The national mental health programm

The national mental health programme also lacks adequate
guidance and leadership. No mental health policy existed
before the programme, and the 1987 Mental Health Act
(which established the central and state mental health
authorities) has been largely non-functional. Experts have
identifi ed apathy, an absence of leadership, and issues of
political power (at state and government level) as relevant
barriers to development of mental health policy and
legislation to support the expansion of human resources for
mental health.
Governmental funding for mental health has risen
substantially in the past decade. In the 10th national plan
(2002–07), US$22 million (100 crores) was allocated to the
national mental health programme, mainly to upgrade
psychiatric hospitals and psychiatric facilities in government
general hospitals and medical colleges; funding rose tenfold in
the 11th 5-year plan (2007–12). The current training
infrastructure produces about 320 psychiatrists, 50 clinical
psychologists, 25 psychiatric social workers, and
185 psychiatric nurses annually—too few for eff ective care in
the country. The national mental health programme and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โครงการสุขภาพจิตแห่งชาติยังขาดเพียงพอคำแนะนำและเป็นผู้นำ นโยบายสุขภาพจิตไม่อยู่โปรแกรม และพ.ร.บ.สุขภาพจิตของ 1987(ซึ่งก่อตั้งขึ้นกลาง และสถานะสุขภาพจิตหน่วยงาน) แล้วส่วนใหญ่ไม่ใช่ฟังก์ชัน ผู้เชี่ยวชาญได้identifi ed apathy การขาดงานของผู้นำ และปัญหาของอำนาจทางการเมือง (ระดับรัฐและรัฐบาล) เป็นที่เกี่ยวข้องอุปสรรคการพัฒนานโยบายด้านสุขภาพจิต และกฎหมายเพื่อสนับสนุนการขยายตัวของทรัพยากรมนุษย์สุขภาพจิตทุนรัฐบาลสำหรับสุขภาพจิตได้เพิ่มขึ้นมากในทศวรรษที่ผ่านมา ในแผนแห่งชาติ 10(2002 – 07), สหรัฐอเมริกา $22 ล้าน (100 crores) ถูกปันส่วนไปโครงการสุขภาพจิตแห่งชาติ ส่วนใหญ่การปรับรุ่นโรงพยาบาลจิตเวชและสิ่งอำนวยความสะดวกทางจิตเวชในรัฐบาลโรงพยาบาลทั่วไปและวิทยาลัยแพทย์ ทุนโรส tenfold ใน11 5 ปีแผน (2007 – 12) ฝึกอบรมปัจจุบันโครงสร้างพื้นฐานสร้างประมาณ 320 จิตแพทย์ คลินิก 50นักจิตวิทยา คนงานสังคมจิตเวช 25 และพยาบาลการทางจิตเวช 185 ปีซึ่งน้อยเกินไปสำหรับดูแล eff ectiveประเทศ โครงการสุขภาพจิตแห่งชาติ และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โปรแกรมสุขภาพจิตแห่งชาติยังขาดเพียงพอคำแนะนำและความเป็นผู้นำ ไม่มีนโยบายสุขภาพจิตที่มีอยู่ก่อนที่โปรแกรมและพระราชบัญญัติสุขภาพจิต 1987 (ซึ่งเป็นที่ยอมรับในภาคกลางและสุขภาพสภาพจิตใจของเจ้าหน้าที่) ได้รับส่วนใหญ่ที่ไม่ใช่หน้าที่ ผู้เชี่ยวชาญมีความไม่แยแสเอ็ด identifi ขาดความเป็นผู้นำและเรื่องของอำนาจทางการเมือง(ที่ระดับรัฐและรัฐบาล) ในฐานะที่เกี่ยวข้องอุปสรรคในการพัฒนานโยบายสุขภาพจิตและการออกกฎหมายเพื่อรองรับการขยายตัวของทรัพยากรมนุษย์สำหรับสุขภาพจิต. การระดมทุนของภาครัฐสำหรับสุขภาพจิต ได้เพิ่มขึ้นอย่างมากในทศวรรษที่ผ่านมา ในแผนระดับชาติครั้งที่ 10 (2002-07), US $ 22,000,000 (100 crores) ได้รับการจัดสรรให้กับโปรแกรมสุขภาพจิตระดับชาติส่วนใหญ่ที่จะยกระดับโรงพยาบาลจิตเวชและสิ่งอำนวยความสะดวกทางจิตเวชในรัฐบาลโรงพยาบาลทั่วไปและวิทยาลัยทางการแพทย์ การระดมทุนเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าในแผน 5 ปีที่ 11 (2007-12) การฝึกอบรมในปัจจุบันโครงสร้างพื้นฐานผลิตประมาณ 320 จิตแพทย์ 50 คลินิกนักจิตวิทยานักสังคมสงเคราะห์25 จิตเวชและ185 พยาบาลจิตเวชเป็นประจำทุกปีมากเกินไปไม่กี่สำหรับการดูแล ective เอฟเอฟในประเทศ โปรแกรมสุขภาพจิตระดับชาติและ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โครงการสุขภาพจิตแห่งชาติยังขาดแนวทางพอเพียง
และความเป็นผู้นำ ไม่มีนโยบายสุขภาพจิตมีอยู่จริง
ก่อนโปรแกรมและ 1987 กฎหมายสุขภาพจิต
( ซึ่งจัดตั้งหน่วยงานกลางและรัฐ
สุขภาพจิตได้รับส่วนใหญ่ที่ไม่ใช่หน้าที่ ผู้เชี่ยวชาญได้
identifi เอ็ดเฉื่อยชา ขาดภาวะผู้นำ และประเด็นของ
อำนาจการเมือง ( ที่ระดับรัฐและรัฐบาล ) เป็นอุปสรรคที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนาสุขภาพจิต

กฎหมายและนโยบายเพื่อสนับสนุนการขยายตัวของทรัพยากรมนุษย์
กรมสุขภาพจิต .
เงินทุนรัฐบาลสำหรับสุขภาพจิตเพิ่มขึ้น
อย่างมากในทศวรรษที่ผ่านมา ใน 10
วางแผนแห่งชาติ ( 2002 – 07 ) , US $ 22 ล้าน ( 100 crores ) ๑๐
โครงการสุขภาพจิตแห่งชาติส่วนใหญ่การอัพเกรด
โรงพยาบาลจิตเวช และสิ่งอำนวยความสะดวก จิตเวช โรงพยาบาลทั่วไป และวิทยาลัยการแพทย์ของรัฐบาล

; เงินทุนเพิ่มขึ้นเป็นสิบเท่าในแผน 5 ปี 11 ( 2007 – 12 ) โครงสร้างพื้นฐานการฝึกอบรม
ปัจจุบัน ผลิตประมาณ 320 จิตแพทย์ , 50 คลินิก
25 จิตเวช นักสังคมสงเคราะห์ นักจิตวิทยา และพยาบาลจิตเวชปี
185 น้อยเกินไปสำหรับเอฟ ective
ดูแลในประเทศสุขภาพจิตแห่งชาติประจำปี