Jian Chen began to laugh as he shoo

Jian Chen began to laugh as he shook his head. Grabbing a nearby tree, he snapped off a branch one meter long. Shaving away the little twigs and leaves, Jian Chen was left with only a single branch.

“This will be my weapon!” Raising the branch, Jian Chen laughed gently.

Changyang Ke looked at the tiny stick that could be quickly turned into chopsticks in Jian Chen’s hand and laughed. He was no longer angry as the day that he would be able to beat Jian Chen with ease seemed to be getting closer and closer. The dream of being able to bully Jian Chen without taking any losses had finally come for Changyang Ke. This would make him extremely happy.

Changyang Ke clasped onto the axe firmly, “Then fourth brother, you’d best be careful. Your third brother will begin to attack!” Right after saying it, Changyang Ke immediately stormed towards Jian Chen with the axe held in both his hands before trying to bring it down onto Jian Chen.

This axe wasn’t able to inflict a fatal wound, so Changyang Ke didn’t bother to hold back and swung with all his might.

Jian Chen’s legs crossed forward each other as he dodged the axe. Swinging his tree branch with frightening speed, the branch had suddenly became more frightening in power. Even Jian Chen’s demeanor had changed abruptly, as he pressed forward, the normally safe branch became a deadly sword in his hands.

Jian Chen was swinging the sword with unbelievable speed, leaving Changyang Ke with almost no room to counter when at last, the tree branch had already placed itself on Changyang Ke’s throat.

“Third brother, you’ve lost!” With a playful banter, he returned the axe that Changyang Ke had dropped shortly in the middle of the match.

Changyang Ke could only stare at the tree branch at his neck with disbelief flashing across his eyes. He had not seen the tree branch move at all, by the time his eyes had saw a sign of movement, the match had already finished.

Still in shock, Changyang Ke shook his head. Grabbing the tree branch at his throat, he snapped it in two and cried out in disbelief, “That didn’t count. It definitely didn’t count! Fourth brother, you weren’t fighting fair at all.”

Jian Chen laughed as he looked at the red faced Changyang Ke. “Third brother, you don’t even know if I was fighting fair or not.” He said in a strange voice.

“That…that is…” Changyang Ke scratched at his cheek and stammered as he tried to think of an excuse. In the end, he still couldn’t accept the result and said, “Either way, that match just now didn’t count. Let’s fight one more time!”

Jian Chen gathered the pieces of the tree branch that Changyang Ke had snapped with a laugh, “Okay, let us fight one more time then.” Without further ado, he walked 5 meters away from Changyang Ke.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฉินเจียนเริ่มหัวเราะ ตามเขาส่ายหัวของเขา โลภต้นไม้ใกล้เคียง เขาจัดชิดปิดสาขายาวหนึ่งเมตร โกนหนวดไปน้อยกิ่งไม้ และใบไม้ เฉินเจียนซ้าย มีเพียงสาขาเดียว"นี้จะเป็นอาวุธของฉัน" เพิ่มสาขา เฉินเจียนหัวเราะเบา ๆChangyang Ke ดูไม้เล็ก ๆ ที่สามารถกลายเป็นตะเกียบในมือของเฉินเจียน และหัวเราะได้อย่างรวดเร็ว เขาก็ไม่โกรธเป็นวันที่เขาจะสามารถเอาชนะเฉินเจียนง่ายดาย ดูเหมือนจะ ได้รับใกล้ชิด และใกล้ชิด ความฝันของความสามารถในการกลั่นแกล้งเจี้ยนเฉินโดยไม่มีการสูญเสียได้ในที่สุดมาสำหรับ Changyang Ke นี้จะทำให้เขามีความสุขมากChangyang Ke clasped ลงขวานให้แน่น "จาก นั้นสี่ พี่ชาย คุณจะดีที่สุดระวัง พี่ชายของคุณสามจะเริ่มโจมตี" หลังจากพูด Changyang Ke ทันทีบุกไปทางเฉินเจียน ด้วยขวานที่จัดขึ้นในมือของเขาทั้งสองก่อนจะนำลงเครื่องเฉินเจียนขวานนี้ไม่สามารถที่จะสร้างตัวร้าย แผล เพื่อ Changyang Ke didn't ตื๊อจะรั้ง และก้นทั้งหมดของเขาด้วยเฉินเจียนขาข้ามไปข้างหน้ากันเป็นขวานที่ dodged เขา แกว่งสาขาของเขา ด้วยความเร็วที่น่ากลัว สาขาได้ก็กลายเป็นน่ากลัวมากในอำนาจ แม้เฉินเจียน demeanor เปลี่ยนทันที เช่นเขากดไปข้างหน้า สาขาเซฟปกติกลายเป็น ดาบตายในมือของเขาเฉินเจียนถูกแกว่งดาบ ด้วยความเร็วไม่น่าเชื่อ ออกจาก Changyang Ke เกือบไม่ มีที่ว่างนับเมื่อในที่สุด สาขาของแผนภูมิมีแล้ววางเองคอ Changyang Ke"สามพี่ชาย คุณหาย" ด้วยมุขตลกขี้เล่น เขากลับขวานที่ Changyang Ke ได้ลดลงในไม่ช้าในระหว่างการแข่งขันChangyang Ke อาจจ้องเฉพาะที่สาขาที่คอของเขากับศรัทธาที่กะพริบตาของเขาทั้งหมด เขาไม่ได้เห็นต้นไม้สาขาย้ายที่ทั้งหมด ในขณะที่ตาของเขาได้เห็น เป็นสัญลักษณ์ของการเคลื่อนไหว การแข่งขันจบไปแล้วในช็อก Changyang Ke ส่ายหัวของเขา โลภต้นไม้สาขาที่คอของเขา เขาจัดชิดสอง และร้องไห้ในศรัทธา "ที่ไม่ได้นับ มันแน่นอนไม่นับ สี่ คุณไม่ได้ต่อสู้ยุติธรรมทั้งหมด"เฉินเจี้ยนหัวเราะ ตามเขามองสีแดงเผชิญ Changyang Ke "พี่ชายสาม คุณไม่รู้ถ้าฉันถูกต่อสู้ยุติธรรม หรือไม่" เขากล่าวว่า เสียงแปลก"ว่า...เป็น. ... " Changyang Ke ขูดที่แก้มของเขา และ stammered ขณะที่เขาพยายามคิดข้ออ้าง ในสุด เขายังคงไม่ยอมรับผล และกล่าว ว่า "ทั้งสองวิธี ที่ตรงกับตอนนี้ไม่ได้นับ ลองสู้อีกครั้งหนึ่ง"เฉินเจียนรวบรวมชิ้นส่วนของสาขาที่ Changyang Ke ได้จัดชิดกับหัวเราะ "โอเค เราต่อสู้อีกครั้งหนึ่งแล้ว" โดยไม่ต้องกังวลใจต่อ เขาเดินห่าง Changyang Ke 5 เมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจี้ยนเฉินเริ่มที่จะหัวเราะในขณะที่เขาส่ายหัว โลภต้นไม้ใกล้เขา snapped ปิดสาขายาวหนึ่งเมตร โกนขนออกไปกิ่งไม้เล็ก ๆ น้อย ๆ และใบไม้เจี้ยนเฉินถูกทิ้งที่มีเพียงสาขาเดียว. "นี่จะเป็นอาวุธของฉัน!" การเพิ่มสาขาเจี้ยนเฉินหัวเราะเบา ๆ . Changyang Ke มองที่ติดเล็ก ๆ ที่สามารถนำมาอย่างรวดเร็วกลายตะเกียบใน มือเจี้ยนเฉินและหัวเราะ เขาก็ไม่ได้โกรธเป็นวันที่เขาจะสามารถเอาชนะเฉินเจี้ยนได้อย่างง่ายดายดูเหมือนจะได้รับใกล้ชิดและใกล้ชิด ความฝันของความสามารถในการกลั่นแกล้งเจี้ยนเฉินโดยไม่มีการสูญเสียใด ๆ ได้มาที่สุดสำหรับ Changyang Ke ซึ่งจะทำให้เขามีความสุขมาก. Changyang Ke ประสานไปยังขวานมั่น "น้องชายแล้วที่สี่ที่ดีที่สุดที่คุณจะต้องระมัดระวัง พี่ชายที่สามของคุณจะเริ่มการโจมตี! "ขวาหลังจากที่บอกว่ามัน Changyang Ke ทันทีบุกต่อเจี้ยนเฉินด้วยขวานที่จัดขึ้นในมือทั้งสองข้างของเขาก่อนที่จะพยายามที่จะนำมันลงบนเจี้ยนเฉิน. ขวานนี้ไม่สามารถที่จะสร้างความเจ็บปวดบาดแผลร้ายแรง ดังนั้น Changyang Ke ไม่ได้รำคาญที่จะถือกลับและยิงมีทั้งหมดอาจของเขา. ขาเจี้ยนเฉินข้ามไปข้างหน้าแต่ละอื่น ๆ ในขณะที่เขาหลบขวาน แกว่งต้นไม้ของเขาด้วยความเร็วที่น่ากลัวสาขาได้ก็กลายเป็นที่น่ากลัวมากขึ้นในอำนาจ แม้ท่าทางเจี้ยนเฉินมีการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันในขณะที่เขากดไปข้างหน้าสาขาปลอดภัยตามปกติกลายเป็นมฤตยูดาบในมือของเขา. เจี้ยนเฉินแกว่งดาบด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อออก Changyang Ke เกือบไม่มีห้องพักที่จะตอบโต้เมื่อในที่สุดต้นไม้ สาขาได้วางไว้แล้วตัวเองในคอ Changyang อีตา. "พี่ชายที่สามคุณได้หายไป!" ด้วยการล้อเล่นขี้เล่นเขากลับขวานที่ Changyang Ke ได้ลดลงในไม่ช้าในช่วงกลางของการแข่งขัน. Changyang Ke เท่านั้นสามารถจ้องมองที่ต้นไม้ สาขาที่คอของเขาด้วยการปฏิเสธศรัทธากระพริบตาของเขาไปทั่ว เขาไม่เคยเห็นย้ายต้นไม้ที่ทุกเวลาที่ดวงตาของเขาได้เห็นสัญญาณของการเคลื่อนไหวการแข่งขันได้เสร็จสิ้นแล้ว. ยังคงอยู่ในช็อต Changyang Ke ส่ายหัว คว้ากิ่งไม้ที่ลำคอของเขาเขาตะคอกมันในสองและร้องออกมาในการปฏิเสธศรัทธา "นั่นไม่ได้นับ แน่นอนมันไม่ได้นับ! พี่ชายสี่คุณไม่ได้ต่อสู้ยุติธรรม at all. " เจี้ยนเฉินหัวเราะในขณะที่เขามองที่สีแดงที่ต้องเผชิญกับ Changyang Ke "พี่ชายที่สามคุณไม่ได้รู้ว่าถ้าผมกำลังต่อสู้ยุติธรรมหรือไม่." เขาพูดด้วยเสียงแปลก. "นั่น ... นั่นคือ ... " Changyang Ke รอยขีดข่วนที่แก้มของเขาและตะกุกตะกักขณะที่เขาพยายามที่จะคิดว่าข้ออ้าง ในท้ายที่สุดเขาก็ยังไม่สามารถที่จะยอมรับผลที่ตามมาและกล่าวว่า "ทั้งสองวิธีการแข่งขันเพียงแค่ตอนนี้ไม่ได้นับ ลองมาต่อสู้อีกครั้งหนึ่ง! " เจี้ยนเฉินรวบรวมชิ้นส่วนของต้นไม้ที่ Changyang Ke ได้ตะคอกพร้อมกับหัวเราะ" เอาล่ะขอให้เราสู้อีกครั้งหนึ่งแล้ว. "โดยไม่ต้องกังวลใจต่อเขาเดินออกไปจาก Changyang Ke 5 เมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เจี้ยนเฉินก็เริ่มหัวเราะ เขาส่ายหน้า จับต้นไม้ใกล้เคียง เขาหลุดจากกิ่งไม้หนึ่งเมตรยาว โกนทิ้งกิ่งไม้เล็ก ๆน้อย ๆและใบ เจี้ยนเฉินก็เหลือเพียงสาขาเดียว ." นี่จะเป็นอาวุธของฉัน ! " การเพิ่มสาขา เจี้ยนเฉินหัวเราะเบา ๆchangyang เคอมองไม้เล็ก ๆที่ได้อย่างรวดเร็วกลายเป็นตะเกียบในมือ เจี้ยน เฉิน และ หัวเราะ เขาไม่โกรธ เป็นวันที่เขาจะสามารถเอาชนะ เจี้ยนเฉินอย่างง่ายดาย ดูเหมือนจะใกล้เข้ามาทุกที ฝันได้ข่มขู่เจี้ยนเฉิน โดยไม่ต้องสูญเสียใด ๆ สุดท้าย ก็มา changyang เก . นี้จะทำให้เขามีความสุขมากchangyang Ke ไว้บนขวานแน่น " แล้วสี่พี่น้อง คุณน่าจะระวัง น้องสามจะเริ่มโจมตี " หลังจากพูดมัน changyang Ke ทันที บุกมาต่อ เจี้ยนเฉินกับขวานที่จัดขึ้นในมือทั้งสองข้างของเขาก่อนจะเอามาลง เจี้ยนเฉินขวานนี้ไม่สามารถสร้างบาดแผลร้ายแรง ดังนั้น changyang เก๋ไม่ต้องถือกลับและเหวี่ยงอย่างสุดกำลังเจี้ยนเฉินก็ไขว้ขา ข้างหน้าแต่ละอื่น ๆ เขาหลบขวาน แกว่งต้นไม้ของเขาด้วยความเร็วที่น่ากลัว สาขาที่ได้กลายเป็นที่น่ากลัวกว่าในอำนาจ แม้แต่เจี้ยนเฉินพฤติการณ์เปลี่ยนไปทันที เหมือนมันกดไปข้างหน้า , สาขาปกติปลอดภัยกลายเป็นดาบมรณะในมือของเขาเจี้ยนเฉินก็ควงดาบด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อ ปล่อยให้ changyang Ke เกือบไม่มีห้องที่จะตอบโต้เมื่อในที่สุด ต้นไม้ก็วางเองบนคอของ changyang เก ." น้องสาม คุณแพ้แล้ว " กับการล้อเล่นขี้เล่น เขาคืนขวานที่ changyang เค่อได้ลดลงแล้วในช่วงกลางของการแข่งขันchangyang เก๋ได้แต่จ้องต้นไม้ที่คอของเขาด้วยไม่น่าเชื่อกระพริบผ่านดวงตาของเขา เขาไม่ได้เจอกิ่งไม้ขยับ เมื่อดวงตาของเขาได้เห็นความเคลื่อนไหว การแข่งขันได้เสร็จสิ้นแล้วยังตกใจอยู่ changyang Ke ส่ายหน้า คว้ากิ่งไม้ที่ลำคอของเขา เขา snapped สองและร้องออกมาอย่างไม่เชื่อ " นั่นไม่นับ แน่นอนมันไม่นับ ! พี่สี่ คุณไม่ได้ต่อสู้ยุติธรรมทั้งหมด”เจี้ยนเฉินก็เขาดูหน้าแดง changyang เก . " น้องสาม คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผมกำลังสู้ ยุติธรรมหรือไม่ . . . . " เขาพูดด้วยเสียงแปลก" นั่นมัน . . . . . . . . . . . . " changyang Ke ข่วนที่แก้มแค่พูดตะกุกตะกัก เขาพยายามคิดหาข้อแก้ตัว สุดท้าย เขาก็ไม่ได้รับผล และกล่าวว่า " ทั้งสองวิธีราคาที่เมื่อกี้ไม่นับ เรามาสู้กันอีก "เจี้ยนเฉินรวบรวมชิ้นส่วนของต้นไม้ที่ changyang เก๋ได้หมดพร้อมกับหัวเราะว่า " โอเค มาสู้กันอีกรอบแล้ว ไม่พูดต่อ เขาเดิน 5 เมตร ห่างจาก changyang เก .