When I look into my past, there are

When I look into my past, there are many mistakes which come to my mind one by one. Starting from my early childhood to teenager years and up till now. Fighting with my siblings, not doing homework, misbehavior with classmates and many more activities. No one is perfect and mistakes are a part of everyone’s life. Without making mistakes we cannot learn anything, we cannot gain experience.
Among of all my mistakes, the biggest mistake which affected my personality and career took place in 8th grade. I still remember those days. It was time of my midterm exams. I had the exam of mathematics on Tuesday. And I mistakenly read it as Thursday. Consequently I missed my exam on Tuesday and I when it came to my notice that I had missed my mathematics exam, I was extremely shocked.
One of my classmates told me right after finishing the exam that “why didn’t you come for the exam?” It was then I checked my date sheet and started crying madly. Everyone in my home gathered around me and I was bumped with many questions. My mom and dad tried to calm me down. After crying for 4o minutes or so, I sat down and told my family what I had done.

Afterwards my parents visited my school to check if there was any possibility to take an exam after Tuesday. They spoke with my mathematics teacher, school headmaster and even to school principal. But all their efforts went to vain. I missed the exam and I missed it totally.
Anyhow, I was able to correct situation with the mathematics during finals and got promoted. But after this mishap, I have a habit to recheck or review my date sheet every night before going to bed. Even if I remember it, I don’t forget to recheck it in the night. I am not from those who do not learn from their mistakes. I have the habit to accept my mistakes with open heart and to learn from them and never repeat them again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อดูในอดีตของฉัน มีผิดหลายที่มาถึงใจของฉันที เริ่มต้นจากปฐมวัยของฉันปีวัยรุ่น และจน ถึงขณะนี้ ต่อสู้กับพี่น้องของฉัน ทำการบ้าน misbehavior กับเพื่อนร่วมชั้น และกิจกรรมอื่น ๆ มากมาย ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ และความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของทุกคน โดยไม่ทำความผิดพลาดที่เราไม่สามารถเรียนรู้อะไร เราไม่สามารถได้รับประสบการณ์ในหมู่ของความผิดของฉันทั้งหมด ความผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดที่ได้รับผลกระทบบุคลิกภาพและอาชีพของฉันทำในชั้นประถมศึกษาปีที่ 8 ผมยังจำได้ว่า วันนั้น มันเป็นเวลาของฉันสอบกลางภาค ผมมีสอบของคณิตศาสตร์ในวันอังคาร และแสดงอ่านนั้นเป็นวันพฤหัสบดี ดังนั้น ฉันพลาดสอบของฉันในวันอังคารและไปแจ้งให้ทราบของฉันว่า ฉันได้พลาดสอบคณิตศาสตร์ของฉัน ฉันตกใจมากหนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของฉันบอกฉันทันทีหลังจากเสร็จสิ้นการสอบที่ "ทำไมไม่มาสำหรับการสอบ" แล้วผมตรวจสอบแผ่นงานวันของฉัน และเริ่มร้องไห้นักได้ ทุกคนในบ้านของฉันรวบรวมรอบฉัน และฉันถูกชนกับหลายคำถาม แม่และพ่อของฉันพยายามสงบฉัน หลังจากร้องไห้ 4o นาทีหรือดังนั้น ฉันนั่งลง แล้วบอกครอบครัวของฉันสิ่งที่ฉันได้ทำหลังจากนั้น พ่อเยี่ยมชมโรงเรียนของฉันเพื่อตรวจสอบหากมีความเป็นไปได้ใด ๆ จะสอบหลังจากวันอังคาร พวกเขาพูดกับฉันครูคณิตศาสตร์ ครูใหญ่โรงเรียน และแม้แต่กับโรงเรียนหลัก แต่ความพยายามของพวกเขาทั้งหมดไป vain ฉันพลาดสอบ และฉันพลาดทั้งหมดอย่างไรก็ตาม ฉันสามารถแก้ไขสถานการณ์ ด้วยคณิตศาสตร์ในรอบชิงชนะเลิศ และได้รับการส่งเสริม แต่หลังจากนี้ mishap มีนิสัยเพื่อตรวจสอบ หรือทบทวนแผ่นวันของฉันทุกคืนก่อนเข้านอน แม้ว่าฉันจำ ฉันไม่ลืมที่จะตรวจสอบในเวลากลางคืน ฉันไม่จากผู้ที่ไม่ได้เรียนรู้จากความผิดพลาดของพวกเขา ฉันมีนิสัยยอมรับความผิดของฉัน ด้วยการเปิดใจเพื่อเรียนรู้จากพวกเขา และไม่เคยซ้ำได้อีก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อฉันมองไปในอดีตของฉันมีข้อผิดพลาดหลายอย่างที่เข้ามาในใจของฉันหนึ่งโดยหนึ่ง เริ่มต้นจากวัยเด็กของฉันที่จะปีวัยรุ่นและจนถึงขณะนี้ ต่อสู้กับพี่น้องของฉันไม่ได้ทำบ้านซุกซนกับเพื่อนร่วมชั้นและกิจกรรมอื่น ๆ อีกมากมาย ไม่มีใครที่สมบูรณ์แบบและความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของทุกคน โดยไม่ต้องทำผิดพลาดที่เราไม่สามารถเรียนรู้อะไรที่เราไม่สามารถได้รับประสบการณ์.
ท่ามกลางความผิดพลาดของฉันทั้งหมดความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ได้รับผลกระทบบุคลิกภาพและอาชีพของฉันที่เกิดขึ้นในชั้นประถมศึกษาปีที่ 8 ผมยังจำวันนั้น มันเป็นช่วงเวลาของการสอบกลางเทอมของฉัน ฉันมีการสอบวิชาคณิตศาสตร์ในวันอังคาร และผมก็เข้าใจผิดว่ามันเป็นอ่านพฤหัสบดี ดังนั้นฉันพลาดการสอบของฉันในวันอังคารและฉันเมื่อมันมาถึงแจ้งให้ทราบล่วงหน้าของฉันที่ฉันได้พลาดการสอบวิชาคณิตศาสตร์ของฉันฉันตกใจมาก.
หนึ่งในเพื่อนร่วมชั้นของฉันบอกฉันทันทีหลังจากเสร็จสิ้นการสอบที่ว่า "ทำไมคุณไม่มาสำหรับการสอบ "มันถูกแล้วฉันจะตรวจสอบแผ่นวันของฉันและเริ่มร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง ทุกคนในบ้านของฉันรวมตัวกันรอบ ๆ ตัวผมและผมก็ชนกับคำถามมากมาย แม่ของฉันและพ่อพยายามที่จะสงบลง หลังจากร้องไห้ 4o นาทีหรือดังนั้นฉันนั่งลงและพูดคุยกับครอบครัวของฉันสิ่งที่ฉันได้ทำ. หลังจากนั้นพ่อแม่ของฉันไปเยี่ยมโรงเรียนของฉันที่จะตรวจสอบว่ามีความเป็นไปได้ที่จะใช้สอบหลังจากอังคารใด ๆ พวกเขาได้พูดคุยกับครูคณิตศาสตร์ของฉันครูใหญ่โรงเรียนและแม้กระทั่งครูใหญ่โรงเรียน แต่ความพยายามของพวกเขาตลอดไปไร้สาระ ผมพลาดการสอบและฉันพลาดโดยสิ้นเชิง. ทั้งนี้ผมก็สามารถที่จะแก้ไขสถานการณ์กับคณิตศาสตร์ในช่วงรอบชิงชนะเลิศและได้รับการเลื่อนตำแหน่ง แต่หลังจากอุบัติเหตุนี้ผมมีนิสัยในการตรวจสอบหรือสอบทานแผ่นวันของฉันทุกคืนก่อนนอน แม้ว่าผมจำได้ว่ามันก็ไม่ลืมที่จะตรวจสอบในเวลากลางคืน ผมไม่ได้มาจากผู้ที่ไม่ได้เรียนรู้จากความผิดพลาดของพวกเขา ฉันมีนิสัยที่จะยอมรับความผิดพลาดของฉันด้วยหัวใจที่เปิดกว้างและการเรียนรู้จากพวกเขาและไม่เคยทำซ้ำพวกเขาอีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันมองเข้าไปในอดีตมีหลายข้อผิดพลาด ซึ่งในใจผมหนึ่งโดยหนึ่ง เริ่มจากวัยเด็กของฉันปีวัยรุ่น จนถึงตอนนี้ การต่อสู้กับพี่น้องของฉัน ไม่ทำการบ้าน วังหน้ากับเพื่อนร่วมห้อง และอีกหลายกิจกรรม ไม่มีใครสมบูรณ์แบบ และความผิดพลาดเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของทุกคน โดยไม่ผิดพลาด เราไม่สามารถเรียนรู้อะไรได้ เราไม่สามารถได้รับประสบการณ์ .
ในความผิดพลาดทั้งหมดของฉัน ผิดพลาดที่สุดที่มีผลต่อบุคลิกภาพและอาชีพของผมเอาสถานที่ในเกรด 8 ฉันยังจำวันเหล่านั้น มันเป็นช่วงเวลาของการสอบมิดเทอมของฉัน ผมสอบวิชาคณิตศาสตร์ วันอังคาร และฉันตั้งใจอ่านมันเป็น วันพฤหัสบดี ดังนั้นฉันพลาดการสอบวันอังคาร และเมื่อมันมาเพื่อแจ้งให้ทราบว่าผมได้พลาดการสอบคณิตศาสตร์ของฉัน ฉันออกจะตกใจ
.เพื่อนร่วมห้องคนหนึ่งของฉันบอกฉันหลังจากเสร็จสิ้นการสอบ ว่า " ทำไมไม่ไปสอบครับ " ตอนนั้นผมเช็คแผ่นวันของฉันและเริ่มร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง ทุกคนในบ้าน รอบๆตัวผม และผมก็เจอกับคำถามมากมาย พ่อและแม่ของฉันพยายามทำให้ฉันใจเย็นลง หลังจากร้องไห้ 4o นาทีหรือดังนั้น ฉันนั่งลงและบอกครอบครัวของฉันว่าฉันได้ทำ .

หลังจากนั้นพ่อแม่เข้าเยี่ยมชมโรงเรียนของฉันเพื่อดูว่ามีความเป็นไปได้หรือไม่ที่จะสอบหลัง วันอังคาร พวกเขาพูดกับครูคณิตศาสตร์ของฉัน ครูใหญ่โรงเรียนและแม้แต่ที่โรงเรียน ครูใหญ่ แต่ความพยายามทั้งหมดก็สูญเปล่า ฉันพลาดการสอบและฉันพลาดมัน .
ยังไงฉันก็สามารถที่จะแก้ไขสถานการณ์กับคณิตศาสตร์ ในรอบชิงชนะเลิศ และได้เลื่อนขั้น แต่หลังจากอุบัติเหตุนี้ฉันมีนิสัยการตรวจสอบหรือการตรวจสอบแผ่นวันที่ฉันทุกคืนก่อนเข้านอน ถ้าผมจำได้ ผมไม่ลืมที่จะตรวจสอบมันในเวลากลางคืน ผมไม่ได้มาจากผู้ที่ไม่เรียนรู้จากความผิดพลาดของพวกเขา ผมมีนิสัยที่จะยอมรับความผิดพลาดของฉันกับเปิดใจ และเรียนรู้จากพวกเขา และไม่ทำซ้ำอีกครั้ง .