Artificial reefs have been deployed

Artificial reefs have been deployed worldwide in shallow marine environments to enhance attraction and
capture of fish, but, despite their potential as a fishery management option, few studies addressed whether
fish assemblages will change with distance from a reef. We experimentally assessed the relationship
between fish abundance and richness to increased distance (0, 25, 100, and 300 m) to reef balls deployed on
a flat and homogeneous bottom, 9-m deep, on the north coast of Rio de Janeiro, Southeastern Brazil. A total of
thirty fish species was associated with the reefs and the variation in species composition with sampling
period or technique did not account for changes in fish assemblages with reef distance. Fish abundance and
richness were significantly greater at the nearest distances (0 m and 50 m) to the reefs than at 300 m, but
while the first dependent variable decreased exponentially with reef distance the later diminished linearly.
Fish responses to reef distance were clearly species-specific and the tomtate (Haemulon aurolineatum — the
dominant species that probably used the reefs for shelter purposes) strongly influenced the exponential
decreasing pattern found for the total number of fishes and abundance of Haemulidae. The abundance of the
close congener Haemulon steindachneri, and of Chaetodon striatus, Serranus flaviventris and serranid species as
a group also decreased, but linearly, with reef distance, probably related to variation in home-range.
Acanthurus chirurgus and Scorpaena isthmensis decreased linearly in number with reef distance, probably due
to feeding rather than refuge purposes. The abundance of Isopisthus parvipinnis tended to increase with reef
distance, suggesting that artificial reefs might be unprofitable for those species less dependent on clear water
or structurally complex habitats to obtain refuge or food. Overall, our study indicates that artificial reefs are a
promising management tool to enhance fish capture in the oligotrophic waters and structureless bottoms of
the north coast of Rio de Janeiro, but with varied rates of success, depending on the target species and fishing
distance from the reefs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แนวปะการังเทียมได้ถูกนำไปใช้ทั่วโลกในสภาพแวดล้อมทางทะเลตื้นเพื่อเพิ่มแหล่งท่องเที่ยวและ
การจับปลา แต่แม้จะมีศักยภาพของพวกเขาเป็นตัวเลือกที่จัดการประมง, การศึกษาน้อยจ่าหน้าว่า
assemblages ปลาจะเปลี่ยนกับระยะทางจากแนวปะการัง เราทดลองประเมินความสัมพันธ์
ระหว่างความอุดมสมบูรณ์ปลาและความร่ำรวยกับระยะทางที่เพิ่มขึ้น (0, 25, 100, และ 300 เมตร) ลูก Reef ใช้งานบน
แบนและเป็นเนื้อเดียวกันด้านล่าง 9 เมตรลึกบนชายฝั่งทางตอนเหนือของริโอเดอจาเนโร, ตะวันออกเฉียงใต้ บราซิล รวม
สามสิบพันธุ์ปลาที่เกี่ยวข้องกับแนวปะการังและการเปลี่ยนแปลงในองค์ประกอบของสายพันธุ์ที่มีการสุ่มตัวอย่าง
ระยะเวลาหรือเทคนิคไม่ได้บัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงใน assemblages ปลาที่มีระยะทางแนวปะการัง ความอุดมสมบูรณ์ของปลาและ
ความร่ำรวยอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในระยะทางที่ใกล้ที่สุด (0 เมตรและ 50 เมตร) เพื่อแนวกว่า 300 เมตร แต่
ในขณะที่ตัวแปรแรกลดลงชี้แจงกับระยะทางแนวปะการังต่อมาลดลงเป็นเส้นตรง.
การตอบสนองของปลาระยะทางแนวปะการังเป็นสายพันธุ์ได้อย่างชัดเจน -specific และ tomtate นี้ (Haemulon aurolineatum - เดอะ
สปีชีส์ที่โดดเด่นที่น่าจะใช้แนวปะการังเพื่อวัตถุประสงค์ที่พักพิง) อิทธิพลชี้แจง
รูปแบบลดลงพบจำนวนของปลาและความอุดมสมบูรณ์ของ Haemulidae ความอุดมสมบูรณ์ของ
ใกล้ steindachneri Haemulon congener และ Chaetodon striatus, flaviventris Serranus และสายพันธุ์ serranid เป็น
กลุ่มยังลดลง แต่เป็นเส้นตรงกับระยะทางแนวปะการังอาจจะเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในบ้านช่วง.
Acanthurus chirurgus และ Scorpaena isthmensis ลดลงเป็นเส้นตรงในจำนวน กับระยะทางแนวปะการังอาจเป็นเพราะ
การให้อาหารมากกว่าวัตถุประสงค์ที่หลบภัย ความอุดมสมบูรณ์ของ parvipinnis Isopisthus มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นด้วยแนว
ระยะทางบอกว่าแนวปะการังเทียมอาจจะมีประโยชน์สำหรับสายพันธุ์เหล่านั้นน้อยขึ้นอยู่กับน้ำใส
หรือการก่อสร้างที่อยู่อาศัยที่มีความซับซ้อนที่จะได้รับที่หลบภัยหรืออาหาร โดยรวม, การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่าแนวปะการังเทียมเป็น
เครื่องมือการจัดการที่มีแนวโน้มที่จะเพิ่มประสิทธิภาพในการจับปลาในน่านน้ำ oligotrophic และพื้น structureless ของ
ชายฝั่งทางเหนือของริโอเดอจาเนโร แต่มีอัตราที่แตกต่างกันของความสำเร็จขึ้นอยู่กับสายพันธุ์ที่เป้าหมายและการประมง
ระยะทางจาก แนวปะการัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปะการังเทียมมีการปรับใช้ทั่วโลกในสภาพแวดล้อมทะเลตื้นเพื่อเพิ่มเที่ยว และจับ ปลา แต่แม้จะมีศักยภาพของพวกเขาเป็นตัวเลือกการจัดการประมงบางการศึกษาระบุว่าทะเลของทะเลปลาจะเปลี่ยนกับระยะห่างจากแนวปะการัง เราทดลองประเมินความสัมพันธ์ระหว่างปลาอุดมสมบูรณ์ และความร่ำรวยเพื่อเพิ่มระยะทาง ( 0 , 25 , 100 และ 300 ม. ) ใช้งานบนแนวลูกแบนและเป็นเนื้อเดียวกัน ด้านล่าง 9-m ลึก , บนชายฝั่งทางเหนือของริโอ เดอ จาเนโร ทางตะวันออกเฉียงใต้ของบราซิล รวมปลา 30 ชนิดมีความสัมพันธ์กับแนวปะการัง และการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบชนิดกับการสุ่มตัวอย่างระยะเวลาหรือเทคนิคไม่ได้บัญชีสำหรับการเปลี่ยนแปลงในปลาทะเลของทะเลกับปะการัง ระยะทาง และปลาอุดมสมบูรณ์ความมั่งคั่งอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าที่ระยะทางที่ใกล้ที่สุด ( 0 เมตรและ 50 เมตร ) แนวกว่า 300 เมตร แต่ในขณะที่ตัวแปรแรกลดลงชี้แจงกับแนวปะการังระยะต่อมาลดลงเป็นเส้นตรง .การตอบสนองของปลาแนวปะการังห่าง ก็เฉพาะ - ขยายพันธุ์และ tomtate ( haemulon aurolineatum -พรรณไม้เด่นที่อาจใช้แนวเพื่อวัตถุประสงค์ Shelter ) ขอชี้แจง อิทธิพลสำหรับรูปแบบพบว่าจำนวนปลาและปริมาณของวงศ์ปลากะพงแสม . ความอุดมสมบูรณ์ของใกล้ haemulon congener steindachneri และใช้ serranus และพบปลาผีเสื้อลาย , flaviventris serranid ชนิดเป็นกลุ่มลดลง แต่แนวเส้นตรง กับระยะทางที่อาจเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในบ้านช่วงacanthurus ) scorpaena isthmensis เส้นตรงและลดลงในจำนวนที่มีแนวระยะทาง อาจเนื่องจากเพื่อให้อาหารมากกว่าวัตถุประสงค์ที่หลบภัย ความอุดมสมบูรณ์ของ isopisthus parvipinnis เพิ่มขึ้นตามแนวปะการังระยะทาง แนะนำว่า ปะการังเทียม อาจจะไม่ได้ประโยชน์ชนิดที่น้อยขึ้นอยู่กับน้ําใสหรือโครงสร้างที่ซับซ้อนเพื่อให้ได้พื้นที่หลบภัย หรือ อาหาร โดยรวม , การศึกษาของเราบ่งชี้ว่า ปะการังเทียมคือแนวโน้มเครื่องมือการจัดการเพื่อเพิ่มปลาจับในน้ำและพื้นของ structureless โอลิโกโทรฟิกชายฝั่งทางเหนือของริโอ เดอ จาเนโร แต่ด้วยอัตราที่แตกต่างกันของความสำเร็จ ขึ้นอยู่กับเป้าหมาย ชนิด และ ตกปลาระยะห่างจากแนวปะการัง .