The dynamic increase factor (DIF),

The dynamic increase factor (DIF), defined as the ratio of resistance
offered by the beam under high loading rate to the resistance
under static loads was evaluated for all the beams. The peak loads
attained by the beams under different loading rates are summarized
in Table 1.
Fig. 24 presents the plot of the DIF as a function of drift rate for
all the beams. The drift rate for static loading was assigned as 1000
times less than the lowest drift rate (i.e. 1.56E05) for plotting in
Fig. 24. In all the cases, with rise in the drift rate, the peak resistance
increased. However, it can be observed that the influence
of the loading rate on the load carrying capacity is most pronounced
on the beam with highest aspect ratio and the influence
gradually diminishes as the aspect ratio of the beam is reduced.
For example, the DIF for the beams corresponding to a drift rate
of 0.015625/s was obtained as 3.79, 2.08, 1.36 and 1.17 respectively
for the beams with aspect ratios 8, 6, 4 and 2. This clearly
demonstrates influence of inertial forces.
The beams with longer span lengths (larger aspect ratios) can
develop larger inertial resistance for a given drift rate compared
to that offered by the beams with smaller aspect ratios. In case
of beam with aspect ratio = 2, the DIF did not show a sharp rise
with the drift rate, within the range of investigated drift rates. This
shows that for this beam, the increase in resistance is primarily due
to the influence of material behavior (rate sensitivity). This rate
sensitivity, which is modeled in rate dependent microplane model
considers a linear strength increase in semi-logarithmic plot [2,3].
Therefore the peak resistance in case of the beam with aspect
ratio = 2 varies almost linearly (semi-logarithmic plot) with the
drift rate. However, in all other cases, a steep and progressive
increase in the peak resistance is obtained. Based on the analysis
results, it can be said that using the same DIF for all the beams,
irrespective of their size and aspect ratios may lead to incorrect
assessment of the dynamic behavior of the beams.
In order to further investigate the influence of rate sensitivity
and inertia and clearly bring out the individual contribution of
each effect, further analyses were performed on beams in two different
ways: (i) Performing static analysis while considering the
material rate sensitivity in the constitutive law (rate sensitive static
analysis), and (ii) Performing dynamic analysis considering
material as rate insensitive (rate insensitive dynamic analysis).
These analyses resulted in separating out the influence of inertia
on the dynamic response of beams with different aspect ratios.
Table 2 summarizes the peak loads obtained for different cases
from rate sensitive static analysis (RSSA) and from rate insensitive
dynamic analysis (RIDA). The contribution of inertia forces progressively
increases with increasing loading rate especially for
beams with large aspect ratio. It can be clearly observed that for
beams with large aspect ratio, the contribution of structural inertia
dominates the total failure load, while for beams with short aspect
ratio, the material rate sensitivity dominates the problem for all
loading rates. This is due to the fact that the failure mode for beams
with small aspect ratios remains largely unaffected by the loading
rate. It is worth mentioning that the failure mode for all the cases
for every beam when subjected only to RSSA was essentially the
same as that obtained from static analysis displayed in Fig. 4.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวคูณเพิ่มแบบไดนามิก (DIF), กำหนดเป็นอัตราส่วนของความต้านทานนำเสนอ โดยบีมภายใต้โหลดสูงอัตราการต่อต้านภายใต้ภาระคงถูกประเมินสำหรับคานทั้งหมด โหลดสูงสุดแมทชที่คานใต้โหลดแตกต่างกันมีสรุปราคาในตารางที่ 1Fig. 24 นำเสนอพล็อตของ DIF ที่เป็นฟังก์ชันของอัตราดริฟท์คานทั้งหมด กำหนดให้อัตราดริฟท์สำหรับการโหลดคงเป็น 1000เวลาน้อยกว่าอัตราดริฟท์ต่ำ (เช่น 1.56E 05) สำหรับการพล็อตในFig. 24 ในทุกกรณี มีเพิ่มขึ้นในอัตราดริฟท์ ความต้านทานสูงสุดเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม มันจะสังเกตได้จากที่อิทธิพลอัตราการโหลดบนโหลด ความจุจะสุดออกเสียงบนคานด้วยอัตราสูงสุดและอิทธิพลค่อย ๆ ค่อย ๆ หายไปเมื่อลดอัตราส่วนกว้างยาวของคานตัวอย่าง DIF สำหรับคานที่สอดคล้องกับอัตราดริฟท์0.015625/s กล่าว 3.79, 2.08, 1.36 และความ 1.17 ตามลำดับสำหรับคานมีอัตราส่วนกว้างยาว 8, 6, 4 และ 2 นี้อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของกองกำลัง inertialคาน มีความยาวระยะยาว (อัตราส่วนกว้างยาวใหญ่) สามารถพัฒนาความต้านทาน inertial ใหญ่สำหรับดริฟท์กำหนดอัตราเปรียบเทียบที่นำเสนอ โดยคานมีอัตราส่วนกว้างยาวขนาดเล็ก ในกรณีที่ของแสงกับอัตรา = 2, DIF ได้แสดงความคมชัดขึ้นดริฟท์อัตรา ของราคาถูกสอบสวนดริฟท์ นี้แสดงว่า สำหรับบีม เพิ่มความต้านทานเป็นหลักครบการมีอิทธิพลของวัสดุลักษณะ (อัตราความไว) อัตรานี้ความไว ซึ่งเป็นแบบจำลองในรูปแบบ microplane ขึ้นอยู่กับอัตราพิจารณาเพิ่มความแข็งแรงเชิงเส้นในแผนกึ่งลอการิทึม [2,3]จึงต่อต้านสูงสุดในกรณีของคานกับด้านอัตราส่วน = 2 ไปจนเกือบเชิงเส้น (กึ่งลอการิทึมพล็อต) ด้วยการอัตราการดริฟท์ อย่างไรก็ตาม ในกรณีอื่น ๆ ทั้งหมด สูงชัน และก้าวหน้าเพิ่มความต้านทานสูงสุดจะได้รับ จากการวิเคราะห์ผล สามารถกล่าวว่า ใช้ DIF เดียวกันสำหรับทั้งหมดรับลำแสงโดยไม่คำนึงถึงขนาดและอัตราส่วนกว้างยาวของพวกเขาอาจจะไม่ถูกต้องการประเมินของลักษณะการทำงานแบบไดนามิกของการคานเพื่อตรวจสอบอิทธิพลของอัตราความไวเพิ่มเติมและแรงเฉื่อย และนำออกจัดสรรแต่ละของอย่างชัดเจนแต่ละผล เพิ่มเติม ดำเนินวิเคราะห์บนคานสองแตกต่างกันวิธี: (i) การแสดงคงวิเคราะห์โดยพิจารณาถึงการความไววัสดุอัตราในกฎหมายขึ้น (อัตราสำคัญคงวิเคราะห์), และ (ii) การแสดงแบบวิเคราะห์พิจารณาวัสดุเป็นอัตราตายด้าน (อัตราการตายด้านการวิเคราะห์แบบไดนามิก)วิเคราะห์เหล่านี้ส่งผลให้แยกออกอิทธิพลของความเฉื่อยในการตอบสนองแบบไดนามิกของคานมีอัตราส่วนกว้างยาวต่างกันตารางที่ 2 สรุปโหลดสูงสุดที่ได้รับในกรณีต่าง ๆจากอัตราสำคัญวิเคราะห์แบบคง (RSSA) และอัตราตายด้านแบบวิเคราะห์ (ไรเดอ) กองกำลังของแรงเฉื่อยความก้าวหน้าเพิ่มขึ้น ด้วยอัตราการโหลดเพิ่มขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคาน มีขนาดใหญ่อัตรา มันจะชัดเจนสังเกตได้จากว่า สำหรับคาน มีขนาดใหญ่อัตรา สัดส่วนของโครงสร้างแรงเฉื่อยโหลดล้มเหลวรวม สำหรับคานด้านสั้นกับการกุมอำนาจอัตราส่วน ความไววัสดุอัตรากุมอำนาจปัญหาทั้งหมดโหลดราคาพิเศษ นี่คือเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่าด้วยการฉายแสงโหมดความล้มเหลวมีอัตราส่วนกว้างยาวขนาดเล็กยังคงไม่ถูกกระทบ โดยโหลดส่วนใหญ่อัตรา เป็นมูลค่าการกล่าวถึงที่โหมดความล้มเหลวในทุกกรณีสำหรับคานทุกเมื่อเท่านั้นการ RSSA มีหลักการเช่นเดียวกับที่ได้รับจากการวิเคราะห์แบบคงที่แสดงใน Fig. 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เพิ่มขึ้นแบบไดนามิกปัจจัย (DIF) หมายถึงอัตราส่วนของความต้านทาน
ที่นำเสนอโดยคานภายใต้อัตราภาระสูงในการต้านทาน
ภายใต้แรงคงได้รับการประเมินทั้งหมดคาน โหลดสูงสุด
บรรลุโดยคานภายใต้อัตราการโหลดที่แตกต่างกันมีรายละเอียด
ในตารางที่ 1
รูป 24 นำเสนอพล็อตของ DIF เป็นหน้าที่ของอัตราการดริฟท์สำหรับ
คานทั้งหมด อัตราการดริฟท์สำหรับการโหลดแบบคงที่ได้รับมอบหมายให้เป็น 1,000
ครั้งน้อยกว่าอัตราการดริฟท์ที่ต่ำที่สุด (เช่น 1.56E? 05) สำหรับการวางแผนใน
รูป 24. ในทุกกรณีที่มีการเพิ่มขึ้นของอัตราการดริฟท์, ต้านทานสูงสุด
ที่เพิ่มขึ้น แต่ก็สามารถสังเกตได้ว่าอิทธิพล
ของอัตราการโหลดในขีดความสามารถในการโหลดจะออกเสียงมากที่สุด
บนคานที่มีอัตราส่วนที่สูงที่สุดและมีอิทธิพลต่อ
ค่อยจีบเป็นอัตราส่วนของแสงจะลดลง
ตัวอย่างเช่น DIF สำหรับ คานสอดคล้องกับอัตราการดริฟท์
ของ 0.015625 / วินาทีที่ได้รับเป็น 3.79, 2.08, 1.36 และ 1.17 ตามลำดับ
สำหรับคานที่มีอัตราส่วน 8, 6, 4 และ 2 นี้อย่างชัดเจน
แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของกองกำลังเฉื่อย
คานที่มีความยาวความยาวช่วง ( อัตราส่วนขนาดใหญ่) สามารถ
พัฒนาขนาดใหญ่ต้านทานเฉื่อยอัตราการดริฟท์ที่ได้รับเมื่อเทียบ
กับที่นำเสนอโดยลำแสงที่มีขนาดเล็กอัตราส่วน ในกรณี
ของคานที่มีอัตราส่วน = 2, DIF ไม่ได้แสดงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว
โดยมีอัตราการดริฟท์ที่อยู่ในช่วงของการตรวจสอบอัตราการดริฟท์ นี้
แสดงให้เห็นว่าสำหรับคานนี้การเพิ่มขึ้นของความต้านทานเป็นหลักเนื่องจาก
อิทธิพลของพฤติกรรมของวัสดุ (ไวอัตรา) อัตรานี้
ไวซึ่งเป็นแบบจำลองในรูปแบบอัตรา microplane ขึ้นอยู่กับ
การพิจารณาการเพิ่มความแข็งแกร่งในเชิงเส้นกึ่งลอการิทึมพล็อต [2,3]
ดังนั้นความต้านทานสูงสุดในกรณีของคานกับด้าน
อัตราส่วน = 2 แตกต่างกันไปเกือบเป็นเส้นตรง (พล็อตกึ่งลอการิทึม ) โดยมี
อัตราการดริฟท์ อย่างไรก็ตามในกรณีอื่น ๆ ที่สูงชันและมีความก้าวหน้า
เพิ่มขึ้นในการต้านทานสูงสุดจะได้รับ จากการวิเคราะห์
ผลการดำเนินงานก็อาจกล่าวได้ว่าการใช้ DIF เดียวกันสำหรับคานทั้งหมด
โดยไม่คำนึงถึงอัตราส่วนขนาดและลักษณะของพวกเขาอาจนำไปสู่การไม่ถูกต้อง
ประเมินการทำงานแบบไดนามิกของคาน
เพื่อที่จะตรวจสอบเพิ่มเติมอิทธิพลของความไวอัตรา
และแรงเฉื่อยและชัดเจนนำมาออกที่ส่วนบุคคลของ
แต่ละคนผลการวิเคราะห์ต่อไปได้ดำเนินการเกี่ยวกับคานที่แตกต่างกันในสอง
วิธี: (i) การวิเคราะห์แบบคงที่ขณะที่การพิจารณา
อัตราความไวของวัสดุที่เป็นส่วนประกอบในกฎหมาย (อัตราคงที่ไวต่อ
การวิเคราะห์) และ (ii ) แสดงการวิเคราะห์แบบไดนามิกพิจารณา
วัสดุที่เป็นอัตราการตาย (อัตราการตายการวิเคราะห์แบบไดนามิก)
การวิเคราะห์เหล่านี้ส่งผลในการแยกออกจากอิทธิพลของแรงเฉื่อย
ในการตอบสนองแบบไดนามิกของคานที่มีอัตราส่วนที่แตกต่าง
ตารางที่ 2 สรุปโหลดสูงสุดที่ได้รับสำหรับกรณีที่แตกต่าง
จากอัตราที่มีความสำคัญ วิเคราะห์แบบคงที่ (RSSA) และจากอัตราการตาย
การวิเคราะห์แบบไดนามิก (RIDA) การมีส่วนร่วมของกองกำลังความเฉื่อยก้าวหน้า
เพิ่มขึ้นกับอัตราการโหลดที่เพิ่มขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับ
คานที่มีอัตราส่วนขนาดใหญ่ มันสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสำหรับ
คานที่มีอัตราส่วนขนาดใหญ่มีส่วนร่วมของความเฉื่อยโครงสร้าง
ปกครองโหลดความล้มเหลวทั้งหมดในขณะที่สำหรับคานที่มีลักษณะสั้น
อัตราส่วนความไวอัตราวัสดุ dominates ปัญหาสำหรับทุก
อัตราการโหลด เพราะนี่คือความจริงที่ว่าโหมดความล้มเหลวสำหรับคาน
ที่มีอัตราส่วนขนาดเล็กส่วนใหญ่ยังคงได้รับผลกระทบโดยการโหลด
อัตรา เป็นมูลค่าการกล่าวขวัญว่าโหมดความล้มเหลวสำหรับทุกกรณี
ทุกเมื่ออยู่ภายใต้แสงเดียวที่จะ RSSA เป็นหลัก
เช่นเดียวกับที่ได้จากการวิเคราะห์แบบคงที่แสดงในรูปที่ 4

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปัจจัยเพิ่มแบบไดนามิก ( DIF ) หมายถึง อัตราส่วนของความต้านทาน
เสนอ โดยลำแสงสูงภายใต้อัตราการโหลดกับโหลดคงที่ต้านทาน
ภายใต้การประเมินสำหรับคานทั้งหมด ยอดโหลด
บรรลุในอัตราที่แตกต่างกัน โดยคานโหลดสรุปได้ในตารางที่ 1
.
24 ภาพแสดงพล็อตของแยกเป็นฟังก์ชันของอัตราลอยสำหรับ
คานทั้งหมดอัตราลอยโหลดคงที่ได้รับมอบหมายเป็นน้อยกว่าอัตราการ Drift สุด 1000
ครั้ง ( เช่น 1.56e  05 ) เพื่อวางแผนใน
24 มะเดื่อ . ในกรณีทั้งหมดที่มีเพิ่มขึ้นในอัตราสูงสุด
ลอย , ความต้านทานเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตาม เป็นที่สังเกตได้ว่าอิทธิพลของอัตราการโหลดบน
โหลดแบกความจุเด่นชัดที่สุด
บนคานกับอัตราส่วนสูงสุด และอิทธิพล
ค่อย ๆ ลดลงตามอัตราส่วนของแสงลดลง
ตัวอย่างเช่น DIF สำหรับคานที่สอดคล้องกับอัตราที่ล่องลอย
ของ 0.015625/s ได้เป็น 3.79 2.08 , 1.36 และ 1.17 ตามลำดับ
เพื่อคานกับอัตราส่วนกว้างยาว 8 , 6 , 4 และ 2 นี้อย่างชัดเจนแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของ inertial บังคับ
.
คานที่มีความยาวช่วงยาว ( อัตราส่วนกว้างยาวใหญ่
)พัฒนาขนาดใหญ่เฉื่อยความต้านทานให้ดริฟท์อัตราเทียบ
ที่เสนอโดยคานกับอัตราส่วนด้านที่มีขนาดเล็กลง ในกรณี
ของคานที่มีอัตราส่วน = 2 , DIF ไม่ได้แสดง
เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วกับดริฟท์อัตรา ภายในช่วงของการตรวจสอบอัตราลอย นี้
แสดงว่าขื่อนี้เพิ่มความต้านทานเป็นหลักเนื่องจาก
ถึงอิทธิพลของพฤติกรรมวัสดุ ( อัตราความไว )อัตรานี้
ไว ซึ่งเป็นแบบจำลองในอัตราขึ้นอยู่กับรูปแบบ microplane
พิจารณาเพิ่มความแข็งแรงเชิงเส้นในกึ่งลอการิทึม [ 2 แปลง ] .
ดังนั้นความต้านทานสูงสุดในกรณีของคานที่มีอัตราส่วนกว้างยาว
= 2 ไปเกือบเป็นเส้นตรง ( พล็อตกึ่งลอการิทึม ) กับ
ดริฟท์อัตรา อย่างไรก็ตาม ในกรณีอื่น ๆทั้งหมด , ชันและก้าวหน้า
เพิ่มความต้านทานสูงสุดจะได้รับจากการวิเคราะห์
ผลลัพธ์ อาจกล่าวได้ว่า การใช้ระดับเดียวกันสำหรับคานทั้งหมด
โดยไม่คำนึงถึงขนาดของพวกเขาและอัตราส่วนอาจนำไปสู่การประเมินพฤติกรรมทางพลศาสตร์ของคานที่ไม่ถูกต้อง
.
เพื่อศึกษาอิทธิพลของความไวต่อ
อัตราและความเฉื่อยและชัดเจน ทำให้ผลงานแต่ละ ของ
แต่ละผลการวิเคราะห์เพิ่มเติมจำนวนคานในสองวิธีที่แตกต่างกัน
: ( ฉัน ) ดำเนินการวิเคราะห์แบบคงที่ในขณะที่เมื่อพิจารณาจากอัตราความไวในวัสดุ
กฎหมายรธน. ( อัตราความไวคงที่
การวิเคราะห์ ) และ ( ii ) แสดงแบบไดนามิกการวิเคราะห์พิจารณา
วัสดุอัตราตายด้าน ( อัตราตายแบบไดนามิกการวิเคราะห์ การวิเคราะห์เหล่านี้ ส่งผลแบ่งออก
อิทธิพลของความเฉื่อย
ในการตอบสนองทางพลศาสตร์ของคานที่มีอัตราส่วนด้านที่แตกต่างกัน
ตารางที่ 2 สรุปยอดโหลดได้หลายกรณี จากอัตราคงที่การวิเคราะห์ไว
( rssa ) และจากอัตราตาย
การวิเคราะห์พลศาสตร์ . ) ผลงานของความเฉื่อยบังคับทุกที
เพิ่มขึ้นเมื่อเพิ่มอัตราการโหลดโดยเฉพาะ
คานที่มีสัดส่วนใหญ่ มันสามารถตรวจสอบว่า
อย่างชัดเจนคานที่มีสัดส่วนใหญ่ ผลงานของ
ความเฉื่อยโครงสร้าง dominates โหลดล้มเหลว ขณะที่คานกับอัตราส่วน
สั้นอัตราวัสดุไว dominates ปัญหาทั้งหมด
โหลดอัตรา นี้เกิดจากข้อเท็จจริงที่ว่าความล้มเหลวสำหรับคาน
ที่มีอัตราส่วนด้านขนาดเล็กส่วนใหญ่ยังคงได้รับผลกระทบโดยการโหลด
อัตราเป็นมูลค่าการกล่าวขวัญว่าโหมดความล้มเหลวทั้งหมดกรณี
ทุกคานเมื่อถูกเพียง rssa เป็นหลักเช่นเดียวกับที่ได้รับจาก
สถิตการวิเคราะห์ที่แสดงในรูปที่ 4