The story begins when Mr Otis and f

The story begins when Mr Otis and family move to Canterville Chase, despite warnings from Lord Canterville that the house is haunted. Mr Otis says that he will take the furniture as well as the ghost at valuation. The Otis family includes Mr and Mrs Otis, their daughter Virginia, the Otis twins (often referred to as "Stars and Stripes") and their eldest son Washington. The other characters include the Canterville Ghost, the Duke of Cheshire (who wants to marry Virginia), Mrs Umney (the housekeeper), and Rev. Augustus Dampier. At first, none of the Otis family believe in ghosts, but shortly after they move in, none of them can deny the presence of Sir Simon de Canterville (The Canterville Ghost). The family hears clanking chains, they witness reappearing bloodstains "on the floor just by the fireplace", which are removed every time they appear in various forms (colours). But, humorously, none of these scare the Otis family in the least. In fact, upon hearing the clanking noises in the hallway, Mr Otis promptly gets out of bed and pragmatically offers the ghost Tammany Rising Sun Lubricator to oil his chains.

Despite Sir Simon's attempts to appear in the most gruesome guises, the family refuses to be frightened, and Sir Simon feels increasingly helpless and humiliated. When Mrs Otis notices a mysterious red mark on the floor, she simply replies that she does "not at all care for blood stains in the sitting room". When Mrs Umney informs Mrs Otis that the blood stain is indeed evidence of the ghost and cannot be removed, Washington Otis, the eldest son, suggests that the stain will be removed with Pinkerton's Champion Stain Remover and Paragon Detergent: a quick fix, like the Tammany Rising Sun Lubricator, and a practical way of dealing with the problem.

Wilde describes Mrs Otis as "a very handsome middle-aged woman" who has been "a celebrated New York belle". Her expression of "modern" American culture surfaces when she immediately resorts to using the commercial stain remover to obliterate the bloodstains and when she expresses an interest in joining the Psychical Society to help her understand the ghost. Mrs Otis is given Wilde's highest praise when he says: "Indeed, in many respects, she was quite English..."

The most colourful character in the story is undoubtedly the ghost himself, Sir Simon, who goes about his duties with theatrical panache and flair. He assumes a series of dramatic roles in his failed attempts to impress and terrify the Otises, making it easy to imagine him as a comical character in a stage play. The ghost has the ability to change forms, so he taps into his repertoire of tricks. He takes the role of ghostly apparitions such as a Headless Earl, a Strangled Babe, the Blood-Sucker of Bexley Moor, Suicide's Skeleton, and the Corpse-Snatcher of Chertsey Barn, all having succeeded in horrifying previous castle residents over the centuries. But none of them works with these Americans. Sir Simon schemes, but even as his costumes become increasingly gruesome, his antics do nothing to scare his house guests, and the Otises beat him every time. He falls victim to tripwires, peashooters, butter-slides, and falling buckets of water. In a particularly comical scene, he is frightened by the sight of a "ghost" rigged up by the mischievous twins.

During the course of the story, as narrated from Sir Simon's viewpoint, he tells us the complexity of the ghost's emotions: he sees himself brave, frightening, distressed, scared, and finally, depressed and weak. He exposes his vulnerability during an encounter with Virginia, Mr Otis's fifteen-year-old daughter. Virginia is different from everyone else in the family, and Sir Simon recognizes this. He tells her that he has not slept in three hundred years and wants desperately to do so. The ghost reveals to Virginia the tragic tale of his wife, Lady Eleanor de Canterville.

Unlike the rest of her family, Virginia does not dismiss the ghost, because she is different from everyone else in the family. She takes him seriously: she listens to him and learns an important lesson, as well as the true meaning behind a riddle. Sir Simon de Canterville says that she must weep for him, for he has no tears; she must pray for him, for he has no faith; and then she must accompany him to the angel of death and beg for Death's mercy upon Sir Simon. She does weep for him and pray for him, and she disappears with Sir Simon through the wainscoting and goes with him to the Garden of Death and bids the ghost farewell. Then she reappears at midnight, through a panel in the wall, carrying jewels and news that Sir Simon has passed on to the next world and no longer resides in the house.

Virginia's ability to accept Sir Simon leads to her enlightenment: Sir Simon, she tells her husband several years later, helped her understand "what Life is, what Death signifies, and why Love is stronger than both". The story ends with Virginia marrying the Duke of Cheshire after they both come of age.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อนายโอทิสและครอบครัวย้ายไปไล่ล่า Canterville แม้ มีคำเตือนจากพระเจ้า Canterville ที่บ้านเป็นบ้านผีสิง นายโอทิสกล่าวว่า เขาจะใช้เฟอร์นิเจอร์เป็นผีที่ประเมิน ครอบครัวโอทิสรวมถึงนายและนางโอทิส เวอร์จิเนีย แฝดโอทิส (มักเรียกว่า "ลายขวางและดาว") และบุตรชายคนโตของวอชิงตันลูกสาวของพวกเขา ตัวอื่น ๆ มี ผี Canterville ดยุของเชชเชอร์ (ที่อยากแต่งงานกับเวอร์จิเนีย), นาง Umney (แม่บ้าน), และรายได้ Augustus Dampier ตอนแรก ครอบครัวโอทิสไม่มีเชื่อในผี แต่ในไม่ช้าหลังจากที่พวกเขาย้ายใน พวกเขาไม่สามารถปฏิเสธของ Sir Simon de Canterville (The Canterville ผี) ครอบครัวได้ยินโซ่ clanking พวกเขาเป็นพยาน bloodstains reappearing "บนชั้นโดยเตาไฟ" ซึ่งจะถูกเอาออกทุกครั้งที่ปรากฏในแบบฟอร์มต่าง ๆ (สี) แต่ humorously เหล่านี้ไม่ตกใจครอบครัวโอทิสในน้อยที่สุด ในความเป็นจริง เมื่อได้ยินเสียงดัง clanking ด้อย นายโอทิสได้รับทันทีจาก และ pragmatically มีผี Tammany ขึ้นซัน Lubricator การน้ำมันโซ่ของเขาแม้ มีความพยายามของ Sir Simon ปรากฏใน guises สุดสยดสยอง ครอบครัวปฏิเสธที่จะกลัว และ Sir Simon รู้สึกมากกำพร้า และชิง เมื่อนางโอทิสสังเกตพบว่า เครื่องสีแดงลึกลับบนพื้น เธอก็ตอบกลับว่า เธอไม่ "ไม่ดูแลเลือดคราบสกปรกในห้องนั่งเล่น" เมื่อนาง Umney จะแจ้งนางโอทิสที่ คราบเลือดเป็นหลักฐานของผี และไม่สามารถเอาออก วอชิงตันโอทิส อ้าย แนะนำว่า จะเอาคราบที่ มีแชมป์ติด Remover ของ Pinkerton และพารากอนผงซักฟอก: แก้ไขด่วน เช่นที่ Tammany ขึ้นซัน Lubricator วิธีจัดการกับปัญหาไวลด์อธิบายโอทิสนางเป็น "ดูวัยกลางคนผู้หญิง" ได้รับ "การเฉลิมฉลองนิวยอร์กเบลล์" นิพจน์ของวัฒนธรรมอเมริกันที่ "ทันสมัย" พื้นผิวเมื่อเธอทันทีรีสอร์ทเพื่อใช้กำจัดคราบพาณิชย์ลบล้าง bloodstains และเมื่อเธอแสดงความสนใจในการเข้าร่วมสังคมจะช่วยให้เธอเข้าใจผี Psychical นางโอทิสได้รับสรรเสริญสูงสุดของไวลด์เมื่อเขากล่าวว่า: "แน่นอน หลายประการ เธอภาษาอังกฤษค่อนข้าง..."ตัวละครมีสีสันมากที่สุดในเรื่องคือไม่ต้องสงสัย ผีเอง Sir Simon ที่ไปเกี่ยวกับหน้าที่ของเขาแต่งตัวละครสวยและไหวพริบ เขาถือของบทบาทอย่างมากในความพยายามของเขาล้มเหลวจะสร้างความประทับใจ และ terrify Otises ทำให้ง่ายที่จะจินตนาการว่าเขาเป็นอักขระตลกในละครเวที ผีที่มีความสามารถในการเปลี่ยนฟอร์ม เขาก๊อกน้ำในละครของเขาของเทคนิค เขาใช้บทบาทของเรื่องผีที่น่ากลัวเช่นการถอดหัวปอกเอิร์ล Babe รัด ดูดเลือดของ Bexley มัวร์ โครงกระดูกของฆ่าตัวตาย และ Snatcher ศพของยุ้งข้าว Chertsey ทั้งหมดมีความสำเร็จใน horrifying ก่อนหน้าปราสาทอาศัยอยู่มากกว่าอื่น ๆ แต่ไม่มีพวกเขาทำงานกับคนอเมริกันเหล่านี้ แผนรัก Simon แต่เป็นเครื่องแต่งกายของเขากลายเป็นขึ้นสยดสยอง เขาใช้ทำอะไรหลอกแขกบ้านของเขา และ Otises ชนะเขาทุกครั้ง เขาตกเหยื่อ tripwires, peashooters เนยภาพนิ่ง และกลุ่มตกน้ำ ในฉากตลกโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เขาจะกลัว โดยสายตาของ "ผี" rigged ขึ้น โดยแฝดแก่นแก้วระหว่างหลักสูตรเรื่อง เป็นการเล่าเรื่องจากมุมมองรัก Simon เขาบอกความซับซ้อนของอารมณ์ของผี: วาห์กล้า น่ากลัว ลก็ กลัว และสุดท้าย หดหู่ และอ่อน เขาแสดงถึงช่องโหว่ของเขาในระหว่างการเผชิญหน้ากับเวอร์จิเนีย ลูกสาวนายโอทิสอายุสิบห้าปี เวอร์จิเนียจะแตกต่างจากคนอื่น ๆ ในครอบครัว และ Simon ที่รักว่า เขาบอกเธอว่า เขาไม่ได้นอนในสามร้อยปี และอยากทำ ผีเปิดเผยกับเวอร์จิเนียเรื่องน่าเศร้าของภรรยา เลดี้เอเลเนอร์เดอ Cantervilleซึ่งแตกต่างจากส่วนเหลือของครอบครัว เวอร์จิเนียบอกเลิกผี ไม่เป็นแตกต่างจากคนอื่น ๆ ในครอบครัว เธอจะให้เขาอย่างจริงจัง: เธอฟังเขา และเรียนรู้บทเรียนที่สำคัญ เป็นหมายที่แท้จริงอยู่เบื้องหลังปัญหาลับสมอง Sir Simon de Canterville กล่าวว่า เธอต้องร้องให้เขา สำหรับเขามีน้ำตาไม่ เธอต้องอธิษฐานให้เขา สำหรับพระองค์ไม่เชื่อ แล้ว เธอต้องกับเขากับยมทูต และวอนขอเมตตาตายของ Sir Simon เธอร้องให้เขา และอธิษฐานให้เขา และเธอหายไปกับ Sir Simon ผ่าน wainscoting ที่ไป ด้วยเขาสวนตาย และประมูลอำลาผี แล้วเธอ reappears เที่ยง ผ่านแผงผนัง ถือครองอัญมณี และข่าวที่ Simon ที่รักผ่าน ไปโลกต่อไป และไม่ อยู่ในบ้านของเวอร์จิเนียสามารถยอมรับ Sir Simon นำไปสู่การตรัสรู้ของเธอ: Simon ที่รัก เธอบอกสามีหลายปีต่อมา ช่วยให้เธอเข้าใจ "ชีวิตคืออะไร อะไรตายหมายถึง และทำไมรักจะแข็งแกร่งกว่าทั้ง" เรื่องที่สิ้นสุดกับเวอร์จิเนียแต่งดยุเชชเชอร์หลังจากทั้งคู่มีอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อนายโอทิสและครอบครัวย้ายไปแคนเทอร์เชสแม้จะมีคำเตือนจากพระเจ้าแคนเทอร์ที่บ้านผีสิง นายโอทิสบอกว่าเขาจะใช้เวลาเฟอร์นิเจอร์เช่นเดียวกับผีที่การประเมินมูลค่า ครอบครัวโอทิสรวมถึงนายและนางโอทิส, เวอร์จิเนียลูกสาวของพวกเขาฝาแฝดโอทิส (มักจะเรียกว่า "ดาวและลายเส้น") และลูกชายคนโตของพวกเขาวอชิงตัน ตัวละครอื่น ๆ รวมถึงผีแคนเทอร์, ดยุคแห่งแมนเชสเตอร์ (ผู้ที่อยากจะแต่งงานกับเวอร์จิเนีย), นาง Umney (แม่บ้าน) และรายได้ออกัสเพียร์ ตอนแรกไม่มีใครในครอบครัวของโอทิสเชื่อในผี แต่ไม่นานหลังจากที่พวกเขาย้ายในไม่มีของพวกเขาสามารถปฏิเสธการมีอยู่ของเซอร์ไซมอนเดแคนเทอร์ (ผีแคนเทอร์) ครอบครัวได้ยินเสียงโซ่ส่งเสียงลากโซ่พวกเขาเป็นพยานโผล่มาให้เห็นคราบเลือด "บนพื้นเพียงข้างเตาผิง" ซึ่งจะถูกลบออกเวลาที่พวกเขาจะปรากฏในรูปแบบต่าง ๆ ทุก (สี) แต่ตลก, ไม่มีของเหล่านี้ทำให้ตกใจของครอบครัวโอทิสในอย่างน้อย ในความเป็นจริงเมื่อได้ยินเสียงส่งเสียงลากโซ่ในห้องโถงนายโอทิสทันทีที่ได้รับออกจากเตียงและในทางปฏิบัติมีผีแทมมานี Rising Sun น้ำมันเครื่องน้ำมันโซ่ของเขา. แม้จะมีความพยายามเซอร์ไซมอนจะปรากฏในรูปแบบที่น่ากลัวมากที่สุดครอบครัวปฏิเสธที่จะเป็น กลัวและเซอร์ไซมอนรู้สึกหมดหนทางมากขึ้นและอับอาย เมื่อนางโอทิสสังเกตเห็นเครื่องหมายสีแดงลึกลับบนพื้นเธอก็ตอบว่าเธอจะ "ไม่ได้อยู่ที่การดูแลทั้งหมดคราบเลือดในห้องนั่งเล่น" เมื่อนาง Umney แจ้งนางโอทิสว่าคราบเลือดย่อมเป็นหลักฐานของผีและไม่สามารถลบออกได้, วอชิงตันโอทิสลูกชายคนโตแสดงให้เห็นว่ารอยเปื้อนจะถูกลบออกด้วยแชมป์พินของคราบและพารากอนผงซักฟอก: การแก้ไขอย่างรวดเร็วเช่น แทมมานี Rising Sun น้ำมันเครื่องและวิธีการปฏิบัติในการจัดการกับปัญหาที่เกิดขึ้น. ไวลด์นางโอทิสอธิบายว่า "หญิงวัยกลางคนหล่อมาก" ที่ได้รับการ "ที่มีชื่อเสียงโด่งดังนิวยอร์กเบลล์" การแสดงออกของเธอ "สมัยใหม่" วัฒนธรรมอเมริกันพื้นผิวเมื่อเธอรีสอร์ททันทีเพื่อใช้กำจัดคราบเชิงพาณิชย์เพื่อขจัดคราบเลือดและเมื่อเธอแสดงออกถึงความสนใจในการเข้าร่วมทางจิตสังคมที่จะช่วยให้เธอเข้าใจผี นางโอทิสจะได้รับการยกย่องสูงสุดไวลด์เมื่อเขากล่าวว่า "อันที่จริงในหลายประการเธอเป็นภาษาอังกฤษค่อนข้าง ... " ตัวละครที่มีสีสันมากที่สุดในเรื่องนี้คือไม่ต้องสงสัยผีตัวเองเซอร์ไซมอนที่ไปเกี่ยวกับการปฏิบัติหน้าที่ของเขากับการแต่งตัวสวยละคร และไหวพริบ เขาถือว่าชุดของบทบาทอย่างมากในการพยายามที่ล้มเหลวของเขาจะสร้างความประทับใจและน่าเกลียดน่ากลัว Otises ทำให้มันง่ายที่จะจินตนาการว่าเขาเป็นตัวละครที่ตลกในละครเวที ผีมีความสามารถในการเปลี่ยนรูปแบบเพื่อให้เขาปลงในเพลงของเขาของเทคนิค เขาใช้เวลาในบทบาทของการประจักษ์ที่น่ากลัวเช่นเอิร์ลหัวขาด, รัดคอเด็กทารกดูดเลือดของเค้นท์มัวร์, โครงกระดูกการฆ่าตัวตายและศพ-ร่านของเชิร์ตซีย์บาร์นทั้งหมดที่มีการประสบความสำเร็จในที่อาศัยอยู่ในปราสาทที่ก่อนหน้านี้น่ากลัวกว่าศตวรรษ แต่ไม่มีของพวกเขาทำงานร่วมกับชาวอเมริกันเหล่านี้ แผนการเซอร์ไซมอน แต่แม้ในขณะที่เครื่องแต่งกายของเขากลายเป็นที่น่าสยดสยองมากขึ้น, การแสดงตลกของเขาทำอะไรที่จะทำให้ตกใจของผู้เข้าพักที่บ้านของเขาและ Otises เอาชนะเขาได้ทุกครั้ง เขาตกเป็นเหยื่อการ tripwires, ยิงเมล็ดถั่ว, เนยสไลด์และถังลดลงของน้ำ . ในฉากตลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เขาจะกลัวสายตาของ "ผี" หัวเรือใหญ่ขึ้นโดย twins ซุกซนในช่วงเรื่องเล่าจากมุมมองของเซอร์ไซมอนเขาบอกเราความซับซ้อนของอารมณ์ความรู้สึกของผี: เขาเห็น ตัวเองกล้าหาญน่ากลัวทุกข์กลัวและในที่สุดก็หดหู่และอ่อนแอ เขา exposes ช่องโหว่ของเขาในระหว่างการเผชิญหน้ากับเวอร์จิเนียนายโอทิสลูกสาวสิบห้าปี เวอร์จิเนียจะแตกต่างจากคนอื่น ๆ ในครอบครัวและเซอร์ไซมอนตระหนักถึงนี้ เขาบอกเธอว่าเขาไม่ได้นอนอยู่ในสามร้อยปีและต้องการอย่างยิ่งที่จะทำเช่นนั้น ผีเผยให้เวอร์จิเนียเรื่องที่น่าเศร้าของภรรยาของเขาเลดี้เอเลนอร์เดอแคนเทอร์. ซึ่งแตกต่างจากส่วนที่เหลือของครอบครัวของเธอ, เวอร์จิเนียไม่ยกเลิกผีเพราะเธอแตกต่างจากคนอื่น ๆ ในครอบครัว เธอพาเขาอย่างจริงจัง: เธอฟังเขาและเรียนรู้บทเรียนที่สำคัญเช่นเดียวกับความหมายที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังปริศนา เซอร์ไซมอนเดแคนเทอร์ที่บอกว่าเธอต้องร้องไห้เพราะเขาเพราะเขามีน้ำตาไม่; เธอจะต้องสวดภาวนาให้เขาเพราะเขามีความเชื่อที่ไม่มี; และแล้วเธอต้องมาพร้อมกับเขาทูตสวรรค์ของการเสียชีวิตและขอความเมตตาตายเมื่อเซอร์ไซมอน เธอไม่ร้องไห้สำหรับเขาและสวดภาวนาให้เขาและเธอหายไปกับเซอร์ไซมอนผ่านกรุและไปอยู่กับเขาที่สวนแห่งความตายและการเสนอราคาอำลาผี จากนั้นเธอก็โผล่เข้ามาในตอนเที่ยงคืนผ่านแผงในผนังแบกอัญมณีและข่าวว่าเซอร์ไซมอนได้ส่งผ่านไปยังโลกต่อไปและไม่ได้อาศัยอยู่ในบ้าน. ความสามารถของเวอร์จิเนียที่จะยอมรับเซอร์ไซมอนจะนำไปสู่การตรัสรู้ของเธอ: เซอร์ไซมอนเธอ บอกสามีของเธอหลายปีต่อมาช่วยให้เธอเข้าใจ "สิ่งที่ชีวิตคือสิ่งที่หมายถึงความตายและทำไมความรักจะแข็งแกร่งกว่าทั้งสอง" เรื่องจบลงด้วยการแต่งงานกับเวอร์จิเนียดยุคแห่งแมนเชสเตอร์หลังจากที่พวกเขาทั้งสองมาอายุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวเริ่มต้นขึ้นเมื่อคุณโอทิสและครอบครัวย้ายไปถือว่าไล่ตาม แม้จะมีคำเตือนจากพระเจ้าถือว่าบ้านนั้นมีผีสิง คุณ โอทิส บอกว่าจะเอาเฟอร์นิเจอร์รวมทั้งผีที่มูลค่า . ครอบครัวโอทิส รวมถึง นายและนางโอทิส , ลูกสาวเวอร์จิเนีย โอทิสฝาแฝด ( มักเรียกว่า " ดาวและลายเส้น " ) และลูกชายคนโต วอชิงตันตัวอักษรอื่น ๆรวมถึงผีแคนเตอร์วิลล์ , ดยุคแห่งเคมบริดจ์ ( ใครอยากแต่งงานกับเวอร์จิเนีย ) , นาง umney ( แม่บ้าน ) และบาทหลวง ออกุสตัสของออสเตรเลีย . ตอนแรกไม่มีครอบครัวโอทิสเชื่อเรื่องผี แต่หลังจากพวกเขาย้ายใน แต่พวกเขาสามารถปฏิเสธการปรากฏตัวของ เซอร์ ไซมอน เดอ ถือว่า ( ผีแคนเตอร์วิลล์ ) ครอบครัวได้ยินเสียงลากโซ่โซ่พวกเขาเป็นพยาน reappearing รอยเลือด " บนพื้นแค่เตาผิง " ซึ่งจะถูกลบออกทุกครั้งจะปรากฏในรูปแบบต่างๆ ( สี ) แต่ติดตลก เรื่องเหล่านี้ทำให้โอทิสครอบครัวในอย่างน้อย ในความเป็นจริงเมื่อได้ยินเสียงลากโซ่เสียงดังในห้องโถงที่คุณโอทิสทันทีได้รับออกจากเตียงและแม้ pragmatically มีผีแทมเมอนี่ Rising Sun หล่อลื่นน้ำมันโซ่

ทั้งๆที่ท่านไซมอนพยายามที่จะปรากฏใน guises ที่น่าสยดสยองที่สุด ครอบครัวไม่กลัว และ เซอร์ ไซมอน รู้สึกมากขึ้นสิ้นหวังและอับอาย เมื่อนางโอทิสสังเกตเห็นเครื่องหมายลึกลับสีแดงบนพื้น เธอก็ตอบว่าเธอไม่ได้ " ไม่ทั้งหมดการดูแลคราบเลือดในห้องนั่งเล่น "เมื่อนาง umney แจ้งคุณนายโอทิสที่เปื้อนเลือด เป็นหลักฐานของผีและไม่สามารถลบออกได้ วอชิงตัน โอทิส ลูกชายคนโต เสนอแนะว่า คราบจะออกกับ พิงเคอร์ตันแชมป์คราบผงซักฟอก พารากอน : แก้ไขด่วน ชอบแทมเมอนี่ Rising Sun พญาหงส์ และวิธีปฏิบัติในการจัดการกับ

ครับWilde อธิบายคุณโอทิสเป็น " หล่อมาก " หญิงวัยกลางคน " ที่ได้รับการเฉลิมฉลองนิวยอร์ก เบลล์ " สีหน้าของ " สมัยใหม่ " วัฒนธรรมอเมริกันพื้นผิวเมื่อเธอทันที รีสอร์ท เพื่อใช้กำจัดคราบเชิงพาณิชย์เพื่อลบล้างรอยเลือด และเมื่อเธอแสดงความสนใจในการเข้าร่วมสังคม ทางด้านจิตใจจะช่วยให้เธอเข้าใจผีนางโอทิสได้รับไวลด์สูงสุดชมเชยเมื่อเขากล่าวว่า : " แท้จริงในหลายประการ เธอค่อนข้างจะภาษาอังกฤษ . . . . . . . "

ที่สุด สีสัน ตัวละคร ในเรื่องไม่ต้องสงสัย ผีเองครับไซม่อน ที่ไปเกี่ยวกับหน้าที่ของเขาด้วย Panache ละครและไหวพริบ เขาถือว่าเป็นชุดของบทบาทอย่างมากในความพยายามของเขาล้มเหลวที่จะประทับใจ และที่ otises น่าเกลียดน่ากลัว ,ทำให้มันง่ายที่จะคิดว่าเขาเป็นตัวตลกบนเวทีเล่น ผี มีความสามารถในการเปลี่ยนรูปแบบ ดังนั้นเขาเป็นก๊อกละครของเขาของเทคนิค เขาใช้เวลาบทบาทของผีน่ากลัวเช่นเอิร์ลหัวขาด , รัดคอที่รัก เลือดที่ดูดของ Bexley มัวร์โครงกระดูก ฆ่าตัวตาย และศพนักวิ่งราวของเชิร์ทซีย์โรงนาทั้งหมดมีความน่ากลัวก่อนหน้านี้อาศัยอยู่ในปราสาทมาเป็นศตวรรษ แต่ไม่มีผู้ใดของพวกเขาทำงานกับพวกอเมริกัน เซอร์ไซมอน แผนการ แต่แม้จะเป็นเครื่องแต่งกายของเขากลายเป็นน่ากลัวยิ่งขึ้น การแสดงตลกของเขา ไม่มีอะไรต้องกลัวแขกเรือนของเขา และ otises ชนะเขาทุกครั้ง เขาตกเหยื่อเพื่อ tripwires peashooters , ภาพนิ่ง , เนย , และตกถังน้ำ .ในฉากโดยเฉพาะอย่างยิ่งตลก เขาเห็นสายตาของ " ผี " สร้างขึ้นโดยฝาแฝดแสนซน

ในระหว่างหลักสูตรของเรื่องที่เล่าจากมุมมองของ เซอร์ ไซมอน เค้าบอกเราว่า ความซับซ้อนของผีอารมณ์ : เขาเห็นตัวเองกล้าหาญน่ากลัว เศร้า กลัว และ สุดท้าย เศร้า และ อ่อนแอ เขาเปิดเผยความอ่อนแอของเขาในระหว่างการเผชิญหน้ากับเวอร์จิเนียลูกสาวอายุ 15 ปี คือ คุณ โอทิส เวอร์จิเนียจะแตกต่างจากทุกคนในครอบครัว และ เซอร์ ไซมอน จำนี้ เขาบอกว่าเขาไม่ได้นอนมาสามร้อยปีและต้องการอย่างมากที่จะทำเช่นนั้น ผีเผยเวอร์จิเนียเรื่องราวที่น่าเศร้าของภรรยาสาว เอลินอร์ เดอ ถือว่า

ซึ่งแตกต่างจากส่วนที่เหลือของครอบครัวของเธอ , เวอร์จิเนียไม่ได้ไล่ผีเพราะว่าเธอแตกต่างจากคนอื่น ๆในครอบครัว เธอพาเขาอย่างจริงจัง : เธอฟังเขาและเรียนรู้บทเรียนสำคัญ ตลอดจนความหมายที่แท้จริงที่อยู่เบื้องหลังเป็นปริศนา เซอร์ไซมอนเดอถือว่าบอกว่าเธอต้องร้องไห้เพราะเขา เขาไม่ร้องไห้ เธอต้องสวดให้เขา เพราะเขาไม่มีความเชื่อ แล้วเธอต้องไปกับเขา เทพแห่งความตาย และขอร้องให้ตายก็เมตตาท่านไซมอนเธอร้องไห้เพราะเขา และอธิษฐานเผื่อเขา และ เธอจะหายไปกับท่านไซมอน ผ่านการปูไม้และไปกับเขาไปที่สวนของความตายและการเสนอราคาอำลาผี . แล้วเธอก็กลับมาตอนเที่ยงคืน ผ่านแผงผนังแบกพลอย และข่าวที่เซอร์ไซมอนได้ผ่านบนโลกต่อไป และไม่ได้อยู่ในบ้าน . . .

เวอร์จิเนียสามารถยอมรับท่านไซมอน นำไปสู่การตรัสรู้เธอ : เซอร์ ไซมอน เธอบอกว่า สามีเธอ หลายปีต่อมา ช่วยให้เธอเข้าใจอะไรในชีวิตคือความตาย หมายถึงอะไร และทำไมความรักแข็งแกร่งกว่า " เรื่องราวจะจบลงด้วยการแต่งงานกับดยุคแห่งเคมบริดจ์เวอร์จิเนียหลังจากทั้งคู่มาอายุ