In the study presented here, the un

In the study presented here, the unique situation of Canadian students with visual impairments was examined through surveys and interviews with students and staff members of disabilities centers. The study revealed that program-completion rates are high, yet barriers exist that negatively affect the higher education experience. The staff members estimated that it takes 1.5 extra academic years for students with visual impairments to complete their programs and that, on the basis of their experience, most do complete their programs. Yet, it is possible that the estimates provided by the staff reflect
their own experience with a small group of students, rather than the entire group of Canadian students with visual impairments. However, Shaw et al. (2007) showed that the percentage of Canadians with visual impairments with diplomas or degrees was similar to that of the Canadian population as a whole, suggesting that students with visual impairments are as likely as any other students to complete their programs of study. Prior to entering institutions of higher education, the students thought that there were fewer academic and social supports available in higher education and that this perception leads other students with visual impairments to shy away from considering higher education. However, Wagner, Newman, Cameto, Levine, and Marder (2007) found that 94% of youths with visual impairments believe they will continue on to higher education, although many do not expect to complete their diplomas (31%) or degrees (19%). This attitude may reflect students’ lack of confidence in their abilities. On the basis of their own experiences, the students and staff perceived that students may not apply to institutions of higher education because of low selfconfidence. Having low confidence may reflect an accurate perception of poor preparation for higher education. Certainly, according to Reed and Curtis (2011), high school teachers stated that many of their students with visual impairments had lower academic standings than their peers.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาที่นำเสนอนี้สถานการณ์ที่ไม่ซ้ำกันของนักเรียนที่มีความบกพร่องแคนาดาภาพถูกตรวจสอบผ่านการสำรวจและการสัมภาษณ์กับนักเรียนและสมาชิกในทีมงานของศูนย์ความพิการ ศึกษาพบว่าอัตราการโปรแกรมเสร็จจะสูง แต่อุปสรรคอยู่ที่มีผลเสียต่อประสบการณ์การศึกษาที่สูงขึ้น พนักงานที่คาดว่าจะใช้เวลา 15 ปีการศึกษาพิเศษสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสายตาเพื่อให้โปรแกรมของพวกเขาและบนพื้นฐานของประสบการณ์ของพวกเขาส่วนใหญ่ไม่เสร็จสมบูรณ์โปรแกรมของพวกเขา ยังเป็นไปได้ว่าการคาดการณ์ที่มีให้โดยพนักงานที่สะท้อนให้เห็นถึง
ประสบการณ์ของตัวเองกับกลุ่มเล็ก ๆ ของนักเรียนมากกว่าทั้งกลุ่มของนักเรียนที่มีความบกพร่องแคนาดาภาพ แต่ชอว์และอัล(2007) พบว่าร้อยละของชาวแคนาดาที่มีความบกพร่องทางสายตาด้วยประกาศนียบัตรหรือปริญญาก็คล้ายคลึงกับของประชากรแคนาดาเป็นทั้งชี้ให้เห็นว่านักเรียนที่มีความบกพร่องทางสายตามีแนวโน้มที่จะเป็นนักเรียนคนอื่น ๆ เพื่อให้โปรแกรมของพวกเขาจากการศึกษา ก่อนที่จะเข้าสู่สถาบันการศึกษาชั้นสูงนักเรียนคิดว่ามีน้อยกว่าการสนับสนุนทางวิชาการและทางสังคมที่มีอยู่ในการศึกษาที่สูงขึ้นและการรับรู้ว่านี้นำนักเรียนคนอื่น ๆ ที่มีความบกพร่องทางสายตาที่จะอายห่างจากการพิจารณาการศึกษาที่สูงขึ้น แต่วากเนอร์, นิวแมน cameto, Levine และ marder (2007) พบว่า 94% ของวัยรุ่นที่มีความบกพร่องทางสายตาเชื่อว่าพวกเขาจะดำเนินการต่อไปการศึกษาที่สูงขึ้นแม้ว่าจะมีหลายไม่คาดว่าจะเสร็จสมบูรณ์ประกาศนียบัตรของพวกเขา (31%) หรือองศา (19%) ทัศนคติแบบนี้อาจจะสะท้อนให้เห็นถึงการขาดของนักเรียนความเชื่อมั่นในความสามารถของพวกเขา บนพื้นฐานของประสบการณ์ของตัวเองของพวกเขานักเรียนและพนักงานรับรู้ว่านักเรียนอาจจะไม่นำไปใช้กับสถาบันการศึกษาที่สูงขึ้นเพราะ selfconfidence ต่ำมีความเชื่อมั่นต่ำอาจสะท้อนให้เห็นถึงการรับรู้ที่ถูกต้องดีสำหรับการเตรียมการศึกษาที่สูงขึ้น แน่นอนตามที่กกและเคอร์ติ (2011) ครูโรงเรียนมัธยมกล่าวว่าจำนวนมากของนักเรียนที่มีความบกพร่องทางสายตามีฐานะทางวิชาการต่ำกว่าเพื่อนของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาที่นำเสนอ สถานการณ์เฉพาะของนักเรียนชาวแคนาดาที่มีความบกพร่องคือตรวจสอบสำรวจและสัมภาษณ์กับสมาชิกนักศึกษาและพนักงานพิการศูนย์ การศึกษาเปิดเผยว่า โปรแกรมเสร็จราคาจะสูง ยังมีอุปสรรคที่มีผลการศึกษาประสบการณ์ พนักงานที่คาดว่า จะใช้เวลา 15 ปีด้านการศึกษาพิเศษสำหรับนักเรียนที่มีความบกพร่องจะทำโปรแกรมของพวกเขาและที่ ตามประสบการณ์ สุดสมบูรณ์ของโปรแกรม ยัง เป็นไปได้ที่สะท้อนการประเมินโดยพนักงาน
ประสบการณ์ของตนเองกับนักเรียนกลุ่มเล็ก แทนกลุ่มทั้งหมดของนักเรียนชาวแคนาดาที่มีความบกพร่อง อย่างไรก็ตาม ชอว์ et al (2007) พบว่า เปอร์เซ็นต์ของชาวแคนาดาที่มีความบกพร่องมีวุฒิบัตรหรือองศาประชากรแคนาดาทั้งหมด การแนะนำว่า นักเรียน มีความบกพร่องมีแนวโน้มที่นักเรียนอื่น ๆ ให้สมบูรณ์ของหลักสูตรการศึกษา ก่อนที่จะป้อนสถาบันการศึกษา นักเรียนคิดว่า มีสนับสนุนด้านการศึกษา และสังคมน้อยลงในการศึกษา และที่ รับรู้นี้เป้าหมายอื่น ๆ นักเรียน มีความบกพร่องให้อายจากการพิจารณาศึกษา อย่างไรก็ตาม วากเนอร์ นิวแมน Cameto, Levine และ Marder (2007) พบว่า 94% ของเยาวชนที่มีความบกพร่องเชื่อว่า พวกเขาจะดำเนินต่อตามระดับอุดมศึกษา แม้ไม่มากคาดว่าจะทำของวุฒิบัตร (31%) หรือองศา (19%) ทัศนคตินี้อาจสะท้อนถึงการขาดความเชื่อมั่นในความสามารถของนักเรียน มองตามประสบการณ์ของตนเอง การเรียนและเห็นว่า นักเรียนอาจไม่สามารถใช้กับสถาบันการศึกษาเนื่องจาก มี selfconfidence ต่ำ มีความเชื่อมั่นต่ำอาจสะท้อนถึงการรับรู้ที่ถูกต้องของดีเตรียมอุดมศึกษา แน่นอน ตามลิ้นและเคอร์ทิส (2011), ครูโรงเรียนระบุว่า นักศึกษามีความบกพร่องมากมายมี standings ทางวิชาการต่ำกว่าเพื่อนของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาที่แสดงไว้ณที่นี้สถานการณ์ที่โดดเด่นของนักศึกษาของประเทศแคนาดาพร้อมด้วยผู้มีความบกพร่องด้านการมองเห็น ภาพ ได้พิจารณาผ่านการสำรวจและบท สัมภาษณ์ พร้อมด้วยนักศึกษาและพนักงานของศูนย์บริการผู้ ทุพพลภาพ การศึกษาเปิดเผยว่าอัตราดอกเบี้ยโปรแกรม - การจบหลักสูตรมีสูงแต่มีอุปสรรคที่เกิดผลกระทบในทางลบต่อการศึกษาประสบการณ์สูงขึ้น สมาชิกพนักงานที่คาดว่าจะใช้เวลาเดินทาง 15 ปีการศึกษาพิเศษสำหรับนักศึกษาที่มีผู้มีความบกพร่องด้านการมองเห็น ภาพ ในการทำโปรแกรมของตนและที่อยู่บนพื้นฐานของประสบการณ์ของพวกเขามากที่สุดทำให้โปรแกรมของตน. แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังเป็นไปได้ว่ามีการประเมินโดยที่จัดให้บริการโดยพนักงานที่สะท้อนให้เห็นถึง
ประสบการณ์ของตัวเองพร้อมด้วยกลุ่มขนาดเล็กที่มีนักเรียนมากกว่ากลุ่มทั้งหมดของนักศึกษาของประเทศแคนาดาพร้อมด้วยผู้มีความบกพร่องด้านการมองเห็น ภาพ แต่ถึงอย่างไรก็ตามยัง Shaw et al .( 2007 )พบว่าเปอร์เซ็นต์ของ' s Magazine พร้อมด้วยผู้มีความบกพร่องด้านการมองเห็น ภาพ ด้วยประกาศนียบัตรหรือองศาก็คล้ายคลึงกับจำนวนประชากรของประเทศแคนาดาที่ว่าทั้งหมดที่เสนอให้นักเรียนนักศึกษาที่มีผู้มีความบกพร่องด้านการมองเห็น ภาพ เพราะมีโอกาสเป็นนักเรียนคนอื่นๆในการทำโปรแกรมของตนในการศึกษา ก่อนถึงการกำกับสถาบันการเงินเข้าสู่การศึกษาสูงขึ้นนักศึกษาที่คิดว่ามีคนสนับสนุนทางการศึกษาและสังคมน้อยลงมีอยู่ในการศึกษาระดับสูงและที่ว่าการรับรู้นี้จะนำท่านไปสู่นักเรียนคนอื่นๆพร้อมด้วยผู้มีความบกพร่องด้านการมองเห็น ภาพ ในการไม่ชอบอยู่ห่างจากการพิจารณาการศึกษาระดับสูง แต่ถึงอย่างไรก็ตาม Wagner University Newman University cameto levine และ marder ( 2007 )พบว่า 94% ของเยาวชนพร้อมด้วยผู้มีความบกพร่องด้านการมองเห็น ภาพ เชื่อว่าพวกเขาจะดำเนินการต่อไปในการศึกษาสูงขึ้นแม้ว่าหลายคนจะไม่ได้คาดหวังว่าจะเสร็จสมบูรณ์ประกาศนียบัตรของพวกเขา( 31% )หรือองศา( 19% ) ท่านี้อาจสะท้อนให้เห็นถึงการขาดของนักเรียนนักศึกษาในความเชื่อมั่นในความสามารถของพวกเขา บนพื้นฐานของประสบการณ์ของตนเองพนักงานและนักศึกษาได้รับรู้ว่านักศึกษาอาจไม่มีผลบังคับใช้กับการกำกับสถาบันการเงินในการศึกษามากกว่าเพราะมี selfconfidence ต่ำมีความเชื่อมั่นต่ำอาจสะท้อนให้เห็นถึงความเข้าใจได้อย่างถูกต้องและแม่นยำในการเตรียมการสำหรับการศึกษาระดับสูงผู้น่าสงสาร แน่นอนว่าตามรีดและเคอร์ติส( 2011 )ครูในโรงเรียนระดับสูงกล่าวว่าจำนวนมากของนักเรียนของตนพร้อมด้วยผู้มีความบกพร่องด้านการมองเห็น ภาพ ได้อันดับการศึกษาต่ำกว่าเครื่องลูกข่ายของพวกเขา