4.4. Mercury contaminationTotal mer

4.4. Mercury contamination
Total mercury in seawater and sediment of the Gulf of Thailand is shown in Table 6. Considering the data obtained from several surveys, it can be found that the mercury concentration in seawater during the period 1974–1980 is comparable to natural level as suggested by Kothny (1973), i.e. in the range of 0.01–0.38 ppb. High mercury concentrations (44.7–847 ppb) nevertheless were reported during 1983–1987. The levels were even higher than those detected in Minamata Bay, Japan (1.6–3.6 ppb). Whether these reported data are valid or not, there is a need for clarification both on sample collection and analytical methods. Most mercury concentrations in the sediments were still within the acceptable limit of 0.3 ppm (Ministry of Transport, Japan, 1976), except certain locations such as the Chao Phraya River estuary and the east coast of the Gulf. Higher mercury concentrations in such areas might be due to the contamination from urban and industrial areas.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.4. ปรอทปนเปื้อนปรอทรวมในน้ำทะเลและตะกอนของอ่าวไทยมีแสดงในตาราง 6 พิจารณาข้อมูลที่ได้จากการสำรวจหลาย มันจะพบว่าความเข้มข้นปริมาณสารปรอทในน้ำทะเลช่วง 1974-1980 ระดับเทียบได้กับธรรมชาติแนะนำโดย Kothny (1973), เช่นในช่วง 0.01-0.38 ppb ความเข้มข้นของปรอทที่สูง (44.7-847 ppb) อย่างไรก็ตามมีรายงานระหว่างปี 1983-1987 ในระดับสูงกว่าที่พบในอ่าวมินะมะตะ ญี่ปุ่น (1.6 – 3.6 ppb) ว่าเหล่านี้รายงานข้อมูลถูกต้อง หรือไม่ คุณจะต้องชี้แจงทั้ง ในการเก็บตัวอย่างและวิธีวิเคราะห์ ส่วนใหญ่ความเข้มข้นปริมาณสารปรอทในตะกอนมีระยะจำนวน 0.3 ppm (กระทรวงคมนาคม ญี่ปุ่น 1976), ยอมรับได้ยกเว้นบางสถานที่เช่นห้องริมแม่น้ำเจ้าพระยาและฝั่งตะวันออกของอ่าว ปรอทความเข้มข้นสูงในพื้นที่ดังกล่าวอาจจะเกิดจากการปนเปื้อนจากพื้นที่เมือง และอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.4 ปรอทปนเปื้อน
สารปรอทรวมในน้ำทะเลและตะกอนดินของอ่าวไทยจะแสดงในตารางที่ 6 พิจารณาข้อมูลที่ได้จากการสำรวจหลายจะสามารถพบได้ที่ความเข้มข้นของสารปรอทในน้ำทะเลในช่วงเวลา 1974-1980 เทียบได้กับระดับธรรมชาติตามข้อเสนอแนะ โดย Kothny (1973) คืออยู่ในช่วง 0.01-0.38 ppb ความเข้มข้นของสารปรอทสูง (44.7-847 ppb) ยังคงได้รับรายงานในช่วง 1983-1987 ระดับมีสูงขึ้นกว่าผู้ที่ตรวจพบในอ่าว Minamata, ญี่ปุ่น (1.6-3.6 ppb) ไม่ว่าข้อมูลที่รายงานเหล่านี้จะถูกต้องหรือไม่ได้มีความจำเป็นในการชี้แจงทั้งในการเก็บตัวอย่างและวิธีการวิเคราะห์ ส่วนใหญ่ความเข้มข้นของสารปรอทในตะกอนยังอยู่ในขีด จำกัด ที่ยอมรับได้ของ 0.3 พีพีเอ็ม (กระทรวงคมนาคม, ญี่ปุ่น, 1976) ยกเว้นสถานที่บางอย่างเช่นเจ้าปากแม่น้ำเจ้าพระยาและชายฝั่งตะวันออกของอ่าวไทย ความเข้มข้นของสารปรอทที่สูงขึ้นในพื้นที่ดังกล่าวอาจจะเกิดจากการปนเปื้อนจากพื้นที่เมืองและอุตสาหกรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

4.4 . การปนเปื้อนสารปรอทปรอท
ในน้ำทะเลและดินตะกอนของอ่าวไทย แสดงดังตารางที่ 6 พิจารณาข้อมูลที่ได้จากการสำรวจหลาย อาจจะพบว่า ความเข้มข้นของปรอทในน้ำทะเลในช่วงปี 1974 – 1980 ก็เปรียบได้กับธรรมชาติระดับที่แนะนำโดยเวนเจอส์ ( 1973 ) เช่นในช่วง 0.01 - 0.38 กิโลกรัม ความเข้มข้นของปรอทสูง ( 447 – 847 ppb ) อย่างไรก็ตามมีรายงานในช่วงปี 1983 - 1987 ระดับจะสูงกว่าที่พบในอ่าวมินามาตะ ประเทศญี่ปุ่น ( 1.6 ) 3.6 ไมโครกรัม ) ไม่ว่าเหล่านี้รายงานข้อมูลที่ถูกต้องหรือไม่ ต้องมีความชัดเจนทั้งในการเก็บตัวอย่างและวิธีการวิเคราะห์ ความเข้มข้นของปรอทในดินตะกอนส่วนใหญ่อยู่ภายในวงเงินที่ยอมรับของ 0.3 ppm ( กระทรวงคมนาคมญี่ปุ่น , 1976 ) ยกเว้นบางสถานที่ เช่น แม่น้ำเจ้าพระยา บริเวณปากแม่น้ำและชายฝั่งทะเลตะวันออกของอ่าวไทย สูงกว่าความเข้มข้นปรอทในพื้นที่ดังกล่าวอาจจะเกิดจากการปนเปื้อนจากเขตเมืองและอุตสาหกรรม