All too often I have seen just the

All too often I have seen just the opposite take place in an organization. Someone comes up with a new idea and the general tenor of the conversation is to point out why the idea will not work rather than trying to figure out how it might succeed. The innovator learns that new ideas are not welcome. Or, the new idea is implemented, but the individual who is responsible for the idea does not receive any particular accolade for having guided the idea to fruition. The result is that the innovator is exhausted and learns that extraordinary efforts at reform are simply not supported. One need not be a semiotician to deduce that one’s time is better spent on efforts other than reform.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทั้งหมดบ่อยเกินไปฉันได้เห็นเพียงใช้ตรงข้ามกับที่ทำในองค์กร ผู้มากับความคิดใหม่ และเทเนอร์ทั่วไปของการสนทนาเป็นไปทำไมคิดจะทำงานแทนที่จะพยายามคิดหาวิธีอาจสำเร็จ เป็นผู้ริเริ่มการเรียนรู้ใหม่ ๆ ไม่ต้อนรับ หรือ ความคิดใหม่จะนำไป ใช้ แต่บุคคลที่รับผิดชอบความคิดที่ไม่ได้รับใด ๆ แอคโคเลดเฉพาะสำหรับมีแนะนำคิดจะบรรลุผล ผลคือ ผู้ริเริ่มที่จะเหนื่อย และเรียนรู้ว่า ความพยายามพิเศษในการปฏิรูปก็ไม่สนับสนุน หนึ่งไม่จำเป็นต้อง semiotician การที่หนึ่งของเวลาที่ใช้ในความพยายามไม่ใช่ปฏิรูปดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งหมดบ่อยเกินไปฉันได้เห็นเพียงแค่ใช้สถานที่ตรงข้ามในองค์กร ใครสักคนขึ้นมาพร้อมกับความคิดใหม่และอายุโดยทั่วไปของการสนทนาคือการชี้ให้เห็นว่าทำไมความคิดที่จะไม่ทำงานมากกว่าที่จะพยายามที่จะคิดออกว่ามันอาจจะประสบความสำเร็จ ริเริ่มรู้ว่าความคิดใหม่ ๆ ไม่ต้อนรับ หรือความคิดใหม่จะถูกนำมาใช้ แต่บุคคลที่เป็นผู้รับผิดชอบสำหรับความคิดที่ไม่ได้รับรางวัลใด ๆ สำหรับการชี้นำความคิดที่จะบรรลุผล ผลที่ได้คือผู้ริเริ่มที่จะหมดและรู้ว่ามีความพยายามเป็นพิเศษที่การปฏิรูปเป็นเพียงการได้รับการสนับสนุน หนึ่งไม่จำเป็นต้องเป็น semiotician จะอนุมานครั้งหนึ่งที่มีการใช้จ่ายที่ดีขึ้นในความพยายามอื่น ๆ กว่าการปฏิรูป

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทั้งหมดบ่อยเกินไปที่ฉันได้เห็นเพียงตรงข้ามเกิดขึ้นในองค์กร คนที่มากับความคิดใหม่และแนวโน้มทั่วไปของการสนทนา คือชี้ให้เห็นถึงแนวคิดจะไม่ทำงานมากกว่าการพยายามที่จะคิดออกว่ามันอาจจะประสบความสำเร็จ ผู้ที่เรียนรู้ว่า ความคิดใหม่จะไม่ต้อนรับ หรือ ความคิดใหม่ก็ใช้แต่บุคคลที่รับผิดชอบสำหรับความคิดที่ไม่ได้รับรางวัลใดก็ตาม มีแนวทางความคิดที่จะบรรลุผล ผลที่ได้คือผู้ริเริ่มคือ เหนื่อย และเรียนรู้ว่า ความพยายามพิเศษในการปฏิรูปเป็นเพียงไม่สนับสนุน ไม่ต้องเป็น semiotician อนุมานว่าเวลาจะดีกว่าใช้ความพยายามมากกว่าการปฏิรูป