During the summer of 2003, events i

During the summer of 2003, events in the northeastern United States involving a strange, human-like creature sparked brief local media interest before an apparent blackout was enacted. Little or no information was left intact, as most online and written accounts of the creature were mysteriously destroyed.

Primarily focused in rural New York state and once found in Idaho, self proclaimed witnesses told stories of their encounters with a creature of unknown origin. Emotions ranged from extremely traumatic levels of fright and discomfort, to an almost childlike sense of playfulness and curiosity. While their published versions are no longer on record, the memories remained powerful. Several of the involved parties began looking for answers that year.

In early 2006, the collaboration had accumulated nearly two dozen documents dating between the 12th century and present day, spanning 4 continents. In almost all cases, the stories were identical. I’ve been in contact with a member of this group and was able to get some excerpts from their upcoming book.

A Suicide Note: 1964

"As I prepare to take my life, I feel it necessary to assuage any guilt or pain I have introduced through this act. It is not the fault of anyone other than him. For once I awoke and felt his presence. And once I awoke and saw his form. Once again I awoke and heard his voice, and looked into his eyes. I cannot sleep without fear of what I might next awake to experience. I cannot ever wake. Goodbye."

Found in the same wooden box were two empty envelopes addressed to William and Rose, and one loose personal letter with no envelope:

"Dearest Linnie,

I have prayed for you. He spoke your name."

A Journal Entry (translated from Spanish): 1880

"I have experience the greatest terror. I have experienced the greatest terror. I have experienced the greatest terror. I see his eyes when I close mine. They are hollow. Black. They saw me and pierced me. His wet hand. I will not sleep. His voice (unintelligible text)."

A Mariner's Log: 1691

"He came to me in my sleep. From the foot of my bed I felt a sensation. He took everything. We must return to England. We shall not return here again at the request of the Rake."

From a Witness: 2006

"Three years ago, I had just returned from a trip from Niagara Falls with my family for the 4th of July. We were all very exhausted after a long day of driving, so my husband and I put the kids right to bed and called it a night.

At about 4am, I woke up thinking my husband had gotten up to use the restroom. I used the moment to steal back the sheets, only to wake him in the process. I apologized and told him I though he got out of bed. When he turned to face me, he gasped and pulled his feet up from the end of the bed so quickly his knee almost knocked me out of the bed. He then grabbed me and said nothing.

After adjusting to the dark for a half second, I was able to see what caused the strange reaction. At the foot of the bed, sitting and facing away from us, there was what appeared to be a naked man, or a large hairless dog of some sort. Its body position was disturbing and unnatural, as if it had been hit by a car or something. For some reason, I was not instantly frightened by it, but more concerned as to its condition. At this point I was somewhat under the assumption that we were supposed to help him.

My husband was peering over his arm and knee, tucked into the fetal position, occasionally glancing at me before returning to the creature.

In a flurry of motion, the creature scrambled around the side of the bed, and then crawled quickly in a flailing sort of motion right along the bed until it was less than a foot from my husband's face. The creature was completely silent for about 30 seconds (or probably closer to 5, it just seemed like a while) just looking at my husband. The creature then placed its hand on his knee and ran into the hallway, leading to the kids' rooms.I screamed and ran for the lightswitch, planning to stop him before he hurt my children. When I got to the hallway, the light from the bedroom was enough to see it crouching and hunched over about 20 feet away. He turned around and looked directly at me, covered in blood. I flipped the switch on the wall and saw my daughter Clara.

The creature ran down the stairs while my husband and I rushed to help our daughter. She was very badly injured and spoke only once more in her short life. She said "he is the Rake".

My husband drove his car into a lake that night, while rushing our daughter to the hospital. They did not survive.

Being a small town, news got around pretty quickly. The police were helpful at first, and the local newspaper took a lot of interest as well. However, the story was never published and the local television news never followed up either.

For several months, my son Justin and I stayed in a hotel near my parent's house. After we decided to return home, I began looking for answers myself. I eventually located a man in the next town over who had a similar story. We got in contact and began talking about our experiences. He knew of two other people in New York who had seen the creature we now referred to as the Rake.

It took the four of us about two solid years of hunting on the internet and writing letters to come up with a small collection of what we believe to be accounts of the Rake. None of them gave any details, history or follow up. One journal had an entry involving the creature in its first 3 pages, and never mentioned it again. A ship's log explained nothing of the encounter, saying only that they were told to leave by the Rake. That was the last entry in the log.

There were, however, many instances where the creature's visit was one of a series of visits with the same person. Multiple people also mentioned being spoken to, my daughter included. This led us to wonder if the Rake had visited any of us before our last encounter.

I set up a digital recorder near my bed and left it running all night, every night, for two weeks. I would tediously scan through the sounds of me rolling around in my bed each day when I woke up. By the end of the second week, I was quite used to the occasional sound of sleep while blurring through the recording at 8 times the normal speed. (This still took almost an hour every day)

On the first day of the third week, I thought I heard something different. What I found was a shrill voice. It was the Rake. I can't listen to it long enough to even begin to transcribe it. I haven't let anyone listen to it yet. All I know is that I've heard it before, and I now believe that it spoke when it was sitting in front of my husband. I don't remember hearing anything at the time, but for some reason, the voice on the recorder immediately brings me back to that moment.

The thoughts that must have gone through my daughter's head make me very upset.

I have not seen the Rake since he ruined my life, but I know that he has been in my room while I slept. I know and fear that one night I'll wake up to see him staring at me."

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงฤดูร้อนของปี 2003 เหตุการณ์ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของสหรัฐที่เกี่ยวข้องกับแปลกสิ่งมีชีวิตเหมือนมนุษย์จุดประกายความสนใจสั้น ๆ สื่อท้องถิ่นก่อนที่ผ้าที่เห็นได้ชัดเป็นตรา เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีข้อมูลที่ถูกทิ้งไว้เหมือนเดิมบัญชีออนไลน์มากที่สุดและเป็นลายลักษณ์อักษรจากสิ่งมีชีวิตที่ถูกทำลายไปอย่างลึกลับ. ที่มุ่งเน้นหลักในชนบทของนิวยอร์กพบรัฐและครั้งเดียวในไอดาโฮประกาศตัวเองเป็นพยานบอกเล่าเรื่องราวของการเผชิญหน้าของพวกเขากับสัตว์ที่มีต้นกำเนิดที่ไม่รู้จัก อารมณ์ตั้งแต่ระดับที่เจ็บปวดอย่างยิ่งของความน่ากลัวและความรู้สึกไม่สบายเพื่อความรู้สึกที่ไร้เดียงสาเกือบความสนุกสนานและความอยากรู้ ในขณะที่รุ่นที่ตีพิมพ์ของพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในบันทึกความทรงจำที่ยังคงมีประสิทธิภาพ หลายฝ่ายที่เกี่ยวข้องเริ่มมองหาคำตอบในปีนั้น. ในช่วงต้นปี 2006 การทำงานร่วมกันได้สะสมเกือบสองโหลเอกสารการนัดหมายระหว่างศตวรรษที่ 12 และวันที่ปัจจุบันครอบคลุม 4 ทวีป ในเกือบทุกกรณีเรื่องที่เหมือนกัน ฉันได้รับในการติดต่อกับสมาชิกของกลุ่มนี้และก็สามารถที่จะได้รับข้อความที่ตัดตอนมาจากหนังสือที่จะเกิดขึ้นของพวกเขา. จดหมายลาตาย: 1964 "ขณะที่ผมเตรียมความพร้อมที่จะใช้ชีวิตของฉันฉันรู้สึกว่ามันจำเป็นที่จะต้องระงับความผิดใด ๆ หรือความเจ็บปวดที่ฉันมี แนะนำผ่านการกระทำนี้. มันไม่ได้เป็นความผิดของบุคคลอื่นที่ไม่ใช่เขา. สำหรับครั้งที่ฉันตื่นขึ้นมาและรู้สึกว่าการปรากฏตัวของเขา. และเมื่อฉันตื่นขึ้นมาและเห็นรูปแบบของเขา. อีกครั้งหนึ่งที่ผมตื่นขึ้นมาและได้ยินเสียงของเขาและมองเข้าไปในดวงตาของเขา. ฉัน . ไม่สามารถนอนหลับได้โดยไม่ต้องกลัวในสิ่งที่ผมอาจจะตื่นตัวต่อไปที่จะมีประสบการณ์ที่ผมไม่เคยตื่นลา ".. พบในกล่องไม้เดียวกันสองซองเปล่าจ่าหน้าถึงวิลเลียมและโรสและเป็นหนึ่งในจดหมายส่วนตัวหลวมไม่มีซอง:" รัก Linnie, . ฉันได้อธิษฐานสำหรับคุณเขาพูดชื่อของคุณ ". วารสารรายการ (แปลจากสเปน): 1880" ผมมีประสบการณ์ที่น่ากลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันเคยมีประสบการณ์ความหวาดกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันเคยมีประสบการณ์ความหวาดกลัวที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่ฉันเห็นสายตาของเขาเมื่อฉัน... เหมืองใกล้. พวกเขาจะกลวง. สีดำ. พวกเขาเห็นฉันและแทงฉัน. มือเปียกของเขา. ฉันจะนอนไม่หลับ เสียงของเขา (ข้อความที่ไม่สามารถเข้าใจ) ". เข้าสู่ระบบของกะลาสี: 1691" เขามาหาผมในการนอนหลับของฉัน จากเท้าของเตียงของฉันฉันรู้สึกความรู้สึก เขาเอาทุกอย่าง เราต้องกลับไปอังกฤษ เราจะไม่กลับมาที่นี่อีกครั้งตามคำขอของคราดที่ ". จากพยาน: 2006" สามปีที่ผ่านมาผมเพิ่งกลับมาจากการเดินทางจากน้ำตกกับครอบครัวของฉันสำหรับ 4 กรกฎาคม เราทุกคนเหนื่อยมากหลังจากวันที่ยาวนานของการขับรถเพื่อให้สามีของฉันและฉันใส่เด็กที่เหมาะสมกับเตียงและเรียกมันว่าคืน. เวลาประมาณ 04:00 ผมตื่นขึ้นมาคิดว่าสามีของฉันมีอากาศขึ้นไปใช้ห้องน้ำ ผมใช้ช่วงเวลาที่จะกลับมาขโมยแผ่นเท่านั้นที่จะปลุกเขาในกระบวนการ ผมขอโทษและบอกเขาว่าผมแม้ว่าเขาจะได้ออกจากเตียง เมื่อเขาหันหน้าฉันเขาอ้าปากค้างและดึงเท้าของเขาขึ้นมาจากปลายเตียงอย่างรวดเร็วหัวเข่าของเขาเกือบเคาะฉันออกจากเตียง จากนั้นเขาก็คว้าผมและพูดว่าอะไร. หลังจากที่ปรับตัวเข้ากับความมืดสำหรับครึ่งที่สองผมก็สามารถที่จะเห็นสิ่งที่ก่อให้เกิดปฏิกิริยาที่แปลก ที่เท้าของเตียงนั่งหันหน้าไปและออกไปจากเรามีสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นคนที่เปลือยกายหรือสุนัขขนขนาดใหญ่ของการจัดเรียงบาง ตำแหน่งของร่างกายของมันคือรบกวนและธรรมชาติราวกับว่ามันได้รับการตีโดยรถหรือบางสิ่งบางอย่าง ด้วยเหตุผลบางอย่างผมไม่ได้กลัวทันทีโดยมัน แต่เป็นความกังวลมากขึ้นกับสภาพของตน ณ จุดนี้ผมค่อนข้างภายใต้สมมติฐานว่าเราควรจะช่วยเขา. สามีของฉันถูก peering กว่าแขนของเขาและเข่าซุกเข้าไปในตำแหน่งของทารกในครรภ์บางครั้ง glancing ที่ฉันก่อนที่จะกลับไปยังสิ่งมีชีวิต. ในความวุ่นวายของการเคลื่อนไหวที่ สิ่งมีชีวิตที่มีสัญญาณรบกวนรอบด้านข้างของเตียงแล้วรวบรวมข้อมูลได้อย่างรวดเร็วในการจัดเรียงของการเคลื่อนไหว flailing ขวาพร้อมเตียงจนกว่าจะได้น้อยกว่าการเดินเท้าจากใบหน้าของสามีของฉัน สิ่งมีชีวิตที่เป็นเงียบสนิทประมาณ 30 วินาที (หรืออาจจะใกล้ชิดกับ 5 มันก็ดูเหมือนว่าขณะที่) เพียงแค่มองไปที่สามีของฉัน สิ่งมีชีวิตที่วางไว้แล้วมือที่หัวเข่าของเขาและวิ่งเข้าไปในห้องโถงที่นำไปสู่ ​​rooms.I เด็ก 'กรีดร้องและวิ่ง LightSwitch การวางแผนที่จะหยุดเขาก่อนที่เขาจะทำร้ายลูก ๆ ของฉัน เมื่อผมกลับไปที่ห้องโถงแสงจากห้องนอนก็เพียงพอที่จะเห็นมันหมอบและทำให้โค้งเหนือประมาณ 20 ฟุตห่าง เขาหันไปรอบ ๆ และมองตรงมาที่ฉันเต็มไปด้วยเลือด ผมพลิกสลับบนผนังและเห็นลูกสาวของฉัน Clara. สัตว์วิ่งลงบันไดในขณะที่สามีของฉันและฉันรีบวิ่งไปช่วยลูกสาวของเรา เธอได้รับบาดเจ็บมากไม่ดีและพูดเพียงครั้งเดียวในชีวิตของเธอสั้น เธอกล่าวว่า "เขาเป็นค่าธรรมเนียม." สามีของฉันขับรถรถของเขาลงไปในทะเลสาบที่คืนในขณะที่ลูกสาวของเราวิ่งไปที่โรงพยาบาล พวกเขาไม่ได้อยู่รอด. เป็นเมืองเล็ก ๆ ข่าวได้รอบสวยได้อย่างรวดเร็ว ตำรวจที่มีประโยชน์ที่แรกและหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นเข้ามามีจำนวนมากที่สนใจได้เป็นอย่างดี อย่างไรก็ตามเรื่องที่ไม่เคยตีพิมพ์และข่าวโทรทัศน์ท้องถิ่นไม่เคยตามมาอย่างใดอย่างหนึ่ง. เป็นเวลาหลายเดือนจัสตินลูกชายของฉันและฉันพักในโรงแรมที่อยู่ใกล้บ้านพ่อแม่ของ หลังจากที่เราตัดสินใจที่จะกลับบ้านผมเริ่มมองหาคำตอบด้วยตัวเอง ฉันในที่สุดชายคนหนึ่งที่ตั้งอยู่ในเมืองต่อไปในช่วงที่มีเรื่องที่คล้ายกัน เราได้สัมผัสและเริ่มพูดคุยเกี่ยวกับประสบการณ์ของเรา เขารู้ของคนสองคนอื่น ๆ ในนิวยอร์กที่ได้เห็นสิ่งมีชีวิตตอนนี้เราเรียกว่าคราด. มันต้องใช้เวลาสี่ของเราประมาณสองปีที่มั่นคงของการล่าสัตว์บนอินเทอร์เน็ตและการเขียนจดหมายที่จะมากับชุดเล็ก ๆ ของสิ่งที่เรา เชื่อว่าจะเป็นบัญชีของค่าธรรมเนียม ไม่มีของพวกเขาได้ให้รายละเอียดใด ๆ ประวัติศาสตร์หรือติดตาม หนึ่งในวารสารมีรายการที่เกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตใน 3 หน้าแรกของตนและไม่เคยพูดถึงมันอีกครั้ง เข้าสู่ระบบของเรืออธิบายอะไรจากการพบว่าเพียงว่าพวกเขาได้รับคำสั่งให้ออกจากค่าธรรมเนียม นั่นเป็นรายการสุดท้ายในการเข้าสู่ระบบ. มี แต่หลาย ๆ กรณีที่การเยี่ยมชมของสัตว์เป็นหนึ่งในซีรีส์ของการเข้าชมกับบุคคลเดียวกัน หลายคนยังกล่าวถึงถูกพูดถึงลูกสาวของฉันรวม นี้ทำให้เราสงสัยว่าคราดได้เข้าเยี่ยมชมใด ๆ ของเราก่อนที่จะเผชิญหน้าครั้งสุดท้ายของเรา. ฉันจะตั้งค่าบันทึกดิจิตอลที่อยู่ใกล้เตียงของฉันและทิ้งมันทำงานตลอดทั้งคืนทุกคืนเป็นเวลาสองสัปดาห์ ฉันเบื่อหน่ายจะสแกนผ่านเสียงของฉันหมุนรอบเตียงของฉันในแต่ละวันเมื่อฉันตื่นขึ้น ในตอนท้ายของสัปดาห์ที่สองที่ผมใช้มากทีเดียวที่จะเสียงเป็นครั้งคราวของการนอนหลับขณะที่การเบลอของภาพผ่านการบันทึกที่ 8 เท่าของความเร็วปกติ (ซึ่งยังคงใช้เวลาเกือบชั่วโมงทุกวัน) ในวันแรกของสัปดาห์ที่สามผมคิดว่าผมได้ยินสิ่งที่แตกต่าง สิ่งที่ผมพบคือเสียงโหยหวน มันเป็นค่าธรรมเนียม ฉันไม่สามารถฟังได้นานพอที่จะได้เริ่มต้นที่จะคัดลอกมัน ฉันไม่ได้ให้ใครฟังมันยัง ทั้งหมดที่ผมรู้ก็คือที่ผมเคยได้ยินมาก่อนและตอนนี้ผมเชื่อว่ามันพูดเมื่อมันถูกนั่งอยู่หน้าสามีของฉัน ผมจำไม่ได้รู้เรื่องอะไรในเวลานั้น แต่ด้วยเหตุผลบางเสียงบนเครื่องบันทึกทันทีทำให้ฉันกลับมาถึงช่วงเวลาที่. ความคิดที่จะต้องไปผ่านหัวลูกสาวของฉันทำให้ฉันเสียใจมาก. ฉันไม่ได้เห็นค่าธรรมเนียม นับตั้งแต่ที่เขาทำลายชีวิตของฉัน แต่ฉันรู้ว่าเขาได้รับในห้องของฉันในขณะที่ฉันนอน ฉันรู้และกลัวว่าคืนหนึ่งผมจะตื่นขึ้นมาเห็นเขาจ้องมองที่ฉัน. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง
ฉันคิดถึงเธอแต่ไม่ทุกอย่าง