The regional grouping celebrates a

The regional grouping celebrates a great milestone today, but internal divisions need to be healed if the goal of greater integration is to be achieved
After 45 years of age, the Association of Southeast Asian Nations (Asean) is finding out that some of its members can be very unyielding on certain points. Current tensions could even lead to the destruction of the organisation. Now a Pandora's box has been opened wide. Each Asean member has to learn anew how to align itself with the others - indeed, to learn how to form a consensus again - or else what happened in Phnom Penh last month could become a precedent unmatched in the history of the regional grouping.
The next two Asean chairs, Brunei and Myanmar, will be under a lot of pressure. Brunei is a small country. Since it joined Asean in 1986, right after gaining its independence, it has played a marginal role in the group. However, with the new political landscape and the divisions in Asean, Brunei has been awakened by the growing tensions. It will have to adopt a more proactive posture when it takes the chair.
So will Myanmar, which will chair Asean in 2014. As it takes up this appointment, Myanmar's views and actions will be closely scrutinised. In addition, it will also serve as a coordinating country for Asean-US ties, which is one of the grouping's most important relationships. It is to be hoped that Brunei and Myanmar will learn from the experience of Cambodia's time as chair, so that the same pitfalls can be avoided.
All these transitions are taking place as the major powers try to solidify their influence in the region . In the past these countries were benign and passive. Now, with the rise of China, and the US repositioning itself vis-à-vis Asia, all eyes are on the region.
Asean is placed in a Catch-22 position. It has to respond to external pressures in ways that will not divide the grouping, since each member has its own preferences and special relationships with major dialogue partners.
Current Asean chair Cambodia is still groping to find ways to issue a joint communiqué from the last summit meeting, because in its absence many decisions were held up. The Asean leaders are discussing ways to ensure that any Asean chair will perform its role without bias or preference. There will be some guidelines to that effect.
Back in the 1960s Thailand played an important role in regional politics, not to mention its principal part in establishing Asean. For the past four decades, the country has maintained its active role in ensuring that the organisation is united and continues to serve the members' interests, notably during the Cambodian civil wars. However, of late, Thailand's voice has been conspicuously absent in Asean. During the Abhisit government, despite the domestic political turmoil, Thailand's contribution was not diminished, and in fact it was quite successful in pushing for the adaptation of a roadmap for Asean connectivity. Fortunately, our leadership at that time was able to argue and speak on behalf of Thailand. Today's leadership is incapable of doing so.
Without a clearer direction, Thailand could become increasingly irrelevant within Asean. This could happen sooner than we think - especially at a time when the grouping is moving towards further integration. One can easily sense the fear among Thai decision-makers that our country could miss the train altogether.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การจัดกลุ่มภูมิภาคฉลองก้าวดีวันนี้ แต่ส่วนภายในต้องเป็น healed ถ้ารวมมากกว่าเป้าหมายจะทำได้หลังจากอายุ 45 ปี การเชื่อมโยงของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ประเทศ (อาเซียน) คือการหาว่า ของสมาชิกสามารถ unyielding มากในบางจุด แม้ปัจจุบันความตึงเครียดอาจทำให้การทำลายองค์กร ตอนนี้มีการเปิดกล่องแพนโดร่าของกว้าง สมาชิกอาเซียนแต่ละเป็นอย่างไรนั้นใหม่แนวเดียว กับคนอื่น ๆ - จริง เรียนรู้วิธีการสร้างฉันทามติอีก - หรือ อื่น ๆ เกิดขึ้นในกรุงพนมเปญเดือนสุดท้ายอาจกลายเป็น เหตุที่ไม่ตรงกันในประวัติศาสตร์ของกลุ่มภูมิภาคถัดไปสองอาเซียนเก้าอี้ บรูไนและพม่า จะตั้งขึ้นภายใต้ความกดดันมาก บรูไนเป็นประเทศเล็ก ตั้งแต่เข้าร่วมอาเซียนใน 1986 ขวาหลังจากได้รับเอกราช มันได้เล่นบทบาทที่ร่อแร่ในกลุ่ม อย่างไรก็ตาม ด้วยภูมิทัศน์ใหม่ทางการเมืองและหน่วยงานในอาเซียน ประเทศบรูไนมีการตื่นตัว โดยความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้น มันจะใช้ท่าเชิงรุกเมื่อใช้เก้าอี้ดังนั้น จะพม่า ซึ่งเก้าอี้อาเซียนในปี 2014 เป็นใช้ค่านี้นัดหมาย มุมมองและการกระทำของพม่าจะได้ใกล้ชิดพิจารณา นอกจากนี้ มันจะยังทำหน้าที่เป็นประเทศประสานสำหรับความสัมพันธ์อาเซียนสหรัฐฯ ซึ่งเป็นหนึ่งในความสัมพันธ์ที่สำคัญของการจัดกลุ่ม มันจะเป็นหวังที่บรูไนและพม่าจะได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของกัมพูชาเวลาเก้าอี้ เพื่อให้สามารถหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดเดียวกันทุกช่วงการเปลี่ยนภาพเหล่านี้มีการทำเป็นอำนาจสำคัญพยายามเข้าอิทธิพลในภูมิภาค ในอดีต ประเทศเหล่านี้ได้อ่อนโยน และแฝง ตอนนี้ มีการเพิ่มขึ้นของจีน และสหรัฐอเมริกาให้เองเอเชีย vis-เซ็ต-vis ตาทั้งหมดได้ในภูมิภาคอาเซียนตั้งอยู่ในตำแหน่ง Catch-22 มันมีการตอบสนองต่อแรงกดดันภายนอกที่จะแบ่งกลุ่ม เนื่องจากสมาชิกแต่ละคนมีลักษณะของตนเองและความสัมพันธ์พิเศษกับคู่เจรจาที่สำคัญ ปัจจุบันอาเซียนเก้าอี้กัมพูชาจะยังคงคล้าหาหาทางออกดีร่วมกันจากการประชุมสุดยอดล่าสุด เนื่องจากขาดการตัดสินใจหลายถูกจัดขึ้น ผู้นำอาเซียนกำลังสนทนาวิธีเพื่อให้แน่ใจว่า เก้าอี้อาเซียนใด ๆ จะดำเนินบทบาทของมัน โดยไม่มีอคติหรือความ จะมีแนวทางที่มีผลบังคับกลับไปในปี 1960 ประเทศไทยเล่นมีบทบาทสำคัญในภูมิภาคเมือง ไม่พูดถึงส่วนสำคัญในการสร้างอาเซียน สี่ทศวรรษ ประเทศได้รักษาของบทบาทในใจที่องค์กรคือสหรัฐ และยังให้บริการสมาชิกสนใจ ยวดในระหว่างสงครามกลางเมืองกัมพูชา อย่างไรก็ตาม ล่าช้า เสียงของประเทศไทยได้ขาด conspicuously ในอาเซียน ระหว่างรัฐบาลอภิสิทธิ์ แม้มีความวุ่นวายทางการเมืองภายในประเทศ สัดส่วนของประเทศไทยไม่ได้ถูกลดลง และในความเป็นจริงก็ค่อนข้างประสบความสำเร็จในการผลักดันการปรับตัวของแผนสำหรับการเชื่อมต่ออาเซียน โชคดี เป็นผู้นำของเราในขณะนั้นก็สามารถที่จะโต้เถียง และพูดในนามของประเทศไทย ผู้นำวันนี้คือทำหมันไม่ มีทิศทางที่ชัดเจน ไทยอาจเป็นความเกี่ยวข้องมากขึ้นภายในอาเซียน นี้อาจเกิดขึ้นได้เร็วกว่าที่เราคิดว่า - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาเมื่อการจัดกลุ่มเป็นย้ายรวมเพิ่มเติม นอกจากนี้หนึ่งได้อย่างง่ายดายสามารถรู้สึกกลัวในไทยผู้ผลิตตัดสินใจว่า ประเทศของเราอาจพลาดรถไฟทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลุ่มภูมิภาคฉลองก้าวที่ยิ่งใหญ่ในวันนี้
แต่หน่วยงานภายในที่จำเป็นต้องได้รับการเยียวยาถ้าเป้าหมายของการรวมกลุ่มมากขึ้นที่จะประสบความสำเร็จหลังจาก45 ปีที่สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (อาเซียน) จะพบว่าบางส่วนของสมาชิกสามารถ มากไม่ยอมในบางจุด ความตึงเครียดในปัจจุบันยังสามารถนำไปสู่การล่มสลายขององค์กร ตอนนี้กล่องแพนดอร่าได้รับการเปิดกว้าง สมาชิกแต่ละคนอาเซียนมีการเรียนรู้ใหม่วิธีการจัดตัวเองกับคนอื่น ๆ - จริงเพื่อเรียนรู้วิธีที่จะสร้างฉันทามติอีกครั้ง -. หรืออื่น ๆ
สิ่งที่เกิดขึ้นในกรุงพนมเปญเมื่อเดือนที่แล้วอาจจะกลายเป็นแบบอย่างที่ไม่ตรงกันในประวัติศาสตร์ของการจัดกลุ่มในระดับภูมิภาคต่อไปสองเก้าอี้อาเซียนบรูไนและพม่าจะอยู่ภายใต้ความกดดัน บรูไนเป็นประเทศเล็ก ๆ นับตั้งแต่เข้าร่วมอาเซียนในปี 1986 หลังจากได้รับเอกราชของมันก็มีบทบาทเล็กน้อยในกลุ่ม แต่ด้วยภูมิทัศน์ทางการเมืองใหม่และหน่วยงานในอาเซียนบรูไนได้รับการตื่นขึ้นมาด้วยความตึงเครียดที่เพิ่มมากขึ้น มันจะต้องนำมาใช้เป็นท่าในเชิงรุกมากขึ้นเมื่อมันต้องใช้เก้าอี้.
ดังนั้นจะพม่าซึ่งอาเซียนจะเป็นประธานในปี 2014 ในขณะที่มันจะเกิดขึ้นได้รับการแต่งตั้งนี้มุมมองของพม่าและการกระทำจะได้รับการพิจารณาอย่างใกล้ชิด นอกจากนี้ก็ยังจะทำหน้าที่เป็นประเทศประสานงานอาเซียนสำหรับความสัมพันธ์ของสหรัฐซึ่งเป็นหนึ่งในการจัดกลุ่มของความสัมพันธ์ที่สำคัญที่สุด มันเป็นเรื่องที่จะหวังว่าบรูไนและพม่าจะได้เรียนรู้จากประสบการณ์ของเวลาของกัมพูชาเป็นประธานเพื่อให้ข้อผิดพลาดเดียวกันสามารถหลีกเลี่ยงได้.
เปลี่ยนทั้งหมดเหล่านี้จะเกิดขึ้นเป็นมหาอำนาจพยายามที่จะเสริมสร้างอิทธิพลของตนในภูมิภาคนี้ ในอดีตที่ผ่านมาประเทศเหล่านี้มีความอ่อนโยนและ passive ขณะนี้มีการเพิ่มขึ้นของประเทศจีนและสหรัฐอเมริกาตำแหน่งตัวเอง Vis-a-พิพาทเอเชียสายตาทุกอยู่ในภูมิภาค.
อาเซียนจะอยู่ในตำแหน่งที่จับ -22 แต่ก็มีการตอบสนองต่อแรงกดดันจากภายนอกในรูปแบบที่จะไม่แบ่งการจัดกลุ่มเนื่องจากสมาชิกแต่ละคนมีการตั้งค่าของตัวเองและความสัมพันธ์พิเศษกับประเทศคู่เจรจาที่สำคัญ.
ปัจจุบันเป็นประธานอาเซียนกัมพูชายังคงคลำหาวิธีที่จะออกแถลงการณ์ร่วมจากการประชุมสุดยอดที่ผ่านมา ประชุมเพราะในกรณีที่ไม่มีของการตัดสินใจจำนวนมากที่ถูกจัดขึ้น ผู้นำอาเซียนจะคุยวิธีเพื่อให้แน่ใจว่าประธานอาเซียนจะดำเนินบทบาทของตัวเองโดยไม่ต้องมีอคติหรือการตั้งค่า จะมีแนวทางที่จะมีผล.
ย้อนกลับไปในปี 1960 ประเทศไทยมีบทบาทสำคัญในการเมืองระดับภูมิภาคไม่ต้องพูดถึงส่วนหลักในการสร้างอาเซียน สำหรับสี่ทศวรรษที่ผ่านมาซึ่งเป็นประเทศที่ยังคงมีบทบาทที่สำคัญในการสร้างความมั่นใจว่าองค์กรเป็นปึกแผ่นและยังคงทำหน้าที่ผลประโยชน์ของสมาชิกสะดุดตาในช่วงสงครามกลางเมืองกัมพูชา อย่างไรก็ตามในช่วงปลายเสียงของไทยได้รับการผงาดในอาเซียน ในช่วงรัฐบาลอภิสิทธิ์แม้จะมีความวุ่นวายทางการเมืองในประเทศที่มีส่วนร่วมของประเทศไทยไม่ได้ลดลงและในความเป็นจริงมันก็ประสบความสำเร็จมากในการผลักดันให้การปรับตัวของแผนงานสำหรับการเชื่อมต่ออาเซียน โชคดีที่เป็นผู้นำของเราในเวลานั้นก็สามารถที่จะโต้แย้งและพูดในนามของประเทศไทย เป็นผู้นำในวันนี้คือความสามารถในการทำเช่นนั้น.
โดยไม่มีทิศทางที่ชัดเจนของประเทศไทยอาจจะกลายเป็นที่ไม่เกี่ยวข้องมากขึ้นภายในอาเซียน ซึ่งอาจเกิดขึ้นเร็วกว่าที่เราคิดว่า - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงเวลาที่การจัดกลุ่มที่มีการเคลื่อนไหวต่อการบูรณาการต่อไป หนึ่งสามารถรู้สึกถึงความหวาดกลัวในหมู่ผู้มีอำนาจตัดสินใจไทยว่าประเทศของเราอาจจะพลาดรถไฟทั้งหมด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กลุ่มภูมิภาคฉลองก้าวที่ยิ่งใหญ่ในวันนี้ แต่หน่วยงานภายในต้องหายนะ ถ้าเป้าหมายของการรวมเป็นมากกว่าที่จะบรรลุ
หลังจากอายุ 45 ปี สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( อาเซียน ) จะพบว่าบางส่วนของสมาชิกสามารถมากไม่ยอมในบางจุด ความตึงเครียดในปัจจุบันจะนำไปสู่การล่มสลายขององค์กรตอนนี้กล่องแพนโดร่าถูกเปิดออกกว้าง สมาชิกอาเซียนได้เรียนรู้ใหม่ วิธีที่จะจัดตัวเองกับผู้อื่น - จริง , เรียนรู้วิธีการสร้างฉันทามติอีกครั้งหรือว่าเกิดอะไรขึ้นในกรุงพนมเปญเมื่อเดือนที่อาจจะกลายเป็นบรรทัดฐานไม่ตรงกัน ในประวัติศาสตร์ของการรวมกลุ่มในระดับภูมิภาค อาเซียน
ถัดไปสองเก้าอี้ บรูไน และพม่า จะต้องถูกมาก ของความดัน บรูไนเป็นประเทศเล็ก ๆตั้งแต่เข้าร่วมอาเซียนในปี 1986 หลังจากได้รับเอกราช มันมีบทบาทเพิ่มในกลุ่ม อย่างไรก็ตาม ด้วยภูมิทัศน์ทางการเมืองใหม่ และหน่วยงานในอาเซียน , บรูไน ถูกปลุกให้ตื่นจากความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้น . จะต้องใช้ท่าเชิงรุกมากขึ้นเมื่อใช้เก้าอี้
ดังนั้นจะพม่า ซึ่งจะเป็นประธานอาเซียนในปี 2014 มันใช้เวลาถึงนัดนี้ความคิดเห็นและการกระทำของพม่าจะพิจารณาอย่างใกล้ชิด . นอกจากนี้ ยังจะเป็นการประสานงานอาเซียนสำหรับประเทศสหรัฐ ซึ่งเป็นหนึ่งในความสัมพันธ์ที่สำคัญที่สุดของการจัดกลุ่ม . ก็หวังว่า บรูไน และพม่า จะเรียนรู้จากประสบการณ์ของกัมพูชา เวลาเป็น เก้าอี้เพื่อให้ข้อผิดพลาดเดียวกันสามารถหลีกเลี่ยง .
การเปลี่ยนแปลงทั้งหมดเหล่านี้จะใช้สถานที่เป็นประเทศมหาอำนาจพยายาม solidify อิทธิพลของตนในภูมิภาค ในอดีตประเทศเหล่านี้ไม่เรื่อยๆ ตอนนี้ มีการเพิ่มขึ้นของประเทศจีน และเราเอง Vis Vis รต้นทุนเอเชียตาทั้งหมดในภูมิภาค อาเซียน catch-22
ถูกวางไว้ในตำแหน่ง มีการตอบสนองต่อแรงกดดันภายนอกในวิธีการที่จะแยกกลุ่มเนื่องจากสมาชิกแต่ละคนมีความชอบของตัวเองและความสัมพันธ์พิเศษกับประเทศคู่เจรจาที่สำคัญ
ประธานอาเซียนปัจจุบันกัมพูชายังคงลูบคลำหาทางออกร่วมกันสมบัติร่วมกันของมนุษยชาติจากการประชุมครั้งล่าสุด เพราะของขาดการตัดสินใจหลายอย่างถูกจัดขึ้น ผู้นำอาเซียนจะหารือวิธีการเพื่อให้แน่ใจว่า อาเซียนจะแสดง บทบาท ไม่มีอคติหรือความชอบก็จะเป็นแนวทางที่มีผล .
กลับใน 1960 ประเทศไทยมีบทบาทสำคัญในการเมืองระดับภูมิภาค , ไม่พูดถึงของส่วนหลักในการสร้างประชาคมอาเซียน สำหรับที่ผ่านมาสี่ทศวรรษที่ผ่านมา ประเทศที่ได้รับการดูแลรักษาของบทบาทในการสร้างความมั่นใจว่าองค์กรเป็นปึกแผ่น และยังคงให้บริการผลประโยชน์ของสมาชิก โดยเฉพาะในช่วงสงครามกลางเมืองกัมพูชา . แต่ สายเสียงไทยก็ได้หายตัวไปในอาเซียน ในช่วง รัฐบาลอภิสิทธิ์ แม้จะมีความวุ่นวายทางการเมืองในประเทศ ไทย ผลงานยังไม่ลดลง และในความเป็นจริงมันค่อนข้างประสบความสําเร็จในการผลักดัน การปรับแผนงานสำหรับเชื่อมต่ออาเซียน โชคดีที่ผู้นำของเราได้ตลอดเวลา สามารถโต้แย้งและพูดในนามของประเทศไทยความเป็นผู้นำของวันนี้คือ ความสามารถในการทำเช่นนั้น
โดยไม่มีทิศทางที่ชัดเจน ประเทศไทยอาจจะกลายเป็นที่ไม่เกี่ยวข้องมากขึ้นภายในอาเซียน นี้อาจเกิดขึ้นเร็วกว่าที่เราคิด - โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลาเมื่อจัดกลุ่มเคลื่อนที่สู่การบูรณาการต่อไป หนึ่งสามารถนึกกลัวในไทยมากกว่าว่าประเทศของเราจะพลาดรถไฟทั้งหมด .