Multiple regression analyses were u

Multiple regression analyses were utilized to explore the relationships between responses on the PSS-10 and EBPQ.
Statistical adjustments were made to control for age, education, and income. Each eating behavior domain was
regressed on the PSS-10. Perceived stress significantly predicted responses for the emotional eating (B=.29; pb.01)
and haphazard planning domains (B=.22; pb.01) of the PSS-10. Perceived stress accounted for nine percent of the
variance in emotional eating and 11% of the variance in haphazard planning. Perceived stress did not predict responses
for the following eating behavior domains: low fat eating, cultural/lifestyle eating, snacking on sweets, and meal
skipping. Additional regression statistics can be found in Table 4.
Additional regression analyses examined the relationships between responses on the PSS-10 and EBPQ among
participants in the sample that fell into a BMI category of overweight or obese with a BMI greater than or equal to 25.
One hundred twenty-two of 159 participants in the sample met this criterion. Similar relational patterns between the
PSS-10 and EBPQ were found for overweight and obese participants, though the prediction strength was greater. While
perceived stress accounted for eight percent of the variance in emotional eating in the entire sample, it accounted for 11
percent of the variance in the subsample of overweight and obese participants. Similarly, perceived stress accounted for
12 percent of the variance in haphazard planning within the overweight subsample as compared to eight percent in the
entire sample. Within the overweight subsample, perceived stress predicted snacking on sweets (B=.21; pb.05);
however, this prediction was not significant across the entire sample. Other non-significant relationships remained the
same for prediction of low fat eating, cultural/lifestyle eating, and meal skipping.
Mediation analysis was utilized to determine whether the relationships between perceived stress and the eating
behavior domains were mediated by haphazard planning. This analysis was carried out for the only dependent variable
other than haphazard planning that was predicted by perceived stress in the entire sample in the multiple regression

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วิเคราะห์ถดถอยต่าง ๆ ถูกใช้ในการสำรวจความสัมพันธ์ระหว่าง EBPQ และ PSS-10 ตอบสนองปรับปรุงสถิติได้ทำการควบคุม การอายุ การศึกษา รายได้ แต่ละโดเมนทำงานรับประทานอาหารได้มี 10 PSS รับรู้ความเครียดอย่างมีนัยสำคัญทำนายการตอบสนองสำหรับกินอารมณ์ (B = 29; pb.01)และโดเมนการวางแผน haphazard (B = 22; pb.01) PSS-10 รับรู้ความเครียดคิดเป็นร้อยละเก้าของการความแปรปรวนในอารมณ์กินและ 11% ของผลต่างในการวางแผน haphazard รับรู้ความเครียดไม่ได้ทำนายการตอบสนองสำหรับโดเมนทำงานรับประทานอาหารต่อไปนี้: การรับประทานอาหาร วัฒนธรรม/วิถีชีวิตกิน อาหารว่าง ขนมหวานและอาหารไขมันต่ำข้าม สถิติการถดถอยเพิ่มเติมสามารถพบได้ในตาราง 4ความสัมพันธ์ระหว่างการตอบสนอง PSS 10 และ EBPQ ระหว่างการตรวจสอบวิเคราะห์การถดถอยเพิ่มเติมผู้เข้าร่วมจากตัวอย่างที่ตกเป็นประเภท BMI ของภาวะอ้วนที่ มี BMI มากกว่า หรือเท่ากับ 25หนึ่งร้อยยี่สิบ - สอง 159 ผู้เข้าร่วมจากตัวอย่างตามเกณฑ์นี้ รูปแบบเชิงสัมพันธ์คล้ายคลึงกันระหว่างการEBPQ และ PSS-10 พบในคนอ้วน และภาวะ แม้แรงทำนายได้มากขึ้น ในขณะที่ความเครียดคิดเป็นร้อยละ 8 ของความแปรปรวนในอารมณ์กินจากตัวอย่างทั้งการรับรู้ มันคิด 11ร้อยละของความแปรปรวนในการ subsample ของคนอ้วน และภาวะ ในทำนองเดียวกัน ความเครียดการรับรู้คิดร้อยละ 12 ของผลต่างในการวางแผน haphazard ภายใน subsample ภาวะเมื่อเทียบกับร้อยละ 8ตัวอย่างทั้งหมด ทำนายบนขนมอาหารว่างภายใน subsample ภาวะ ความเครียดการรับรู้ (B =. 21; pb.05);อย่างไรก็ตาม ทำนายนี้ไม่สำคัญระหว่างตัวอย่างทั้งหมด ความสัมพันธ์อื่น ๆ ไม่สำคัญอยู่การทำนายของการรับประทานอาหารไขมันต่ำ วัฒนธรรม/วิถีชีวิตกิน และอาหารข้ามเหมือนกันกาชาดวิเคราะห์ถูกใช้เพื่อกำหนดว่า ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความเครียดและการกินลักษณะการทำงานโดเมนได้ mediated โดยวางแผน haphazard วิเคราะห์นี้ถูกดำเนินการตัวแปรขึ้นอยู่กับเฉพาะไม่ใช่ haphazard วางที่ถูกทำนาย โดยรับรู้ความเครียดในตัวอย่างทั้งหมดในการถดถอยหลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณถูกนำมาใช้ในการสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างการตอบสนองใน PSS-10 และ EBPQ
ปรับสถิติที่ถูกสร้างขึ้นในการควบคุมสำหรับอายุการศึกษาและรายได้ โดเมนแต่ละพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่ได้รับการ
ถดถอยใน PSS-10 การรับรู้ความเครียดอย่างมีนัยสำคัญที่คาดการณ์ไว้การตอบสนองทางอารมณ์สำหรับการรับประทานอาหาร (B = 0.29; pb.01)
และโดเมนวางแผนสุ่ม (B = 0.22; pb.01) ของ PSS-10 การรับรู้ความเครียดคิดเป็นร้อยละเก้าของ
ความแปรปรวนในการรับประทานอาหารอารมณ์และ 11% ของความแปรปรวนในการวางแผนตามยถากรรม ความเครียดการรับรู้ไม่ได้ทำนายการตอบสนอง
ต่อไปนี้การรับประทานอาหารที่โดเมนพฤติกรรม: การรับประทานอาหารที่มีไขมันต่ำวัฒนธรรมการรับประทานอาหาร / ไลฟ์สไตล์อาหารว่างขนมและอาหาร
กระโดด สถิติการถดถอยเพิ่มเติมสามารถพบได้ในตารางที่ 4
การถดถอยเพิ่มเติมการวิเคราะห์ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการตอบสนองใน PSS-10 และ EBPQ ในหมู่
ผู้เข้าร่วมในตัวอย่างที่ตกอยู่ในประเภทของดัชนีมวลกายที่มีน้ำหนักเกินหรือเป็นโรคอ้วนที่มีค่าดัชนีมวลกายมากกว่าหรือเท่ากับ 25
หนึ่งร้อยยี่สิบสองของ 159 ผู้เข้าร่วมในกลุ่มตัวอย่างพบเกณฑ์นี้ รูปแบบเชิงสัมพันธ์ที่คล้ายกันระหว่าง
PSS-10 และ EBPQ พบสำหรับผู้เข้าร่วมมีน้ำหนักเกินและเป็นโรคอ้วน แต่ความแรงของการทำนายเป็นมากขึ้น ในขณะที่
การรับรู้ความเครียดคิดเป็นแปดเปอร์เซ็นต์ของความแปรปรวนในการรับประทานอาหารอารมณ์ในกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดจะคิดเป็น 11
เปอร์เซ็นต์ของความแปรปรวนใน subsample ของผู้เข้าร่วมมีน้ำหนักเกินและเป็นโรคอ้วน ในทำนองเดียวกันการรับรู้ความเครียดคิดเป็น
ร้อยละ 12 ของความแปรปรวนในการวางแผนการสุ่มภายใน subsample มีน้ำหนักเกินเมื่อเทียบกับร้อยละแปดใน
กลุ่มตัวอย่างทั้งหมด ภายใน subsample อ้วนความเครียดการรับรู้คำทำนายอาหารว่างขนม (B = 0.21; pb.05)
แต่คำทำนายนี้ไม่ได้เป็นอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด ความสัมพันธ์ที่ไม่สำคัญอื่น ๆ ยังคงอยู่
เหมือนกันสำหรับการคาดการณ์ของการรับประทานอาหารไขมันต่ำวัฒนธรรมการรับประทานอาหาร / การดำเนินชีวิตและอาหารการกระโดดข้าม
การวิเคราะห์การไกล่เกลี่ยถูกนำมาใช้เพื่อตรวจสอบว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดและการรับรู้การกิน
โดเมนพฤติกรรมถูกไกล่เกลี่ยโดยการวางแผนตามยถากรรม การวิเคราะห์นี้จะได้รับการดำเนินการสำหรับเพียงตัวแปร
อื่น ๆ นอกเหนือจากการวางแผนการสุ่มที่ถูกทำนายโดยการรับรู้ความเครียดในตัวอย่างทั้งหมดในการถดถอยพหุคูณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณที่ใช้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการตอบสนองทาง pss-10 และ ebpq .
ปรับสถิติถูกสร้างขึ้นมาเพื่อควบคุมอายุ ระดับการศึกษา และรายได้ พฤติกรรมการกินแต่ละโดเมนถูก
กลับไปบน pss-10 . การรับรู้ความเครียดสามารถพยากรณ์การตอบสนองสำหรับการรับประทานอาหารอารมณ์ ( B = . 29 ; PB . 01 ) และการวางแผนจับจด
โดเมน ( B = . 22 ; PB . 01 ) ของ pss-10 .การรับรู้ความเครียดคิดเป็นร้อยละ 9 ของ
ความแปรปรวนในการรับประทานอาหารอารมณ์และ 11 % ของความแปรปรวนในการวางแผนจับจด . การรับรู้ความเครียดไม่ได้ทำนายการตอบสนอง
ดังต่อไปนี้การรับประทานอาหารการรับประทานอาหารไขมันต่ำ , โดเมน : วัฒนธรรม / วิถีชีวิต การกิน การกินขนมและอาหาร
ข้าม สถิติการถดถอยเพิ่มเติมสามารถพบได้ในตารางที่ 4 .
การวิเคราะห์การถดถอยเพิ่มเติมตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างการตอบสนองทาง pss-10 ebpq และระหว่าง
เข้าร่วมในตัวอย่างที่ตกอยู่ในประเภทของคนอ้วน หรือตุ๊ กับค่า BMI มากกว่าหรือเท่ากับ 25 .
หนึ่งร้อยยี่สิบสอง 159 เข้าร่วมในตัวอย่างพบเกณฑ์นี้ รูปแบบความสัมพันธ์ที่คล้ายคลึงกันระหว่าง
pss-10 ebpq และพบภาวะน้ำหนักเกินและอ้วน สำหรับผู้เข้าร่วม แต่การทำนายความแข็งแรงได้มากขึ้น ในขณะที่
รับรู้ความเครียดคิดเป็นร้อยละแปดของความแปรปรวนในการรับประทานอาหารอารมณ์ในกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด มันคิดเป็น 11
ร้อยละของความแปรปรวนใน subsample ของภาวะน้ำหนักเกินและอ้วน ผู้เข้าร่วม ในทำนองเดียวกัน การรับรู้ความเครียดคิด
12 ร้อยละของความแปรปรวนในการวางแผนจับจดภายใน subsample อ้วนเมื่อเทียบกับร้อยละแปดในตัวอย่าง
ทั้งหมด ภายใน subsample น้ำหนักเกิน การรับรู้ความเครียดทำนายการกินขนม ( B = . 21 ; PB . 05 ) ;
แต่คำทำนายนี้อย่างมีนัยสำคัญในตัวอย่างทั้งหมด อื่นๆที่ไม่ใช่ความสัมพันธ์ยังคง
เดียวกันเพื่อทำนายการรับประทานอาหารไขมันต่ำวัฒนธรรม / วิถีชีวิตการกินและอาหารข้าม .
การวิเคราะห์การไกล่เกลี่ยถูกนำมาใช้เพื่อตรวจสอบว่า ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความเครียดและพฤติกรรมโดยโดเมนถูกกินโดยการวางแผนจับจด . การวิเคราะห์ข้อมูลสำหรับตัวแปรตามมากกว่าเพียง
จับจดที่ทำนายโดยการวางความเครียดในกลุ่มตัวอย่างทั้งหมดในการวิเคราะห์ถดถอยพหุ