Bernd and Bernd and Hilla Becher fi

Bernd and Bernd and Hilla Becher first began their project of systematically photographing industrial structures in the late 1950s. This paper, first given at a conference at Tate Modern, investigates the rhythmic continuity of the comportment or bearing toward the world that they have made into an epic form and that has gained broader influence in the work of their successful students.
Bernd and Hilla Becher first began their still-ongoing project of systematically photographing industrial structures – water towers, blast furnaces, gas tanks, mine heads, grain elevators and the like – in the late 1950s.1 The seemingly objective and scientific character of their project was in part a polemical return to the ‘straight’ aesthetics and social themes of the 1920s and 1930s in response to the gooey and sentimental subjectivist photographic aesthetics that arose in the early post-war period. This latter position was epitomised in Germany by the entrepreneurial, beauty-in-the-eye-of-the-beholder humanism of Otto Steinert’s subjektive fotografie – ‘“Subjective photography”,’ wrote Steinert in his founding manifesto, ‘means humanised, individualised photography’ – and globally by the one-world humanism of The Family of Man.2 While many photographers followed Robert Frank’s critical rejoinder and depicted the seamier, chauvinistic underbelly of the syrupy universalisms advocated for by Steichen and Steinert, the Bechers simply rejected it and returned to an older, pre-war paradigm (fig.1).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แบร์นและแบร์นและ Hilla Becher แรกที่เริ่มโครงการของพวกเขาของระบบการถ่ายภาพโครงสร้างอุตสาหกรรมในช่วงปลายปี 1950 บทความนี้ได้รับเป็นครั้งแรกที่การประชุมที่ Tate Modern, การสำรวจต่อเนื่องเป็นจังหวะของท่าทางหรือแบริ่งที่มีต่อโลกที่พวกเขาได้ทำลงไปในรูปแบบมหากาพย์และที่ได้รับอิทธิพลในวงกว้างในการทำงานของนักเรียนที่ประสบความสำเร็จของพวกเขา. the
Bernd และ Hilla Becher ครั้งแรกที่เริ่มโครงการยังคงต่อเนื่องของระบบการถ่ายภาพโครงสร้างอุตสาหกรรม - อาคารน้ำเตาหลอมระเบิดถังแก๊สหัวเหมืองเมล็ดพันธุ์ข้าวและชอบ - ในช่วงปลาย 1950s.1 ตัวละครดูเหมือนวัตถุประสงค์และวิทยาศาสตร์ของโครงการของพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งใน การกลับมาถกเถียงเพื่อความงาม 'ตรง' และรูปแบบทางสังคมของปี ค.ศ. 1920 และ 1930 เพื่อตอบสนองความเหนอะหนะและซาบซึ้งความสวยงามถ่ายภาพ subjectivist ที่เกิดขึ้นในช่วงต้นยุคหลังสงคราม ตำแหน่งนี้หลังถูกดียิ่งในประเทศเยอรมนีโดยผู้ประกอบการ, ความงาม-in-the-ตาของคนดูเห็นอกเห็นใจของอ็อตโต Steinert ของ Fotografie subjektive - ' "การถ่ายภาพอัตนัย"' เขียน Steinert ในแถลงการณ์การก่อตั้งของเขา 'หมายถึง humanised รายบุคคล การถ่ายภาพ '- และทั่วโลกโดยมนุษยหนึ่งโลกของครอบครัวของ Man.2 ในขณะที่ช่างภาพหลายคนตามโต้ตอบที่สำคัญโรเบิร์ตของแฟรงก์และภาพ seamier ที่ท้องน้อยชาตินิยมของ universalisms น้ำเชื่อมสนับสนุนโดย Steichen และ Steinert ที่ Bechers ก็ปฏิเสธมันและ กลับไปที่เก่ากระบวนทัศน์ก่อนสงคราม (รูปที่ 1)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เบิร์นและ Bernd hilla เบเคอร์และเริ่มโครงการของพวกเขามีระบบถ่ายภาพโครงสร้างอุตสาหกรรมในปลายปี 1950 . กระดาษนี้ ก่อนให้ที่ประชุมที่ Tate Modern และความต่อเนื่อง , จังหวะของความประพฤติหรือแบริ่งที่มีต่อโลกที่พวกเขาได้ทำในรูปแบบมหากาพย์และได้รับอิทธิพล เช่น ผลงานของนักเรียนที่ประสบความสำเร็จ ของพวกเขาเบิร์น hilla เบเคอร์และเริ่มโครงการยังคงต่อเนื่องของระบบถ่ายภาพโครงสร้างอุตสาหกรรม –น้ำอาคารเตาหลอมระเบิดถังแก๊ส , หัว , เหมือง , ลิฟท์เมล็ดพืชและชอบ และในปลายปี 1950 1 วัตถุประสงค์ทางวิทยาศาสตร์และดูเหมือนตัวละครของโครงการของพวกเขาในส่วนผลตอบแทน polemical กับ " " ตรง " รูปแบบทางสังคมและสุนทรียศาสตร์ ของปี ค.ศ. 1920 และ 1930 ในการตอบสนองต่อ เหนียว และ อารมณ์ subjectivist ถ่ายภาพสุนทรียศาสตร์ที่เกิดขึ้นในช่วงหลังสงครามก่อน ตำแหน่งหลังนี้คือ epitomised ในเยอรมนี โดยผู้ประกอบการ ความงามในสายตาของคนดูมนุษยนิยมของอ๊อตโต้สไตเนิร์ตของ subjektive fotografie – " อัตนัยการถ่ายภาพ " , " เขียนสไตเนิร์ตในเขาก่อตั้ง แถลงการณ์ " หมายความว่า humanised individualised ภาพถ่าย " , 000 ทั่วโลกโดยโลกมนุษยนิยมของครอบครัวของมนุษย์ ในขณะที่ช่างภาพ 2 หลายคนติดตามคำตอบของโรเบิร์ต แฟรงค์ ที่สำคัญและอธิบาย seamier ท้องน้อยรุนแรงของ , syrupy ม. สนับสนุนโดยและสำหรับตน์เคนสไตเนิร์ต , bechers เพียงแค่ปฏิเสธมันและกลับไปที่เก่าตัวอย่างก่อนสงคราม ( ” )