while Chevrolet et al. (1993) obser

while Chevrolet et al. (1993) observed a 25% reduction in maximal inspiratory pressure measured 15 min following a marathon run. We also observed a significant reduction (23%) in peak inspiratory flow following the marathon, which is indicative of a reduction in the maximal flow-generating capacity of the inspiratory muscles (McCool, Hershenson, Tzelepis, Kikuchi, & Leith, 1992; Romer et al., 2002). This failure to maintain the capacity to generate both force and flow provides strong evidence that inspiratory muscle fatigue occurs following marathon running.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่เชฟโรเลตร้อยเอ็ด al. (1993) พบ 25% ลดสูงสุด inspiratory ความดันวัด 15 นาทีต่อการวิ่งมาราธอน เราสังเกตลด significant (23%) ในช่วง peak inspiratory flow ต่อมาราธอน ซึ่งส่อลดกำลังผลิตสูงสุด flow สร้างกล้าม inspiratory (แมคคูล Hershenson, Tzelepis คิคุจิ และเล ธ 1992 Romer et al., 2002) ความล้มเหลวนี้เพื่อรักษาความสามารถในการสร้างกองทัพและ flow ล้าที่กล้ามเนื้อ inspiratory ฐานให้เกิดขึ้นต่อทำงานมาราธอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่เชฟโรเลต, et al (1993) ตั้งข้อสังเกตการลดลง 25% ในความดันวัดหายใจสูงสุด 15 นาทีต่อไปวิ่งมาราธอน นอกจากนี้เรายังสังเกตเห็นการลดลงมีนัยสำคัญลาดเท (23%) ในจุดสูงสุดหายใจชั้นโอ๊ยต่อไปนี้การวิ่งมาราธอนซึ่งเป็นตัวบ่งชี้ของการลดสูงสุดชั้นความจุโอ๊ยสร้างของกล้ามเนื้อหายใจ (แม็คคูล, Hershenson, Tzelepis, คิคุจิและลีธ์ 1992; โรเมอร์ et al., 2002) ความล้มเหลวนี้เพื่อรักษาความสามารถในการสร้างแรงและ fl โอ๊ยมีหลักฐานที่แข็งแกร่งที่เมื่อยล้าของกล้ามเนื้อหายใจเกิดขึ้นต่อไปนี้วิ่งมาราธอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เชฟโรเลต et al . ( 1993 ) ได้ลด 25% ในการวัดแรงดันสูงสุด 15 นาทีต่อไปนี้มาราธอนวิ่ง นอกจากนี้เรายังสังเกต signi จึงไม่สามารถลด ( 23% ) ในยอดการflโอ้ยต่อไปนี้มาราธอน ที่บ่งบอกถึงการลดสูงสุดflโอ๊ยกําลังการผลิตของกล้ามเนื้อการ แมคคูล hershenson tzelepis ( , , , คิคูจิ &ลีท , 1992 ; โรเมอร์ et al . ,2002 ) นี้ล้มเหลวที่จะรักษาความสามารถในการสร้างแรงและflโอ๊ยมีหลักฐานว่า ความเมื่อยล้าของกล้ามเนื้อเกิดขึ้นต่อไปนี้การมาราธอนวิ่ง