Evolution of pH, aw and weight is p

Evolution of pH, aw and weight is presented in Table 3. Final pHwas
not affected by HHP treatment regardless of the condition of the raw
material. Initial pH ranged between 5.5–6 for salami and 5.2–5.8 for morr.
During fermentation the pH decreased to around 4.6 for the salami
samples. For the morr samples, the pH increased substantially and averaged
at 5.5 at the end of fermentation period, independently of conditions
used. In another study, where HHP was not used, the pH range
for morr and salami was 4.39–5.19 and 4.41–5.08 respectively, and
the pH evolution was mainly explained by the level of added glucose
with lower average values in sausages with high batter glucose (Heir
et al., 2010). A study (Omer et al., 2010) found that there was no
difference between the means of the final pH of morr with 4.94 and
that of salami with 4.77. But higher ultimate pH was also registered in morr in another study (Heir et al., 2010). Heart muscle is in the recipe
and might influence buffer capacity, but cannot be the explanation as
the pH dropped initially

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิวัฒนาการของการวัดค่า pH อึ้ง และน้ำหนักแสดงอยู่ในตารางที่ 3 สุดท้าย pHwasไม่กระทบ HHP รักษาโดยไม่คำนึงถึงสภาพของดิบวัสดุที่ ค่า pH เริ่มต้นที่อยู่ในช่วงระหว่าง 5.5 – 6 สำหรับซาลามี่ และ 5.2-5.8 สำหรับ morrระหว่างการหมัก ค่า pH ลดลงเป็นประมาณ 4.6 สำหรับไส้กรอกตัวอย่าง สำหรับตัวอย่าง morr ค่า pH เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ และเฉลี่ยที่ 5.5 เมื่อสิ้นสุดระยะเวลาการหมัก เป็นอิสระจากเงื่อนไขใช้ ในการศึกษาอื่น ที่ HHP ใช้ ค่า pH ช่วงสำหรับ morr และซาลามี่เป็น 4.39 – 5.19 และ 4.41-5.08 ตามลำดับ และวิวัฒนาการค่า pH ส่วนใหญ่ถูกอธิบาย โดยระดับน้ำตาลกลูโคสเพิ่มมีค่าเฉลี่ยต่ำกว่าในไส้กรอกกับกลูโคสแป้งสูง (ทายาทet al. 2010) การศึกษา (Omer et al. 2010) พบว่า มีไม่มีความแตกต่างระหว่างความหมายของค่า pH สุดท้ายของ morr กับ 4.94 และที่ของซาลามี่กับ 4.77 แต่ยังลงทะเบียนสูงสุด pH ใน morr ในการศึกษาอื่น (ทายาท et al. 2010) กล้ามเนื้อหัวใจอยู่ในสูตรและอาจมีอิทธิพลต่อความจุบัฟเฟอร์ แต่ไม่สามารถอธิบายเป็นค่า pH ที่ลดลงครั้งแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิวัฒนาการของพีเอชอัลและน้ำหนักจะนำเสนอในตารางที่ 3 pHwas สุดท้าย
ไม่ได้รับผลกระทบจากการรักษา HHP โดยไม่คำนึงถึงสภาพของดิบ
วัสดุ pH เริ่มต้นอยู่ระหว่าง 5.5-6 สำหรับซาลามี่และ 5.2-5.8 สำหรับ Morr
ระหว่างการหมักมีค่า pH ลดลงไปอยู่ที่ประมาณ 4.6 สำหรับซาลามี่
ตัวอย่าง สำหรับตัวอย่าง Morr, ค่าความเป็นกรดเพิ่มขึ้นอย่างมากและเฉลี่ย
ที่ 5.5 เมื่อสิ้นสุดระยะเวลาการหมักเป็นอิสระจากเงื่อนไข
ที่ใช้ ในการศึกษาอื่นที่ HHP ไม่ได้ใช้ช่วงค่า pH
สำหรับ Morr และซาลามี่เป็น 4.39-5.19 และ 4.41-5.08 ตามลำดับและ
วิวัฒนาการค่า pH ที่ถูกอธิบายโดยส่วนใหญ่ระดับของกลูโคสเพิ่ม
ที่มีค่าเฉลี่ยต่ำกว่าในไส้กรอกกับกลูโคสแป้งสูง (ทายาท
et al., 2010) การศึกษา (Omer et al.,
2010) พบว่าไม่มี ความแตกต่างระหว่างความหมายของค่า pH สุดท้ายของ Morr กับ 4.94 และ
ที่ซาลามี่กับ 4.77 แต่ค่า pH ที่ดีที่สุดที่สูงขึ้นนอกจากนี้ยังได้รับการจดทะเบียนใน Morr ในการศึกษาอื่น (ทายาท et al., 2010) กล้ามเนื้อหัวใจอยู่ในสูตร
และอาจมีผลต่อความจุบัฟเฟอร์ แต่ไม่สามารถอธิบายเป็น
ค่า pH ลดลงครั้งแรก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิวัฒนาการของ pH , AW และน้ำหนักได้แสดงไว้ในตารางที่ 3 . phwas สุดท้ายไม่ได้รับผลกระทบจาก hhp รักษาโดยไม่คำนึงถึงสภาพดิบวัสดุ pH เริ่มต้นอยู่ระหว่าง 5.5 และ 6 ไส้กรอก และ 5.2 - 5.8 สำหรับมอร์ .ในระหว่างการหมัก pH ลดลงประมาณ 4.6 สำหรับไส้กรอกตัวอย่าง สำหรับมอร์ตัวอย่าง , pH และเฉลี่ยเพิ่มขึ้นอย่างมาก5.5 ที่สิ้นสุดระยะเวลาการหมัก เป็นอิสระจากเงื่อนไขใช้ ในการศึกษาอื่นที่ hhp ไม่ได้ใช้ ช่วงอสำหรับมอร์กับซาลามี่คือ 4.39 –– 5.08 5.19 และ 4.41 ตามลำดับpH วิวัฒนาการถูกอธิบายโดยส่วนใหญ่เป็นระดับของกลูโคสราคาเฉลี่ยค่ากลูโคสในไส้กรอกที่มีแป้งสูง ( ทายาทet al . , 2010 ) การศึกษา ( โอเมอร์ et al . , 2010 ) พบว่า ไม่มีผลต่างระหว่างค่าเฉลี่ยของพีเอชสุดท้ายของมอร์กับ 4.94 และของไส้กรอกกับ 4.77 . สุดยอดแต่สูงกว่า pH ยังลงทะเบียนในมอร์ในการศึกษาอื่น ( ทายาท et al . , 2010 ) กล้ามเนื้อของหัวใจอยู่ในสูตรและอาจจะมีผลต่อความจุของบัฟเฟอร์ แต่ไม่สามารถอธิบายเป็นpH ลดลงครั้งแรก