You should have thought of that bef

You should have thought of that before you broke my heart.’

That statement rang in Min Ho’s ears. It was as if a huge boulder was thrown at him. He felt like he should be on the floor, knocked out – but he still stood there gaping at her, feeling his soul leave his body.

Shin Hye’s lips were in a tight line, her jaw clenched and fists balled. Min Ho could tell that she was trying to look strong, but her whole body was trembling. And her eyes – they looked directly at him, piercing his core. What they conveyed crushed him inside.

When he had broken up with Shin Hye, it was as if she disappeared. He couldn’t see her; he couldn’t talk to her. He had no idea how she was doing, if she was okay at all. So he had been focused on his own heartache, his own loneliness. It was a pity party every day, with him feeling sorry for himself that things were much harder for him than for anyone else.

So when Shin Hye showed up in front of him, his heart jumped for joy. And all he could think about was to hold her and kiss her, because he thought he deserved it. And like the clueless jerk that he was, he thought that was exactly what Shin Hye wanted, too. But he had been wrong.

As he held Shin Hye’s gaze, he could see how much pain she had been enduring all this time etched in her eyes. He broke her heart, and she suffered for that even when she didn’t deserve to. She brought her walls down for him, but he left her to pick up the ruins.

And you’re getting mad because she wants to leave? You stupid idiot, he cursed himself.

‘I... I didn’t mean to…’ Min Ho stuttered, still tongue-tied. He wanted to take a step forward, to hug her and comfort her. But he was firmly planted where he stood. He couldn’t bear to touch her now; not when he finally knows he’d been hurting her all this time.

Shin Hye held his gaze for a while. Even as they stood close, it was as if they were worlds apart.

At that moment, they both heard someone from outside Min Ho’s pad enter the passcode. They turned to look at the door, then back at each other nervously.

‘It’s probably my manager,’ Min Ho whispered, a response to Shin Hye’s questioning expression.

Shin Hye’s eyes widened and looked around the area. Without a word, she darted to the comfort room just as Min Ho’s manager opened the door. The ahjussi was quite surprised to see Min Ho standing there, looking calm and collected.

‘Hyung.’

‘Eo, Min Ho-yah. You were here?’ His manager asked, closing the door behind him. ‘I was worried. Jung Il Woo called me to check up on you. Why can’t I contact you?’

Min Ho drew out a sigh and headed to sit on the couch. ‘I turned my phone off. I was getting too many calls and messages about the gambling articles,’ he replied heavily. ‘It was annoying.’

His manager proceeded to sit in front of him. The man looked tired and haggard. Min Ho wondered how many calls he had to make, reporters he had to talk to, and deals he had to cut just for some damage control. It was never an easy job working for someone like him.

‘About that,’ his manager spoke up. ‘I talked to President Jang and we’re releasing an official statement. Don’t worry too much about it. Even the photos look very harmless.’

When those articles came out, Min Ho wasn’t troubled, he was mad. It wasn’t like he was gambling millions in New Zealand. He just went to that small casino to pass the time. And those exaggerated articles just reminded him of how much the media is willing to spin things just to sell news. Because he was famous, he had a target on his back. He could feel the reporters just waiting for him to slip up so they can publicly humiliate him, and incite the citizens to ride the anti-Lee Min Ho bandwagon. It was exactly the type of thing he wanted to protect him and Shin Hye from. They were twice the force to be dealt with, and wouldn’t the reporters love to hit two birds with one stone?

He glanced at the bathroom door where he knew Shin Hye was, listening to their conversation. Min Ho looked back at his manager and gave him a faint smile. ‘Thank you, hyung.’

His manager was quiet for a while, looking like he wanted to say something but was hesitating.

‘Min Ho-yah,’ he spoke after a long silence between them. ‘Il Woo said Shin Hye called him, looking for you. And that she…’ he paused, ‘…was worried.’

Min Ho pressed his lips together and looked down. ‘Kure?’ He replied meekly. Up until a few moments ago, he would have been happy to hear that Shin Hye was worried about him. But now that he messed things up again, he only felt sorry that even if he had been such a jerk, Shin Hye had gone to such lengths just to make sure he was okay.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คุณควรคิดให้ก่อนคุณยากจนหัวใจของฉัน.'

ว่า งบรังในหูนาทีโฮจิมินห์ เป็นหินขนาดใหญ่เกิดขึ้นที่เขาได้ เขารู้สึกเหมือนเขายังคงยืนมี gaping ในเธอ ความรู้สึกจิตวิญญาณของเขาออกจากร่างกายของเขา แต่เขาควรจะชั้น โบว์ลิ่งออก –

Shin Hye ริมฝีปากถูกในบรรทัดแน่น กัดกราม และหมัดของเธอ balled โฮจิมินห์นาทีสามารถบอกว่า เธอพยายามที่จะดูแข็งแรง แต่ร่างกายของเธอทั้งหมดได้ตะลึงงัน และดวงตาของเธอ – ดูตรงที่เขา เจาะหลักของเขา สิ่งที่พวกเขาใช้ในการบดเขา

เมื่อเขาได้เสียขึ้นกับ Shin Hye ก็ว่า เธอหายไป เขาไม่เห็นเธอ เขาไม่สามารถพูดคุยกับเธอ เขามีความคิดว่าเธอทำ ถ้าเธอเป็นไรเลย ดังนั้น เขามีการเน้นใน heartache ของเขาเอง ความเหงาของตัวเอง ก็สงสารฝ่ายทุกวัน เขารู้สึกเสียใจตนว่า สิ่งยากมากสำหรับเขามากกว่าสำหรับใคร

ดังนั้น เมื่อ Shin Hye แสดงขึ้นหน้าเขา หัวใจของเขาไปในความสุข และทั้งหมดที่เขาสามารถคิดเกี่ยวกับเก็บเธอ และจูบเธอ เพราะเขาคิดว่า เขาสมควรได้รับ เหมือนที่ clueless ตวัดที่ เขา มี เขาคิดว่า เป็นเหมือนสิ่ง Shin Hye ต้อง เกินไป แต่เขาได้ไม่ถูกต้อง.

ตามเขาขึ้นสายตา Shin Hye เขาสามารถเห็นความเจ็บปวดมากเธอได้รับยืนยงทั้งหมดเวลานี้สลักในสายตาของเธอได้ เขายากจนใจของเธอ และเธอประสบที่แม้ว่าเธอไม่สมควร เธอนำผนังเธอลงเขา แต่เขาทิ้งเธอไปรับซากปรักหักพัง

และคุณได้รับบ้า เพราะเธอต้องการปล่อย คุณโง่คนโง่ เขาซวยเอง

"ฉัน... ฉันไม่ได้เจตนา...' โฮจิมินห์นาที stuttered, tongue-tied ยัง เขาอยากก้าวไปข้างหน้า กอดเธอ และความสะดวกสบายของเธอ แต่เขาได้ปลูกอย่างที่เขายืนอยู่ เขาไม่สามารถรับสัมผัสเธอเดี๋ยวนี้ ไม่เมื่อเขาก็รู้ว่า เขามีการทำร้ายเธอทั้งหมดนี้เวลา

Shin Hye จัดสายตาของเขาในขณะนั้น แม้เหล่านั้นยืนปิด ก็เป็นพวกโลกออกจากกัน

ในขณะนั้น พวกเขาทั้งสองได้ยินคนจากภายนอกนาทีโฮจิมินห์ของแผ่นป้อนรหัสผ่าน พวกเขาหันไปมอง ที่ประตู แล้ว ที่แต่ละคน

'ก็คงผู้จัดการของฉัน โฮนาทีเกมส์ ของการซักถามการตอบสนองต่อ Shin Hye นิพจน์

ตา Shin Hye widened และมองรอบ ๆ บริเวณ ไม่ มีคำ เธอพุ่งตัวตามไปห้องเหมือนนาทีโฮจิมินห์จัดการเปิดประตู Ahjussi การค่อนข้างแปลกใจที่เห็นนาทีโฮจิมินห์ตั้ง สงบ และรวบรวม

'Hyung'

' อีโอ โฮจิมินห์-yah Min คุณอยู่ที่นี่? " ผู้จัดการของเขาถาม ปิดประตูด้านหลัง ' ผมกังวล จุงอิลวูเรียกฉันไปตรวจกับคุณ ทำไมไม่ฉันติดต่อคุณได้อย่างไร '

โฮจิมินห์นาทีดึงออกแยกกัน และมุ่งหน้าไปนั่งบนโซฟา ' ปิดโทรศัพท์ของฉัน ก็คือการโทรและข้อความเกี่ยวกับการเล่นพนัน มากเกินไป ' เบิกบานมากขึ้น 'ได้น่ารำคาญ'

ผู้จัดการของเขาครอบครัวเขานั่ง คนดูเหนื่อย และ haggard นาทีโฮสงสัยว่า การเรียกเขาให้ ผู้สื่อข่าวได้พูดคุยกับ และข้อเสนอที่เขาต้องตัดสำหรับบางความเสียหาย ไม่ได้เป็นงานง่ายทำงานกับคนอย่างเขา

'ว่า ผู้จัดการของเขาพูดขึ้น ' ผมได้พูดคุยกับประธานจาง และเรากำลังออกคำสั่งอย่างเป็นทางการ ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับมันมากเกินไป แม้แต่ภาพดูไม่เป็นอันตรายมากขึ้น '

เมื่อบทความเหล่านั้นออกมา โฮจิมินห์ Min ไม่ปัญหา เป็นบ้า มันไม่ได้เหมือนเขามีพนันล้านในนิวซีแลนด์ เขาเพียงไปที่คาสิโนเล็กฆ่าเวลา และบทความเหล่านั้น exaggerated เพียงนึกถึงเขามากสื่อจะยินดีหมุนสิ่งเพียงเพื่อขายข่าว เพราะเขามีชื่อเสียง เขามีเป้าหมายบนหลังของเขา เขารู้สึกถึงข่าวที่กำลังรอสำหรับเขาที่จะจัดส่งค่าเพื่อให้พวกเขาสามารถเผยอับอายเขา และมั่วสุมประชาชนขี่ bandwagon ได้นาทีโฮลีป้องกัน ก็ตรงชนิดของสิ่งที่จะต้องปกป้องเขาและ Shin Hye จาก พวกสองแรงเพื่อจะได้ติดต่อกับ และจะไม่ข่าวรักตีนกเดียว?

เขา glanced ที่ประตูห้องน้ำซึ่งเขารู้ว่า Shin Hye ได้ ฟังการสนทนาของพวกเขา โฮจิมินห์นาทีมองไปที่ผู้จัดการของเขา และให้เขามีรอยยิ้มจาง ๆ ขอบคุณ hyung '

ผู้จัดการของเขาเงียบสงบในขณะ ดูเหมือนเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ถูก hesitating

'นาทีโฮจิมินห์-yah ที่เขาพูดหลังจากเงียบยาวระหว่างกัน ' อิลวูกล่าวว่า Shin Hye เรียกเขา หาคุณ และที่เธอ... 'เขาหยุดชั่วคราว ... ห่วง.was .'

โฮจิมินห์นาทีกดริมฝีปากของเขาเข้าด้วยกัน และมองลงไป ' Kure' เขาตอบ meekly จนถึงบางช่วงเวลาที่ผ่านมา เขาจะได้รับความสุขที่จะได้ยินว่า Shin Hye เป็นห่วงเขา แต่ที่เขายุ่งสิ่งอีก เขาเพียงรู้สึกเสียใจว่า ถ้าเขาได้เช่น jerk, Shin Hye ได้ไปความยาวดังกล่าวเพื่อให้แน่ใจว่า เป็นไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คุณควรคิดให้ดีก่อนจะทำลายหัวใจของฉัน '

ว่าคำสั่งดังขึ้นในหูของมินโฮ มันเหมือนกับก้อนหินขนาดใหญ่ถูกโยนใส่เขา เขารู้สึกว่าเขาควรจะอยู่ที่พื้น และสลบไป แต่เขาก็ยังยืนจ้องเธอ รู้สึกว่าวิญญาณของเขาออกจากร่างกายของเขา . . . . . .

ชิน เฮ ปากอยู่คับ บรรทัดขากรรไกร clenched และหมัด balled .มินโฮบอกได้เลยว่าเธอกำลังพยายามทำให้ตัวเองดูเข้มแข็ง แต่ร่างกายของเธอก็สั่น และตาของเธอและพวกเขามองตรงมาที่เขา เจาะหลักของเขา สิ่งที่พวกเขาจำเป็นต้องกำจัดมันภายใน

เมื่อเขาได้เลิกกับชินเฮ มันเหมือนกับว่าเธอหายตัวไป เขาไม่ได้เจอเธอ เขาไม่ได้พูดกับเธอ เขามีความคิดว่าเธอกำลังทำอะไร ถ้าเธอโอเคเลยดังนั้นเขาจึงได้เน้นความโศกเศร้าของเขาเอง ความเหงาของตัวเอง เป็นบุคคลที่น่าสงสาร ทุกๆ วัน เขารู้สึกเสียใจสำหรับตัวเองว่าเป็นสิ่งที่ยากมากสำหรับเขามากกว่าใคร

ดังนั้นเมื่อชินเฮปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าเขา หัวใจของเขากระโดดสำหรับจอย และทั้งหมดที่เขาคิดคือจะกอดเธอและจูบเธอ เพราะเขาคิดว่าเขาสมควรได้รับมัน และเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราว ไอ้บ้านั่น เขาเป็นเขาคิดว่ามันเป็นสิ่งที่ ชินเฮก็เหมือนกัน แต่เขาถูกผิด

เขาจับมือชินเฮจ้องมอง เขามองเห็นความเจ็บปวดที่เธอได้รับ อดทนตลอดเวลา อยู่ในสายตาของเธอ เขาทำลายหัวใจเธอ และที่เธอได้รับนั้นแม้เมื่อเธอไม่สมควรได้รับมัน เธอเอากำแพงของเธอลงสำหรับเขา แต่เขาทิ้งเธอไปรับพัง

และคุณกำลังโกรธที่เธออยากไปงี่เง่าสิ้นดี เขาด่าตัวเอง 'i.

. . . . . . . ฉันไม่ได้ตั้งใจจะ . . . " มินโฮติดอ่างยังลิ้นผูก เขาต้องการที่จะก้าวไปข้างหน้า เพื่อกอดและปลอบเธอ แต่เขาก็ให้ปลูกที่ที่เขายืนอยู่ เขาไม่กล้าที่จะแตะต้องตัวเธอในตอนนี้ ไม่ใช่เมื่อในที่สุดเขาก็รู้ว่าเขาจะทำร้ายเธอตลอดเวลา

ชินเฮถือสายตาของเขาสักพัก แม้ขณะที่พวกเขายืนอยู่ใกล้ๆมันเป็นถ้าพวกเขาถูกแยกโลก

ตอนนั้น เขาทั้งสองได้ยินเสียงใครบางคนจากแผ่นของมินโฮนอกระบุรหัสผ่าน เขาหันไปมองที่ประตูแล้วกลับไปที่แต่ละอื่น ๆ อย่างหงุดหงิด มันอาจเป็นผู้จัดการของฉัน

" มินโฮกระซิบตอบ ชินเฮก็ถามสีหน้า

ชินเฮเป็นตาเบิกกว้างและมองไปรอบ ๆพื้นที่ โดยไม่ต้องพูดอะไรเธอเคลื่อนไหว เพื่อความสะดวกสบายห้องแค่เป็นผู้จัดการมินโฮเปิดประตู เขาค่อนข้างแปลกใจ ที่เห็นมินโฮยืนมองสงบและเยือกเย็น 'hyung

'

'eo มินโฮนี่ คุณอยู่ที่นี่ ? ' ผู้จัดการของเขาถาม ปิดประตูหลังเขา ' ข้าเป็นกังวล จองอิลวูเรียกฉันมาดูคุณ ทำไมฉันไม่สามารถติดต่อคุณได้ '

มินโฮดึงออกและถอนหายใจไปนั่งบนโซฟา ' ฉันปิดโทรศัพท์ . ผมได้รับโทรศัพท์มากเกินไปและข้อความเกี่ยวกับการพนัน บทความ ' เขาตอบอย่างหนัก ' น่ารำคาญ '

ผู้จัดการของเขาก็นั่งอยู่ตรงหน้าเขา ผู้ชายที่ดูเหนื่อย และเศร้า . มินโฮสงสัยว่าหลายสายที่เขามีให้ นักข่าวเขาก็คุยด้วยและข้อเสนอที่เขาตัดแค่ความเสียหายบางอย่างควบคุม มันไม่เคยมีง่าย งาน สำหรับคนอย่างเขา

'about ที่ ' ผู้จัดการของเขาพูดออกมา " ผมได้คุยกับท่านประธานจาง และเรากำลังจะแถลงข่าวอย่างเป็นทางการ อย่ากังวลมากเกินไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ แม้ภาพที่ดูไร้พิษสง '

เมื่อบทความเหล่านั้นออกมา มินโฮไม่ได้มีปัญหา เขาโมโหมันไม่ได้เหมือนเขาล้านการพนันในนิวซีแลนด์ เขาแค่ไปคาสิโนขนาดเล็กที่ผ่านเวลา และผู้ที่โอ้อวด บทความก็ทำให้เขานึกถึงว่าสื่อจะหมุนสิ่งเพื่อขายข่าวมาก เพราะเขามีชื่อเสียง เขามีเป้าหมายที่ด้านหลังของเขา เขารู้สึกได้ว่า นักข่าวรอเขาพลาดดังนั้นพวกเขาสามารถลบคมเขาและการปลุกระดมประชาชนให้ต่อต้าน ลี มิน โฮขี่ bandwagon . มันเป็นตรงชนิดของสิ่งที่เขาต้องการที่จะปกป้องเขาและชินเฮจาก พวกเขาเป็นสองพลังที่ต้องจัดการ และไม่ให้นักข่าวชอบยิงนกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว ?

เขาชายตามองประตูห้องน้ำที่เขารู้ว่าชินเฮกำลังฟังการสนทนาของพวกเขามินโฮมองไปที่ผู้จัดการของเขาและให้เขายิ้มอ่อนๆ ' ขอบคุณครับ '

ผู้จัดการของเขาก็เงียบไปสักพัก เหมือนเขาอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ยังลังเลอยู่

'min โฮ ' เขาพูดหลังจากที่เงียบมานานระหว่างพวกเขา " อิลวูบอกว่า ชิน เฮ เรียกเขามาหาคุณ และเธอ . . . . . . . " เขาหยุด . . . . . . เป็นห่วง . . .

มินโฮกดริมฝีปากของเขาเข้าด้วยกัน และมองลงไป ' คุเร ?' เขาตอบอย่างขลาดๆ เมื่อไม่กี่นาทีที่แล้ว เขาจะได้รับการยินดีที่จะได้ยินว่า ชิน เฮ เป็นห่วงเขา แต่ตอนนี้เขาสร้างเรื่องขึ้นมาอีกครั้ง เขารู้สึกเสียใจเท่านั้น ถ้าเขาโง่ ชินเฮไปเช่นความยาวเพื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่เป็นไร