กลอนต่างๆ
ศิลานี้ที่มนุษย์จะเปิดนั้น
สักหมื่นดันก็ไม่เกรงข่มเหงกู
พลางรำพึงถึงจะไปไม่ไกลนัก
จะตามหักคอกินเหมือนชิ้นหมู
โมโหหุนผลุนออกนอกประตู
เที่ยวตามดูรอยลงในคงคา
กระโดดโครมโถมว่ายสายสมุทร
อุตลุดดำด้นเที่ยวค้นหา
ไม่เห็นผัวคว้าไปได้แต่ปลา
ควักลูกตาสูบเลือดด้วยเดือดดาล
ค่อยมีแรงแผลงฤทธิคำรณร้อง
ตะโกนก้องเรียกหาโยธาหาญ
ฝ่ายปีศาจราชทูตภูตพรายพาล
อลหม่านขึ้นมาหาในสาชล
อสุรีผีเสื้อจึงซักถาม
มึงอยู่ตามเขตแขวงทุกแห่งหน
เห็นมนุษย์นวลลอองทั้งสองคน
มาในวลวังบ้างหรืออย่างไร ฯ
* ผ่ายพวกผีที่อยู่ทิศทักษิณ
ครั้นได้ยินจึงแจ้งแถลงไข
เห็นเงือกพามนุษย์รีบรุดไป
ข้างทิศใต้แต่เมื่อคืนวานซืนนี้
ข้านึกร้ายหมายจะก็ขามเด็ก
ด้วยลูกเล็กเหลือตัวไม่กลังผี
เห็นจะไปได้ครันจนวันนี้
ด้วยท่วงทีรีบร้อนไม่นอนใจ ฯ
* นางผีเสื้อเหลือโกรธโลดทะลึ่ง
โตดังหนึ่งยุคุนธร์ขุนไศล
ลุยทะเลโครมครามตามออกไป
สมุทรไทแทบจะล่มถล่มทลาย
เหล่าละเมาะเกาะขวางหนทางยักษ์
ภูเขาหักหินหลุดซุดฉลาย
เสียงครึกครื้นคลื่นล้มขึ้นกลุ้มกาย
ผีเสื้อร้ายรีบรุดไม่หยุดยืน ฯ
* ฝ่ายพระอภัยมณีซึ่งหนียักษ์
กับลูกรักเงือกน้ำไปตามคลื่น
บรรลุทางกลางชลาได้ห้าคืน
เห็นทมื่นมาข้างหลังดังสะเทือน
จึงถามเงือกว่าไฉนจึงไหวหวั่น
สลาตันลมใหญ่ก็ไม่เหมือน
ไม่เห็นแสงสุริยันตวันเดือน
เป็นคลื่นเคลื่อนคลอนลั่นสนั่นดัง ฯ
* ฝ่ายเงือกน้ำสำเหนียกแน่ในจิตต์
คือว่าฤทธิ์ยักษ์ร้ายมาภายหลัง
ด้วยเดชนางยักษ์ขินีมีกำลัง
ชีวิตครั้งนี้เห็นไม่เป็นตน
จึงทูลองค์พระอภัยว่าใช่อื่น
เสียงครึกครื้นมารนางมากลางหน
คงทันกันวันนี้หนีไม่พ้น
เห็นสุดจนจำม้วยลงด้วยกัน ฯ
* พระอภัยใจหายไม่วายเหลียว
ให้เปล่าเปลี่ยวนัยนาเพียงอาสัญ
แต่มานะกษัตริย์สู้กัดฟัน
อุส่าห์กลั้นกลืนน้ำตาแล้วพาที