English was a relatively unimportan

English was a relatively unimportant language (or, more precisely, a set of dialects) around 450 AD, when a set of Germanic tribes (mostly the Angles, Saxons, and Jutes) moved from their homelands in what is now northern Germany and Denmark to what is now England. Old English was widely spoken on the island in the centuries that followed, lost status when the French-speaking Normans conquered England, and slowly regained status in the late Middle English period. At this point, still, English was just one of many languages. It was generally less respected than Latin among scientists and theologians, for example.
It was not until the period of Early Modern English, a period also known as the Age of Discovery (c. 1500-1800 AD) that English really began to gain status. England began to establish colonies around the world and exported its language and governing systems so that it could import what it wanted, e.g. spices and rare woods and, for a while, slaves. The Early Modern

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาค่อนข้างสำคัญ (หรือ ได้แม่นยำมาก ชุดสำเนียง) ประมาณ 450 AD เมื่อชุดของชนเผ่าตระกูล (ส่วนใหญ่มุม ชาวแซกซัน และชาวจูต) ย้ายจาก homelands ของพวกเขาในภาคเหนือเยอรมนีและเดนมาร์กเป็นประเทศอังกฤษ ภาษาอังกฤษโบราณอย่างกว้างขวางถูกพูดบนเกาะในศตวรรษที่ ตามสถานะสูญหายเมื่อนอร์มันพูดฝรั่งเศสเอาชนะอังกฤษ และช้าจากสถานะในช่วงอังกฤษกลางสาย จุดนี้ ยัง อังกฤษได้เพียงหนึ่งในหลายภาษา โดยทั่วไปมีน้อยยอมรับกว่าติระหว่างนักวิทยาศาสตร์และนักศาสนศาสตร์ ตัวอย่างไม่จนของอังกฤษสมัยก่อนรอบระยะเวลา ระยะเวลาหรือที่เรียกว่าอายุของค้นพบ (c. 1500-1800 AD) ที่อังกฤษจริง ๆ เริ่มจะได้รับสถานะ อังกฤษเริ่มสร้างอาณานิคมทั่วโลก และส่งออกของภาษาและระบบกำกับดูแลเพื่อให้มันสามารถนำเข้าจะต้อง เช่นเครื่องเทศและไม้หายาก แล้ว ขณะ ทาส สมัยก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ค่อนข้างสำคัญ (หรืออย่างแม่นยำมากขึ้น, ชุดของภาษา) รอบ 450 AD เมื่อชุดของชนเผ่าดั้งเดิม (ส่วนใหญ่เป็นมุมแอกซอนและ Jutes) ย้ายจากบ้านเกิดของพวกเขาในตอนนี้คืออะไรเยอรมันภาคเหนือและเดนมาร์ก สิ่งที่ตอนนี้ประเทศอังกฤษ อังกฤษได้รับการพูดกันอย่างแพร่หลายบนเกาะในศตวรรษที่ตาม, สูญเสียสถานะเมื่อพูดภาษาฝรั่งเศสเอาชนะนอร์ประเทศอังกฤษและสถานะการคืนช้าในช่วงปลายกลางระยะเวลาภาษาอังกฤษ ณ จุดนี้ยังคงภาษาอังกฤษเป็นเพียงหนึ่งในหลายภาษา มันเป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปน้อยกว่าละตินในหมู่นักวิทยาศาสตร์และนักศาสนศาสตร์เช่น.
มันไม่ได้จนกว่าระยะเวลาของอังกฤษสมัยต้น, ช่วงเวลาที่เรียกว่าเป็นยุคแห่งการค้นพบ (ค. 1500-1800 AD) ว่าภาษาอังกฤษจริงๆเริ่มที่จะได้รับสถานะ . อังกฤษเริ่มสร้างอาณานิคมทั่วโลกและส่งออกภาษาและระบบการปกครองของตนเพื่อที่จะสามารถนำสิ่งที่มันต้องการเช่นเครื่องเทศและไม้หายากและในขณะที่ทาส โมเดิร์นในช่วงต้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่ค่อนข้างไม่สำคัญ ( หรืออย่างแม่นยำมากขึ้น , ชุดของภาษาถิ่น ) ประมาณ 450 โฆษณา เมื่อชุดของชนเผ่าดั้งเดิม ( ส่วนใหญ่เป็นมุม ปาร์ก แจบอม และปอกระเจา ) ย้ายจากบ้านเกิดของพวกเขาในสิ่งที่ตอนนี้ภาคเหนือของเยอรมนีและเดนมาร์กที่เป็นอังกฤษ ภาษาอังกฤษเป็นภาษาพูดอย่างกว้างขวางบนเกาะในศตวรรษต่อมาสูญเสียสถานะเมื่อพูดภาษาฝรั่งเศสนอร์มันพิชิตอังกฤษ และค่อยๆ ฟื้นสถานะในกลางดึกภาษาอังกฤษช่วง ณจุดนี้ , ยังคง , ภาษาอังกฤษ เป็นเพียงหนึ่งในหลายภาษา มันเป็นโดยทั่วไปจะน้อยกว่าเคารพกว่าภาษาละตินในหมู่นักวิทยาศาสตร์และนักเทววิทยา , ตัวอย่างเช่น .
มันไม่ได้จนกว่าระยะเวลาของสมัยก่อนที่อังกฤษ ระยะเวลาที่รู้จักกันเป็นยุคแห่งการค้นพบ ( C1500-1800 โฆษณา ) ที่อังกฤษจริงๆเริ่มที่จะได้รับสถานะ อังกฤษเริ่มสร้างอาณานิคมทั่วโลกและส่งออกภาษาของมัน และควบคุมระบบเพื่อที่จะสามารถนำเข้าสิ่งที่มันต้องการ เช่น เครื่องเทศ และไม้หายาก และสักพัก ทาส ต้นสมัยใหม่