SonnetsThe sonnet as a form develop

Sonnets

The sonnet as a form developed in Italy probably in the thirteenth century. Petrarch, in the fourteenth century, raised the sonnet to its greatest Italian perfection and so gave it, for English readers, his own name.

The form was introduced into England by Thomas Wyatt, who translated Petrarchan sonnets and left over thirty examples of his own in English. Surrey, an associate, shares with Wyatt the credit for introducing the form to England and is important as an early modifier of the Italian form. Gradually the Italian sonnet pattern was changed and since Shakespeare attained fame for the greatest poems of this modified type his name has often been given to the English form. The big book of sonnets that popularized the form was called Songs and Sonnets, or Tottel's Miscellany (originally published in 1557, but in its 9th edition by 1587). It was a best-seller; every literarily-minded English writer knew about it.

Certain qualities common to the sonnet as a form should be noted. Its definite restrictions make it a challenge to the artistry of the poet and call for all the technical skill at the poet's command. The more or less set rhyme patterns occurring regularly within the short space of fourteen lines afford a pleasant effect on the ear of the reader, and can Create truly musical effects. The rigidity of the form precludes a too great economy or too great prodigality of words. Emphasis is placed on exactness and perfection of expression. You can see how this form would attract writers of great technical skill who are fascinated with intellectual puzzles and intrigued by the complexity of human emotions, which become especially tangled when it comes to dealing with the sonnet's traditional subjects, love and faith.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทกวีโคลง

เป็นรูปแบบการพัฒนาในอิตาลีอาจจะอยู่ในศตวรรษที่สิบสาม เพทราร์กในศตวรรษที่สิบสี่ยกโคลงเพื่อความสมบูรณ์แบบของอิตาลีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและเพื่อให้มันสำหรับผู้อ่านภาษาอังกฤษชื่อของตัวเอง

รูปแบบที่ถูกนำเข้ามาในอังกฤษโดยโทมัสไวแอตต์ที่แปลบทกวี petrarchan และซ้ายกว่าสามสิบตัวอย่างของเขาเองในภาษาอังกฤษ surrey ร่วม,หุ้นกับไวแอตต์เครดิตสำหรับการแนะนำรูปแบบไปยังประเทศอังกฤษและมีความสำคัญในฐานะที่เป็นเริ่มต้นของการปรับเปลี่ยนรูปแบบอิตาลี ค่อยๆรูปแบบโคลง italian ก็เปลี่ยนและตั้งแต่ shakespeare บรรลุชื่อเสียงบทกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของประเภทนี้มีการปรับเปลี่ยนชื่อของเขาได้รับมักจะได้รับในรูปแบบภาษาอังกฤษ หนังสือเล่มใหญ่ของบทกวีที่นิยมรูปแบบที่เรียกว่าเพลงและบทกวี,หรือเรื่องจิปาถะของ Tottel (ตีพิมพ์ใน 1557 แต่ในฉบับที่ 9 โดย 1587) มันก็ขายดีที่สุด; นักเขียนภาษาอังกฤษทุก literarily ใจกว้างรู้เกี่ยวกับมัน

คุณภาพบางอย่างร่วมกันโคลงเป็นรูปแบบควรจะสังเกต. ข้อ จำกัด ที่ชัดเจนของมันทำให้ความท้าทายในการศิลปะของกวีและเรียกร้องให้ทุกความสามารถทางเทคนิคที่คำสั่งของกวีมากหรือน้อยกว่าที่กำหนดรูปแบบการสัมผัสที่เกิดขึ้นเป็นประจำในพื้นที่สั้นของสิบสี่สายจ่ายผลที่น่าพอใจเกี่ยวกับหูของผู้อ่านและสามารถสร้างผลกระทบอย่างแท้จริงดนตรี ความแข็งแกร่งของรูปแบบติ๊ดเศรษฐกิจมากเกินไปหรือความสิ้นเปลืองมากเกินไปของคำ เน้นวางอยู่บนความถูกต้องและความสมบูรณ์แบบของการแสดงออกคุณสามารถดูวิธีการรูปแบบนี้จะดึงดูดความสนใจของนักเขียนที่มีทักษะทางเทคนิคที่ดีที่มีความหลงใหลกับปริศนาทางปัญญาและทึ่งกับความซับซ้อนของอารมณ์ของมนุษย์ซึ่งเป็นพันกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงการจัดการกับเรื่องแบบโคลงของความรักและความศรัทธา.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โคลง

ณเป็นแบบที่พัฒนาขึ้นในอิตาลีคงในศตวรรษสิบสาม เปตราก ในศตวรรษที่จวน ยกณความสมบูรณ์แบบอิตาเลียนยิ่งใหญ่ที่สุด และเพื่อ ให้มัน สำหรับผู้อ่านภาษาอังกฤษ ชื่อของเขาเอง

แบบถูกนำเข้าสู่อังกฤษ โดยโทมัส Wyatt ผู้แปลโคลง Petrarchan และเหลือสามสิบตัวอย่างภาษาอังกฤษของตัวเองใน การ เซอร์เรย์ รศ ร่วมกับ Wyatt เครดิตสำหรับการแนะนำแบบอังกฤษ และมีความสำคัญเป็นการปรับเปลี่ยนช่วงของแบบอิตาลี ค่อย ๆ มีการเปลี่ยนแปลงรูปแบบณอิตาลี และเนื่องจากเชกสเปียร์บรรลุชื่อเสียงสำหรับบทกวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชนิดนี้ปรับเปลี่ยน ชื่อของเขาได้มักจะกำหนดให้แบบฟอร์มภาษาอังกฤษ เรียกหนังสือใหญ่ของโคลงที่ popularized แบบเพลงและโคลง หรือของ Tottel Miscellany (เดิมประกาศ ใน 1557 แต่ ในรุ่นที่ 9 โดย 1587) มันเป็น best-seller ทุกใจ literarily อังกฤษเขียนรู้เกี่ยวกับการใช้งาน

คุณภาพบางอย่างร่วมกันณควรบันทึกรูปแบบการ ข้อจำกัดที่แน่นอนทำให้ศิลปะของกวีท้าทาย และเรียกทักษะทางเทคนิคทั้งหมดที่สั่งของกวี รูปมากกว่า หรือน้อยกว่ากำหนดสัมผัสแบบเกิดขึ้นอย่างสม่ำเสมอภายในขนาดสั้นของสิบสี่บรรทัดสามารถผลดีในหูของผู้อ่าน และสามารถสร้างลักษณะพิเศษของดนตรีอย่างแท้จริง ความแข็งแกร่งของคุณจะไม่สามารถเศรษฐกิจมากเกินไปหรือมากเกินไป prodigality คำ เน้นไปและสมบูรณ์แบบของนิพจน์ คุณสามารถดูว่าแบบฟอร์มนี้จะดึงดูดนักเขียนของทักษะทางเทคนิคที่ดีที่เป็นปริศนาปัญญาหลงใหล และ intrigued ตามความซับซ้อนของอารมณ์มนุษย์ ซึ่งเป็นราพันเซลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันมาถึงการจัดการกับเรื่องดั้งเดิมของณ รัก และศรัทธา ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซอ

บทเป็นรูปแบบที่ได้รับการพัฒนาในอิตาลีอาจจะอยู่ในศตวรรษที่สิบสาม. petrarch ในศตวรรษที่สิบสี่ยกบทเพื่อความสมบรูณ์แบบอิตาเลียนมากที่สุดและดังนั้นจึงมอบให้ผู้อ่าน ภาษาอังกฤษ ชื่อของเขาเอง

รูปแบบนี้ได้รับการรวมไว้ในประเทศอังกฤษโดย Thomas Wyatt เน้นย้ำถึงแอพพลิเคชั่นที่แปลซอ petrarchan และด้านซ้ายมากกว่าสามสิบตัวอย่างของเขาในอังกฤษ โรงแรม SURREY Associate Memberใช้ร่วมกับบัตรเครดิต Wyatt เน้นย้ำถึงแอพพลิเคชั่นสำหรับการแนะนำรูปแบบในประเทศอังกฤษและมีความสำคัญเป็นตัวขยายช่วงแรกของรูปแบบอิตาเลียน รูปแบบบทอย่างค่อยเป็นค่อยไปแบบอิตาเลียนที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงและนับตั้งแต่เชคสเปียร์มีชื่อเสียงสำหรับบทกวีมากที่สุดของ ประเภท นี้ได้รับการแก้ไขชื่อของเขาได้รับการให้ไปที่แบบฟอร์ม ภาษาอังกฤษ มัก หนังสือเล่มใหญ่ที่มีซอว่าอันที่จริงรูปแบบที่ได้รับการเรียกว่าซอและเสียงเพลงหรือปกิณกะของ tottel (ซึ่งแต่เดิมจัดพิมพ์ไว้ใน. 1557 แต่ในรุ่น 9 โดย 1587 ) มันเป็นที่ขายดีที่สุดนักเขียนชาวอังกฤษ literarily - มีใจทุกคนรู้กันดีว่าเกี่ยวกับเรื่องนี้.

คุณสมบัติบางอย่างในบทที่เป็นรูปแบบที่จะได้รับการบันทึก ข้อจำกัดอย่างชัดเจนที่ทำให้ความท้าทายที่จะความงดงามทางศิลปะของกวีและสายสำหรับความชำนาญด้านเทคนิคทั้งหมดที่อยู่ในการควบคุมของกวีที่มากกว่าหรือน้อยกว่าตั้งค่ารูปแบบกลอนเกิดขึ้นเป็นประจำในพื้นที่ในระยะทางสั้นๆเพื่อไปที่สี่สายได้มีผลบังคับใช้อย่างเพลิดเพลินใจในหูของผู้อ่านอย่างแท้จริงและสามารถสร้างดนตรี ความล้ำหน้าของแบบฟอร์มจะผู้ใหญ่ทางเศรษฐกิจมากเกินไปหรือสุรุ่ยสุร่ายมากเกินไปของคำ การเน้นย้ำวางอยู่บนความสมบูรณ์แบบและแน่นอนในการแสดงคุณสามารถดูว่ารูปแบบนี้จะดึงดูดความสนใจของนักเขียนทักษะทางด้านเทคนิคที่ยิ่งใหญ่ซึ่งจะต้องหลงใหลไปกับเสน่ห์กับปริศนาทรัพย์สินทางปัญญาและน่าสนใจด้วยความซับซ้อนของอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์ซึ่งได้กลายเป็นพันกันโดยเฉพาะในเรื่องการจัดการกับวัตถุแบบดั้งเดิมของบทรักและศรัทธา.