has had a profound effect on learni

has had a profound effect on learning needs and styles. Learning can no longer be divided into a place and time to
acquire knowledge (school) and a place and time to apply the knowledge acquired (the workplace). Instead, learning
can be seen as something that takes place on an on-going basis from our daily interactions with others and with the
world around us.” [3]
The staffs of the National Institute of Professional Education were trying to find out the answers to the questions
about lifelong education in their research The attitude of young people to education and their professional
employment (2003). They have concentrated on the young people of the age range of 20 to 29 years. “They have
supposed that just those people should have the biggest motivation for further education. The results of the research
show that the proclamations about lifelong education are permanently rather the plan into the future than the reality
of the present. An average young man devotes to his education no more than 12 hours a year. Such a low figure
results from the fact that about 78% of the people questioned do not educate themselves during their employment at
all. When calculating only the people who do take part in further education the resulting average is about a little
more than one hour a week. A tiny enthusiasm for further education is accompanied by even a lesser readiness to
contribute to educational courses from everyone's own pocket. Considerably more kinds of further education are
partly or completely paid by employers. As far as the contents it is most often a case of short courses referring to
safety up-work and of computer courses. Far less numerous are the long-standing language courses. Quite in
accordance to the expectations, especially the people with higher education get involved in further education. The
difference between them and the group with lower education is more and more extending. However, only less than a
half of a young population devotes to study even among the people with higher education. Willingness to continue
educating oneself is growing also in accordance with the rising income of an individual. However, the assumption
that the people who do not work in the field they had studied earlier get educated more, did not confirm.” [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ได้มีผลอย่างยิ่งในการเรียนรู้ความต้องการและรูปแบบ เรียนรู้สามารถแบ่งได้เป็นสถานที่และเวลาอีกต่อไปได้รับความรู้ (โรงเรียน) และสถานที่ และเวลาที่จะใช้ความรู้ที่ได้มา (ทำงาน) แทน เรียนรู้สามารถมองเห็นเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานต่อเนื่องจากตอบประจำวัน กับผู้อื่น และ การโลกรอบตัวเรา" [3]พนักงานของสถาบันแห่งชาติของมืออาชีพศึกษาพยายามค้นหาคำตอบกับคำถามเกี่ยวกับการศึกษาตลอดชีวิตในการวิจัยทัศนคติของเยาวชนในการศึกษาและความการจ้างงาน (2003) พวกเขามีความเข้มข้นในคนหนุ่มสาวช่วงอายุ 20 ถึง 29 ปี "พวกเขามีควรที่ ผู้คนมีแรงจูงใจที่ใหญ่ที่สุดสำหรับการศึกษาเพิ่มเติม ผลการวิจัยแสดงว่า ถ้อยแถลงเกี่ยวกับการศึกษาตลอดชีวิตอย่างถาวรแต่แผนการในอนาคตมากกว่าความเป็นจริงปัจจุบัน ชายหนุ่มเฉลี่ยทุ่มเทเพื่อการศึกษาของเขาไม่เกิน 12 ชั่วโมงต่อปี รูปต่ำผลจากที่สอบสวนเกี่ยวกับ 78% ของคนที่รู้เองในระหว่างการจ้างที่ทั้งหมดนี้ เมื่อคำนวณเฉพาะผู้ที่มีส่วนร่วมในการศึกษาเพิ่มเติม เฉลี่ยผลลัพธ์เป็นเรื่องเล็กน้อยมากกว่าหนึ่งชั่วโมงต่อสัปดาห์ ความกระตือรือร้นเล็ก ๆ สำหรับการศึกษาเพิ่มเติมจะมาพร้อมกับแม้แต่น้อยพร้อมนำไปสู่หลักสูตรการศึกษาจากกระเป๋าของทุกคนเอง มีการศึกษาเพิ่มเติมหลากหลายมากมากบางส่วน หรือทั้งหมดจ่าย โดยนายจ้าง เท่าที่หา เป็นส่วนใหญ่มักจะเป็นกรณีหลักสูตรระยะสั้นหมายถึงความปลอดภัยการทำ งานขึ้น และหลักสูตรคอมพิวเตอร์ น้อยมากมายเป็นสูตรยาวนาน ในค่อนข้างตามความคาดหวัง เฉพาะคน มีการศึกษามีส่วนร่วมในการศึกษาเพิ่มเติม การความแตกต่างระหว่างพวกเขาและกลุ่มที่ มีการศึกษาต่ำกว่ามีมากขึ้น และขยายเพิ่มเติม อย่างไรก็ตาม เท่านั้นน้อยกว่าการครึ่งหนึ่งของประชากรหนุ่มสาวทุ่มเทศึกษาแม้ในหมู่คนกับอุดมศึกษา ความตั้งใจที่จะดำเนินการต่อไปให้ตัวเองมีการเติบโตยังตามรายได้เพิ่มขึ้นของแต่ละ อย่างไรก็ตาม อัสสัมชัญว่า คนที่ไม่ทำงานในเขตข้อมูลที่พวกเขาได้ศึกษาก่อนหน้านี้ ได้ศึกษาเพิ่มเติม ไม่ยืนยัน" [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีผลกระทบอย่างลึกซึ้งต่อความต้องการการเรียนรู้และรูปแบบ การเรียนรู้ที่ไม่สามารถแบ่งออกเป็นสถานที่และเวลาที่จะ
ได้รับความรู้ (โรงเรียน) และสถานที่และเวลาที่จะนำความรู้ที่ได้มา (ที่ทำงาน) แต่การเรียนรู้ที่
สามารถมองเห็นเป็นบางสิ่งบางอย่างที่เกิดขึ้นบนพื้นฐานที่กำลังจากปฏิสัมพันธ์ประจำวันของเรากับผู้อื่นและกับ
โลกรอบตัวเรา. "[3]
พนักงานของสถาบันการศึกษาแห่งชาติมืออาชีพกำลังพยายามที่จะหาคำตอบ คำถามที่
เกี่ยวกับการศึกษาตลอดชีวิตของพวกเขาในการวิจัยทัศนคติของคนหนุ่มสาวในการศึกษาและอาชีพของพวกเขา
การจ้างงาน (2003) พวกเขาได้จดจ่ออยู่กับคนหนุ่มสาวของช่วงอายุ 20 ถึง 29 ปี "พวกเขาได้
คิดว่าเป็นเพียงแค่คนเหล่านั้นควรจะมีแรงจูงใจที่ใหญ่ที่สุดสำหรับการศึกษาต่อ ผลการวิจัย
แสดงให้เห็นว่าประกาศเกี่ยวกับการศึกษาตลอดชีวิตอย่างถาวรค่อนข้างแผนในอนาคตกว่าความเป็นจริงที่
ในปัจจุบัน ชายหนุ่มเฉลี่ยอุทิศเพื่อการศึกษาของเขาไม่เกิน 12 ชั่วโมงต่อปี ดังกล่าวเป็นตัวเลขที่ต่ำ
เป็นผลมาจากความจริงที่ว่าประมาณ 78% ของคนที่ถามไม่ได้รู้เองในระหว่างการจ้างงานของพวกเขาที่
ทั้งหมด เมื่อคำนวณเฉพาะคนที่มีส่วนร่วมในการศึกษาต่อค่าเฉลี่ยที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเกี่ยวกับเล็ก ๆ น้อย ๆ
มากกว่าหนึ่งชั่วโมงต่อสัปดาห์ ความกระตือรือร้นเล็ก ๆ สำหรับการศึกษาต่อไปจะมาพร้อมกับการเตรียมความพร้อมแม้แต่น้อยที่จะ
นำไปสู่หลักสูตรการศึกษาจากกระเป๋าของทุกคน มากชนิดอื่น ๆ ของการศึกษาต่อไปจะ
บางส่วนหรือทั้งหมดที่จ่ายโดยนายจ้าง เท่าที่เนื้อหามันเป็นส่วนใหญ่มักจะเป็นกรณีของหลักสูตรระยะสั้นหมายถึง
ความปลอดภัยขึ้นการทำงานและหลักสูตรคอมพิวเตอร์ ห่างไกลจำนวนมากน้อยเป็นหลักสูตรภาษายาวนาน ค่อนข้าง
สอดคล้องกับความคาดหวังโดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มีการศึกษาสูงมีส่วนร่วมในการศึกษาต่อ
ความแตกต่างระหว่างพวกเขาและกลุ่มที่มีการศึกษาต่ำกว่ามากขึ้นและการขยาย แต่เพียงน้อยกว่า
ครึ่งหนึ่งของประชากรหนุ่มสาวที่อุทิศเพื่อการศึกษาแม้แต่ในหมู่คนที่มีการศึกษาสูง ความตั้งใจที่จะดำเนิน
การให้ความรู้ของตัวเองนอกจากนี้ยังมีการเติบโตสอดคล้องกับรายได้ที่เพิ่มขึ้นของแต่ละบุคคล อย่างไรก็ตามสมมติฐานที่
ว่าคนที่ไม่ได้ทำงานในด้านที่พวกเขามีการศึกษาก่อนหน้านี้ได้รับการศึกษามากขึ้นไม่ได้ยืนยัน. "[4]