. IntroductionIn recent years, nume

. Introduction
In recent years, numerous human intervention studies have demonstrated that both protein and dietary fibre of sweet lupin exert several physiological benefits (Bähr et al., 2014, Bähr et al., 2013, Duranti and Morazzoni, 2011, Fechner et al., 2013, Fechner et al., 2014, Fechner et al., 2011 and Johnson et al., 2006). Despite various physiological, ecological and technofunctional advantages of lupin, to date, the use of this legume in human nutrition is low (Hall, Thomas, & Johnson, 2005).

Moreover, there are only few reports on the chemical composition of dehulled seeds of lupin. However, for use in human nutrition, lupin seeds are generally dehulled. The thick seed hull, which accounts for ca. 25% of lupin seed on a wet weight basis (Evans, Cheung, & Cheetham, 1993) was found to differ considerably from the lupin kernel in crude protein, fat and crude fibre (Hove, 1974 and Pisarikova et al., 2008) as well as in dietary fibre composition (Guillon and Champ, 2002 and Pisarikova and Zraly, 2010).

Therefore, the present study aimed to provide data concerning the chemical composition of dehulled seeds of three lupin species (Lupinus angustifolius, Lupinus albus and Lupinus luteus) and to compare these with that of dehulled pea (Pisum sativum) and dehulled soya bean (Glycine max).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

. แนะนำในปีที่ ศึกษาการแทรกแซงของมนุษย์จำนวนมากได้แสดงให้เห็นว่า โปรตีนและเส้นใยอาหารของหวาน lupin ออกแรงประโยชน์หลายทางสรีรวิทยา (Bähr et al. 2014, Bähr et al. 2013, Duranti และ Morazzoni, 2011, Fechner et al. 2013, Fechner et al. 2014, Fechner et al. 2011 และจอห์นสัน et al. 2006) แม้ มีหลากหลายทางสรีรวิทยา นิเวศวิทยา และ technofunctional ข้อดีของแซน วันที่ การใช้พืชตระกูลถั่วนี้ในโภชนาการคือ ต่ำ (ฮอลล์ โทมัส และจอห์นสัน 2005)นอกจากนี้ มีเพียงไม่กี่รายงานบนองค์ประกอบทางเคมีของเมล็ดฟูของแซน อย่างไรก็ตาม สำหรับใช้ในมนุษย์โภชนาการ เมล็ด lupin อยู่โดยทั่วไปฟู ตัวถังหนาเมล็ด บัญชีที่ ca. 25% ของเมล็ดแซนตามน้ำหนักเปียก (อีแวนส์ จาง และชี แทม 1993) พบว่าแตกต่างอย่างมากจากเคอร์เนล lupin ในโปรตีน ไขมัน และเส้น ใยดิบ (โฮฟ 1974 และ Pisarikova et al. 2008) เช่นเดียวกับในองค์ประกอบของเส้นใยอาหาร (Guillon และ แชมป์ 2002 และ Pisarikova และ Zraly, 2010)ดังนั้น ในการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับองค์ประกอบทางเคมีของเมล็ดฟูพันธุ์สาม lupin (Lupinus angustifolius, Lupinus ท่อง และ Lupinus luteus) และเปรียบเทียบกับของถั่วฟู (ลันเตา) เหล่านี้ และฟูถั่วเหลือง (Glycine สูงสุด)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

. ความรู้เบื้องต้น
ในปีที่ผ่านมาจำนวนมากการศึกษาการแทรกแซงของมนุษย์ได้แสดงให้เห็นว่าทั้งโปรตีนและใยอาหารของหมาป่าหวานออกแรงผลประโยชน์ทางสรีรวิทยาหลายคน (Bahr et al., 2014 Bahr et al., 2013 Duranti และ Morazzoni 2011 Fechner et al., 2013 Fechner et al., 2014 Fechner et al., ปี 2011 และจอห์นสัน et al., 2006) แม้จะมีข้อดีทางสรีรวิทยาของระบบนิเวศและ technofunctional ต่างๆของหมาป่า, วันที่, การใช้พืชตระกูลถั่วนี้ในด้านโภชนาการของมนุษย์อยู่ในระดับต่ำ (ฮอลล์, โทมัสและจอห์นสัน, 2005).

นอกจากนี้ยังมีเพียงรายงานลับเกี่ยวกับองค์ประกอบทางเคมีของเมล็ดข้าวกล้องของ โหดร้าย อย่างไรก็ตามสำหรับการใช้งานในด้านโภชนาการของมนุษย์หมาป่าจะเมล็ดข้าวกล้องทั่วไป เรือเมล็ดหนาที่บัญชีสำหรับแคลิฟอร์เนีย 25% ของเมล็ดพันธุ์หมาป่าบนพื้นฐานน้ำหนักเปียก (อีแวนส์ Cheung และ Cheetham, 1993) พบว่าแตกต่างกันมากจากเคอร์เนลหมาป่าในโปรตีนไขมันและเยื่อใย (โฮฟ, ปี 1974 และ Pisarikova et al., 2008) เป็น รวมทั้งในองค์ประกอบใยอาหาร (Guillon และ Champ, 2002 และ Pisarikova และ Zraly 2010).

ดังนั้นการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ข้อมูลเกี่ยวกับองค์ประกอบทางเคมีของเมล็ดข้าวกล้องของหมาป่าสามชนิด (Lupinus angustifolius, Lupinus อัลบัสและ Lupinus luteus) และเหล่านี้ไปเปรียบเทียบกับที่ของกฟภ. ข้าวกล้อง (pisum sativum) และถั่วเหลืองข้าวกล้อง (Glycine สูงสุด)