THEORY OF UGLY AND ORDINARYLeader’s

THEORY OF UGLY AND ORDINARY
Leader’s formal vocabulary would be more relevant to the problem than some other formal vocabulary.
The substitution of expression for representation through disdain for symbolism and ornament has resulted in an architecture where expression has become expressionism. Owing perhaps to the meager meanings available from abstract forms and unadorned functional elements, the characteristic forms of late Modern architecture are often overstated. Conversely, they are often understated in their context as with Latourette on the Westheimer strip. Louis Kahn once called exaggeration the architect’s tool to create ornament. But exaggeration of structure and program (and, in the 1950s and 1960s, mechanical equipment, that is, ducts equal decoration) has become a substitute for ornament.
ARTICULATION AS ORNAMENT
To replace ornament and explicit symbolism, Modern architects indulge in distortion and overarticulation. Strident distortion at large scale and “sensitive” articulation at small scale result in an expressionism that is, to us, meaningless and irrelevant, an architectural soap opera in which to be progressive is to look outlandish. On the one hand, consider all those residential, civic, and institutional buildings whose thin complexities (stepped terraces; accordion sections, or plans, or elevations; cantilevered clerestories ; diagonal zoots ; textured striations and flying bridges or buttresses) almost parallel the strident distortions of a McDonald’s hamburger stand but lack the commercial program and distracting setting that justify the stridency of Strip architecture. On the other hand, consider sensitively articulated structural frames and cantilevered bays that modulate a façade, define interior spaces, or reflect variations in the program. These busy bumps and subtle dents are put there for scale and rhythm and richness too, but they are as irrelevant and meaningless as the pilaster bas-relief on a Renaissance palace (which they resemble), because they are seen mostly in big spaces (often parking lots) and at high speeds.
Articulated architecture today is like a minute in a discotheque, because even off the highway our sensibilities remain attuned to its bold scale and detail. Perhaps in the cacaphonic context of our real landscape we are impatient with any architectural detail at all. Furthermore, sensitive articulation is an expensive luxury best eliminated before the bids come in. The two-foot cantilever on the face of a building, put there to suit a sensitive nuance of the program discerned only by the architect, is a hangover from more stable times. Today programs can change during the course of construction. We cannot afford too-literal conjunctions between form and transient functions. In sum, while today’s forms are too strident for their function in our environment, to

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีของน่าเกลียดและธรรมดาคำศัพท์อย่างเป็นทางการของผู้นำจะเกี่ยวข้องปัญหากว่าบางศัพท์เป็นทางการ การแทนที่ของนิพจน์สำหรับนำเสนอผ่านสัญลักษณ์และเครื่องประดับ disdain มีผลในสถาปัตยกรรมที่นิพจน์เป็น expressionism Owing อาจให้ความหมายไม่เพียงพอพร้อมใช้งานจากแบบฟอร์มบทคัดย่อ และองค์ประกอบที่ทำงาน unadorned ลักษณะรูปแบบ สถาปัตยกรรมของสายมัก overstated ในทางกลับกัน พวกเขาจะมักนั้นในตนเป็นกับ Latourette บนแถบ Westheimer คาห์น Louis ครั้งเรียกพูดเกินมือของสถาปนิกในการสร้างเครื่องประดับ แต่พูดเกินจริง ของโครงสร้างและโปรแกรม (และ ในทศวรรษ 1950 และ 1960s เครื่องจักรกลอุปกรณ์ คือ ท่อเท่าตกแต่ง) ได้กลายเป็น เครื่องประดับแทนเครื่องประดับ เป็นวิคิวลาร์ แทนมณีและสัญลักษณ์ชัดเจน สถาปนิกทันสมัยดื่มด่ำในความผิดเพี้ยนและ overarticulation เพี้ยน strident วิคิวลาร์ "สำคัญ" ที่ผลขนาดเล็กและขนาดใหญ่ใน expressionism เป็น คือ เรา ความหมาย และความเกี่ยว ข้อง ละครสถาปัตยกรรมที่จะก้าวหน้าจะดู outlandish คง พิจารณาอาคารทั้งหมดที่อยู่อาศัย ซีวิค และสถาบันที่มีความซับซ้อนบาง (ขั้นบันไดระเบียง ส่วนหีบเพลง หรือแผน หรือ elevations; cantilevered clerestories; zoots ขวาง ร้าง striations และสะพานบิน หรือ buttresses) เกือบแบบขนานบิดเบือน strident ของแมคโดนัลด์เบอร์เกอร์ยืน แต่ขาดโปรแกรมเชิงพาณิชย์ และรบกวนการตั้งค่าที่จัด stridency สถาปัตยกรรมแถบ บนมืออื่น ๆ พิจารณา sensitively พูดชัดแจ้งโครงสร้างเฟรมและอ่าว cantilevered ที่ modulate แบบซุ้ม กำหนดช่องว่างภายใน หรือสะท้อนการเปลี่ยนแปลงในโปรแกรม กระแทกไม่ว่างและ dents รายละเอียดเหล่านี้จะใส่มีอัตราจังหวะ และร่ำรวยเกินไป แต่เป็นความเกี่ยวข้อง และไม่เป็น bas-relief pilaster บนพาเลสโรงแรมเรอเนสซองซ์ (ซึ่งจะคล้ายกับ), เนื่องจากพวกเราเห็นส่วนใหญ่ ในพื้นที่ขนาดใหญ่ (มักจะจอดรถ) และ ที่ความเร็วสูง สถาปัตยกรรมการพูดชัดแจ้งวันนี้เป็นเหมือนนาทีในดิสโก้ เพราะแม้แต่ปิดทางหลวง sensibilities ของเรายังคงอยู่ห้องปลอดบุหรี่ความหนาขนาดและรายละเอียด บางทีใน cacaphonic ของทัศน์จริง ได้สัมฤทธิผลกับรายละเอียดสถาปัตยกรรมใด ๆ เลย นอก วิคิวลาร์ที่สำคัญคือ มีราคาแพงหรูสุดตัดก่อนเสนอราคามา Cantilever สองเท้ามีส่วนผสมของอาคาร วางให้เหมาะสมกับการยกย่องความสำคัญของโปรแกรมเข้าใจ โดยสถาปนิก มีอาการเมาค้างจากครั้งที่มั่นคงได้ วันนี้โปรแกรมสามารถเปลี่ยนแปลงในระหว่างการก่อสร้าง เราไม่สามารถเกินตัวสันธานระหว่างฟอร์มและแบบฉับพลัน ในผลรวม ในขณะที่วันนี้ฟอร์ม strident เกินไปสำหรับการทำงานในสภาพแวดล้อมของเรา การ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีน่าเกลียดและสามัญคำศัพท์อย่างเป็นทางการของผู้นำจะมีความเกี่ยวข้องกับปัญหาที่เกิดขึ้นกว่าบางคำศัพท์ที่เป็นทางการอื่น ๆ . ทดแทนการแสดงออกสำหรับการแสดงผ่านดูหมิ่นสัญลักษณ์และเครื่องประดับมีผลในสถาปัตยกรรมที่แสดงออกได้กลายเป็นที่แสดงออก เนื่องจากอาจจะไม่พอเพียงความหมายที่มีอยู่จากรูปแบบนามธรรมและองค์ประกอบการทำงานที่ปราศจากเครื่องตกแต่งที่รูปแบบลักษณะของสายสถาปัตยกรรมสมัยใหม่มักจะคุยโว ในทางกลับกันพวกเขาจะ understated มักจะอยู่ในบริบทของพวกเขาเช่นเดียวกับ Latourette บนแถบ Westheimer หลุยส์คาห์นเคยเรียกพูดเกินจริงเครื่องมือของสถาปนิกในการสร้างเครื่องประดับ แต่การพูดเกินจริงของโครงสร้างและโปรแกรม (และในปี 1950 และ 1960, อุปกรณ์เครื่องจักรกล, ที่อยู่, ท่อตกแต่งเท่ากัน) ได้กลายแทนสำหรับเครื่องประดับ. เสียงที่เปล่งออกเป็นเครื่องประดับในการใส่เครื่องประดับและสัญลักษณ์อย่างชัดเจนสถาปนิกสมัยใหม่หลงระเริงในการบิดเบือนและ overarticulation บิดเบือนพร่าที่ขนาดใหญ่และ "สำคัญ" ที่ประกบผลขนาดเล็กในการแสดงออกที่เป็นที่ให้เรามีความหมายและไม่เกี่ยวข้องละครสถาปัตยกรรมในการที่จะเป็นความก้าวหน้าคือการมองต่างชาติต่างภาษา ในมือข้างหนึ่งให้พิจารณาทุกคนที่อยู่อาศัยของพลเมืองและอาคารสถาบันที่มีความซับซ้อนบาง (ระเบียงก้าวส่วนหีบเพลงหรือแผนการหรือเอนไซม์ไล; clerestories แพร่ง; zoots เส้นทแยงมุม; พื้นผิวเนื้อเยื่อและสะพานบินหรือยัน) เกือบจะขนานบิดเบือนพร่า การยืนแฮมเบอร์เกอร์ของแมคโดนั แต่ขาดโปรแกรมเชิงพาณิชย์และการตั้งค่าปรับที่เสียสมาธิ stridency ของสถาปัตยกรรมราง ในทางกลับกันพิจารณาก้องละม่อมกรอบโครงสร้างและอ่าวแพร่งที่ปรับfaçadeการกำหนดพื้นที่ภายในหรือสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในโปรแกรม เหล่านี้กระแทกไม่ว่างและรอยบุบที่ลึกซึ้งจะใส่มีสำหรับขนาดและจังหวะและความอุดมสมบูรณ์เกินไป แต่พวกเขาจะเป็นที่ไม่เกี่ยวข้องและไม่มีความหมายเป็นเสารูปปั้นนูนบนพระราชวังเรเนซองส์ (ซึ่งพวกเขามีลักษณะคล้าย) เพราะพวกเขาจะเห็นส่วนใหญ่อยู่ในพื้นที่ขนาดใหญ่ (มัก ลานจอดรถ) และที่ความเร็วสูง. สถาปัตยกรรมรถในวันนี้เป็นเหมือนนาทีในดิสโก้เป็นเพราะแม้ปิดทางหลวงความรู้สึกของเรายังคงปรับตัวหนาขนาดและรายละเอียดของ บางทีในบริบท cacaphonic ของภูมิทัศน์ที่แท้จริงของเราเราจะหมดความอดทนกับรายละเอียดทางสถาปัตยกรรมใด ๆ เลย นอกจากนี้เสียงที่เปล่งออกที่มีความสำคัญเป็นความหรูหราที่ดีที่สุดที่มีราคาแพงตัดออกก่อนที่จะเสนอราคาเข้ามา. โดยเท้าแขนสองเท้าบนใบหน้าของอาคารที่ใส่มีเพื่อให้เหมาะกับความแตกต่างที่มีความสำคัญของโปรแกรมมองเห็นเพียงโดยสถาปนิกเป็นอาการเมาค้างจากที่มีเสถียรภาพมากขึ้น ครั้ง โปรแกรมวันนี้สามารถเปลี่ยนในช่วงของการก่อสร้าง เราไม่สามารถที่สันธานเกินไปที่แท้จริงระหว่างรูปแบบและฟังก์ชั่นชั่วคราว โดยสรุปในขณะที่รูปแบบวันนี้พร่าเกินไปสำหรับการทำงานของพวกเขาในสภาพแวดล้อมของเราที่จะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีของน่าเกลียดและธรรมดา
ศัพท์อย่างเป็นทางการของผู้นำจะต้องเกี่ยวข้องกับปัญหามากกว่าคนอื่นที่เป็นทางการศัพท์ .
ทดแทนการแสดงออกผ่านการดูถูกแทนสัญลักษณ์และเครื่องประดับมีผลในสถาปัตยกรรมที่แสดงออกได้กลายเป็นลัทธิแสดงพลังอารมณ์ . เพราะบางทีความหมายปากกัดตีนถีบใช้ได้จากรูปแบบนามธรรมและองค์ประกอบ unadorned ทํางาน ,รูปแบบลักษณะสายสถาปัตยกรรมสมัยใหม่มักจะพูดเกินไป ในทางกลับกัน , พวกเขามักจะ understated ในบริบทของพวกเขาเช่นเดียวกับแลทุเรตใน westheimer แถบ หลุยส์คาห์นเมื่อเรียกเครื่องมือของสถาปนิกที่พูดเกินจริงในการสร้างเครื่องประดับ แต่เรื่องเพ้อฝันของโครงสร้างและโปรแกรม ( และในปี 1950 และ 1960 อุปกรณ์เครื่องจักรกล นั่นคือท่อตกแต่งเท่ากับ ) ได้กลายเป็นตัวแทนสำหรับเครื่องประดับ .

เสียงที่เปล่งออกมาเป็นเครื่องประดับแทนเครื่องประดับและสัญลักษณ์ชัดเจน สถาปนิกตามใจในการบิดเบือนและ overarticulation . เสียงห้าวการบิดเบือนที่ขนาดใหญ่และเสียงที่ " อ่อน " ผลขนาดเล็กในซิลวีโอ แบร์ลุสโกนีนั้นก็คือ เราไม่มีความหมายและไม่เกี่ยวข้องเป็นสถาปัตยกรรมละครน้ำเน่าซึ่งจะก้าวหน้าจะดูแปลกประหลาด ในมือข้างหนึ่ง , พิจารณาทุกผู้ที่อยู่อาศัย , Civic และอาคารสถาบันที่มีความซับซ้อน ( ก้าวข้ามระเบียง ; หีบเพลงบางส่วนหรือแผนงาน หรือระดับ clerestories cantilevered zoots เส้นทแยงมุม ; ; ;พื้นผิว striations และสะพานหรือบิน buttresses ) เกือบขนานบิดเบือนที่แข็งกร้าวของแมคโดนัลด์ แฮมเบอร์เกอร์ยืนแต่ขาดโปรแกรมเชิงพาณิชย์ และไม่เหมาะสมในการตั้งค่าปรับ stridency สถาปัตยกรรมแถบ บนมืออื่น ๆที่พิจารณา sensitively ก้องโครงสร้างเฟรมและ cantilevered อ่าวที่ผันเป็นเอฟเอ ADE รวมถึงกำหนดเป็นภายในหรือสะท้อนให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงในโปรแกรม การกระแทกเหล่านี้ว่างและบอบบาง บุบใส่มีขนาดและจังหวะและความอุดมสมบูรณ์มากเกินไป แต่พวกเขาจะไม่เกี่ยวข้อง และไม่มีความหมายเป็นโปนนูนต่ําในพระราชวัง Renaissance ( ซึ่งมีลักษณะคล้าย ) , เพราะพวกเขาจะเห็นส่วนใหญ่ในพื้นที่ขนาดใหญ่มัก ( ที่จอดรถ ) และที่ความเร็วสูง .
วันนี้เหมือนก้อง สถาปัตยกรรม นาทีในนฤตยศาลาเพราะแม้แต่ออกจากทางหลวงรสนิยมของเรายังคงปรับตัวให้มีขนาดหนาและรายละเอียด บางทีในบริบทของภูมิ cacaphonic ที่แท้จริงของเรา เราหมดความอดทนกับรายละเอียดสถาปัตยกรรมใด ๆที่ทั้งหมด นอกจากนี้ อ่อนไหวต่อแพงหรูหราที่ดีที่สุดตัดออกก่อนการเสนอราคาเข้ามา สองเท้าสะพานบนหน้าของอาคารวางมีเพื่อให้เหมาะกับความจำนวลของโปรแกรมเท่านั้น โดยสถาปนิกจะเมาค้างจากมีเสถียรภาพมากขึ้นครั้ง โปรแกรมนี้สามารถเปลี่ยนแปลงในระหว่างการก่อสร้าง เราไม่สามารถคำสันธานด้วยอักษรระหว่างรูปแบบและหน้าที่ชั่วคราว ในผลรวม , ในขณะที่รูปแบบของวันนี้ก็ดังลั่นสำหรับการทำงานของพวกเขาในสภาพแวดล้อมของเรา

,