There was once a prince, a lonely p

There was once a prince, a lonely prince. He traveled around the world to find someone like himself, a proper princess to share his life. But this he knew: She must be a real princess. travels, he found many princesses. Each claimed to be a real princess. Each had the proper pedigree and credentials, but there always seemed to be something not quite right about each one. People to say that he was looking for something that he did not want to find. Behind closed doors, they even snickered. At last, the prince returned home in despair; he wanted a princess so badly. The King and Queen welcomed him home. Another summer passed and the leaves were falling from the trees when, one evening, a terrible storm blew in from the sea. As the prince sat by the fire reading, lightning drew closer and closer and thunder rattled the windows until it seemed sure they'd break. Hours into the night, the storm raged. At midnight, a calm fell as suddenly as the storm itself had arrived. An eerie knock was heard at the town gate. It was a gentle but insistent knock. The townspeople and courtiers rubbed their eyes and wondered who could have been out in such a storm. The old King himself sent his advisor to the town gate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เคยมีเจ้าชาย เจ้าชายโดดเดี่ยว เขาได้เดินทางรอบโลกเพื่อค้นหาคนอย่างตนเอง เจ้าหญิงที่เหมาะสมเพื่อการใช้ชีวิตร่วมกัน แต่นี่เขารู้: เธอต้องเป็นเจ้าหญิงที่แท้จริง การเดินทาง เขาพบเจ้าหญิงมาก แต่ละอ้างว่า เป็นเจ้าหญิงที่แท้จริง แต่ละที่มีสายเลือดที่เหมาะสมและข้อมูลประจำตัว แต่มีเสมอดูเหมือนจะ เป็นสิ่งที่ไม่น่าใช่เกี่ยวกับแต่ละคน คนพูดว่า เขาถูกมองในสิ่งที่เขาไม่ต้องหา หลังปิดประตู พวกเขาจะ snickered ในที่สุด เจ้าชายกลับในความสิ้นหวัง เขาต้องเป็นเจ้าหญิงนั้น ในหลวงและราชินียินดีเขาบ้าน ผ่านร้อนอีก และใบไม้ตกลงมาจากต้นไม้เมื่อ หนึ่งเย็น มีพายุได้พัดในทะเล เป็นเจ้าชายที่นั่ง โดยการอ่านไฟ ดึงฟ้าผ่าใกล้ และชิด และฟ้าร้อง rattled หน้าต่างจนเหมือนแน่ใจว่า พวกเขาจะแบ่ง ชั่วโมงในเวลากลางคืน พายุ raged พักเที่ยง ล้มก็เหมือนพายุเองได้ เคาะประหลาดได้ยินที่ประตูเมือง เคาะเบา ๆ แต่ insistent ได้ Townspeople และ courtiers rubbed ตา และประหลาดใจที่มีออกในพายุดังกล่าว พระเก่าตัวเองส่งไปปรึกษาเขายังประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีครั้งหนึ่งเคยเป็นเจ้าชายเจ้าชายเหงา เขาเดินทางไปทั่วโลกเพื่อหาคนที่ชอบตัวเองเป็นเจ้าหญิงที่เหมาะสมในการแบ่งปันชีวิตของเขา แต่ตอนนี้เขารู้ว่าเธอจะต้องเป็นเจ้าหญิงจริง เดินทางเขาพบว่าเจ้าหญิงจำนวนมาก แต่ละคนอ้างตัวว่าเป็นเจ้าหญิงจริง แต่ละคนมีสายเลือดที่เหมาะสมและข้อมูลประจำตัว แต่มีก็ดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องเกี่ยวกับแต่ละคน คนที่จะบอกว่าเขากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่ได้ต้องการที่จะหา ปิดประตูตามหลังพวกเขายัง snickered ในที่สุดเจ้าชายกลับบ้านหมดหวัง เขาอยากเป็นเจ้าหญิงจึงไม่ดี พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวและสมเด็จพระราชินีต้อนรับเขากลับบ้าน ในช่วงฤดู​​ร้อนที่ผ่านและอีกใบที่ถูกลดลงจากต้นไม้เมื่อเย็นวันหนึ่งพายุร้ายพัดมาจากทะเล ในฐานะที่เป็นเจ้าชายนั่งอ่านไฟไหม้ฟ้าผ่าเข้ามาใกล้ชิดและใกล้ชิดและฟ้าร้อง rattled หน้าต่างจนกว่ามันดูเหมือนว่าพวกเขาต้องการทำลาย ชั่วโมงในคืนพายุโหมกระหน่ำ ในเวลาเที่ยงคืนความสงบลดลงอย่างกระทันหันขณะที่พายุตัวเองได้เดินทางมาถึง เคาะน่าขนลุกก็ได้ยินเสียงที่ประตูเมือง มันเป็นเคาะอ่อนโยน แต่ยืนหยัด ชาวกรุงและข้าราชบริพารลูบตาของพวกเขาและสงสัยที่จะได้รับออกมาในพายุดังกล่าว เก่ากษัตริย์ส่งที่ปรึกษาของเขาไปที่ประตูเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งหนึ่งมีเจ้าชาย เจ้าชายโดดเดี่ยว เขาเดินทางไปทั่วโลกเพื่อหาคนที่เหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิงที่เหมาะสมที่จะแบ่งปันชีวิตของเขา แต่เขารู้ว่าเธอต้องเป็นเจ้าหญิงจริง เดินทาง เขาพบมากเจ้าหญิง แต่ละอ้างว่าเป็นเจ้าหญิงจริง แต่ละมีสายเลือดที่เหมาะสมและสิทธิ แต่มันดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่ไม่ค่อนข้างขวาเกี่ยวกับแต่ละคนผู้คนกล่าวว่าเขากำลังมองหาบางสิ่งบางอย่างที่เขาไม่อยากจะเจอ เบื้องหลังประตูที่ปิด , พวกเขายัง snickered . ในที่สุด เจ้าชายกลับหมดหวัง เขาต้องการเป็นเจ้าหญิงมาก กษัตริย์และราชินีต้อนรับเขากลับบ้าน ฤดูร้อนผ่านไปแล้ว และอีกใบที่ร่วงลงมาจากต้นไม้ เมื่อเย็น , พายุพัดเข้ามาจากทะเล เป็นเจ้าชายนั่งผิงไฟอ่านหนังสือฟ้าผ่าวาดใกล้ชิดและใกล้และฟ้าร้อง rattled หน้าต่างจนดูเหมือนว่าพวกเขาจะหยุด ชั่วโมงในคืนพายุผ่านพ้น . เที่ยงคืน สงบ ก็เป็นก็เป็นพายุที่ตัวเองได้เดินทางมาถึง การเคาะน่าขนลุกดังขึ้นที่ประตูเมือง มันเป็นอ่อนโยน แต่หนักแน่น ก๊อก ชาวเมืองและข้าราชบริพารถูตาของพวกเขา และสงสัยว่าอาจจะออกไปในพายุแก่กษัตริย์ตัวเองส่งที่ปรึกษาของเขาไปยังประตูเมือง