It is usually told chronologically.

It is usually told chronologically.
It usually has a purpose, which is usually stated in the opening sentence.
It may use dialogue.
It is written with sensory details and vivid descriptions to involve the reader. All these details relate in some way to the main point the writer is making.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันก็มักจะบอกว่าลำดับ.
ก็มักจะมีวัตถุประสงค์ที่ระบุไว้มักจะอยู่ในประโยคเปิด.
มันอาจจะใช้การสนทนา.
มันถูกเขียนไว้ด้วยรายละเอียดทางประสาทสัมผัสและคำอธิบายที่ชัดเจนที่จะเกี่ยวข้องกับผู้อ่าน รายละเอียดทั้งหมดเหล่านี้เกี่ยวข้องในทางใดทางหนึ่งที่จะจุดหลักของนักเขียนคือการทำให้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คือมักจะบอกว่า ลำดับการ
มักมีวัตถุประสงค์ ซึ่งมักจะระบุในเปิดประโยค
สามารถใช้สนทนาได้
เขียนรายละเอียดทางประสาทสัมผัสและคำอธิบายที่สดใสให้ผู้อ่านได้ รายละเอียดเหล่านี้ทั้งหมดที่เกี่ยวข้องในบางวิธีการจุดหลักคือการทำให้ผู้เขียน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ก็มีตามลำดับเวลาโดยปกติแล้ว.
โดยปกติจะมีวัตถุประสงค์ที่จะมีการระบุในประโยคที่ทำได้.
อาจใช้กล่องโต้ตอบ.
ได้เขียนไว้พร้อมด้วยรายละเอียดมีสีสันสดใสมีชีวิตชีวาและรายละเอียดไม่แข็งแรงมีส่วนร่วมกับตัวอ่านที่โดยปกติแล้ว รายละเอียดเหล่านี้ทั้งหมดเกี่ยวข้องในทางใดก็ทางหนึ่งไปยังจุดสำคัญที่ผู้เขียนจะทำการ