Then. last summer, I decided to loo

Then. last summer, I decided to look for an unpaid internship since I had worked on my school newspaper and was considering a career in journalism. I called every newspaper I could think of accepted the first offer got from a community newspaper. (You'd be amazed at how easy it is to get a job when you're willing to work for free) I worked two days a week doing the things no one else wanted to do, like typing other people's articles into the computer. But I also got to write a lot of little articles. I really enjoyed the work. At last I had real experience and a work reference (so me one who could say I was a good worker). So in the beginning of my senior year, I started to look for a paying job again. I was smarter this time. When I went into a store, I'd introduce myself to the manager and find out exactly what they were looking for BEFORE I filled out the application. l began to carry around the information that I used to forget to bring with me, like the phone number and address of the person I was using as a reference. Most important of all, I always asked when I could call, rather than assuming that they would call me. I had a stack of business cards with the names and phone numbers of managers

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จากนั้น ฤดูร้อนล่าสุด ฉันตัดสินใจที่จะหาที่ฝึกงานยังไม่ได้ชำระตั้งแต่ฉันได้ทำงานในหนังสือพิมพ์โรงเรียนของฉัน และมีการพิจารณาอาชีพในวารสารศาสตร์ ผมเรียกว่าหนังสือพิมพ์ทุกสามารถคิดของการยอมรับข้อเสนอแรกได้จากหนังสือพิมพ์ชุมชน (คุณจะประหลาดใจวิธีที่ง่ายก็คือการได้รับงานเมื่อคุณยินดีที่จะทำงานฟรี) ฉันทำงานวันสองสัปดาห์ทำในสิ่งที่ไม่มีใครอยากทำ เช่นพิมพ์บทความของคนอื่นเข้ากับคอมพิวเตอร์ แต่ฉันยังได้เขียนบทความน้อยมาก คำแนะนำเกี่ยวกับการทำงาน ในที่สุด มีประสบการณ์จริงและการอ้างอิงการทำงาน (เพื่อฉันคนที่สามารถพูดได้ผู้ปฏิบัติงานที่ดี) ดังนั้น ในการเริ่มต้นของฉันปีอาวุโส ที่ผมเริ่มมองหางานชำระเงินอีกครั้ง ผมฉลาดเวลานี้ เมื่อผมเดินเข้าไปในร้านค้า ฉันจะแนะนำตัวเองเพื่อจัดการ และค้นหาว่าอะไรพวกเขากำลังมองหาก่อนฉันกรอกใบสมัคร l เริ่มการพกพาข้อมูลที่เคยลืมเอา ด้วย เช่นหมายเลขโทรศัพท์และที่อยู่ของบุคคลที่ผมใช้อ้างอิง ที่สำคัญที่สุดทั้งหมด มักจะถามเมื่อฉันสามารถโทร แทนสมมติว่า พวกเขาจะโทรหาผม ผมกองซ้อนของนามบัตรชื่อและหมายเลขโทรศัพท์ของผู้จัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แล้วก็ ฤดูร้อนครั้งล่าสุดผมก็ตัดสินใจที่จะมองหาฝึกงานตั้งแต่ผมเคยทำงานในหนังสือพิมพ์โรงเรียนของฉันและได้รับการพิจารณาอาชีพในการเขียนข่าว ฉันเรียกว่าหนังสือพิมพ์ที่ฉันจะคิดยอมรับข้อเสนอแรกที่ได้จากชุมชนหนังสือพิมพ์ทุก (คุณจะต้องประหลาดใจที่วิธีที่ง่ายก็คือการได้รับงานเมื่อคุณเต็มใจที่จะทำงานฟรี) ผมทำงานสองวันต่อสัปดาห์ทำสิ่งที่ไม่มีใครอยากจะทำเช่นการพิมพ์บทความของผู้อื่นลงในคอมพิวเตอร์ แต่ฉันยังมีการเขียนจำนวนมากของบทความเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมสนุกกับการทำงานจริงๆ ที่สุดท้ายที่ผมมีประสบการณ์จริงและการอ้างอิงการทำงาน (เพื่อให้ฉันหนึ่งที่จะบอกว่าผมเป็นคนดี) ดังนั้นในจุดเริ่มต้นของปีสุดท้ายของฉันฉันเริ่มที่จะมองหางานจ่ายเงินอีกครั้ง ผมเป็นอย่างชาญฉลาดในเวลานี้ เมื่อฉันเดินเข้าไปในร้านให้ฉันแนะนำตัวเองกับผู้จัดการและพบว่าสิ่งที่พวกเขากำลังมองหาก่อนที่จะกรอกใบสมัคร L เริ่มที่จะดำเนินการประมาณข้อมูลที่ผมเคยลืมที่จะนำมากับฉันเช่นหมายเลขโทรศัพท์และที่อยู่ของบุคคลที่ผมใช้เป็นข้อมูลอ้างอิง สำคัญที่สุดของทั้งหมดฉันมักจะถามเมื่อฉันสามารถเรียกมากกว่าสมมติว่าพวกเขาจะโทรห​​าฉัน ผมมีสแต็คของนามบัตรมีชื่อและหมายเลขโทรศัพท์ของผู้จัดการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แล้ว ฤดูร้อนครั้งล่าสุดที่ฉันตัดสินใจที่จะมองหาที่ฝึกงานที่ค้างชำระตั้งแต่ฉันได้ทำงานในหนังสือพิมพ์โรงเรียนของฉันและพิจารณาอาชีพในวารสารศาสตร์ ผมเรียกว่า หนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ผมอาจคิดว่ายอมรับข้อเสนอแรกที่ได้จากหนังสือพิมพ์ชุมชน( แล้วคุณจะทึ่งในวิธีที่ง่ายก็คือการได้รับงานเมื่อคุณเต็มใจที่จะทำงานฟรี ) ผมทำงานอาทิตย์ละ 2 วัน ทำในสิ่งที่ไม่มีใครอยากทำ เหมือนพิมพ์บทความของคนอื่นเข้าไปในคอมพิวเตอร์ แต่ผมก็ต้องเขียนหลายบทความเล็ก ๆน้อย ๆ ฉันมีความสุขกับการทำงานจริงๆ ในที่สุด ผมได้ประสบการณ์จริงและการอ้างอิงงาน ( ผมคนหนึ่งที่จะบอกว่าฉันเป็นคนดี )ดังนั้นในการเริ่มต้นของปีสุดท้ายของฉันฉันเริ่มที่จะมองหางานจ่ายอีกแล้ว ฉันฉลาดกว่านี้ เมื่อฉันเดินเข้าไปในร้าน ผมก็แนะนำตัวเอง กับผู้จัดการ และค้นหาสิ่งที่พวกเขากำลังมองหา ก่อนจะกรอกใบสมัคร ผมเริ่มพกข้อมูลที่ผมเคยลืมเอากับผมเช่นหมายเลขโทรศัพท์และที่อยู่ของบุคคลที่ผมใช้เป็นข้อมูลอ้างอิง ที่สำคัญที่สุด ฉันมักจะถามเมื่อผมเรียก มากกว่า สมมติว่าพวกเขาจะโทรมา ผมมีสแต็คของนามบัตรที่มีชื่อและหมายเลขโทรศัพท์ของผู้จัดการ