i am the ghost of Christmas Present

i am the ghost of Christmas Present! Look at me!' Since the first ghost's visit, Scrooge was no longer very sure of himself. So although the spirit's eyes were clear and kind, Scrooge was afraid to look straight into its face. But he could see that its body was dressed in a long green robe, its long brown hair fell freely down its back, and its ace wore a warm and friendly smile. Light shone from the torch which it was holding in its strong right hand. "Spirit," said Scrooge quietly, 'take me where you want Last night I learned a lesson which is working now. If you have anything to teach me tonight, let me learn from you. Touch my robe!" said the spirit, and Scrooge obeyed. The food, the room, the fire all disappeared, and they were standing outside in the cold, snowy streets on Christmas morning. Although the sky was grey and the streets were dirty, the people looked surprisingly cheerful as they hurried to the bakers' shops with their Christmas dinners, all ready for cooking. The spirit seemed specially nterested in poor people. He stood with Scrooge in a baker's doorway and held his torch over the dinners as they were carried past him. Sometimes, when he saw people pushing each other or getting angry, he lifted his torch over their heads, and immediately they became kinder, or stopped arguing, "because it's Christmas," they told each other. "What does your torch do, spirit?' asked Scrooge. It gives a special taste to people's dinners on this day, answered the spirit.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมผีปัจจุบันคริสต์มาส มองฉัน!' ตั้งแต่ผีแรกเข้า คนขี่เหนียวถูกไม่แน่ใจตัวเองมาก ดังนั้น แม้ว่าตาของพระวิญญาณได้ชัดเจน และดี คนขี่เหนียวกลัวมองตรงเข้าหน้าของ แต่เขาได้เห็นว่า ร่างกายไม่แต่งตัวในเสื้อคลุมตัวยาวสีเขียว ของผมสีน้ำตาลยาวล้มลงหลังของมันได้อย่างอิสระ และเอมันสวมรอยยิ้มอบอุ่น และเป็นกันเอง Shone แสงจากไฟฉายที่มันกำลังจับมือขวาแข็งแกร่ง "วิญญาณ กล่าวว่า คนขี่เหนียวอย่างเงียบ ๆ, ' ใช้ที่คุณต้องการคืนฉันได้เรียนรู้บทเรียนที่ทำงานตอนนี้ ถ้าคุณมีอะไรจะสอนฉันคืนนี้ ผมเรียนรู้จากคุณ สัมผัสเสื้อคลุมของฉัน "กล่าวว่า จิตวิญญาณ และเชื่อฟังคนขี่เหนียว อาหาร ห้องพัก ไฟหายตัวไปทั้งหมด และพวกเขาก็ยืนอยู่นอกในเย็น หิมะตกในเช้าวันคริสต์มาส ถึงแม้ว่าท้องฟ้าเป็นสีเทา และถนนสกปรก คนดูร่าเริงน่าแปลกใจพวกเขารีบไปร้าน bakers' กับการคริสมาสต์เย็น ทั้งหมดพร้อมสำหรับการทำอาหาร วิญญาณดูเหมือน เป็น nterested ในคนจน เขายืนอยู่กับคนขี่เหนียวในประตูของเบเกอร์ และจับไฟฉายของเขาเหนือแบบขณะที่พวกเขาได้ดำเนินการที่ผ่านมาเขา บางครั้ง เมื่อเขาเห็นคนที่ผลักดันกัน หรือการโกรธ เขายกไฟฉายของเขาเหนือศีรษะของพวกเขา และทันทีก็เป็นเกี่ยวกับ หรือหยุดโต้เถียง "เนื่องจากเป็นคริสต์มาส" ก็บอกกัน "อะไรของคุณไฟฉายทำ วิญญาณ? " ถามคนขี่เหนียว มันให้รสชาติพิเศษเย็นประชาชนในวันนี้ ตอบจิตวิญญาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมผีคริสต์มาสแห่งปัจจุบัน! มองที่ฉัน! ' ตั้งแต่เข้าชมผีครั้งแรกของสครูจก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองมาก ดังนั้นแม้ว่าสายตาของจิตวิญญาณเป็นที่ชัดเจนและชนิดสครูจก็กลัวที่จะมองตรงเข้าไปในใบหน้าของ แต่เขาจะได้เห็นว่าร่างของมันอยู่ในชุดเสื้อคลุมสีเขียวยาวผมสีน้ำตาลยาวลดลงได้อย่างอิสระลงด้านหลังของตนและเอซที่สวมรอยยิ้มที่อบอุ่นและเป็นกันเอง ส่องแสงจากไฟฉายที่ถือในมือข้างขวาที่แข็งแกร่ง "จิตวิญญาณ" สครูจกล่าวว่าเงียบ ๆ 'พาฉันที่คุณต้องการเมื่อคืนผมได้เรียนรู้บทเรียนที่กำลังทำงานอยู่ในขณะนี้ ถ้าคุณมีอะไรที่จะสอนฉันในคืนนี้ให้ฉันได้เรียนรู้จากคุณ สัมผัสเสื้อคลุมของฉัน! "กล่าวว่าจิตวิญญาณและเชื่อฟังครูจ. อาหารห้องไฟทั้งหมดหายไปและพวกเขากำลังยืนอยู่ข้างนอกในเย็นถนนเต็มไปด้วยหิมะในเช้าวันคริสต์มาส. แม้ว่าท้องฟ้าเป็นสีเทาและถนนสกปรก, คนที่ดูสดใสน่าแปลกใจที่พวกเขารีบร้านขนมปังด้วยงานเลี้ยงอาหารค่ำวันคริสต์มาสของพวกเขาทั้งหมดพร้อมสำหรับการปรุงอาหาร. จิตวิญญาณดูเหมือน nterested พิเศษในคนยากจน. เขายืนอยู่กับสครูจในประตูขนมปังและถือไฟฉายของเขาในช่วงงานเลี้ยงอาหารค่ำที่พวกเขา ดำเนินการที่ผ่านมาเขา. บางครั้งเมื่อเขาเห็นคนที่ผลักดันให้แต่ละอื่น ๆ หรือโกรธเขายกไฟฉายของเขามากกว่าหัวของพวกเขาและทันทีที่พวกเขากลายเป็นเมตตาหรือหยุดเถียง "เพราะมันเป็นคริสมาสต์" พวกเขาบอกว่าแต่ละอื่น ๆ . "ไม่ของคุณคืออะไร ไฟฉายทำจิตวิญญาณ? ถามครูจ มันทำให้รสชาติพิเศษให้กับอาหารมื้อค่ำของผู้คนในวันนี้ตอบจิตวิญญาณ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเป็นผีคริสต์มาสปัจจุบัน มองฉันสิ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ผีเข้าชม สครูจไม่มั่นใจในตัวเอง ดังนั้น แม้ว่าวิญญาณตาได้ชัดเจน และประเภท สครูจไม่กล้ามองหน้าของ แต่เขาจะเห็นว่า ร่างกายของมันถูกแต่งตัวในเสื้อคลุมสีเขียวยาว ผมยาวสีน้ำตาลของตกอย่างอิสระลงด้านหลังของมัน และเอซของใส่รอยยิ้มที่อบอุ่นและเป็นมิตรแสงที่ส่องจากคบเพลิงที่ถือในมือข้างขวาของแรง . วิญญาณ " สครูจเงียบๆ ไป ฉัน ที่ คุณ ต้องการ เมื่อคืนฉันเรียนรู้บทเรียนซึ่งทำงานอยู่ตอนนี้ ถ้าคุณมีอะไรจะสอนฉันคืนนี้ ขอเรียนรู้จากคุณ จับเสื้อของฉัน กล่าวว่าจิตวิญญาณและสครูจเชื่อฟัง . อาหาร , ห้อง , ไฟทั้งหมดหายไป และพวกเขากำลังยืนอยู่ข้างนอกในเย็นถนนที่เต็มไปด้วยหิมะในเช้าวันคริสต์มาส ถึงแม้ว่าท้องฟ้าเป็นสีเทาและถนนสกปรก คนมองอย่างแปลกใจ ร่าเริง พวกเขาก็รีบไปร้านช่างทำขนมกับอาหารคริสต์มาสของพวกเขาพร้อมสำหรับการปรุงอาหาร จิตวิญญาณดูเป็นพิเศษ nterested ในคนจน เขายืนอยู่กับสครูจในขนมปังเป็นประตูและถือไฟฉายของเขามากกว่าอาหารที่พวกเขากวาดผ่านเขา บางครั้งเมื่อเขาเห็นคนผลักกัน หรือโกรธ เขายกคบเพลิงของเขาเหนือศีรษะของเขา และทันทีที่พวกเขากลายเป็นเด็ก , หรือหยุดเถียงกัน เพราะนี่มันก็เป็นคริสต์มาส " พวกเขาบอกกัน " แล้วไฟฉายของคุณ จิตวิญญาณ ? ถามคนขี่เหนียว มันให้รสชาติที่พิเศษเพื่ออาหารเย็นของผู้คนในวันนี้ ฝ่ายวิญญาณ