InterventionSubjects had five minut

Intervention
Subjects had five minutes of warm up and cool down before and
after each section. In this study, WST group was performed in two
sitting postures, which was a modified version of the intervention
studied and suggested by Verheyden et al. (2009). Two sitting postures
were performed on an exercise mat; one with the knees extended
and one with the knees flexed on the edge of the testing table. To
identify the training protocol for weight shifting, each subject’s range
of weight shifting was measured by a piece of graph paper placed
behind the participant’s back. Subjects were instructed to sit with
their arms folded and to shift their weights from midline to the right
and left, as far as they could. When the maximum range of weight
shifting was defined on each side of the movement on a stable surface,
a bar was placed 2 cm closer to the patient as a target marker for
WST program.
The WST group was performed in four conditions. For the first
condition weight shift, subjects were instructed to sit on an exercise
mat with legs extended, and have a balance pad under their buttocks.
The second weight-shift condition was to sit with legs extended, have
a balance pad under the buttocks, and a balance cushion under both
heels. For the third weight shift condition, subjects were to sit on the
edge of a testing table with a balance pad under the buttocks. The
fourth weight shift condition was to sit on the edge of a testing table,
have a balance pad under the buttocks, and a balance cushion under
the feet. Conditions 1 and 2 had a higher level of difficulty, because
the subject was to sit with the knees extended, which makes the buttocks
the center of gravity. These two conditions often made the subject
form a round back, and thus tactile and verbal cues to “straighten
your back” were continuously given while the therapist verified to see
that the back was straightened. The acromion was the landmark for
the weight-shift movement, where a marker was attached on the right
and left side. Subjects were instructed to shift their weight and touch
the bar placed on both sides by elongating the trunk on the weight
shifting side. Subjects were to hold the position for 10 seconds when
they reached the target point by shifting weight, and then return to the
starting position; this was counted as one trial. Each subject performed
three sets of 10 trials, rest for 30-second break between each
set, and a 1-minute break between each type of training

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แทรกแซงเรื่องมีมาห้านาทีของความอบอุ่นขึ้น และเย็น ลงก่อน และหลังจากแต่ละส่วน ในการศึกษานี้ WST กลุ่มดำเนินการในสองท่านั่ง ซึ่งเป็นรุ่นที่แก้ไขการแทรกแซงศึกษา และการแนะนำโดย Verheyden et al. (2009) ท่านั่งสองได้ดำเนินการในการออกกำลังกายเสื่อ หนึ่งเดียวกับหัวเข่าเพิ่มเติมและหนึ่งเดียวกับเข่าเกร็งบนขอบของตารางการทดสอบ ถึงระบุโพรโทคอลฝึกขยับ น้ำหนักของวัตถุแต่ละช่วงน้ำหนัก ขยับโดยวัดจากกระดาษกราฟที่วางไว้หลังผู้เข้าร่วม วัตถุที่ถูกแนะนำให้นั่งด้วยพับแขนและ จะเปลี่ยนน้ำหนักจากแบ่งด้านขวาและ ซ้าย ไกลเท่าที่ควร เมื่อช่วงสูงสุดของน้ำหนักเลื่อนกำหนดไว้ในแต่ละด้านของการเคลื่อนไหวบนพื้นผิวมั่นคงมีบาร์วาง 2 ซม.ใกล้ชิดผู้ป่วยเป็นเครื่องหมายเป้าหมายสำหรับโปรแกรม WSTกลุ่ม WST ได้ดำเนินการในเงื่อนไขสี่ สำหรับครั้งแรกเงื่อนไขกะน้ำหนัก วัตถุที่ได้รับคำแนะนำการออกกำลังกายนั่งเสื่อขาขยาย และมีดุลรองใต้ก้นของพวกเขาน้ำหนักกะเงื่อนไขที่สองคือการ นั่งขาขยาย มีแผ่นรองใต้ก้น และเบาะสมดุลภายใต้ทั้งสองสมดุลรองเท้าส้นสูง สำหรับน้ำหนักกะเงื่อนไขที่สาม วิชามานั่งขอบของตารางการทดสอบด้วยแผ่นดุลรองใต้ก้น การเงื่อนไขกะน้ำหนักที่สี่คือการ นั่งบนขอบของตารางการทดสอบมีความสมดุลที่รองใต้ก้น ดุลเบาะภายใต้เท้า เงื่อนไขที่ 1 และ 2 มีระดับความยาก เพราะเรื่องถูกให้ นั่ง ด้วยเข่าขยาย ซึ่งทำให้ก้นแรงโน้มถ่วงของศูนย์ เงื่อนไขที่สองเหล่านี้มักจะทำเรื่องรูปแบบกลับรอบ และสัญลักษณ์ดังนั้นการสัมผัส และทางวาจาให้ "ตรงหลัง"อย่างต่อเนื่องที่ได้รับในขณะบำบัดโรคตามดูว่า หลังถูกยืดให้ตรง อโครเมียนเป็นสถานที่สำหรับการกะน้ำหนักการเคลื่อนไหว ที่แนบเครื่องหมายด้านขวาและด้านซ้าย วัตถุที่ถูกสั่งให้เปลี่ยนน้ำหนักและสัมผัสแถบวางทั้งสองด้าน โดยยืดลำตัวอยู่กับน้ำหนักเลื่อนด้านข้าง วัตถุที่มีการ ดำรงตำแหน่ง 10 วินาทีเมื่อพวกเขามาถึงจุดเป้าหมายโดยน้ำหนัก แล้วกลับไปตำแหน่งเริ่มต้น นี้ถูกนับเป็นหนึ่งทดลอง แต่ละเรื่องที่ดำเนินการสามชุดทดลอง 10 ส่วนที่เหลือสำหรับ 30 วินาทีระหว่างแต่ละชุด และ 1 นาทีหยุดพักระหว่างการฝึกอบรมแต่ละชนิด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแทรกแซงของ
กลุ่มตัวอย่างมีห้านาทีของการอุ่นขึ้นและเย็นลงก่อนและ
หลังจากที่แต่ละส่วน ในการศึกษานี้กลุ่ม WST ได้ดำเนินการในสอง
ท่านั่งซึ่งเป็นรุ่นล่าสุดของการแทรกแซง
การศึกษาและข้อเสนอแนะโดย Verheyden et al, (2009) สองท่านั่ง
ได้ดำเนินการบนเสื่อออกกำลังกาย เป็นหนึ่งเดียวกับหัวเข่าขยาย
และเป็นหนึ่งเดียวกับหัวเข่าเกร็งบนขอบของตารางทดสอบ เพื่อ
ระบุโปรโตคอลการฝึกอบรมสำหรับการขยับน้ำหนักช่วงเรื่องของแต่ละ
น้ำหนักขยับโดยวัดจากชิ้นส่วนของกระดาษกราฟที่วางอยู่
ด้านหลังของผู้เข้าร่วม วิชาที่ได้รับคำสั่งให้นั่งอยู่กับ
แขนของพวกเขาพับและจะเปลี่ยนน้ำหนักของพวกเขาจากเส้นแบ่งไปทางขวา
และซ้ายเท่าที่จะทำได้ เมื่อช่วงสูงสุดของน้ำหนัก
ขยับถูกกำหนดในแต่ละด้านของการเคลื่อนไหวบนพื้นผิวที่มีเสถียรภาพ,
บาร์ถูกวางลง 2 ซม. ใกล้ชิดกับผู้ป่วยเป็นเครื่องหมายเป้าหมายสำหรับ
โปรแกรม WST.
กลุ่ม WST ได้รับการดำเนินการในสี่เงื่อนไข สำหรับครั้งแรก
สภาพการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักวิชาที่ได้รับคำสั่งให้นั่งบนการออกกำลังกาย
เสื่อที่มีขายื่นออกมาและมีแผ่นสมดุลภายใต้ก้นของพวกเขา.
เงื่อนไขน้ำหนักกะที่สองคือการนั่งที่มีขายื่นออกมาได้
แผ่นสมดุลภายใต้ก้น และเบาะสมดุลภายใต้
ส้นเท้า สำหรับน้ำหนักสภาพการเปลี่ยนแปลงที่สามวิชาที่จะนั่งบน
ขอบของตารางการทดสอบที่มีแผ่นสมดุลภายใต้ก้น
สภาพเปลี่ยนน้ำหนักที่สี่คือการนั่งบนขอบของตารางการทดสอบที่
มีแผ่นสมดุลภายใต้ก้นและเบาะสมดุลภายใต้
เท้า เงื่อนไขที่ 1 และ 2 มีระดับที่สูงขึ้นของความยากลำบากเพราะ
เรื่องคือการนั่งกับหัวเข่าขยายซึ่งจะทำให้ก้น
ศูนย์กลางของแรงโน้มถ่วง ทั้งสองเงื่อนไขมักจะทำให้เรื่อง
รูปแบบรอบหลังและชี้นำจึงสัมผัสและวาจาที่ "ตรง
ด้านหลังของคุณ" ที่ได้รับอย่างต่อเนื่องในขณะที่การบำบัดโรคการตรวจสอบเพื่อดู
ว่ากลับถูกยืด ไหปลาร้าเป็นสถานที่สำคัญสำหรับ
การเคลื่อนไหวน้ำหนักกะซึ่งเป็นเครื่องหมายที่ติดอยู่ด้านขวา
และด้านซ้าย วิชาที่ได้รับคำสั่งให้เปลี่ยนน้ำหนักของพวกเขาและสัมผัส
บาร์ที่วางอยู่บนทั้งสองข้างด้วยยืดลำต้นบนน้ำหนัก
ด้านการขยับ กลุ่มตัวอย่างเป็นที่จะดำรงตำแหน่งเป็นเวลา 10 วินาทีเมื่อ
พวกเขามาถึงจุดเป้าหมายโดยการขยับน้ำหนักและแล้วกลับไปที่
ตำแหน่งเริ่มต้น; นี้นับเป็นตัวอย่างหนึ่ง แต่ละเรื่องดำเนินการ
สามชุดทดลอง 10 ส่วนที่เหลือสำหรับการพักผ่อน 30 วินาทีระหว่างแต่ละ
ชุดและ Break 1 นาทีระหว่างแต่ละประเภทของการฝึกอบรม