A short history of OxfamIn the beginning In May 1942, in response to r การแปล - A short history of OxfamIn the beginning In May 1942, in response to r ไทย วิธีการพูด

A short history of OxfamIn the begi

A short history of Oxfam
In the beginning
In May 1942, in response to reports of severe hardship in Nazi-occupied Europe, particularly in Greece where people were dying from hunger, a national Famine Relief Committee was set up to lobby for the relaxation of the allied naval blockade of Europe to allow food and medical relief through. Support groups were formed throughout the country.

The Oxford Committee for Famine Relief met for the first time on 5 October 1942. Among its founding members were Canon T R Milford of the University Church and Professor Gilbert Murray, a member of the national Committee and former Regius Professor of Greek at Oxford, and Dr Henry Gillett, a prominent local Quaker. (Members of the Society of Friends (the Quakers) were to play a significant part in Oxfam’s development.) The commitment of Cecil Jackson-Cole, a London businessman appointed Honorary Secretary in December 1942, drove the Committee’s work for many years.

Many of the Relief Committees were wound down after the war, but the Oxford Committee saw a continuing need and enlarged its objectives to include ‘the relief of suffering in consequence of the war’. Activity then centred on the provision of food parcels and clothing to Europe including Germany. From 1948 grants were made to projects in Europe and elsewhere and in 1949 the Committee’s objectives were again broadened to ‘the relief of suffering arising as a result of wars or of other causes in any part of the world.’ The Committee gradually became known as ‘Oxfam’ (created as an appeals ‘reply code’ and later used as the organisation’s telex address); this name was formally adopted in 1965.

In 1951, Howard Leslie Kirkley was appointed General Secretary. Registered as a conscientious objector in 1939, Kirkley had helped found and run the Leeds Famine Relief Committee. He remained with Oxfam for 24 years, latterly as Director, and his own presence in disaster situations, the swift response of his organisation and his work as Chairman of the UK Publicity Committee for the UN World Refugee Year in 1959-60 brought Oxfam to the attention of a wide audience.

Growing and developing
The 1960s brought great changes. Concern for the world's poor grew among the general public and the charity's income trebled over the course of the decade. The UN Food and Agriculture Organisation’s Freedom from Hunger campaign aimed to combat food shortages by enabling people to grow enough to feed themselves rather than depend on food aid. By 1965, hundreds of local Freedom from Hunger groups had raised £7 million in the UK and helping to grow a dedicated supporter base for Oxfam.

Oxfam worked to present a different picture of poor people in the Third World: one in which they were portrayed as human beings with dignity, not as passive victims. Innovative education and information materials explained the root causes of poverty and suffering, the connections between North and South, and the role of people in the North in creating, and potentially solving, poverty in the developing world. Oxfam's overseas operations changed too. The major focus of work, managed by a growing network of Oxfam Field Directors, became support for self-help schemes whereby communities improved their own water supplies, farming practices, and health provision.

As Oxfam continued to expand its work through the 1970s, many new ideas and theories were put forward about development and poverty, including the decision to employ local people to run and work on projects. Oxfam's relief work in the Sahel in the late 1970s looked at the traditional ways in which communities survived - helping them to improve and refine their survival techniques, and making sure that the local people kept control of the schemes they were involved in. The same principles of community involvement and control are still behind Oxfam's work today.

Speaking out
In the 1970s it became clear that many of the problems associated with poverty required government and international action. Oxfam started - within the bounds set by charity law - to campaign on behalf of the people it worked with overseas and to talk to decision-makers who shaped policy on relevant issues

In 1979 Oxfam hit the headlines by taking the first significant quantities of aid into Kampuchea (now Cambodia), where Pol Pot's brutal regime had laid waste to the country and left more than one million people dead. Oxfam then organised and led a group of agencies which mounted a huge relief effort, importing supplies of rice, seeds, tools, water pumps, and fertilisers for cities and rural areas alike.

Oxfam’s Public Affairs Unit (PAU) was set up to provide research into and analysis of the causes of poverty. By the mid-1980s the PAU was lobbying on a range of issues including pesticides, food aid, and Third World debt.

Retail success
Oxfam's network of shops run by volunteer groups around the country became one of the main sources of income in the late 1960s, selling donated i
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
A short history of OxfamIn the beginning In May 1942, in response to reports of severe hardship in Nazi-occupied Europe, particularly in Greece where people were dying from hunger, a national Famine Relief Committee was set up to lobby for the relaxation of the allied naval blockade of Europe to allow food and medical relief through. Support groups were formed throughout the country.The Oxford Committee for Famine Relief met for the first time on 5 October 1942. Among its founding members were Canon T R Milford of the University Church and Professor Gilbert Murray, a member of the national Committee and former Regius Professor of Greek at Oxford, and Dr Henry Gillett, a prominent local Quaker. (Members of the Society of Friends (the Quakers) were to play a significant part in Oxfam’s development.) The commitment of Cecil Jackson-Cole, a London businessman appointed Honorary Secretary in December 1942, drove the Committee’s work for many years. Many of the Relief Committees were wound down after the war, but the Oxford Committee saw a continuing need and enlarged its objectives to include ‘the relief of suffering in consequence of the war’. Activity then centred on the provision of food parcels and clothing to Europe including Germany. From 1948 grants were made to projects in Europe and elsewhere and in 1949 the Committee’s objectives were again broadened to ‘the relief of suffering arising as a result of wars or of other causes in any part of the world.’ The Committee gradually became known as ‘Oxfam’ (created as an appeals ‘reply code’ and later used as the organisation’s telex address); this name was formally adopted in 1965.In 1951, Howard Leslie Kirkley was appointed General Secretary. Registered as a conscientious objector in 1939, Kirkley had helped found and run the Leeds Famine Relief Committee. He remained with Oxfam for 24 years, latterly as Director, and his own presence in disaster situations, the swift response of his organisation and his work as Chairman of the UK Publicity Committee for the UN World Refugee Year in 1959-60 brought Oxfam to the attention of a wide audience.Growing and developingThe 1960s brought great changes. Concern for the world's poor grew among the general public and the charity's income trebled over the course of the decade. The UN Food and Agriculture Organisation’s Freedom from Hunger campaign aimed to combat food shortages by enabling people to grow enough to feed themselves rather than depend on food aid. By 1965, hundreds of local Freedom from Hunger groups had raised £7 million in the UK and helping to grow a dedicated supporter base for Oxfam.Oxfam worked to present a different picture of poor people in the Third World: one in which they were portrayed as human beings with dignity, not as passive victims. Innovative education and information materials explained the root causes of poverty and suffering, the connections between North and South, and the role of people in the North in creating, and potentially solving, poverty in the developing world. Oxfam's overseas operations changed too. The major focus of work, managed by a growing network of Oxfam Field Directors, became support for self-help schemes whereby communities improved their own water supplies, farming practices, and health provision. As Oxfam continued to expand its work through the 1970s, many new ideas and theories were put forward about development and poverty, including the decision to employ local people to run and work on projects. Oxfam's relief work in the Sahel in the late 1970s looked at the traditional ways in which communities survived - helping them to improve and refine their survival techniques, and making sure that the local people kept control of the schemes they were involved in. The same principles of community involvement and control are still behind Oxfam's work today.
Speaking out
In the 1970s it became clear that many of the problems associated with poverty required government and international action. Oxfam started - within the bounds set by charity law - to campaign on behalf of the people it worked with overseas and to talk to decision-makers who shaped policy on relevant issues

In 1979 Oxfam hit the headlines by taking the first significant quantities of aid into Kampuchea (now Cambodia), where Pol Pot's brutal regime had laid waste to the country and left more than one million people dead. Oxfam then organised and led a group of agencies which mounted a huge relief effort, importing supplies of rice, seeds, tools, water pumps, and fertilisers for cities and rural areas alike.

Oxfam’s Public Affairs Unit (PAU) was set up to provide research into and analysis of the causes of poverty. By the mid-1980s the PAU was lobbying on a range of issues including pesticides, food aid, and Third World debt.

Retail success
Oxfam's network of shops run by volunteer groups around the country became one of the main sources of income in the late 1960s, selling donated i
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
ประวัติสั้น ๆ
ของออกซ์แฟมในการเริ่มต้นในเดือนพฤษภาคมปี
1942 ในการตอบสนองต่อรายงานของความยากลำบากอย่างรุนแรงในนาซียึดครองยุโรปโดยเฉพาะในกรีซที่ผู้คนกำลังจะตายจากความหิวชาติคณะกรรมการบรรเทาความอดอยากถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อล็อบบี้สำหรับการพักผ่อนของ พันธมิตรปิดล้อมเรือของยุโรปที่จะช่วยให้อาหารและบรรเทาทางการแพทย์ผ่าน การสนับสนุนกลุ่มที่มีอยู่ทั่วประเทศ. คณะกรรมการฟอร์ดในการบรรเทาความอดอยากพบกันครั้งแรกเมื่อวันที่ 5 ตุลาคม 1942 ในบรรดาสมาชิกผู้ก่อตั้งของแคนนอนเป็น TR ฟอร์ดของมหาวิทยาลัยคริสตจักรและศาสตราจารย์กิลเบิร์เมอเรย์ซึ่งเป็นสมาชิกของคณะกรรมการแห่งชาติและอดีตราช ศาสตราจารย์กรีกที่ Oxford และดรเฮนรี่ Gillett โด่งท้องถิ่นเควกเกอร์ (สมาชิกของสมาคมเพื่อน (อังกฤษ) จะเล่นเป็นส่วนสำคัญในการพัฒนาของออกซ์แฟม.) ความมุ่งมั่นของเซซิลแจ็คสันโคลที่เป็นนักธุรกิจที่กรุงลอนดอนได้รับการแต่งตั้งเลขานุการกิตติมศักดิ์ในเดือนธันวาคมปี 1942 ขับรถการทำงานของคณะกรรมการเป็นเวลาหลายปี. หลายคน คณะกรรมการบรรเทาแผลถูกลงหลังจากสงคราม แต่คณะกรรมการฟอร์ดเห็นความจำเป็นอย่างต่อเนื่องและขยายวัตถุประสงค์ในการรวมถึงการบรรเทาทุกข์ในผลของสงคราม ' กิจกรรมแล้วศูนย์กลางในการจัดหาพัสดุอาหารและเสื้อผ้าไปยังยุโรปรวมทั้งเยอรมนี จาก 1,948 ทุนได้ทำโครงการในยุโรปและที่อื่น ๆ และในปี 1949 วัตถุประสงค์ของคณะกรรมการที่ถูกขยายอีกครั้งเพื่อ 'บรรเทาความทุกข์ทรมานที่เกิดขึ้นของการเป็นผลมาจากสงครามหรือสาเหตุอื่น ๆ ในส่วนหนึ่งของโลกใด ๆ . คณะกรรมการค่อย ๆ กลายเป็นที่รู้จักของออกซ์แฟม '(สร้างขึ้นเป็นรหัสคำตอบ' ดึงดูดความสนใจและนำมาใช้เป็นที่อยู่โทรเลขขององค์กร); ชื่อนี้ถูกนำมาใช้อย่างเป็นทางการในปี 1965 ในปี 1951 โฮเวิร์ดเลสลี่ Kirkley ได้รับการแต่งตั้งเลขาธิการ จดทะเบียนเป็นสำนึกทางมโนธรรมในปี 1939, Kirkley ได้ช่วยพบและเรียกลีดส์คณะกรรมการบรรเทาความอดอยาก เขายังคงอยู่กับออกซ์แฟมเป็นเวลา 24 ปีต่อมาเป็นผู้อำนวยการและการปรากฏตัวของเขาเองในสถานการณ์ภัยพิบัติการตอบสนองที่รวดเร็วขององค์กรและการทำงานของเขาในฐานะประธานคณะกรรมการสหราชอาณาจักรประชาสัมพันธ์สหประชาชาติผู้ลี้ภัยโลกในปี 1959-1960 นำออกซ์แฟมกับ ความสนใจของผู้ชมที่กว้าง. การเจริญเติบโตและการพัฒนา1960 นำการเปลี่ยนแปลงที่ดี กังวลสำหรับคนยากจนของโลกที่เพิ่มขึ้นในหมู่ประชาชนทั่วไปและรายได้เพื่อการกุศลของสามเท่าในช่วงทศวรรษที่ผ่านมา อาหารสหประชาชาติและเสรีภาพเกษตรจากแคมเปญหิวมีวัตถุประสงค์เพื่อที่จะต่อสู้กับการขาดแคลนอาหารโดยการช่วยให้คนที่จะเติบโตพอที่จะเลี้ยงตัวเองมากกว่าขึ้นอยู่กับความช่วยเหลือด้านอาหาร 1965 โดยหลายร้อยแห่งอิสรภาพของท้องถิ่นจากกลุ่มหิวได้ยก£ 7,000,000 ใน UK และช่วยขยายฐานผู้สนับสนุนเฉพาะสำหรับออกซ์แฟม. ออกซ์แฟมทำงานเพื่อนำเสนอภาพที่แตกต่างกันของคนยากจนในโลกที่สาม: หนึ่งในสิ่งที่พวกเขาได้แสดงให้เห็น เป็นมนุษย์ที่มีศักดิ์ศรีไม่เป็นผู้ที่ตกเป็นเหยื่อเรื่อย ๆ นวัตกรรมการศึกษาและวัสดุข้อมูลอธิบายสาเหตุของความยากจนและความทุกข์ทรมานการเชื่อมต่อระหว่างภาคเหนือและภาคใต้และบทบาทของคนในภาคเหนือในการสร้างและอาจแก้ปัญหาความยากจนในประเทศกำลังพัฒนา การดำเนินงานในต่างประเทศออกซ์แฟมเปลี่ยนเกินไป จุดเน้นที่สำคัญของการทำงานที่มีการจัดการโดยเครือข่ายที่เพิ่มขึ้นของกรรมการออกซ์แฟมสนามกลายเป็นการสนับสนุนสำหรับรูปแบบการช่วยเหลือตนเองโดยชุมชนการปรับปรุงแหล่งน้ำของตัวเองการเลี้ยงและการให้สุขภาพ. ในฐานะที่เป็นออกซ์แฟมยังคงขยายตัวทำงานผ่านปี 1970 ที่หลาย ๆ ความคิดใหม่ ๆ และทฤษฎีที่วางอยู่ข้างหน้าเกี่ยวกับการพัฒนาและความยากจนรวมทั้งการตัดสินใจที่จะจ้างคนในท้องถิ่นในการทำงานและการทำงานในโครงการ ทำงานโล่งอกซ์แฟมในยึดถือในปี 1970 มองไปที่วิธีการแบบดั้งเดิมในที่รอดชีวิตชุมชน - ช่วยให้พวกเขาในการปรับปรุงและปรับแต่งเทคนิคการอยู่รอดของพวกเขาและให้แน่ใจว่าคนในท้องถิ่นเก็บไว้ควบคุมของแผนการที่พวกเขามีส่วนร่วมในหลักการเดียวกัน. การมีส่วนร่วมของชุมชนและการควบคุมยังคงอยู่เบื้องหลังการทำงานของออกซ์แฟมวันนี้. พูดออกมาในปี 1970 ก็เป็นที่ชัดเจนว่าหลายปัญหาที่เกี่ยวข้องกับความยากจนที่จำเป็นของรัฐบาลและการดำเนินการระหว่างประเทศ ออกซ์แฟมต้น - ภายในขอบเขตที่กำหนดโดยกฎหมายกุศล - เพื่อรณรงค์ในนามของคนที่ทำงานร่วมกับต่างประเทศและการพูดคุยกับผู้มีอำนาจตัดสินใจที่มีรูปร่างนโยบายในประเด็นที่เกี่ยวข้องในปี1979 ออกซ์แฟมตีหัวโดยการใช้ในปริมาณที่มีนัยสำคัญครั้งแรกของความช่วยเหลือเข้ามา กัมพูชา (ตอนนี้กัมพูชา) ซึ่งระบอบการปกครองที่โหดร้ายพอลพตได้วางเสียไปยังประเทศและซ้ายมากกว่าหนึ่งล้านคนที่ตายแล้ว ออกซ์แฟมจัดแล้วนำกลุ่มของหน่วยงานที่ติดตั้งบรรเทาความพยายามอย่างมากในการนำเข้าวัสดุสิ้นเปลืองข้าวเมล็ดเครื่องมือปั๊มน้ำและปุ๋ยสำหรับเมืองและชนบทเหมือนกัน. ออกซ์แฟมสาธารณะหน่วยกิจการ (โป) ถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อให้การวิจัย เข้ามาและการวิเคราะห์สาเหตุของความยากจน โดยในช่วงกลางทศวรรษที่ 1980 โปได้รับการวิ่งเต้นในช่วงของปัญหารวมทั้งสารกำจัดศัตรูพืช, ความช่วยเหลือด้านอาหารและหนี้โลกที่สาม. ประสบความสำเร็จในการค้าปลีกเครือข่ายของออกซ์แฟมของร้านค้าที่ดำเนินการโดยกลุ่มอาสาสมัครทั่วประเทศกลายเป็นหนึ่งในแหล่งที่มาหลักของรายได้ในช่วงปลายปี 1960 ขายบริจาคฉัน






















การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: