแบรดด็อกตีเขาด้วยการรวมกันของหมัดที่เขาถูกส่งตัวเข้าไปในเชือกที่เป็นด้านข้างของแหวน เชือกเหล่านั้นเป็นสิ่งเดียวที่เก็บไว้ Lasky บนเท้าของเขา. "และผู้ชนะคือ.. .James เจแบรดด็อก!" ตะโกนของฝูงชนที่มาถึงถนนที่อยู่ด้านนอก โดยวิทยุพวกเขามาถึงที่ทั่วประเทศ พวกเขาก็ได้ยินเสียงในแบรนสันมิสซูรีที่ Ancil ฮอฟแมนวิ่งไปอีกห้องหนึ่งในโรงแรมที่เขาพักอยู่ใน. เขาเคาะประตูอย่างเร่งด่วน. แม็กซ์เยอร์, ​​แชมป์เฮฟวี่เวทของโลกที่เปิดประตูและมองลงไปด้วยความโกรธที่ฮอฟแมน"จิมแบรดด็อกเพิ่งชนะ Lasky" กล่าวว่าผู้จัดการของแชมป์. "เขาเป็นหนึ่งในจำนวนผู้ท้าชิงสำหรับชื่อของคุณ." เยอร์ตอบด้วยรอยยิ้มที่น่าเกลียด "ผู้ชายที่เป็นผู้แพ้" เขากล่าว. "บอกจอห์นสันที่จะหาใครสักคนที่ฉันสามารถต่อสู้กลับ." จากนั้นเขาปิดประตูในใบหน้าของ Ancil. 45 บทที่ 10 คืนในสวนสาธารณะถนนรอบMadison Square Garden เงียบ แต่เมื่อเร็วๆ นี้ขณะที่จิมก้าวนอกฝูงชนประมาณห้าสิบคนปิดในรอบๆ ตัวเขาและโจ พวกเขามีความแตกต่างกันมากจากฝูงชนที่ต้องรอหลังจากที่ต่อสู้ Griffiths ปีที่ผ่านมา คนเหล่านี้มองเหนื่อยและหิว แต่เมื่อพวกเขาเห็นจิมแบรดด็อกหวังสว่างขึ้นใบหน้าของพวกเขาและพวกเขายืนอยู่สูง. "เพียงแค่ลงนามสำหรับไม่กี่" โจด้วยรอยยิ้มกล่าวว่า "ปล่อยให้พวกเขาต้องการมากขึ้น." "ไม่มีโจ. คืนนี้ฉันเข้าสู่ระบบพวกเขาทั้งหมด!" จิมย้ายในหมู่ฝูงชนจับมือและการลงนามของเขาชื่อและพูดคุยกันมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง. โจได้มากที่สุดของการพูดคุยในไดรฟ์การรัฐนิวเจอร์ซีย์ . เมื่อพวกเขามาถึงอาคารอพาร์ทเม้นจิมเปิดประตู. "คืนที่ดีโจ." "คุณยังไม่ลืมบางสิ่งบางอย่าง?" ถามโจ เขาเอื้อมมือเข้าไปในเสื้อคลุมของเขาจิมส่วนแบ่งของเงินรางวัล เขาเริ่มที่จะอธิบายวิธีการที่เขาได้ตัดสินใจเกี่ยวกับจำนวนเงิน. "ผมเชื่อว่าท่านโจ" จิมกล่าวว่า "และแม่ไว้ใจคุณมากเกินไป." โจผลักดันให้เงินไว้ในมือของนักมวยและโบกมือราตรีสวัสดิ์. เมื่อจิมเข้ามาในอพาร์ทเม้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขานำบางส่วนของเงินสดในขวดบนหิ้ง เขาวางส่วนที่เหลือในซองจดหมายสีขาว. จิมไม่ได้นอนมากในคืนนั้นและเขาออกจากอพาร์ทเม้นก่อนที่แม่และเด็กตื่นขึ้นมา ทางเท้าที่ว่างเปล่าในขณะที่เขาเดินไปที่ใจกลางเมือง เขาเดินเข้าไปสมทบสายภายในสำนักงานบรรเทาและรอคอยอย่างอดทน. ในที่สุดเขาก้าวขึ้นไปเคาน์เตอร์และพยักหน้าในผู้หญิง เขาให้เธอซองจดหมายสีขาว. ผู้หญิงคนนั้นสับสนเมื่อเธอมองไปที่เงินสด "ดังนั้น... คุณให้เราเงินกลับมา?" ระหว่างทางกลับบ้านจิมซื้อสิบสองดอกกุหลาบสำหรับแม่ พวกเขาเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Ubon Ratchathani Province, which has wonderful corner of Mekong The rocks were eroded in the past thousands of years, in the name of called three thousandUbon Ratchathani Province, which has wonderful corner of Mekong The rocks were eroded in the past thousands of years, in the name of called three thousandUbon Ratchathani Province, which has wonderful corner of Mekong The rocks were eroded in the past thousands of years, in the name of called three thousandUbon Ratchathani Province, which has wonderful corner of Mekong The rocks were eroded in the past thousands of years, in the name of called three thousandUbon Ratchathani Province, which has wonderful corner of Mekong The rocks were eroded in the past thousands of years, in the name of called three thousandUbon Ratchathani Province, which has wonderful corner of Mekong The rocks were eroded in the past thousands of years, in the name of called three thousandUbon Ratchathani Province, which has wonderful corner of Mekong The rocks were eroded in the past thousands of years, in the name of called three thousandUbon Ratchathani Province, which has wonderful corner of Mekong The rocks were eroded in the past thousands of years, in the name of called three thousandUbon Ratchathani Province, which has wonderful corner of Mekong The rocks were eroded in the past thousands of years, in the name of called three thousand