5) The author (as a principle for t

5) The author (as a principle for the grouping of discourses, a principle of unity and origin of their signification, as a focus of coherence) is another "principle of rarefaction" in discourse. The name of the author has a different use and value in scientific discourse and in literary discourse; these two types of discourse have exchanged their faith in the author since the Middle Ages. Scientific authors are no longer treated as authorities, but in literature "The author is what gives the disturbing language of fiction its unities, its nodes of coherence, its insertion of in the real" (58). The individual in question receives his modes of behaviour from the author-funciton as it is defined in his age, "or as he modifies it in his turn

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

5)ผู้เขียนเป็น (หลักสำหรับการจัดกลุ่มของประการ) หลักการของความสามัคคีและจุดกำเนิดของ signification การ เป็นของโปรเจคอื่น "หลัก rarefaction" ในวาทกรรมนั้น ชื่อของผู้เขียนได้ใช้แตกต่างกันและค่า ในวาทกรรมทางวิทยาศาสตร์ และ วาทกรรมวรรณกรรม สองชนิดเหล่านี้ของวาทกรรมได้แลกเปลี่ยนศรัทธาในผู้เขียนตั้งแต่ยุคกลาง ผู้เขียนทางวิทยาศาสตร์ไม่ถือว่าเป็นหน่วยงาน แต่ในวรรณคดี "ผู้เขียนเป็นสิ่งที่ให้ภาษารบกวนของนิยายของ unities ศักยภาพ การแทรกของจริงในโหนดร" (58) แต่ละคำถามรับของเขาวิธีการพฤติกรรมจาก funciton ผู้เขียน ที่กำหนดในยุคของเขา "หรือเขาปรับเปลี่ยนในโอกาสของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

5) ผู้เขียน (เป็นหลักการสำหรับการจัดกลุ่มของวาทกรรมหลักการของความสามัคคีและที่มาของความหมายของพวกเขาเป็นจุดสำคัญของการเชื่อมโยงกัน) เป็นอีกหนึ่ง "หลักการของการเจือ" ในวาทกรรม ชื่อของผู้ที่มีการใช้งานที่แตกต่างกันและความคุ้มค่าในวาทกรรมทางวิทยาศาสตร์และวาทกรรมในวรรณคดี ทั้งสองประเภทของวาทกรรมมีการแลกเปลี่ยนความศรัทธาของตนในการเขียนตั้งแต่ยุคกลาง ผู้เขียนทางวิทยาศาสตร์ได้รับการปฏิบัติไม่เป็นเจ้าหน้าที่ แต่ในวรรณคดี "ผู้เขียนเป็นสิ่งที่ทำให้ภาษารบกวนของนิยาย unities ของโหนดของการเชื่อมโยงกันแทรกของในความเป็นจริง" (58) บุคคลในคำถามของเขาได้รับโหมดของพฤติกรรมจากผู้เขียน-funciton ตามที่มีการกำหนดไว้ในอายุของเขา "หรือในขณะที่เขาปรับเปลี่ยนในทางกลับกันเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

5 ) ผู้เขียน ( เป็นหลักในการจัดกลุ่มของวาทกรรม เป็นหลักการของความสามัคคีและที่มาของความหมายของพวกเขา เป็นจุดสนใจของเรื่อง ) เป็นอีกหนึ่ง " หลักการของ rarefaction " ในวาทกรรม ชื่อของผู้เขียนได้ใช้ที่แตกต่างกันและค่าในวาทกรรมทางวิทยาศาสตร์และในวรรณกรรมวาทกรรม เหล่านี้สองชนิดของการแลกเปลี่ยนความเชื่อของผู้เขียนตั้งแต่ยุคกลางผู้เขียนทางวิทยาศาสตร์จะไม่ถือว่าเป็นผู้มีอำนาจ แต่ในวรรณคดี " ผู้เขียนคือสิ่งที่ช่วยให้ภาษารบกวนจากนิยายของเอกภาพของโหนดในการมองโลก การใส่ของในจริง " ( 58 ) บุคคลในคำถามที่ได้รับรูปแบบของพฤติกรรมของเขาจากผู้เขียนเป็นนิยาม funciton ในยุคของเขา หรือเขาแก้ไขมันในการเปิดของเขา