รักครั้งแรกของผม เรื่องมันเกิดขึ้นเ

รักครั้งแรกของผม เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนตอนที่ผมนั้นยังเป็นเด็กเรียนอยู่ระดับประถมศึกษา ความรักในตอนนั้นแตกต่างจากความรักในตอนนี้มาก มันเป็นความรู้สึกอย่างหนึ่งที่เด็กตัวเล็กๆคนหนึ่งจะจีบผู้หญิงคนหนึ่ง รักครั้งนั้นเกิดขึ้นเมื่อผมได้เจอกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ผมแอบมองเธออยู่ห่างๆ ผมไม่กล้าแม้จะเดินไปคุยกับเธอ พอเวลาผ่านไปผมก็แอบเขียนจดหมายเล็กๆข้อความสั้นๆไว้ให้เธออ่าน แล้วสอดไว้ใต้โต๊ะ แอบซื้อขนมไปให้เธอ จนวันหนึ่งเธอรู้ว่าผมเป็นคนทำเธอเธอก็ยิ้ม ยิ้มแบบเขินๆ ผมยังจำรอยยิ้มของเธอได้มาจนวันนี้ พอถึงเวลาใกล้เลิกเรียนที่โรงเรียนก็จะมีกิจกรรมนันทนาการก่อนกลับบ้าน มันช่างเป็นช่วงเวลาที่ผมชอบมากที่สุดเลย เพราะผมจะได้เจอกันกับเธอได้คุยกันกับเธอ ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งรู้สึกอายนะ เพราะเธอเป็นคนที่น่ารัก ยิ้มเก่ง ตัวเล็กๆ พอถึงช่วงเวลาปิดเทอมผมก็แอบเศร้าอยู่ไม่น้อยเพราะผมจะไม่ได้เจอกับเธอ แต่ผมก็ขอเบอร์โทรเธอไว้นะ ทุกวันผมจะโทรหาเธอ แม้ว่าเราคุยกันไม่มากนะแต่มันรู้สึกได้ว่าความรักครั้งนั้นมันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขมากๆไม่ว่าจะทำอะไรเราก็มีความสุขไปหมด พอถึงช่วงเวลาเปิดเทอมผมดีใจมากที่จะได้เจอเธอ ยิ่งเราคุยกันมากเราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้นจนกลายเป็นความรู้สึกดีๆที่เรามีให้กัน ในช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่ไม่เคยลืมได้เลยพอนึกถึงเรื่องราวในอดีตผมก็แอบยิ้มอยู่ในใจแล้วก็คิดว่ามันน่าตลกดีนะ ในสิ่งที่เราทำ ไม่รู้ว่าเราทำได้ยังไง แต่ความรู้สึกนั้นนั่นคือ เพื่อน ที่ไม่เคยทิ้งกัน เพื่อนกันตลอดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รักครั้งแรกของผมเรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนตอนที่ผมนั้นยังเป็นเด็กเรียนอยู่ระดับประถมศึกษาความรักในตอนนั้นแตกต่างจากความรักในตอนนี้มาก รักครั้งนั้นเกิดขึ้นเมื่อผมได้เจอกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งผมแอบมองเธออยู่ห่าง ๆ ผมไม่กล้าแม้จะเดินไปคุยกับเธอพอเวลาผ่านไปผมก็แอบเขียนจดหมายเล็กๆข้อความสั้นๆไว้ให้เธออ่านแล้วสอดไว้ใต้โต๊ะ จนวันหนึ่งเธอรู้ว่าผมเป็นคนทำเธอเธอก็ยิ้มยิ้มแบบเขิน ๆ ผมยังจำรอยยิ้มของเธอได้มาจนวันนี้พอถึงเวลาใกล้เลิกเรียนที่โรงเรียนก็จะมีกิจกรรมนันทนาการก่อนกลับบ้านมันช่างเป็นช่วงเวลาที่ผมชอบมากที่สุดเลย ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งรู้สึกอายนะเพราะเธอเป็นคนที่น่ารักยิ้มเก่งตัวเล็ก ๆ พอถึงช่วงเวลาปิดเทอมผมก็แอบเศร้าอยู่ไม่น้อยเพราะผมจะไม่ได้เจอกับเธอแต่ผมก็ขอเบอร์โทรเธอไว้นะทุกวันผมจะโทรหาเธอ พอถึงช่วงเวลาเปิดเทอมผมดีใจมากที่จะได้เจอเธอยิ่งเราคุยกันมากเราก็ยิ่งสนิทกันมากขึ้นจนกลายเป็นความรู้สึกดีๆที่เรามีให้กัน ในสิ่งที่เราทำไม่รู้ว่าเราทำได้ยังไงแต่ความรู้สึกนั้นนั่นคือเพื่อนที่ไม่เคยทิ้งกันเพื่อนกันตลอดไป

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รักครั้งแรกของผม ผมแอบมองเธออยู่ห่าง ๆ ผมไม่กล้าแม้จะเดินไปคุยกับเธอ แล้วสอดไว้ใต้โต๊ะแอบซื้อขนมไปให้เธอ ยิ้มแบบเขิน ๆ ผมยังจำรอยยิ้มของเธอได้มาจนวันนี้ ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งรู้สึกอายนะเพราะเธอเป็นคนน่ารักยิ้มเก่งตัวเล็ก ๆ ที่ แต่ผมก็ขอเบอร์โทรเธอไว้นะทุกวันผมจะโทรห​​าเธอ ในสิ่งที่เราทำไม่รู้ว่าเราทำได้ยังไง แต่ความรู้สึกนั้นนั่นคือเพื่อนที่ไม่เคยทิ้งกันเพื่อนกันตลอดไป