Is it not a beautiful piece of clot

Is it not a beautiful piece of cloth?" asked the two swindlers, showing and explaining the magnificent pattern, which, however, did not exist.

     "I am not stupid," said the man. "It is therefore my good appointment for which I am not fit. It is very strange, but I must not let any one know it;" and he praised the cloth, which he did not see, and expressed his joy at the beautiful colours and the fine pattern. "It is very excellent," he said to the emperor.

     Everybody in the whole town talked about the precious cloth. At last the emperor wished to see it himself, while it was still on the loom. With a number of courtiers, including the two who had already been there, he went to the two clever swindlers, who now worked as hard as they could, but without using any thread.

     "Is it not magnificent?" said the two old statesmen who had been there before. "Your Majesty must admire the colours and the pattern." And then they pointed to the empty looms, for they imagined the others could see the cloth.

     "What is this?" thought the emperor, "I do not see anything at all. That is terrible! Am I stupid? Am I unfit to be emperor? That would indeed be the most dreadful thing that could happen to me."

     "Really," he said, turning to the weavers, "your cloth has our most gracious approval;" and nodding contentedly he looked at the empty loom, for he did not like to say that he saw nothing. All his attendants, who were with him, looked and looked, and although they could not see anything more than the others, they said, like the emperor, "It is very beautiful." And all advised him to wear the new magnificent clothes at a great procession which was soon to take place. "It is magnificent, beautiful, excellent," one heard them say; everybody seemed to be delighted, and the emperor appointed the two swindlers "Imperial Court weavers."

     The whole night previous to the day on which the procession was to take place, the swindlers pretended to work, and burned more than sixteen candles. People should see that they were busy to finish the emperor's new suit. They pretended to take the cloth from the loom, and worked about in the air with big scissors, and sewed with needles without thread, and said at last: "The emperor's new suit is ready now."


     The emperor and all his barons then came to the hall; the swindlers held their arms up as if they held something in their hands and said: "These are the trousers!" "This is the coat!" and "Here is the cloak!" and so on. "They are all as light as a cobweb, and one must feel as if one had nothing at all upon the body; but that is just the beauty of them."

     "Indeed!" said all the courtiers; but they could not see anything, for there was nothing to be seen.

     "Does it please your Majesty now to graciously undress," said the swindlers, "that we may assist your Majesty in putting on the new suit before the large looking-glass?"

     The emperor undressed, and the swindlers pretended to put the new suit upon him, one piece after another; and the emperor looked at himself in the glass from every side.

     "How well they look! How well they fit!" said all. "What a beautiful pattern! What fine colours! That is a magnificent suit of clothes!"

     The master of the ceremonies announced that the bearers of the canopy, which was to be carried in the procession, were ready.

     "I am ready," said the emperor. "Does not my suit fit me marvellously?" Then he turned once more to the looking-glass, that people should think he admired his garments.

     The chamberlains, who were to carry the train, stretched their hands to the ground as if they lifted up a train, and pretended to hold something in their hands; they did not like people to know that they could not see anything.

     The emperor marched in the procession under the beautiful canopy, and all who saw him in the street and out of the windows exclaimed: "Indeed, the emperor's new suit is incomparable! What a long train he has! How well it fits him!" Nobody wished to let others know he saw nothing, for then he would have been unfit for his office or too stupid. Never emperor's clothes were more admired.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันไม่ได้เป็นชิ้นสวยงามของผ้า "คำถามที่สอง swindlers แสดง และอธิบายรูปแบบสวยงาม ซึ่ง อย่างไรก็ตาม ไม่มีอยู่ "ฉันไม่โง่ กล่าวว่า คน "ดังนั้นจึงเลื่อนนัดดีที่ผมไม่แข็งแรงพอ มันแปลกมาก แต่ผมไม่ต้องให้คนใดคนหนึ่งรู้ว่า และเขาสรรเสริญผ้า ซึ่งเขาไม่ได้เห็น และความสุขของเขาที่สีสันสวยงามและรูปแบบปรับ "ก็ยอดเยี่ยมมาก เขากล่าวว่า องค์จักรพรรดิ ทุกคนในเมืองทั้งพูดคุยเกี่ยวกับผ้าอันมีค่า ในที่สุด จักรพรรดิอยากจะเห็นมันเอง ในขณะที่มันยังคงอยู่บนทอผ้า มีจำนวน courtiers รวมทั้ง 2 คนมาแล้ว เขาไปที่สองฉลาด swindlers ที่ตอนนี้ ทำงานเป็นเรื่องยากใน ขณะที่พวกเขาสามารถ แต่โดยเธรดใด ๆ "คือมันไม่สวยงามกล่าวมากเก่าสองที่ได้รับก่อนที่จะมี "มหาบพิตรต้องชื่นชมสีและรูปแบบ" แล้ว พวกเขายังชี้ให้ looms เปล่า สำหรับพวกเขาคิดว่า คนอื่น ๆ จะได้เห็นผ้า คืออะไรนี่ "คิดว่า จักรพรรดิ "ฉันไม่เห็นอะไรเลย เป็นที่น่ากลัว ดิฉันไม่เคย ฉันไม่เหมาะจะเป็นจักรพรรดิ ที่จริงจะสุด dreadful สิ่งที่อาจเกิดขึ้นกับฉัน" "จริง ๆ เขากล่าวว่า หันไปช่างทอผ้า "ผ้าของคุณที่มีอนุมัติของเราน้ำใจมากที่สุด และ nodding contentedly เขามองกี่ที่ว่างเปล่า สำหรับที่เขาชอบพูดว่า เขาเห็นอะไร ทั้งหมดของเขา ที่อยู่กับ เขา มอง ดู และแม้ว่าพวกเขาไม่สามารถเห็นอะไรมากกว่าคนอื่น กล่าวว่า เช่นจักรพรรดิ "มันเป็นสวยงามมาก" และทั้งหมดควรที่เขาสวมใส่เสื้อผ้าสวยงามใหม่ที่ขบวนดีซึ่งจะเกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้ "มันเป็นสวยงาม สวย ยอดเยี่ยม หนึ่งได้ยินพวกเขาพูดว่า ทุกคนดูเหมือนจะยินดี และจักรพรรดิแต่งตั้ง swindlers สอง "อิมพีเรียลคอร์ทช่างทอผ้า" ทั้งคืนก่อนหน้าวันที่ขบวนถูกขึ้น swindlers ที่หลอกลวงว่าจะทำงาน และเผาเทียนมากกว่าสิบหก ท่านจะเห็นได้ว่า พวกเขายุ่งจนจบชุดใหม่ของจักรพรรดิ พวกเขาหลอกลวงว่าจะนำผ้าจากเครื่องทอผ้า และทำงานเกี่ยวกับในอากาศ ด้วยกรรไกรใหญ่ และเย็บ ด้วยเข็มไม่ด้าย และกล่าวว่า ในที่สุด: "ชุดใหม่ของจักรพรรดิพร้อมขณะนั้น"< 4 > จักรพรรดิและขุนนางครั้งทั้งหมดของเขามาที่ห้องโถง swindlers จัดแขนขึ้นว่าพวกเขาบางสิ่งบางอย่างที่จัดขึ้นในมือของพวกเขา และกล่าวว่า: "เหล่านี้เป็นกางเกง" "นี่ คือเสื้อ" และ "นี่ คือเศียร" และ "พวกเขาเป็นทั้งหมดแสงเป็นค็อบเว็บอินเตอร์ และหนึ่งต้องรู้สึกว่าหนึ่งไม่มีอะไรเลยเมื่อร่างกาย แต่นั่นเป็นเพียงความสวยงามของพวกเขา" "แน่นอน" กล่าวว่า ทั้งหมด courtiers แต่พวกเขาไม่สามารถเห็นอะไร อะไรที่จะเห็นพระ "ไม่ได้โปรดตอนนี้มหาบพิตรเปลื้องพระบรมราช กล่าวว่า swindlers "ที่เราอาจช่วยมหาบพิตรในใส่ชุดใหม่ก่อนใหญ่มองแก้ว" อกแบนจักรพรรดิ และ swindlers ที่หลอกลวงว่าจะใส่ชุดใหม่ เขาชิ้นหนึ่งหลังจากที่อื่น และจักรพรรดิมองตัวเองในกระจกจากทุก ๆ ด้าน "วิธีที่ดีพวกเขาดู วิธีการที่ดีพอดี "กล่าวว่า ทั้งหมด "สิ่งสวยงามรูปแบบ สีอะไรดี ที่เป็นเสื้อหนึ่งชุดงดงาม หลักของพิธีกรรมที่ประกาศว่า ผู้เชิญของมุ้ง ซึ่งจะมีขึ้นในขบวน มีพร้อม "ผมพร้อม กล่าวว่า จักรพรรดิ "ไม่ไม่เหมาะกับฉันพอดีกับสิ่ง" แล้ว เขาก็หันอีกครั้งกำลังกระจก คนควรคิดว่า เขาชื่นชมเสื้อผ้าของเขา Chamberlains ที่จะดำเนินการรถไฟ ยืดมือไปพื้นเป็นถ้าพวกเขารถไฟ และการหลอกลวงว่าจะถืออะไรในมือ พวกเขาไม่ชอบคนที่จะรู้ว่า พวกเขาอาจไม่เห็นอะไร จักรพรรดิที่เดินในขบวนภายใต้ท้องฟ้าที่สวยงาม และทุกคนที่เห็นเขา ในถนน และ จากหน้าต่าง exclaimed: "จริง ชุดใหม่ของจักรพรรดิเป็นใคร ยาวรถไฟเขามี วิธีที่ดีมันเหมาะกับเขา" ไม่มีใครปรารถนาให้ผู้อื่นรู้ว่า เขาเห็นอะไร แล้วเขาจะได้รับไม่เหมาะสำหรับสำนักงานของเขา หรือโง่เกินไป ไม่เคยของจักรพรรดิเสื้อผ้าถูกมากชื่นชม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันไม่ได้เป็นชิ้นสวยงามของผ้า? "ถามทั้งสองพวกสิบแปดมงกุฎแสดงและอธิบายรูปแบบที่งดงามซึ่ง แต่ไม่ได้อยู่.      " ผมไม่ได้โง่ "ชายคนดังกล่าว." ดังนั้นจึงเป็นเรื่องการแต่งตั้งที่ดีของฉันที่ ผมไม่ได้พอดี มันแปลกมาก แต่ผมต้องไม่ปล่อยให้คนใดคนหนึ่งจะรู้ว่ามัน ". และเขายกย่องผ้าซึ่งเขาไม่เห็นและแสดงความสุขของเขาในสีที่สวยงามและรูปแบบที่ดี" มันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมาก "เขากล่าวว่า จักรพรรดิ.      ทุกคนที่อยู่ในเมืองทั้งพูดคุยเกี่ยวกับผ้าที่มีค่า. ที่ผ่านมาจักรพรรดิอยากจะเห็นตัวเองในขณะที่มันยังคงอยู่ในทอ. กับจำนวนของข้าราชบริพารรวมทั้งสองคนที่เคยมีอยู่แล้วเขาไป ทั้งสองพวกสิบแปดมงกุฎฉลาดที่ตอนนี้ทำงานหนักเท่าที่จะทำได้ แต่โดยไม่ต้องใช้ด้ายใด ๆ .      "มันไม่ได้เป็นความงดงาม?" กล่าวว่าทั้งสองรัฐบุรุษเก่าผู้ที่เคยมีมาก่อน. "พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณต้องชื่นชมสีและรูปแบบ "และแล้วพวกเขาก็ชี้ไปที่ looms ว่างสำหรับพวกเขาคิดคนอื่น ๆ จะได้เห็นผ้า.      " นี้คืออะไร? "คิดว่าจักรพรรดิ" ฉันไม่เห็นอะไรเลย นั่นคือความน่ากลัว! ฉันโง่? ฉันไม่เหมาะที่จะเป็นจักรพรรดิ? . ที่แน่นอนจะเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดที่อาจเกิดขึ้นกับฉัน "      " จริงเหรอ "เขากล่าวหันไปทอผ้า" ผ้าของคุณมีการอนุมัติสง่างามที่สุดของเรา "และพยักหน้าสมถะเขามองมาที่ลุ่มที่ว่างเปล่าสำหรับเขาทำ ไม่ชอบที่จะบอกว่าเขาเห็นอะไร. ผู้เข้าร่วมประชุมทั้งหมดของเขาที่อยู่กับท่านมองดูและแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถมองเห็นอะไรมากไปกว่าคนอื่น ๆ พวกเขากล่าวว่าเช่นจักรพรรดิ "มันเป็นสิ่งที่สวยงามมาก." และทั้งหมด . แนะนำให้เขาสวมใส่เสื้อผ้าที่สวยงามใหม่ที่ขบวนแห่ที่ยิ่งใหญ่ที่กำลังจะเกิดขึ้น "มันเป็นความงดงามที่สวยงามยอดเยี่ยม" หนึ่งได้ยินพวกเขาพูดทุกคนดูเหมือนจะมีความยินดีและพระมหากษัตริย์ได้รับการแต่งตั้งทั้งสองพวกสิบแปดมงกุฎ "ราชสำนัก ช่างทอ. "      ทั้งคืนที่ผ่านมาจนถึงวันที่ขบวนที่จะใช้สถานที่สิบแปดมงกุฎแกล้งในการทำงานและการเผาไหม้มากกว่าสิบหกเทียน. คนอื่นจะเห็นว่าพวกเขาไม่ว่างที่จะเสร็จสิ้นจักรพรรดิชุดใหม่. พวกเขาแสร้งทำเป็นจะใช้ ผ้าจากเครื่องทอผ้าและการทำงานเกี่ยวกับการอยู่ในอากาศด้วยกรรไกรขนาดใหญ่และเย็บด้วยเข็มโดยไม่ด้ายและกล่าวว่าที่ผ่านมา: ". จักรพรรดิชุดใหม่พร้อมแล้ว" <4>      จักรพรรดิและยักษ์ใหญ่ของเขาทั้งหมดนั้นได้มาถึง ฮอลล์; สิบแปดมงกุฎที่จัดขึ้นแขนของพวกเขาขึ้นราวกับว่าพวกเขาจัดขึ้นสิ่งที่อยู่ในมือของพวกเขาและกล่าวว่า: "เหล่านี้เป็นกางเกงขายาว" "นี่คือเสื้อ!" และ "นี่คือเสื้อคลุม!" เป็นต้น "พวกเขาทั้งหมดเป็นแสงเป็นใยแมงมุมและหนึ่งต้องรู้สึกราวกับว่ามีใครมีอะไรที่ทุกคนเมื่อร่างกาย; แต่นั่นเป็นเพียงความงามของพวกเขา."      "แท้จริง"! กล่าวว่าข้าราชบริพารทั้งหลาย แต่พวกเขาไม่เห็นอะไรเพราะมีอะไรที่จะเห็น.      "ไม่เป็นที่พอพระทัยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณตอนนี้จะเกล้าฯเปลื้องผ้า" กล่าวว่าพวกสิบแปดมงกุฎที่ "ที่เราอาจช่วยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในการวางชุดใหม่ก่อนที่จะมีขนาดใหญ่มองกระจก ? "      จักรพรรดิแต่งตัวและพวกสิบแปดมงกุฎแกล้งใส่ชุดใหม่กับเขาชิ้นหนึ่งหลังจากที่อื่น; และจักรพรรดิมองที่ตัวเองในกระจกจากทุกด้าน.      "วิธีที่ดีที่พวกเขามอง! วิธีที่ดีที่พวกเขาพอดี!" กล่าวทั้งหมด "สิ่งที่มีรูปแบบที่สวยงาม! สีอะไรดี! นั่นคือชุดที่สวยงามของเสื้อผ้า!"      พิธีกรประกาศว่าผู้ถือของหลังคาซึ่งเป็นที่จะดำเนินการในขบวนที่มีความพร้อมได้.      "ผมพร้อม" กล่าวว่าจักรพรรดิ "ไม่เหมาะกับฉันพอดีกับฉันอย่างเหลือเชื่อ?" จากนั้นเขาก็หันมาอีกครั้งกับการมองกระจกที่ทุกคนควรจะคิดว่าเขาชื่นชมเสื้อผ้าของตน.      ขันทีซึ่งอยู่ในการดำเนินการรถไฟเหยียดมือของพวกเขาไปที่พื้นดินราวกับว่าพวกเขายกขึ้นรถไฟและแกล้งทำเป็นจะถืออะไรบางอย่างใน มือของพวกเขา; . พวกเขาไม่ชอบคนที่จะรู้ว่าพวกเขาไม่สามารถมองเห็นอะไร     จักรพรรดิเดินในขบวนภายใต้ท้องฟ้าที่สวยงามและทุกคนที่เห็นเขาในถนนและออกมาจากหน้าต่างอุทาน: "แท้จริงของจักรพรรดิชุดใหม่ที่เปรียบมิได้! สิ่งรถไฟยาวเขามีวิธีที่ดีที่จะเหมาะกับเขา! " ไม่มีใครอยากจะให้คนอื่นรู้ว่าเขาเห็นอะไรเช่นนั้นเขาจะได้รับไม่เหมาะสำหรับการทำงานของเขาหรือโง่เกินไป ไม่เคยเสื้อผ้าของจักรพรรดิถูกชื่นชมมากขึ้น