The issue of Malaysian Education wa

The issue of Malaysian Education was started as early as in 1951 with the Barnes Report with the purpose to unite
all ethnic during the colonial time but it was unsuccessful. It was then was replaced according to Razak Report in
1956 followed by Rahman Talib Report in 1960. The Education Act was then established in 1961. Education can
have a strong force to promote unity and integration or the other way (Wan Hashim, 1983, p.72). The government
viewed that the Razak Report and Rahman Talib Report are able to integrate the students of different ethnic
group, which can aspire the students to be more ethical, knowledgeable, balanced to contribute to harmonious and
progressive societies (INTAN, 90-93). Since then, there are many changes and revise on the National Education
Policy for the improvement in the education system. However, the changes in the education system and policy
can had brought to more ethnic insecurity instead of enhancing the relationship amongst ethnic in Malaysia (M.
Bakri Musa, 242-244). There was a contradicting statement between the INTAN Report and others in the view of
promoting unity amongst ethnic. Furthermore, in the INTAN Report also, it was stated that the government is not
so sure whether the National Education Policy has successfully unite the Malaysian ethnic as education is not the
only factor in contributing to the unity of ethnic.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปัญหาของการศึกษามาเลเซียเริ่มต้นเร็วที่สุดเท่าที่เป็นในปี 1951 มีรายงานบาร์นส์มีวัตถุประสงค์เพื่อรวมกันชนกลุ่มน้อยทั้งหมดในช่วงเวลาโคโลเนียลแต่ไม่ประสบความสำเร็จ นั้นถูกแทนที่ตามรายงานตุนใน1956 ตาม ด้วยรายงาน Talib เราะห์มานใน 1960 พระราชบัญญัติการศึกษาแล้วก่อตั้งขึ้นในปีค.ศ. 1961 การศึกษาสามารถมีความแข็งแรงในการส่งเสริมความสามัคคี และการรวม หรือวิธีอื่น ๆ (Wan Hashim, 1983, p.72) รัฐบาลดูว่า ตุนรายงานและรายงาน Talib เราะห์มานมีนักศึกษาชาติพันธุ์ที่แตกต่างกันไปกลุ่ม ซึ่งสามารถปรารถนานักเรียนจะมีจริยธรรมมากขึ้น ความ รู้ ความสมดุลเพื่อนำไปสู่ความสามัคคี และสังคมก้าวหน้า (อินตัน 90-93) หลังจากนั้น มีการเปลี่ยนแปลงมาก และปรับปรุงการศึกษาแห่งชาตินโยบายสำหรับการพัฒนาในระบบการศึกษา อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงในระบบการศึกษาและนโยบายสามารถได้นำการชาติพันธุ์มากขึ้นความไม่มั่นคงแทนที่จะเสริมสร้างความสัมพันธ์ในหมู่ชนกลุ่มน้อยในประเทศมาเลเซีย (ม.Bakri มูซา 242-244) มีคำสั่งที่ขัดแย้งระหว่างอินทันรายงานในมุมมองของส่งเสริมความสามัคคีในหมู่ชนกลุ่มน้อย นอกจากนี้ ในรายงานอินทัน ด้วย มันก็ระบุไว้ว่า รัฐบาลไม่ได้เพื่อให้แน่ใจว่านโยบายการศึกษาแห่งชาติได้สำเร็จรวมชาติพันธุ์มาเลเซียเป็นการศึกษาเพียง ปัจจัยในการเกื้อหนุนต่อความสามัคคีของชาติพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปัญหาของการศึกษาในประเทศมาเลเซียก็เริ่มเร็วเท่าในปี 1951 กับบาร์นส์รายงานโดยมีวัตถุประสงค์เพื่อรวมตัวกัน
ของกลุ่มชาติพันธุ์ทั้งหมดในช่วงเวลาอาณานิคม แต่มันก็ไม่ประสบความสำเร็จ มันก็ถูกแทนที่ตาม Razak รายงานใน
1956 ตามด้วยลิบเราะห์มานรายงานในปี 1960 พระราชบัญญัติการศึกษาก่อตั้งขึ้นในปี 1961 จากนั้นการศึกษาสามารถ
มีแรงที่จะส่งเสริมความสามัคคีและบูรณาการหรือวิธีอื่น (WAN ฮิม 1983 P 0.72) รัฐบาล
เห็นว่า Razak รายงานและเราะห์มานรายงานลิบสามารถที่จะบูรณาการของนักศึกษาต่างชาติ
กลุ่มซึ่งสามารถดลบันดาลให้นักเรียนที่จะมีจริยธรรมมากขึ้นมีความรู้มีความสมดุลเพื่อนำไปสู่ความสามัคคีและ
สังคมก้าวหน้า (Intan, 90-93) ตั้งแต่นั้นมามีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างและแก้ไขในการศึกษาแห่งชาติ
นโยบายสำหรับการปรับปรุงในระบบการศึกษา อย่างไรก็ตามการเปลี่ยนแปลงในระบบการศึกษาและนโยบายที่
สามารถนำมาเพื่อความไม่มั่นคงทางชาติพันธุ์มากขึ้นแทนการเสริมสร้างความสัมพันธ์ในหมู่ชนกลุ่มน้อยในประเทศมาเลเซีย (เอ็ม
Bakri มูซา, 242-244) มีคำสั่งขัดแย้งระหว่าง Intan รายงานและคนอื่น ๆ ในมุมมองของการเป็น
การส่งเสริมความสามัคคีในหมู่ชนกลุ่มน้อย นอกจากนี้ในรายงาน Intan ยังได้กล่าวว่ารัฐบาลไม่ได้
เพื่อให้แน่ใจว่านโยบายการศึกษาแห่งชาติได้ประสบความสำเร็จรวมกันมาเลเซียเชื้อชาติการศึกษาไม่ได้เป็น
ปัจจัยเดียวในการบริจาคเพื่อความสามัคคีของชาติพันธุ์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัญหาของมาเลเซีย การศึกษาเริ่มเป็นเร็วใน 2494 กับบาร์นส์รายงาน ด้วยวัตถุประสงค์เพื่อสามัคคีทุกชาติอาณานิคมในเวลา แต่มันก็ไม่สำเร็จ มันก็ถูกแทนที่ด้วยตามรายงาน ดัชเชสแห่งคอร์นวอลล์ใน2499 ตาม talib Rahman รายงานในปี 1960 . พระราชบัญญัติการศึกษาก็ก่อตั้งขึ้นในปี 1961 . การศึกษาสามารถมีแรง แข็งแรง เพื่อส่งเสริมความสามัคคี และการรวมหรือวิธีอื่น ๆ ( วานฮิ 1983 p.72 ) รัฐบาลเห็นว่า Razak รายงาน Rahman talib สามารถรวมคนต่างเชื้อชาติกลุ่มที่สามารถหวังผล นักเรียนมีจริยธรรม มีความรู้ สมดุล เพื่อสนับสนุน และความสามัคคีสังคมก้าวหน้า ( Intan , 90-93 ) ตั้งแต่นั้นมามีการเปลี่ยนแปลงมากมาย และแก้ไขในการศึกษาแห่งชาตินโยบายในการปรับปรุงระบบการศึกษา อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแปลงในระบบการศึกษา และนโยบายสามารถนำกลุ่มชาติพันธุ์มากกว่าความไม่มั่นคง แทนที่จะเพิ่มความสัมพันธ์ระหว่างเชื้อชาติในมาเลเซีย ( ม.Bakri มูซา , 242-244 ) มีงบขัดแย้งระหว่าง Intan รายงานและอื่น ๆในมุมมองของส่งเสริมความสามัคคีในหมู่ชนกลุ่มน้อย นอกจากนี้ ในรายงานของ Intan นอกจากนี้ยังกล่าวว่า รัฐบาลไม่ได้เพื่อให้แน่ใจว่า นโยบายการศึกษาแห่งชาติมาเลเซียได้รวมชาติเป็น การศึกษาไม่ใช่เพียงปัจจัยเอื้อต่อความสามัคคีของกลุ่มชาติพันธุ์