aganini intended the Concerto to be

aganini intended the Concerto to be heard in E-flat major: the orchestral parts were written in E-flat, and the solo part was written in D major with instructions for the violin to be tuned a semitone high (a technique known as scordatura), so that it would therefore sound in E-flat. This enables the soloist to achieve effects in E-flat which would not be possible with a normal D tuning (for example, the opening of the third movement, where the violin plays a rapid downward scale A-G-F♯-E-D, both bowed and pizzicato. This is possible on an open D-string, but is not possible in the key of E-flat), because two strings would be required. The key of E-flat would mute the sound of the orchestra, whose strings would play fewer tones on open strings, and this would make the solo part emerge more clearly from the orchestral accompaniment.

Contemporary audiences did not realise that Paganini had retuned his instrument, and were thus all the more amazed at what he appeared able to play. (The more musically adept members of the audience would have recognised the distinctive sound of a violin's open string, and would have observed that this fell on the keynote of work (E-flat), and would have therefore realised that Paganini had re-tuned his violin.)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

aganini วัตถุประสงค์คอนแชร์โตให้ได้ยินใน E-แบนใหญ่: ส่วน orchestral เขียนขึ้นใน E-แบน และส่วนเดี่ยวถูกเขียนในหลักกับคำแนะนำสำหรับไวโอลินจะปรับเป็น semitone สูง (เทคนิคที่รู้จักกันเป็น scordatura), เพื่อว่ามันจะเสียงดังใน E-แบน ทำให้ soloist เพื่อให้บรรลุผลใน E-แบนซึ่งจะไม่เป็นไปได้ ด้วยความปกติ D ปรับแต่ง (ตัวอย่าง การเปิดของการเคลื่อนไหวที่สาม ที่ไวโอลินเล่นระดับลงอย่างรวดเร็ว A-G-F♯-E-D ทั้งลง และพิซซิคาโต้ นี้อยู่บนเปิด D-สตริง แต่เป็นไปไม่ได้ในคีย์ E-แบน), เนื่องจากสายที่สองจะต้อง สำคัญของ E-แบนจะปิดเสียงของวงดนตรี สายจะเล่นเสียงน้อยกว่าสายเปิด และนี้จะทำให้ส่วนเดี่ยวเกิดขึ้นมากอย่างชัดเจนจากการ orchestral ไพเราะ

ผู้ชมร่วมสมัยได้ตระหนักถึงว่า นอะมี retuned มือของเขา และทั้งหมดจึงประหลาดใจที่สิ่งที่เขาปรากฏสามารถเล่น (คนเชี่ยวชาญมากขึ้นไนท์คลับจะยังโดดเด่นเสียงของสายเปิดของไวโอลิน และจะได้สังเกตว่า นี้พุ่งประเด็นสำคัญของงาน (E-แบน), และจะมีดังนั้นเองก็ยังคิดว่า นอะมีใหม่ปรับไวโอลินของเขา)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

aganini ตั้งใจคอนแชร์โตที่จะได้ยินใน e-flat สาขา : ส่วนเรื่องเขียนไว้ใน e-flat และส่วนเดี่ยว เขียน อิน ดี เมเจอร์พร้อมคำแนะนำสำหรับไวโอลินจะปรับเป็นเซมิโทนสูง ( เป็นเทคนิคที่เรียกว่า scordatura ) ดังนั้นมันจึงเสียงใน e-flat .นี้ช่วยให้บรรลุผลใน e-flat ซึ่งจะไม่เป็นไปได้ด้วยปกติ D ปรับ ( ตัวอย่างเช่น การเปิดสามเคลื่อนไหวที่ไวโอลินเล่นอย่างรวดเร็วลงขนาด a-g-f ♯ - ขึ้นและทั้งสองจมลงโน้ตดนตรี . นี้เป็นไปได้ในการ d-string เปิด แต่เป็นไปไม่ได้ในคีย์ของ e-flat ) เพราะสองสายจะต้องกุญแจของ e-flat จะปิดเสียงของดนตรี ซึ่งสายจะเล่นเสียงน้อยลงในการเปิดสายและนี้ทำให้ส่วนเดี่ยวออกมาอย่างชัดเจนจากคลอดนตรี

ร่วมสมัยผู้ชมไม่ได้ตระหนักว่าปากานีนีได้ส่งคืนเครื่องมือของเขา และจึงยิ่งประหลาดใจกับสิ่งที่เขาปรากฏตัวได้ เล่น( ยิ่งไพเราะ สีสรรสดใส สมาชิกของผู้ชมจะได้จำเสียงที่โดดเด่นของไวโอลินเปิดสาย และจะพบว่าลดลงในงานของงาน ( e-flat ) และจะได้รับจึงตระหนักว่า ปากานินีได้อีกครั้งปรับไวโอลิน )