I suppose most of us have known poe

I suppose most of us have known poems are strange ever since we were infants being put to bed with lullabies like “Rock-a-bye baby,” or were children being taught prayers that begin “Our Father who art in Heaven….” The questions soon arose: What idiot put that cradle in a tree? And what’s art got to do with my Daddy-God? But this kind of strangeness we got used to. And later, at some point in school, we asked or were made to ask again: What is a poem?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันคิดว่า พวกเราได้ทราบบทกวีเป็นตั้งแต่ทารกถูกวางนอนกับเพลงกล่อมเด็กเช่น "Rock-a-bye เด็ก" หรือถูกเด็กสอนสวดมนต์ที่ขึ้นต้น "บิดาที่ศิลปะในสวรรค์..." คำถามที่เกิดขึ้นเร็ว ๆ นี้: คนบ้าอะไรใส่ที่อู่ในต้นไม้ และสิ่งที่มีศิลปะการทำกับพ่อพระ แต่ผิดปกติชนิดนี้เราได้ใช้ไป และ หรือในภายหลัง ในบางจุดในโรงเรียน เราถามทำถามอีก: บทกวีคืออะไร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมคิดว่าส่วนใหญ่ของเรามีบทกวีที่รู้จักกันแปลกนับตั้งแต่เราเป็นเด็กทารกถูกนำไปนอนกับเพลงกล่อมเด็กเช่น "ลูกร็อคลาก่อน" หรือเป็นเด็กได้รับการสอนการสวดมนต์ที่เริ่มต้น "พ่อของเราที่ศิลปะในสวรรค์ ... ." การ คำถามที่เกิดขึ้นในเร็ว ๆ นี้: อะไรงี่เง่าใส่เปลว่าในต้นไม้หรือไม่? และสิ่งที่เป็นศิลปะได้จะทำอย่างไรกับพ่อพระเจ้าของฉันได้อย่างไร แต่ชนิดของความไม่ชอบมาพากลนี้เราได้ใช้ และต่อมาที่จุดในบางโรงเรียนที่เราถามหรือถูกสร้างขึ้นมาเพื่อถามอีกครั้ง: บทกวีคืออะไร?

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันคิดว่าส่วนใหญ่ของเราได้บทกวีที่รู้จักกันเป็นคนแปลกหน้าตั้งแต่เรายังเป็นทารกถูกวางนอนกับเด็กอย่าง " rock-a-bye Baby " หรือเป็นเด็กถูกสอนภาวนาที่เริ่ม " พระบิดาผู้สถิตบนสวรรค์ . . . . . . . " คำถามนี้เกิดขึ้น : บ้าอะไรใส่ที่อู่ในต้นไม้ ? และสิ่งที่เป็นศิลปะ ทำให้พระเจ้าพ่อของฉัน ? แต่ชนิดของความแข็งแรงที่เราได้ใช้ และต่อมาในบางจุดในโรงเรียน เราถาม หรือให้ถามอีก : อะไรคือบทกวี