Results and discussionThis is the f

Results and discussion
This is the first report on the feeding response of juvenile O. marmoratus to betaine, taurine, inosine (INO), inosine-5′-monophosphate disodium (IMP•Na2), and guanosine-5′-monophosphate disodium (GMP•Na2). In this study, the pure agar gel pellet (PAG) was totally rejected by the fish, hence its ingestion rate was 0 %. Therefore, any added test substance which was able to significantly improve the fish ingestion rate on the agar gel pellet can be considered as the potential feeding stimulant (Lim et al. 2015; 2016). Figure 1 shows the ingestion rates of the juvenile O. marmoratus on different treatments of TS pellet. Among the 5 chemical substances tested in 0.1 M concentration, the ingestion rates of betaine (5 %) and taurine (2 %) were very poor and showed no significant difference (P > 0.05) with that of the PAG. The ingestion rate of GMP•Na2 was moderately high (60 %) and significantly higher (P < 0.05) than those of PAG, betaine, and taurine. However, the ingestion rates of INO and IMP•Na2 were perfected (100 %) as all replicates of fish ingested the INO and IMP•Na2 TS pellets, and these values were significantly higher (P < 0.05) than those of the other TS pellet treatments (PAG, betaine, taurine, and GMP•Na2). These results showed that INO and IMP•Na2 were the most potential feeding stimulants for juvenile O. marmoratus although the application of higher concentration (>0.1 M) of GMP•Na2 may improve the fish ingestion. Indeed, both IMP and INO were also reported as the feeding stimulant for several fish species, including turbot Scophthalmus maximus (Mackie and Adron 1978), brill Scophthalmus rhombus (Mackie and Mitchell 1985), and rainbow trout Salmo gairdneri (Mearns et al. 1987), but they were not to Atlantic salmon parr Salmo salar (Mearns et al. 1987) and tiger puffer Takifugu pardalis although they were identified to stimulate the taste buds on the lips of T. pardalis through electrophysiological recording (Hidaka et al. 1978). In other reports for yellowtail Seriola quinqueradiata (Takeda 1980), jack mackerel Trachurus japonicus (Ikeda et al. 1988; 1991) and largemouth bass Micropterus salmoides (Kubitza et al. 1997), IMP•Na2 or IMP was an effective feeding stimulant, but INO was not. Apparently, the feeding responses of fishes to nucleotides and nucleosides are species-specific as suggested by Li and Gatlin III (2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลและการอภิปรายThis is the first report on the feeding response of juvenile O. marmoratus to betaine, taurine, inosine (INO), inosine-5′-monophosphate disodium (IMP•Na2), and guanosine-5′-monophosphate disodium (GMP•Na2). In this study, the pure agar gel pellet (PAG) was totally rejected by the fish, hence its ingestion rate was 0 %. Therefore, any added test substance which was able to significantly improve the fish ingestion rate on the agar gel pellet can be considered as the potential feeding stimulant (Lim et al. 2015; 2016). Figure 1 shows the ingestion rates of the juvenile O. marmoratus on different treatments of TS pellet. Among the 5 chemical substances tested in 0.1 M concentration, the ingestion rates of betaine (5 %) and taurine (2 %) were very poor and showed no significant difference (P > 0.05) with that of the PAG. The ingestion rate of GMP•Na2 was moderately high (60 %) and significantly higher (P < 0.05) than those of PAG, betaine, and taurine. However, the ingestion rates of INO and IMP•Na2 were perfected (100 %) as all replicates of fish ingested the INO and IMP•Na2 TS pellets, and these values were significantly higher (P < 0.05) than those of the other TS pellet treatments (PAG, betaine, taurine, and GMP•Na2). These results showed that INO and IMP•Na2 were the most potential feeding stimulants for juvenile O. marmoratus although the application of higher concentration (>0.1 M) of GMP•Na2 may improve the fish ingestion. Indeed, both IMP and INO were also reported as the feeding stimulant for several fish species, including turbot Scophthalmus maximus (Mackie and Adron 1978), brill Scophthalmus rhombus (Mackie and Mitchell 1985), and rainbow trout Salmo gairdneri (Mearns et al. 1987), but they were not to Atlantic salmon parr Salmo salar (Mearns et al. 1987) and tiger puffer Takifugu pardalis although they were identified to stimulate the taste buds on the lips of T. pardalis through electrophysiological recording (Hidaka et al. 1978). In other reports for yellowtail Seriola quinqueradiata (Takeda 1980), jack mackerel Trachurus japonicus (Ikeda et al. 1988; 1991) and largemouth bass Micropterus salmoides (Kubitza et al. 1997), IMP•Na2 or IMP was an effective feeding stimulant, but INO was not. Apparently, the feeding responses of fishes to nucleotides and nucleosides are species-specific as suggested by Li and Gatlin III (2006).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลการค้นหาและการอภิปราย
รายงานนี้เป็นรายงานครั้งแรกในการตอบสนองต่อการให้อาหารของเด็กและเยาวชนที่จะ marmoratus ทุมเบทาอีน, ทอรีน, inosine (INO) inosine-5'-โมโนโซเดียม (IMP • Na2) และ guanosine-5'-โมโนโซเดียม (GMP • Na2) ในการศึกษานี้บริสุทธิ์วุ้นเจลเม็ด (PAG) ถูกปฏิเสธโดยสิ้นเชิงปลาจึงมีอัตราการบริโภคของมันคือ 0% ดังนั้นใด ๆ เพิ่มสารทดสอบซึ่งก็สามารถที่จะมีนัยสำคัญปรับปรุงอัตราการบริโภคปลาในเม็ดเจลวุ้นถือได้ว่าเป็นกระตุ้นการกินอาหารที่มีศักยภาพ (Lim et al, 2015;. 2016) รูปที่ 1 แสดงอัตราการบริโภคของเด็กและเยาวชนทุม marmoratus เกี่ยวกับการรักษาที่แตกต่างกันของ TS เม็ด ในบรรดา 5 สารเคมีทดสอบใน 0.1 M ความเข้มข้นของอัตราการบริโภคของเบทาอีน (5%) และทอรีน (2%) เป็นที่น่าสงสารมากและพบว่าไม่มีความแตกต่างกัน (p> 0.05) กับที่ของ PAG อัตราการบริโภคของ GMP • Na2 สูงปานกลาง (60%) และสูงกว่าอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) กว่า PAG, เบทาอีนและทอรีน อย่างไรก็ตามอัตราการบริโภคของ INO และ IMP • Na2 ถูกสมบูรณ์ (100%) เป็นซ้ำทั้งหมดของปลาติดเครื่อง INO และ IMP • Na2 TS เม็ดและค่านิยมเหล่านี้เป็นที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (P <0.05) กว่าของ TS เม็ดอื่น ๆ การรักษา (PAG, เบทาอีน, ทอรีนและ GMP • Na2) ผลการศึกษานี้แสดงให้เห็นว่า INO และ IMP • Na2 เป็นสารกระตุ้นการกินอาหารที่มีศักยภาพมากที่สุดสำหรับเด็กและเยาวชนทุม marmoratus แม้ว่าโปรแกรมของความเข้มข้นสูงกว่า (> 0.1 เมตร) GMP • Na2 อาจเพิ่มการบริโภคปลา อันที่จริงทั้งภูตผีปีศาจและ INO ยังได้รับรายงานว่ากระตุ้นให้อาหารปลาหลายชนิดรวมทั้งบ็ Scophthalmus Maximus (แม็กกี้และ Adron 1978) สุดยอด Scophthalmus Rhombus (แม็กกี้และมิทเชลล์ 1985) และเรนโบว์เทราท์ Salmo gairdneri (Mearns et al. 1987 ) แต่พวกเขาก็ไม่ให้ปลาแซลมอนแอตแลนติกพาร์ Salmo Salar (Mearns et al. 1987) และเสือปักเป้า Takifugu pardalis แม้ว่าพวกเขาจะถูกระบุว่าเพื่อกระตุ้นให้เกิดรสชาติที่ริมฝีปากของที pardalis ผ่านบันทึก electrophysiological (Hidaka et al. 1978) . ในรายงานอื่น ๆ สำหรับ yellowtail ปลาสำลี quinqueradiata (ทาเคดะ 1980) แจ็คปลาทู Trachurus japonicus (อิเคดะ et al, 1988;. 1991) (. Kubitza et al, 1997) และเบส Largemouth salmoides Micropterus, IMP • Na2 หรือ IMP เป็นยากระตุ้นการกินอาหารที่มีประสิทธิภาพ แต่ อินไม่ได้ เห็นได้ชัดว่าการตอบสนองการให้อาหารปลาไปนิวคลีโอและ nucleosides เป็นสายพันธุ์เฉพาะที่แนะนำโดยหลี่และ Gatlin III (2006)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลและการอภิปรายนี่คือรายงานแรกในการให้การตอบสนองของเด็กและเยาวชน . marmoratus บี Taurine , กับ , อินโน ( อิโนะ ) , inosine-5 ’ - โมโนฟอสเฟตโซเดียม ( IMP - N ) และ guanosine-5 ’ - โมโนฟอสเฟตโซเดียม ( GMP - N ) ในการศึกษานี้ เพียว วุ้นเจลเม็ด ( ปั๊ก ) ถูกปฏิเสธโดยปลา จึงกินเท่ากันคือ 0 % ดังนั้น ถ้าเพิ่มการทดสอบสารซึ่งสามารถปรับปรุงอัตราการบริโภคปลาในอาหารวุ้น เจลเม็ด ถือได้ว่าเป็นอาหารกระตุ้นศักยภาพ ( ลิม et al . 2015 ; 2016 ) รูปที่ 1 แสดงการดื่มของเยาวชน . marmoratus อัตราในการรักษาที่แตกต่างกันของ TS เม็ด ในจำนวน 5 สารเคมีทดสอบใน 0.1 M ความเข้มข้น และอัตราของเบทาอีน ( 5% ) และทอรีน ( 2% ) มีมาก และพบว่าไม่มีความแตกต่างกันทางสถิติ ( P > 0.05 ) กับของ Pag . การรับประทานคะแนน GMP - N สูงปานกลาง ( ร้อยละ 60 ) และสูงกว่า ( P < 0.05 ) กว่าปั๊ก บี , และไม่ . อย่างไรก็ตาม การรับประทานอัตราของอิโนะและเด็กซนๆ ) - สมบูรณ์ ( 100% ) ทั้งหมด ได้แก่ ปลาติดเครื่องอิโนะและเด็กซนๆ TS แต่ละเม็ด และค่านิยมเหล่านี้อย่างมีนัยสำคัญยิ่งทางสถิติ ( P < 0.05 ) สูงกว่า TS อื่นๆเม็ดบําบัด ( ปั๊ก บี ไม่ , และ GMP - N ) ผลลัพธ์เหล่านี้แสดงให้เห็นว่าอิโนะและเด็กซนๆ - มีศักยภาพมากที่สุด การให้ยากระตุ้นสำหรับเยาวชน . marmoratus แม้ว่าการใช้ที่ความเข้มข้นสูง ( > 0.1 M ) GMP - N อาจปรับปรุงปลาที่กิน แน่นอน ทั้งยังรายงานว่าเด็กซน อิโนะ และให้อาหารปลาหลายชนิดกระตุ้น รวมทั้งเตือน scophthalmus Maximus ( แม็กกี้ และ adron 1978 ) สุดยอด scophthalmus รูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ( แม็กกี้ และมิเชล 1985 ) และปลาเรนโบว์เทราท์ใน ซาลโม gairdneri ( et al . 1987 ) , แต่พวกเขาไม่ได้ที่จะปลาแซลมอนแอตแลนติก พาร์ ซาลโมซาลาร์ ( Mearns et al . 1987 ) และเสือปลาปักเป้าสกุลทากิฟุกุ pardalis แม้ว่าพวกเขาถูกระบุเพื่อกระตุ้นตุ่มรับรสบนริมฝีปากของ ต. pardalis ผ่านบันทึกการศึกษา ( ดากะ et al . 1978 ) ในรายงานอื่น ๆสำหรับบุริเซริโ า quinqueradiata ( ทาเคดะ 1980 ) , ปลา trachurus japonicus ( เคดะ et al . 1988 ; 1991 ) และเบส Largemouth micropterus salmoides ( kubitza et al . 1997 ) Imp - N หรือ Imp เป็นยากระตุ้นให้มีประสิทธิภาพ แต่อิโนะไม่ได้ เห็นได้ว่า การให้การตอบสนองของปลาเบสและ nucleosides เป็นเผ่าพันธุ์ - เฉพาะเป็นข้อเสนอแนะโดยการ์ทลินลี้ และ 3 ( 2006 )