A generally accepted typology for c

A generally accepted typology for categorization of emotions (or emotional satisfaction as it is labeled in this study) is to divide emotions into two groups: positive and negative (e.g. Bagozzi et al., 1999; Chaudhuri, 1998; Liljander and Strandvik, 1997).
Some researchers use the construct frequently when measuring positive emotions in general (e.g. Ekman, 1994; Richins, 1997; Shaver et al., 1987). Moreover, joy is often included under the general label of a “positive affect” in satisfaction research on emotions.
Certain studies depict joy as a distinct type of emotion in many theories of emotion (e.g. Johnston, 1999; Russell, 1980). Further, a perusal of the literature reveals the ranking of joy as a highly positive emotion (e.g. Wright et al., 2007). Joy is also used to measure happiness. Diener et al. (1995) cluster joy together with love into a positive
affective factor that they further cluster as a part of emotional wellbeing. In addition, studies of people’s psychological wellbeing regard joy (termed as “joyous”) as the highly positive pole that captures a hedonic or pleasantness-based description (e.g. Wright et al., 2007). The feeling of joy relates to psychological wellbeing. A number of scholars equate well-being more or less with happiness (e.g. Diener, 1994; Seligman, 2002). Consequently, joy is closely related to these two emotions and can be characterized as a highly positive emotion. It is reasonable to assume that joy implies
the relative absence of negative emotions (e.g. frustration). Based on these considerations and for the purposes of this study, joy is defined as a pleasant mental state that arises from appraisals of subjective experiences.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ยอมรับโดยทั่วไปจำแนกการจัดประเภทของอารมณ์ (หรือความพึงพอใจทางอารมณ์ที่จะติดป้ายในการศึกษานี้) จะแบ่งอารมณ์เป็นสองกลุ่ม: ค่าบวก และค่าลบ (เช่น Bagozzi และ al., 1999 Chaudhuri, 1998 Liljander และ Strandvik, 1997)
บางนักวิจัยใช้การก่อสร้างบ่อยครั้งเมื่อวัดบวกอารมณ์ทั่วไป (เช่นเอ็กแมน 1994 Richins, 1997 โกน et al., 1987) นอกจากนี้ ความสุขมักจะอยู่ภายใต้ป้ายชื่อทั่วไปของการ "บวกมีผลต่อ" งานวิจัยความพึงพอใจในอารมณ์
บางการศึกษาแสดงถึงความสุขเป็นชนิดที่แตกต่างของอารมณ์ในหลายทฤษฎีของอารมณ์ (เช่นจอห์นสตัน 1999 รัสเซล 1980) เพิ่มเติม perusal ของเอกสารประกอบการเปิดเผยการจัดอันดับของความสุขเป็นอารมณ์บวกสูง (เช่นไรท์เอ็ด al., 2007) จอยยังใช้วัดความสุข สุข Diener et al. (1995) คลัสเตอร์กับความรักเป็นการบวก
ปัจจัยผลที่พวกเขาต่อคลัสเตอร์เป็นส่วนหนึ่งของอารมณ์ดี ขึ้น การศึกษาของคนจิตใจดีเกี่ยวกับจอย (เรียกว่าเป็น "ประสบการณ์") เป็นอย่างมากบวกเสาที่อธิบายการ ใช้ pleasantness หรือ hedonic (เช่นไรท์เอ็ด al., 2007) ความรู้สึกของความสุขที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพจิตที่ดี จำนวนนักวิชาการกำหนดสุขภาพมากน้อย ด้วยความสุข (เช่น Diener, 1994 Seligman, 2002) ดังนั้น ความสุขใกล้ชิดเกี่ยวข้องกับอารมณ์เหล่านี้สอง และสามารถลักษณะเป็นอารมณ์บวกสูง จึงเหมาะสมที่จะคิดว่า ความสุขหมายถึง
ขาดญาติของอารมณ์ลบ (เช่นเสียง) โดยใช้ข้อพิจารณาเหล่านี้ และเพื่อการศึกษา ความสุขถูกกำหนดเป็นสถานะจิตพอใจที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ตามอัตวิสัยของการประเมินผล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จำแนกประเภทได้รับการยอมรับโดยทั่วไปสำหรับการจัดหมวดหมู่ของอารมณ์ (หรือความพึงพอใจทางอารมณ์ที่มีข้อความระบุว่าในการศึกษานี้) คือการแบ่งอารมณ์ออกเป็นสองกลุ่มคือเชิงบวกและเชิงลบ. (เช่น Bagozzi et al, 1999; Chaudhuri 1998; Liljander และ Strandvik, 1997) .
นักวิจัยบางคนใช้สร้างบ่อยครั้งเมื่อวัดอารมณ์ในเชิงบวกโดยทั่วไป (เช่นเอก 1994; Richins 1997. โกนหนวดและคณะ, 1987) นอกจากนี้ความสุขมักจะอยู่ภายใต้ป้ายชื่อทั่วไปของ "บวกส่งผลกระทบต่อ" ในการวิจัยความพึงพอใจของอารมณ์
การศึกษาบางอย่างแสดงให้เห็นถึงความสุขเป็นชนิดที่แตกต่างของอารมณ์ความรู้สึกในหลายทฤษฎีของอารมณ์ความรู้สึก (เช่นจอห์นสตัน 1999; รัสเซล, 1980) นอกจากนี้การอ่านวรรณกรรมแสดงให้เห็นการจัดอันดับของความสุขเป็นอารมณ์ความรู้สึกที่เป็นบวกอย่างมาก (เช่นไรท์ et al. 2007) ความสุขที่จะใช้ในการวัดความสุข Diener และคณะ (1995) ความสุขกลุ่มเข้าด้วยกันด้วยความรักในเชิงบวก
ปัจจัยทางอารมณ์ที่พวกเขาอีกกลุ่มเป็นส่วนหนึ่งของอารมณ์ นอกจากนี้การศึกษาทางจิตวิทยาของความสุขที่ดีในเรื่องของผู้คน (เรียกว่าเป็น "ความสุข") ในขณะที่ขั้วบวกสูงที่รวบรวมคำอธิบายความชอบหรือความรื่นรมย์ตาม (เช่นไรท์ et al. 2007) ความรู้สึกของความสุขที่เกี่ยวข้องกับคุณภาพชีวิตทางด้านจิตใจ จำนวนของนักวิชาการถือเอาเป็นอยู่ที่ดีขึ้นหรือน้อยลงด้วยความสุข (เช่น Diener, 1994; Seligman, 2002) ดังนั้นความสุขเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับทั้งสองอารมณ์และความสามารถจะมีลักษณะเป็นอารมณ์ความรู้สึกที่เป็นบวกอย่างมาก มันเป็นเหตุผลที่จะสมมติความสุขที่หมายถึง
กรณีที่ไม่มีญาติของอารมณ์เชิงลบ (เช่นแห้ว) ขึ้นอยู่กับการพิจารณาเหล่านี้และเพื่อวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ความสุขหมายถึงสภาพจิตใจที่น่าพอใจที่เกิดขึ้นจากการประเมินจากประสบการณ์ส่วนตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้รับการยอมรับโดยทั่วไปสำหรับการจัดหมวดหมู่ของอารมณ์ ( หรือความพึงพอใจทางอารมณ์มันมีข้อความระบุว่าในการศึกษานี้ ) คือการแบ่งอารมณ์ออกเป็น 2 กลุ่ม คือ บวกและลบ เช่น bagozzi et al . , 1999 ; chaudhuri , 1998 ; liljander และ strandvik , 1997 )
นักวิจัยบางคนใช้บ่อยเมื่อวัดสร้างอารมณ์บวกในทั่วไป ( เช่น เอก , 1994 ; richins , 1997 ; เครื่องโกนหนวด et al . ,1987 ) ยิ่งไปกว่านั้น ความสุขมักจะอยู่ภายใต้ชื่อทั่วไปของ " บวกต่อ " ในการวิจัยความพึงพอใจในอารมณ์ บางการศึกษาแสดงให้เห็นถึงความสุข
เป็นชนิดที่แตกต่างกันของอารมณ์ในทฤษฎีของอารมณ์มาก ( เช่น จอห์นสตัน , 1999 ; รัสเซล , 1980 ) เพิ่มเติม การตรวจของวรรณกรรมแสดงการจัดอันดับของความสุขเป็นอารมณ์เชิงบวกอย่างมาก ( เช่น Wright et al . , 2007 )จอยก็ใช้วัดความสุข ไดเนอร์ et al . ( 1995 ) กลุ่มความสุขร่วมกันกับความรักในด้านบวกที่พวกเขาต่อไป
ปัจจัยกลุ่มเป็นส่วนหนึ่งของสุขภาพทางอารมณ์ นอกจากนี้ การศึกษาของประชาชนเรื่อง wellbeing จิตใจชื่นบาน ( termed เป็น " ปีติ " ) เป็นบวกสูงเสาจับรายละเอียดตามความชอบหรือความร่มรื่น ( เช่น Wright et al . , 2007 )ความรู้สึกของความสุขที่เกี่ยวข้องกับสุขภาพจิต จำนวนของนักวิชาการต่อความเป็นอยู่ที่มีความสุขมากขึ้นหรือน้อยลง ( เช่น ไดเนอร์ , 1994 ; Seligman , 2002 ) ดังนั้น ความสุขที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับเหล่านี้สองอารมณ์ และสามารถมีลักษณะเป็นอารมณ์เชิงบวกอย่างมาก มันมีเหตุผลที่จะสมมติว่าจอยหมายถึง
ขาดญาติของอารมณ์เชิงลบเช่น ( แห้ว )ขึ้นอยู่กับการพิจารณาเหล่านี้และเพื่อวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ ความสุขที่ถูกกําหนดให้เป็นที่ถูกใจ สภาพจิตที่เกิดจากการประเมินประสบการณ์อัตวิสัย