found that neighborhood deprivation

found that neighborhood deprivation was weakly, but
significantly associated with deteriorated mental health
(12–14). However, we hypothesized that the absence of important
neighborhood variations in mental health as a general
category may conceal situations of strong context
dependence for specific mental health outcomes. Therefore,
we investigated spatial variations in mental and behavioral
disorders due to psychoactive substance use, which, it was
assumed, were particularly dependent on the social context.
After describing the spatial distribution of these mental
disorders, our objective was to examine whether they were
independently associated with the socioeconomic status of
the context. Beyond spatial filtering of mentally ill individuals
to places considered deprived (15), this relation may
result from a direct influence of neighborhood deprivation
on mental health (14). Describing spatial variations and
investigating whether contextual poverty is a marker for
places of high prevalence aid in determining whether the
intensity of intervention programs for mental health should
vary over space.s

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พบกีดกันพื้นที่ใกล้เคียงที่ได้รับระทวย แต่
ความสัมพันธ์กับสุขภาพจิตเสื่อมโทรม
(12-14) อย่างไรก็ตามเราตั้งสมมติฐานว่ากรณีที่ไม่มีความสำคัญ
รูปแบบในย่านสุขภาพจิตเป็นนายพล
ประเภทอาจปกปิดสถานการณ์ของบริบทที่แข็งแกร่ง
สำหรับการพึ่งพาผลลัพธ์ด้านสุขภาพจิตที่เฉพาะเจาะจง ดังนั้น
เราตรวจสอบรูปแบบเชิงพื้นที่ในทางจิตและพฤติกรรม
ผิดปกติเนื่องจากการใช้สารออกฤทธิ์ทางจิตซึ่งมันก็
สันนิษฐานได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งขึ้นอยู่กับบริบททางสังคม.
หลังจากที่อธิบายการกระจายของจิตเหล่านี้
ผิดปกติวัตถุประสงค์ของเราคือการตรวจสอบว่าพวกเขามีความ
เป็นอิสระ ที่เกี่ยวข้องกับสถานะทางเศรษฐกิจสังคมของ
บริบท นอกเหนือจากการกรองเชิงพื้นที่ของบุคคลที่ป่วยเป็นโรคจิต
ไปยังสถานที่ปราศจากการพิจารณา (15), ความสัมพันธ์นี้อาจ
เป็นผลมาจากอิทธิพลโดยตรงของการกีดกันใกล้เคียง
เกี่ยวกับสุขภาพจิต (14) อธิบายการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่และ
ตรวจสอบว่าปัญหาความยากจนตามบริบทเป็นเครื่องหมายสำหรับ
สถานที่ช่วยเหลือความชุกสูงในการกำหนดว่า
ความเข้มของโปรแกรมการแทรกแซงเพื่อสุขภาพจิตควร
แตกต่างกันกว่า space.s

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พบว่า การขาดเพื่อนบ้านอย่างอ่อน แต่โทรม

มีความสัมพันธ์กับสุขภาพจิต ( 12 – 14 ) อย่างไรก็ตาม เราตั้งสมมติฐานว่า การเปลี่ยนแปลงในด้านสุขภาพจิตชุมชนสำคัญ

เป็นทั่วไปประเภทอาจปกปิดสถานการณ์ของการพึ่งพาอาศัยบริบท
ที่แข็งแกร่งสำหรับผลลัพธ์สุขภาพจิตที่เฉพาะเจาะจง ดังนั้น เราตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่

จิตและพฤติกรรมความผิดปกติจากการใช้ สาร psychoactive ซึ่งมัน
ถือว่าเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งขึ้นอยู่กับบริบททางสังคม
หลังจากอธิบายการกระจายเชิงพื้นที่ของความผิดปกติทางจิต
เหล่านี้มีวัตถุประสงค์เพื่อตรวจสอบว่าพวกเขา
อิสระที่เกี่ยวข้องกับสถานภาพทางเศรษฐกิจและสังคมของ
บริบท นอกเหนือจากพื้นที่การกรองของป่วยทางจิตบุคคล
ที่ถือว่าขาด ( 15 )ความสัมพันธ์นี้อาจเป็นผลมาจากอิทธิพลโดยตรง

แถวๆ เสียสุขภาพจิต ( 14 ) อธิบายการเปลี่ยนแปลงเชิงพื้นที่และตรวจสอบว่าปัญหาความยากจนตามบริบท
เป็นเครื่องหมาย
สถานที่ช่วยเหลือความชุกสูงในการพิจารณาว่า
ความเข้มของโปรแกรมการแทรกแซงเพื่อสุขภาพจิตควร
แตกต่างกันไปในพื้นที่ .