D.mon had his arms outstretched, re

D.mon had his arms outstretched, ready to wrap them around Hazel in a tight hug. He wanted to tell her how sorry he was for what he had almost done to her, how grateful he was for her forgiveness. But as he closed the distance between them, he hesitated. The feeling of betrayal still haunted him, and he wasn't sure if it was right to show her how much he cared.Hazel could sense his hesitation, and she looked up at him with a mixture of emotions on her face. She knew the pain he must have felt, the guilt, the regret. She had been through so much already, and she didn't want to see him suffer anymore."D.mon," she said softly, placing a gentle hand on his arm. "You don't have to be sorry. I know you were doing what you thought was right. And I forgive you."Her words brought him some comfort, but he still couldn't shake the feeling that he didn't deserve her forgiveness. He knew that he needed to work on rebuilding their trust, and that it wouldn't be an easy road.But as he looked into her eyes, he saw something that gave him hope. She still cared for him, still saw him as a friend, even after everything he had done. And that was enough to make him want to try, to earn back her trust and her friendship.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดีมอนเหยียดแขนออก พร้อมที่จะโอบรอบเฮเซลด้วยการกอดแน่น เขาต้องการบอกเธอว่าเขาเสียใจแค่ไหนกับสิ่งที่เขาเกือบจะทำกับเธอ และเขารู้สึกขอบคุณเพียงใดสำหรับการให้อภัยของเธอ แต่เมื่อเขาปิดระยะห่างระหว่างพวกเขา เขาก็ลังเล ความรู้สึกถูกทรยศยังคงหลอกหลอนเขา และเขาไม่แน่ใจว่าจะแสดงให้เธอเห็นว่าเขาใส่ใจมากแค่ไหนจะเหมาะสมหรือไม่ เฮเซลสัมผัสได้ถึงความลังเลของเขา และเธอก็เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ เธอรู้ดีถึงความเจ็บปวดที่เขาต้องรู้สึก ความรู้สึกผิด ความเสียใจ เธอผ่านอะไรมามากมายแล้ว และเธอไม่อยากเห็นเขาต้องทนทุกข์ทรมานอีกต่อไป “ด.มอน” เธอพูดเบา ๆ แล้ววางมืออันอ่อนโยนบนแขนของเขา “คุณไม่จำเป็นต้องเสียใจ ฉันรู้ว่าคุณกำลังทำสิ่งที่คุณคิดว่าถูกต้อง และฉันยกโทษให้คุณ” คำพูดของเธอทำให้เขาสบายใจขึ้น แต่เขาก็ยังไม่สามารถสั่นคลอนความรู้สึกที่เขาไม่สมควรได้รับการให้อภัยจากเธอ เขารู้ว่าเขาจำเป็นต้องทำงานเพื่อสร้างความไว้วางใจอีกครั้ง และมันคงไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เมื่อเขามองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาเห็นบางสิ่งที่ทำให้เขามีความหวัง เธอยังคงห่วงใยเขา ยังคงเห็นเขาเป็นเพื่อน แม้จะทำทุกอย่างที่เขาทำไปแล้วก็ตาม และนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขาอยากลองได้รับความไว้วางใจและมิตรภาพของเธอกลับคืนมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดีมอนยื่นแขนออกมาพร้อมที่จะกอดเฮเซลไว้แน่น เขาอยากจะบอกเธอว่า เขาเสียใจแค่ไหน กับสิ่งที่เขาเกือบจะทำกับเธอ และรู้สึกซาบซึ้งกับการให้อภัยของเธอ แต่เมื่อเขาลดระยะห่างระหว่างพวกเขา เขาก็ลังเลแล้ว ความรู้สึกของการทรยศยังคงหลอกหลอนเขาและเขาไม่แน่ใจว่าจะแสดงให้เธอเห็นว่าเขาสนใจมากแค่ไหนว่าถูกต้องหรือไม่
เฮเซลสามารถรู้สึกถึงความลังเลของเขา เธอเงยหน้ามองเขาและแสดงอารมณ์ที่ซับซ้อนบนใบหน้าของเธอ เธอรู้ว่าเขาต้องรู้สึกเจ็บปวด รู้สึกผิด และเสียใจ เธอผ่านอะไรมามากมาย เธอไม่อยากเห็นเขาทรมานอีกแล้ว
"ที่รัก"เธอกล่าวเบา ๆ ด้วยมือที่อ่อนโยนบนแขนของเขา "คุณไม่จําเป็นต้องขอโทษ ฉันรู้ว่าคุณกําลังทําในสิ่งที่คุณคิดว่าถูกต้อง ฉันให้อภัยคุณ"
คําพูดของเธอทําให้เขาสบายใจบ้าง แต่เขาก็ยังไม่สามารถสลัดความรู้สึกที่ไม่สมควรได้รับการให้อภัยจากเธอได้ เขารู้ว่าเขาต้องพยายามสร้างความไว้วางใจให้กับพวกเขาขึ้นมาใหม่ นี่ไม่ใช่วิธีที่ง่าย
แต่เมื่อเขาดูเหมือน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

d.mon เปิดแขนของเขาและพร้อมที่จะกอดเฮเซลอย่างแน่นหนา. เขาอยากจะบอกเธอว่าเขาเสียใจกับสิ่งที่เขาเกือบทํากับเธอมากแค่ไหนและเขารู้สึกซาบซึ้งกับการให้อภัยเธอมากแค่ไหน แต่เมื่อเขาเข้าใกล้ระยะห่างระหว่างพวกเขาเขาลังเล ความรู้สึกที่ถูกทรยศ ยังคงรบกวนเขาอยู่ และเขาไม่แน่ใจ ที่จะแสดงให้เธอเห็นว่าเขาแคร์แค่ไหน ว่าถูกหรือเปล่า.

hazelรู้สึกถึงความลังเลของเขาเธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อนบนใบหน้าของเขา เธอรู้ความเจ็บปวด ความรู้สึกผิด และความเสียใจ ที่เขาต้องรู้สึก. เธอผ่านอะไรมามากแล้ว เธอไม่อยากเห็นเขาทุกข์ทรมานอีกแล้ว.

" d.mon "เธอพูดอย่างนุ่มนวลและวางมือไว้บนแขนของเขา "คุณไม่จําเป็นต้องขอโทษ ฉันรู้ว่าคุณกําลังทําในสิ่งที่คุณคิดว่าถูกต้อง ฉันให้อภัยคุณ"

คําพูดของเธอทําให้เขาสบายใจแต่เขาก็ยังไม่สามารถกําจัดความรู้สึกว่าเขาไม่สมควรได้รับการให้อภัยจากเธอได้ เขารู้ว่าเขาต้องทํางานหนัก เพื่อสร้างความไว้วางใจของพวกเขาขึ้นมาใหม่ มันไม่ใช่ทางที่ง่าย.

แต่พอเขามองเข้าไปในดวงตาของเธอ เขาก็เห็นบางอย่าง ที่ทําให้เขามีความหวัง. เธอยังห่วงใยเขา และยังถือว่าเขาเป็นเพื่อน แม้หลังจากที่เขาทําสิ่งเหล่านั้น. มันมากพอที่จะทําให้เขา ต้องการที่จะลอง และชนะความไว้วางใจ และมิตรภาพของเธอคืนมา.