The incoming march of a new generat

The incoming march of a new generation in Italy has begun, and the fashion world finds itself standing back spectating on the sudden arrival of a multicolored, sparkly, life-affirming parade. Alessandro Michele is in the spotlight as the Pied Piper of change—a risk-taker and revolutionary who has not so much wiped the slate clean at Gucci as doodled all over it, colored it in, stuck sequins on it, and tied it up with a grosgrain bow. His Spring lineup was a very much amplified, filled-in, decorated, and dazzling accessorized extension of the girly, geeky, vintage-like collection that he launched last season in the incongruously dark nightclubby surroundings of the show space the company had been using since the ’90s, when Tom Ford was grooving the disco ’70s at the brand. As Michele said backstage, surrounded by a visual kaleidoscope of glittery, flower-embroidered satin, chiffon, Lurex knits, brocades, and trimmings, “It’s a big trip! Of course I am interested in personal style and quirkiness. There are things here that look vintage, but don’t really exist as vintage—it’s the illusion of it. I’m not nostalgic! I’d like to shake it up again.”

Michele is having none of the slick Gucci aesthetic that descended down through the tenure of his predecessor and former boss, Frida Giannini. This time, he led his army of Gucci girls into the open air and constructed an aristo-domestic set, with a printed carpet against the backdrop of a disused train depot—a plot of broken-down, old industrial Milan which, if we are to be romantic about it, seemed something like a metaphor for Italian regeneration.

What Michele is doing is certainly very Italian, in its references, which (if we are to be geeky about history) run the gamut from Missoni’s Lurex knits to Roberta di Camerino to Walter Albini and generally use the wonderful era of expressively luxe postwar dressmaking fabrics as a playground. Michele said he has been thinking about the Renaissance and the 1970s—both great eras for Italy in their own ways—but that his whole point is to express personality and emotion through his clothes. “Fashion is close to tenderness,” he declared, apologizing for his English. “I haven’t slept for two days!”

No wonder. Apart from his sweeping in of a whole new aesthetic, the vast variety of components in the collection must have kept Michele and his teams—and the shoe, bag, hat, eyewear, and trimmings communities of Italy—working around the clock for months. The results are mesmerizing close-up: Gucci loafers that get pearl-studded heels, damask slip-ons with ridged soccer soles, green boots with flared heels and ghillie laces in rococo blue satin, a pair of Mary Janes with studs made of bullet casings. That’s just for starters. If Gucci manages to supply even a fraction of all this stuff to its stores worldwide, it could have riotous demands on its hands.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เริ่มมีนาคมเข้ามาของคนรุ่นใหม่ในอิตาลี และแฟชั่นโลกพบว่าตนเองยืน spectating กลับมาฉับพลันของขบวนพาเหรดหลายสี sparkly ชีวิตยืนยัน ไมเคิลเอเป็นสปอตไลท์เป็นพริกไทย Pied เปลี่ยน — risk-taker และปฏิวัติที่มีไม่มากเช็ดนวลสะอาดที่กุชชี่เป็น doodled ทั่วมัน สีใน ติดเลื่อมมัน และผูกค่ากับโบว์ grosgrain รุ่นสปริงของเขาถูกการมาก ขยาย ถูกเติม ตกแต่ง และพราวเล็ก ๆ ขยายที่ girly, geeky วินเทจเช่นชุดที่เขาเปิดตัวฤดูกาลล่าสุดใน nightclubby incongruously เข้มพื้นที่ดูบริษัทที่ มีการใช้ตั้งแต่ใน ' 90s เมื่อทอมฟอร์ดได้ grooving ดิสโก้ ' 70s ที่แบรนด์ มิเกลกล่าว backstage ล้อม kaleidoscope ภาพ น่า glittery ปักดอกไม้ผ้าซาติน chiffon, Lurex knits, brocades ซักแห้ง "มันเป็นการเดินทางขนาดใหญ่ แน่นอนฉันมีความสนใจในลักษณะส่วนบุคคลและ quirkiness มีสิ่งที่นี่ที่ดู วินเทจ แต่ไม่มีจริง ๆ เป็นวินเทจ — มันเป็นภาพลวงตาของมัน ฉันไม่คิด อยากจะจับมันขึ้นอีก"ไมเคิลมีไม่มีสุนทรียะกุชชี่รีดที่สืบเชื้อสายลงโดยใช้อายุงานของรุ่นก่อนและอดีตนาย Frida Giannini เวลานี้ เขานำทัพของกุชชี่หญิงไปในอากาศเปิด และสร้างเป็นชุดสโตในประเทศ ปูพรมพิมพ์ฉาก depot รถไฟ disused — พล็อตของเก่า ตใบอุตสาหกรรมมิลานซึ่ง ถ้าเราจะได้โรแมนติกเกี่ยวกับมัน เหมือนสิ่งอุปมัยสำหรับฟื้นฟูภาษาอิตาลีไมเคิลทำอะไรอยู่แน่นอนมากอิ ในการการอ้างอิง ซึ่ง (ถ้าเราเป็น geeky เกี่ยวกับประวัติ) รันเฉดสีจาก knits Lurex ของมิสโซนิ Camerino ดิโรเบอร์กับ Walter Albini และโดยทั่วไปใช้ยุคผ้า dressmaking ลุกซ์ expressively พ้นวิเศษเป็นสนามเล่น มิเกลกล่าวว่า เขามีความคิดเกี่ยวกับเรเนสซองและทศวรรษ 1970 — ทั้งช่วงที่ดีสำหรับอิตาลีในวิธีของตนเอง — แต่ว่าประเด็นของเขาทั้งหมดจะแสดงบุคลิกและอารมณ์ผ่านเสื้อผ้าของเขา "แฟชั่นมีกดเจ็บ เขาประกาศ apologizing สำหรับภาษาอังกฤษ "ฉันไม่ได้นอนสองวัน"พบ นอกจากเขาทิวทัศน์ในสุนทรียะใหม่ มากมายหลากหลายของส่วนประกอบในคอลเลกชันต้องได้เก็บมิเกลและทีมของเขา — และชุมชนรองเท้า กระเป๋า หมวก แว่นตา และส่วนที่ตัดออกของอิตาลีซึ่งทำงานตลอดเดือน ผลลัพธ์ได้อย่างใกล้ชิดอย่างมีเสน่ห์: รองเท้าไม่มีส้นกุชชี่ที่รับส้น studded เพิร์ล damask slip-ons กับฟุตบอลเป็นแนวพื้น สีเขียวรองเท้ามีส้นที่ปะทุและ laces ghillie ในกรอบกระจกสีน้ำเงินแพร ทำคู่กับ studs Mary Janes casings กระสุน ที่ได้เพียงการเริ่ม ถ้ากุชชี่จัดการจัดหาแม้แต่เศษเสี้ยวของสิ่งนี้ให้กับร้านค้าทั่วโลก มันอาจมีความต้องการ riotous ในมือของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในเดือนมีนาคมที่เข้ามาของคนรุ่นใหม่ในอิตาลีได้เริ่มและแฟชั่นโลกพบว่าตัวเองยืนอยู่บน spectating กลับมาถึงทันทีของหลากสีใสกิ๊ง, ชีวิตเห็นพ้องขบวนพาเหรด เลสซานโดร Michele อยู่ในสปอตไลเป็น Pied Piper ของการเปลี่ยนแปลงที่มีความเสี่ยงโชคและการปฏิวัติที่ยังไม่มากเช็ดทำความสะอาดกระดานชนวนที่กุชชี่เป็น doodled ทั่วทุกมุมมันสีมันในเลื่อมติดอยู่ในนั้นและผูกมันขึ้นกับ โบว์ grosgrain ผู้เล่นตัวจริงในฤดูใบไม้ผลิของเขาเป็นขยายมากที่เต็มไปด้วยในการตกแต่งและพราว accessorized ส่วนขยายของผู้หญิงที่โนเบิลคอลเลกชันวินเทจเหมือนที่เขาเปิดตัวฤดูกาลที่ผ่านมาในสภาพแวดล้อมที่ nightclubby เข้มสมของพื้นที่แสดง บริษัท ได้รับการใช้ตั้งแต่ ยุค 90 เมื่อทอมฟอร์ดได้รับการเซาะร่องดิสโก้ยุค 70 ที่แบรนด์ ขณะที่มิเชลกล่าวว่าเวทีที่ล้อมรอบด้วยลานตาที่มองเห็นของ glittery ซาตินดอกไม้ปักผ้าชีฟอง, ถัก Lurex, brocades และตัด "มันเป็นทริปใหญ่! แน่นอนฉันสนใจในรูปแบบส่วนบุคคลและการเล่นโวหาร ที่นี่มีสิ่งที่ดูวินเทจ แต่ไม่ได้จริงๆอยู่เป็นวินเทจมันเป็นภาพลวงตาของมัน ฉันไม่ได้คิดถึง! ฉันต้องการที่จะจับมันขึ้นมาอีกครั้ง ". มิเชลจะมีไม่มีความงามที่เรียบกุชชี่ที่สืบเชื้อสายมาลงผ่านการดำรงตำแหน่งของบรรพบุรุษของเขาและอดีตเจ้านาย, Frida Giannini เวลานี้เขานำกองทัพของเขาของสาวกุชชี่ในอากาศเปิดและสร้างชุด Aristo ในประเทศที่มีพรมพิมพ์กับฉากหลังของรถไฟร้างคลังพล็อตของเสียลงเก่าอุตสาหกรรมมิลานซึ่งถ้าเรามี จะโรแมนติกเกี่ยวกับเรื่องนี้ดูเหมือนสิ่งที่ต้องการอุปมาฟื้นฟูอิตาลี. สิ่งที่มิเชลจะทำอย่างแน่นอนอิตาลีมากในการอ้างอิงซึ่ง (ถ้าหากเราจะเป็น geeky เกี่ยวกับประวัติ) ใช้โทนเสียงดนตรีจากการถัก Lurex Missoni เพื่อ Roberta di Camerino วอลเตอร์ Albini และโดยทั่วไปใช้ในยุคที่ยอดเยี่ยมของครุ่นคิดหรูผ้าการตัดเย็บเสื้อผ้าหลังเป็นสนามเด็กเล่น มิเชลกล่าวว่าเขาได้รับการคิดเกี่ยวกับเรเนสซองและยุคปี 1970 ทั้งที่ดีสำหรับอิตาลีในรูปแบบของตัวเอง แต่ที่จุดรวมของเขาคือการแสดงบุคลิกภาพและอารมณ์ผ่านเสื้อผ้าของเขา "แฟชั่นอยู่ใกล้กับความอ่อนโยน" เขาประกาศขอโทษสำหรับภาษาอังกฤษของเขา "ฉันไม่ได้นอนหลับเป็นเวลาสองวัน" ไม่น่าแปลกใจ นอกเหนือจากการกวาดของเขาในความงามของใหม่ทั้งหมดที่หลากหลายของชิ้นส่วนในการเก็บจะต้องมีการเก็บไว้ Michele และทีมงานของเขาและรองเท้า, กระเป๋า, หมวก, แว่นตาและชุมชนตัดของอิตาลีทำงานรอบนาฬิกาเป็นเวลาหลายเดือน ผลที่จะได้ mesmerizing ใกล้ชิด: รองเท้าไม่มีส้นกุชชี่ที่ได้รับรองเท้าส้นมุกเรียงราย, สีแดงเข้มใบ-on ที่มีพื้นรองเท้าฟุตบอลยับ, รองเท้าสีเขียวที่มีส้นเท้าบานและผ้าลูกไม้ Ghillie ในผ้าซาตินสีฟ้าโรโคโคคู่ของแมรี่เจนส์กับกระดุมที่ทำจากปลอกกระสุน . นั่นเป็นเพียงสำหรับการเริ่ม ถ้ากุชชี่จัดการการจัดหาแม้ส่วนหนึ่งของทุกสิ่งนี้ให้กับร้านค้าทั่วโลกก็อาจจะมีความต้องการเกี่ยวกับการจลาจลในมือของมัน