Methods: We analyzed burn patients

Methods: We analyzed burn patients with burns affecting greater than or equal to 50% of the TBSA admitted to a BICU who received early rehabilitation within 7 days post-injury from January 2011 to December 2015. Demographic and medical information was collected. The range of motion (ROM) of different joints was measured 1 month post-admission. Spearman’s correlation coefficient and logistic regression analysis was used to determine predictors of the presence and severity of contractures.Result: The average affected TBSA of the included burn patients was 67.4%, and the average length of stay in the BICU was 46.2 ± 28.8 days. One hundred and one of 108 burn patients (93.5%) developed at least one joint contracture. The ROM in 67.9% of the affected joints was mildly limited. The majority of contractures in severe burn patients were mild (37.7%) or moderate (33.2%). The wrist was the most commonly affected joint (18.2%), followed by the shoulder, ankle, hip, knee, and elbow. A predictor of the presence of contractures was the length of hospital stay (p = 0.049). The severe contracture was related to the area of full-thickness burns, the strict bed rest time, and the duration of rehabilitation in BICU. The length of rehabilitation stay (days) in patients with moderate contracture is 54. 5% longer than that in severe contracture (p = 0.024)Conclusion: During the long stay in BICU, the length of rehabilitation stay in a BICU could decrease the severity of contractures from severe to moderate in the patients with equal to 50% of the TBSA. Hence, this research reveals the important role of early rehabilitation interventions in severe burn patients.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิธีการ: เราวิเคราะห์การเผาไหม้ผู้ป่วยที่มีการเผาไหม้ที่มีผลต่อมากกว่าหรือเท่ากับ 50% ของ TBSA เข้ารับการรักษา BICU ผู้ที่ได้รับการฟื้นฟูสมรรถภาพต้นภายใน 7 วันหลังได้รับบาดเจ็บตั้งแต่เดือนมกราคม 2011 ถึงธันวาคม 2015 ประชากรและข้อมูลทางการแพทย์ที่ถูกเก็บรวบรวม ช่วงของการเคลื่อนไหว (ROM) ของข้อต่อที่แตกต่างกันที่ได้รับการวัด 1 เดือนหลังเข้ารับการรักษา ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์สเปียร์แมนและการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติกถูกใช้ในการตรวจสอบการพยากรณ์ของการแสดงตนและความรุนแรงของ contractures
ส่งผลให้เกิดการ TBSA ได้รับผลกระทบค่าเฉลี่ยของผู้ป่วยการเผาไหม้รวมเป็น 67.4% และความยาวเฉลี่ยของการเข้าพักใน BICU เป็น 46.2 ± 28.8 วัน หนึ่งร้อยหนึ่งในผู้ป่วยแผลไหม้ 108 (93.5%) การพัฒนาอย่างน้อยหนึ่งฝึกร่วม รอมใน 67.9% ของข้อต่อได้รับผลกระทบอย่างอ่อนโยนถูก จำกัด ส่วนใหญ่ของ contractures ในผู้ป่วยแผลไหม้อย่างรุนแรงไม่รุนแรง (37.7%) หรือปานกลาง (33.2%) ข้อมือได้รับร่วมกันได้รับผลกระทบมากที่สุด (18.2%) ตามด้วยไหล่ข้อเท้าสะโพกหัวเข่าและข้อศอก ทำนายการปรากฏตัวของ contractures คือระยะเวลาในการเข้าพักของโรงพยาบาล (p = 0.049) contracture รุนแรงที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่จากการเผาไหม้แบบเต็มรูปแบบความหนาเวลานอนพักผ่อนอย่างเข้มงวดและระยะเวลาของการฟื้นฟูสมรรถภาพใน BICU ความยาวของการเข้าพักฟื้นฟูกิจการ (วัน) ในผู้ป่วยที่มี contracture ปานกลาง 54. 5% นานกว่านั้นในการฝึกอย่างรุนแรง (p = 0
สรุป: ในระหว่างการพักระยะยาวใน BICU ความยาวของการเข้าพักการฟื้นฟูสมรรถภาพใน BICU สามารถลดความรุนแรงของ contractures จากรุนแรงถึงปานกลางในผู้ป่วยที่มีค่าเท่ากับ 50% ของ TBSA ดังนั้นงานวิจัยนี้แสดงให้เห็นถึงบทบาทที่สำคัญของการแทรกแซงการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ป่วยในช่วงต้นของการเผาไหม้อย่างรุนแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิธีการ: เราวิเคราะห์การเผาไหม้ผู้ป่วยที่มีการเผาไหม้ที่มีผลกระทบมากกว่าหรือเท่ากับ๕๐% ของ TBSA ทำให้ BICU ที่ได้รับการฟื้นฟูล่วงหน้าภายใน7วันหลังจากการบาดเจ็บตั้งแต่เดือนมกราคม๒๐๑๑ถึงเดือนธันวาคม๒๐๑๕ ข้อมูลทางประชากรศาสตร์และการรักษาพยาบาลถูกเก็บรวบรวมไว้ ช่วงของการเคลื่อนไหว (ROM) ของข้อต่อที่แตกต่างกันถูกวัด1เดือนหลังการเข้าชม ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของ Spearman และการวิเคราะห์การถดถอยของโลจิสติกส์ถูกใช้เพื่อกำหนดทำนายของการปรากฏตัวและความรุนแรงของ contractures
ผลลัพธ์: ค่าเฉลี่ยที่ได้รับผลกระทบ TBSA ของผู้ป่วยที่มีการเผาไหม้ที่รวมอยู่ใน๖๗.๔% และความยาวเฉลี่ยของการเข้าพักใน BICU คือ๔๖.๒±๒๘.๘วัน ๑๐๑ของ๑๐๘การเผาไหม้ผู้ป่วย (๙๓.๕%) พัฒนาอย่างน้อยหนึ่ง contracture ร่วม รอมใน๖๗.๙% ของข้อต่อที่ได้รับผลกระทบถูกจำกัดอย่างอ่อนโยน ส่วนใหญ่ของ contractures ในการเผาไหม้อย่างรุนแรงผู้ป่วยมีความรุนแรง (๓๗.๗%) หรือปานกลาง (๓๓.๒%) ข้อมือเป็นร่วมกันที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด (๑๘.๒%), ตามด้วยไหล่, ข้อเท้า, สะโพก, เข่า, และข้อศอก. ทำนายของการปรากฏตัวของ contractures คือความยาวของการเข้าพักโรงพยาบาล (p = ๐.๐๔๙) Contracture รุนแรงที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่ของการเผาไหม้เต็มรูปแบบ, เวลาที่เหลือของเตียงที่เข้มงวด, และระยะเวลาของการฟื้นฟูสมรรถภาพใน BICU. ความยาวของการฟื้นฟูสมรรถภาพการเข้าพัก (วัน) ในผู้ป่วยที่มี contracture ปานกลางคือ๕๔ ยาว5% มากกว่าที่ contracture รุนแรง (p = ๐.๐๒๔)
สรุป: ในระหว่างการเข้าพักระยะยาวใน BICU, ความยาวของการฟื้นฟูสมรรถภาพอยู่ใน BICU สามารถลดความรุนแรงของ contractures จากรุนแรงถึงปานกลางในผู้ป่วยที่มีค่าเท่ากับ๕๐% ของ TBSA. ดังนั้น, งานวิจัยนี้เผยบทบาทสำคัญของการแทรกแซงการฟื้นฟูในช่วงต้นในผู้ป่วยที่มีการเผาไหม้อย่างรุนแรง. ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วิธีการที่เราวิเคราะห์ว่าผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาในช่วงต้นของการฟื้นฟูสมรรถภาพหลังจากที่ได้รับบาดเจ็บในเดือน 2011 ถึง 2015 ซึ่งมีผลต่อ TBSA มากกว่าหรือเท่ากับ 50s เปอร์ ประชากรและข้อมูลทางการแพทย์ กิจกรรมของข้อต่อที่แตกต่างกันจะถูกวัดในหนึ่งเดือนหลังจากเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์แบบสเปียร์แมนและการวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติก
ผลอัตราเฉลี่ยของ TBSA ในผู้ป่วยแผลไหม้คือ 67.4 เปอร์เซ็นต์และระยะเวลาการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลบิคุคือ 46.2 ± 28.8d มีอย่างน้อยหนึ่งข้อต่อการหดตัวของกล้ามเนื้อในผู้ป่วย 108 เผา 67.9 เปอร์เซ็นต์ของการเคลื่อนไหวร่วมกันค่อนข้างจำกัด การหดตัวของกล้ามเนื้อส่วนใหญ่จะไม่รุนแรงหรือปานกลางหลังจากการเผาไหม้ที่รุนแรง ข้อมือเป็นข้อต่อที่พบมากที่สุดรองลงมาคือไหล่ข้อเท้าสะโพกเข่าและข้อศอก ปัจจัยทำนายการหดตัวของกล้ามเนื้อคือเวลาในโรงพยาบาล การหดตัวของกล้ามเนื้อที่รุนแรงที่เกี่ยวข้องกับพื้นที่เผาเวลาพักผ่อนอย่างเข้มงวดและเวลาการกู้คืน ระยะเวลาการกู้คืนของผู้ป่วยกล้ามเนื้อเกร็งปานกลางเป็น 54 ส่วนขยายของกล้ามเนื้อรุนแรงมากขึ้น
สรุปในระหว่างการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล bicu ระยะเวลาการกู้คืนของ bicu อาจลดระดับของการหดตัวของกล้ามเนื้อในผู้ป่วยที่มีมากกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของ TBSA ปานกลาง ดังนั้นการศึกษานี้แสดงให้เห็นถึงบทบาทสำคัญของการฟื้นฟูสมรรถภาพในผู้ป่วยแผลไหม้รุนแรง