The development of the cinema and o

The development of the cinema and of film studies has been overdetermined by two opposing traditions: the ‘Manichaean division between the films of Lumie`re (documentary realism) and the films of Me ́lie`s (fiction, fantasy, stylisation)’ (Gunning 1990, p. 96). Our understanding of cinematic motion is similarly torn between those who claim that the movement experienced by the viewer in watching a film is real (Currie 1995, 1996) and those who argue that this experience is an illusion (e.g. Baudry [1974] 1999; Bordwell 1985; Sparshott 1985; Anderson & Anderson 1993, 1996). In this paper I reject both illusionist and realist arguments as being unable to account for the viewer’s experience of movement in the cinema, and I argue that the viewer constructs movement in the cinema. This idea is not new—in 1916 Hugo Mu ̈nsterberg argued that the experience of movement in the cinema was the product of the viewer’s interpolation of movement when a stimuli is perceived at different locations at different times, so that movement is ‘not seen from without, but is superadded, by the action of the mind’ (Langdale 2002, p. 77). Unfortunately Mu ̈nsterberg died the following year, and so this intriguing insight was not developed into a coherent description of movement in the cinema. It is my goal here to advance such a description through looking at the Radical Constructivist account of the concepts of change and motion that have been proposed by Ernst von Glasersfeld (1984, 1991, 1995).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การพัฒนา ของโรงภาพยนตร์ และภาพยนตร์ศึกษาได้ถูก overdetermined โดยประเพณีสองฝ่ายตรงข้าม: ' หาร Manichaean ระหว่างฟิล์มของ Lumie กำลัง (สารคดีจริง) และฟิล์มของฉัน ́lie ของ (นิยาย แฟนตาซี stylisation)' (นกันนิ่ง 1990, p. 96) เราเข้าใจการเคลื่อนไหวผลงานชิ้นมีรอยฉีกทำนองเดียวกันระหว่างผู้ที่อ้างว่า การเคลื่อนไหวที่มีประสบการณ์ โดยตัวแสดงในการดูภาพยนตร์จริง (เอ็มบาสซี่ 1995, 1996) และผู้โต้แย้งว่า ประสบการณ์นี้เป็นภาพลวงตา (เช่น Baudry [1974] 1999 Bordwell 1985 Sparshott 1985 แอนเดอร์สันและปี 1993, 1996) ในเอกสารนี้ปฏิเสธ illusionist และอาร์กิวเมนต์ realist เป็นไม่สามารถให้ประสบการณ์การแสดงในโรงภาพยนตร์ และฉันโต้เถียงว่า ตัวแสดงสร้างความเคลื่อนไหวในโรงภาพยนตร์ ความคิดนี้ไม่ใหม่ — ใน 1916 หมู่ Hugo ̈nsterberg โต้เถียงว่า ประสบการณ์ในโรงภาพยนตร์คือ ผลิตภัณฑ์ตัวแสดงแทรกแทรงของการเคลื่อนไหวเมื่อสิ่งเร้าถือว่าสถานที่ต่าง ๆ กันในเวลาต่าง ๆ กัน ดังนั้นเคลื่อนที่จะ 'ไม่เห็นจากไม่ แต่เป็น superadded โดยการกระทำของจิตใจ' (แลงเดล 2002, p. 77) แต่หมู่ ̈nsterberg เสียชีวิตใน ปีต่อไปนี้ และเพื่อ ความเข้าใจนี้น่าถูกไม่พัฒนาเป็นลักษณะ coherent ในโรงภาพยนตร์ เป็นเป้าหมายของฉันก้าวหน้าเช่นคำอธิบายผ่านดูที่บัญชีแบบสร้างสรรค์นิยมที่รุนแรงของแนวคิดของการเปลี่ยนแปลงและเคลื่อนไหวที่ได้รับการเสนอ โดยเอิร์นสท์ฟอน Glasersfeld (1984, 1991, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การพัฒนาของโรงภาพยนตร์และการศึกษาของภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการกำหนดมากเกินไปสองประเพณีของฝ่ายตรงข้ามที่: 'ส่วน Manichaean ระหว่างภาพยนตร์ Lumie`re (สารคดีสมจริง) และภาพยนตร์ของฉัน lie`s (นิยายแฟนตาซี stylisation) (Gunning 1990, น. 96) ความเข้าใจของเราของการเคลื่อนไหวในโรงภาพยนตร์มีการฉีกขาดในทำนองเดียวกันระหว่างผู้ที่อ้างว่าการเคลื่อนไหวที่มีประสบการณ์โดยผู้ชมในการชมภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องจริง (กะหรี่ 1995, 1996) และบรรดาผู้ที่อ้างว่าประสบการณ์นี้เป็นภาพลวงตา (เช่น Baudry [1974] 1999; Bordwell 1985; Sparshott 1985; เดอร์สันและแอนเดอ 1993, 1996) ในบทความนี้ผมปฏิเสธข้อโต้แย้งทั้งมายากลและความจริงเป็นไม่สามารถบัญชีสำหรับประสบการณ์ของผู้ชมในการเคลื่อนไหวในโรงหนังและผมยืนยันว่าผู้ชมสร้างการเคลื่อนไหวในโรงหนัง ความคิดนี้ไม่ได้ใหม่ในปี 1916 ฮิวโก้หมู่̈nsterbergที่ถกเถียงกันอยู่ว่าประสบการณ์ของการเคลื่อนไหวในโรงภาพยนตร์มาเป็นผลิตภัณฑ์ของการแก้ไขของผู้ชมของการเคลื่อนไหวเมื่อมีสิ่งเร้าที่เป็นที่รับรู้ในสถานที่ที่แตกต่างกันในช่วงเวลาที่แตกต่างกันเพื่อให้การเคลื่อนไหวคือ 'ไม่เห็นจากภายนอก แต่ superadded โดยการกระทำของจิตใจ (แลง 2002, น. 77) แต่น่าเสียดายที่หมู่̈nsterbergเสียชีวิตในปีต่อไปและเพื่อให้ข้อมูลเชิงลึกที่น่าสนใจนี้ไม่ได้รับการพัฒนาให้เป็นคำอธิบายที่สอดคล้องกันของการเคลื่อนไหวในโรงหนัง มันเป็นเป้าหมายของฉันที่นี่เพื่อความก้าวหน้าเช่นคำอธิบายผ่านมองหาที่หัวรุนแรงบัญชี Constructivist ของแนวความคิดของการเปลี่ยนแปลงและการเคลื่อนไหวที่ไ​​ด้รับการเสนอโดยเอิร์นส์ฟอน Glasersfeld (1984, 1991, 1995)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพัฒนาโรงภาพยนตร์และภาพยนตร์ศึกษาได้รับ overdetermined สองต่อต้านประเพณี : ' Manichaean แบ่งระหว่างฟิล์ม lumie ` re ( สารคดีสัจนิยม ) และภาพยนตร์ที่ผม́โกหก ` s ( นิยาย , แฟนตาซี , stylisation ) ' ( gunning 1990 , หน้า 96 )ความเข้าใจของเราของภาพยนตร์เคลื่อนไหวกันระหว่างผู้ที่เรียกร้องว่า การเคลื่อนไหวที่มีผู้ชมดูฟิล์มจริง ( กะหรี่ 1995 , 1996 ) และผู้ที่ยืนยันว่าประสบการณ์นี้เป็นภาพลวงตา ( เช่น baudry [ 1974 ] 2542 ; บอร์ดเวล 1985 ; sparshott 1985 ; แอนเดอร์สัน&แอนเดอร์สัน 1993 , 1996 )ในบทความนี้ฉันจะปฏิเสธทั้งนักมายากลสัจนิยมและอาร์กิวเมนต์เป็นไม่สามารถบัญชีสำหรับประสบการณ์ของผู้ชมของการเคลื่อนไหวในหนัง และผมยืนยันว่าโครงสร้างเคลื่อนไหวตัวแสดงในหนังแนวคิดนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่ใน 1916 ฮิวโก้ มู ̈ nsterberg แย้งว่าประสบการณ์ของการเคลื่อนไหวในหนังเป็นผลิตภัณฑ์ของตัวแสดงในการเคลื่อนไหวเมื่อมีสิ่งเร้า คือ การรับรู้ในสถานที่ที่แตกต่างกันในเวลาที่แตกต่างกัน ดังนั้น การเคลื่อนไหว ' ไม่เห็นจากข้างนอก แต่ superadded โดยการกระทําของจิตใจ” แลงเดล 2002 , หน้า 77 )แต่น่าเสียดายที่มู̈ nsterberg เสียชีวิตในปีต่อไป และเพื่อให้ข้อมูลเชิงลึกที่น่าสนใจนี้ได้พัฒนาเป็นคำอธิบายที่สอดคล้องกันของการเคลื่อนไหวในโรงหนัง มันเป็นเป้าหมายมาล่วงหน้าเช่นรายละเอียดผ่านมองไปที่รากของแนวคิดของคอนสบัญชีการเปลี่ยนแปลงและเคลื่อนไหวที่ถูกเสนอโดยเอิร์นส์ฟอน glasersfeld ( 1984 , 1991 , 1995 )