Meanwhile, Imai remembered Sakurai

Meanwhile, Imai remembered Sakurai Atsushi, a boy who’d been in his class first year who always sat by himself. He’d heard that Sakurai’s friends who he’d known since elementary school had all decided to get jobs instead of going to high school. So all through first year, none of Imai’s friends had ever talked to Sakurai, and they’d never ended up in common situations.

Since childhood, Sakurai had never found it easy to make friends—he was shy and introverted and he didn’t want to stand out. Even when he entered high school he never did anything to draw attention to himself. The only people he’d ever hung out with were his few friends from elementary school, so every day, from the moment he arrived at school in the morning to the moment he left at night, he often went without ever saying a word to anyone. Everyone knew him as “that scary guy who hangs out with the delinquent kids from other schools.” Sakurai knew most people probably thought he didn’t care at all about school, either, but he decided he’d just let them think that, without denying or affirming anything.

Cigarettes, motorcycles, fights, and “regent” hairdos—those things were Sakurai’s only love in those days, and he had a lot of fun hanging out with his bad-boy friends. He wanted to escape the dullness of life, even for a moment. Of course he couldn’t escape reality, but he wanted to, and he was even mad at himself that he couldn’t.

Even now, Sakurai and Imai still remember their first impressions of each other. Imai thought Sakurai was “a guy with a sharp gaze,” and Sakurai thought Imai was “a little strange.” When they first interacted with each other, all they thought was “this guy is totally different from me.” But for more than a year, no circumstances allowed them to get to know each other more fully, and their only connection remained the fact that they were classmates.

Then, in their third year, a horrible incident brought them close together at once. Sakurai’s gang of friends got into trouble with the law, and in the aftermath, Sakurai was given no choice but to part ways with them. Separated from his former friends, Sakurai’s connections outside the school had been severed in an instant.

Sakurai’s dull, boring days had just gotten even more boring and dull. He decided that a small attempt to make friends at school might be a little better than just spending every minute alone. And then one day, one of his new friends said, “Let’s go to Imai’s house!”

Sakurai knew Imai’s house was a place where lots of different students like to hang out. It was in the opposite direction from his own house, but he was interested to go, so he let his friend take him there.

In the cramped, 4-and-a-half-tatami room, cigarette smoke hung in the air as music played in the background. Imai, the owner of the room, was unperturbed by seeing a new face, and immediately welcomed Sakurai in. The people who hung out at Imai’s room had no specific affiliation with each other. Imai’s friends brought their friends, and there was a tacit understanding that it was okay if people came even if Imai didn’t know them—it was as if he were sponsoring a space for them all to hang out in. Sakurai probably thought he could easily slip into the situation unnoticed, even though this was a place where people were friendly and accepted him. He felt a little sad that a place like this had been here all along and he hadn’t known about it.

“Peace is nice, isn’t it?” he thought. Before, he’d always been making trouble and getting high on thrills, but the atmosphere in this room was very relaxed, and that wasn’t a bad thing, he found. Maybe it was that he felt comfortable there. From then on, he came to dearly love that room with its ever-present music and crowd of friends.

★★★★★

Even after Imai had decided to start a band with Araki, he was still unsure about where to actually begin. He was only a high school student, and he had no money. Only the more he thought about it, the more he wanted to start a band—it became the only thing he wanted to do, and his desire to do it kept growing until he had his heart completely set on it and he just had to do it.

Meanwhile, Araki was busy talking to people and searching for members. He thought that when he graduated from high school he would move to Tokyo and search for members, because he was sure he could find people in such a big place. He tried adapting ads for band members of the kind that commonly appeared in music magazines to suit his and Imai's intents and purposes. Higuchi, who was a year younger than Imai, spent a lot of time talking to his brother, who was five years older. Of course, that brother later became Yagami Toll. SPOTS, Yagami’s band at the time, were entering a contest, the prize of which was a record deal. They also played gigs at local live houses. Yagami stressed that if they wanted to do a band, the first thing they had to do was play live shows.

So they all went together to see BOØWY perform live at the local live house “Make-Up,” which has since closed. When Imai and co. heard rumors that BOØWY and Rogue, bands from Gunma Prefecture, had both moved their base of operations to Tokyo and had been making a splash in the live house circuit, they decided to go see it with their own eyes, to confirm that indeed, if they wanted to do a band, they had to play live shows, too.

The upshot of this outing was that Imai decided yes, they definitely had to do the band thing. In the summer of his third year of high school, Imai coaxed his parents into buying him a 29000-yen Stratocaster-type guitar through a mail-order service from a maker called Pressure. Even though Imai was right-handed, he chose a left-handed guitar. He had no reason for the choice other than that he thought that the left-handed one was easier to hold, but since there was no chord book on the market with left-handed guitar chords, he started out learning all the right-handed chords completely backwards.

“Since I started out learning them that way, it’s like I see guitar tablature in code—I just play it backwards right away. Since that was the way I learned how to do it, now I can just play the chords as soon as I see them written down.” He always talks about it like it’s easy, but really, he must be doing a very clever mirroring act in his head.

Somehow, everyone noticed that Imai wanted to start a band. He was always in his room, holding his wood-pattered guitar, learning chords. Araki declared that if he were going to be in a band, he wanted to be the vocalist. Now he thought that the idea of waiting until they graduated high school and could move to Tokyo to search for members was waiting too long, and anyway, the group that hung out in Imai’s room was beginning to develop interest in the band, too.

Higuchi, who had talked so much about bands with his older brother, asked the bassist of his brother’s band to teach him the instrument. He said he wanted to play bass so he’d be able to feel its heavy thud vibrating throughout his body. Hoshino, who had been dragged into the band plot by Higuchi, paid no attention to Higuchi’s desire for “Hide on vocal” and instead chose to play guitar.

“I know Imai already plays guitar but it’ll be fine if there are two guitarists,” he decided. Hoshino had never picked up a guitar before, but he felt okay about it because they were all beginners, and he didn’t change his mind about joining the band as a guitarist. “Having two guitarists is kind of a different setup,” he thought. Maybe he thought each guitarist would be able to show off his own individuality.

Sakurai Atsushi also began to show interest in the band. He’d heard about SPOTS from Higuchi, and he’d been going to live shows. Maybe he’d be able to play the music he was hearing himself. The possibility was now before his eyes. Bands were music—music that you weren’t just listening to. The reason why he’d been getting into trouble was that he wanted some way to make himself noticed. Hidden behind his indifferent, introverted personality was a part that wanted to stick out and be noticed, and it was this part that couldn’t help getting excited on hearing the word “band.” He couldn’t help it, he wanted to join.

“If I do it, I guess I’ll be the drummer,” he thought.

From the time he was a child, he’d never hated listening to music. Sakurai loved beautiful melodies that he felt got stuck in his heart, and he felt the same way about rhythms. When he listened to music, before he knew it he always ended up pounding the rhythm with his hands or tapping it with his feet. Of all the instruments he’d heard, the drum rhythms always penetrated furthest into his ears and his body, much more so than guitar phrases.

It was the winter of Imai, Sakurai, and Araki’s third year of high school, and their graduation was looming before them. Everyone was clear that they wanted to start the band, but they hadn’t actually done anything for real yet. Imai and Hoshino both had guitars now and with chord books and finger picking practice, they began to master playing them. Sakurai bought an old, beat-up drum set off a friend for 30000 yen. However, when he went to practice the drums in his four-and-a-half-tatami room, his father yelled at him to shut up, in that instant reducing his drum set to nothing more than furniture. So instead, Sakurai got Yagami Toll to let him practice drums at his house. He watched Yagami practice drums and learned from him, and he paid special attention to observing drum form when he went to live shows.

There hadn’t yet been a moment for the five of them to decide “Okay, we’re officially starting the band today.” They were just trying to alleviate their everyday boredom. But then when such a moment came, it turned out to be very simple. They all felt the same way, so there was nothing to worry about. All it took was one word from Sakurai Atsushi to confirm the

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะเดียวกัน Imai จำซะกุไร Atsushi เด็กชายที่ได้รับในชั้นเรียนของปีแรกที่เสมอนั่งเอง เขาได้ยินที่ซะกุไรเพื่อนที่เขาจะรู้จักตั้งแต่ประถมมีทั้งหมดตัดสินใจที่จะรับงานแทนที่จะไปโรงเรียน เพื่อสนิทปีแรก ไม่มีเพื่อนของ Imai ได้เคยพูดคุยกับซะกุไร และพวกเขาจะไม่ สิ้นสุดร่วมสถานการณ์ตั้งแต่วัยเด็ก ซะกุไรก็ไม่พบว่าทำให้เพื่อน — เป็นส่วน และขี้อาย และไม่อยากโดดเด่น แม้เมื่อท่านได้เข้าโรงเรียนมัธยม เขาไม่เคยได้อะไรที่จะดึงความสนใจตนเอง คนเท่านั้นที่เขาเคยมีแขวนออกด้วยนำเพื่อนของเขาบางจากประถม ทุกวัน จากช่วงเวลาที่เขามาถึงโรงเรียนในตอนเช้าจนเขาปล่อยในเวลากลางคืน มักเขาไม่เคยพูดคำให้ทุกคน ทุกคนรู้ว่าเขาเป็น "ที่น่ากลัวคนที่ค้างออกกับพ่อเด็กจากโรงเรียนอื่น" ซะกุไรรู้ว่า คนส่วนใหญ่คงคิดว่า เขาไม่ได้ดูแลเลยเกี่ยวกับโรงเรียน อาจจะ แต่เขาตัดสินใจเขาจะเพียงแค่ให้พวกเขาคิดว่า โดยการปฏิเสธ หรือเห็นพ้องอะไรบุหรี่ รถจักรยานยนต์ การต่อสู้ และ hairdos "รีเจนท์" — สิ่งเหล่านั้นได้รักซะกุไรของเท่านั้น และเขาห้อยออกกับเพื่อนของเขาไม่ดีเด็กสนุกมาก เขาอยากหนีเซ็งชีวิต แม้สำหรับครู่ แน่นอนว่าเขาไม่สามารถหนีความจริง แต่เขาต้องการ และกำลังบ้าแม้แต่ที่ตัวเองที่เขาไม่สามารถป่านนี้ ซะกุไรและ Imai ยังคงจำความประทับใจแรกของพวกเขากัน Imai คิดซะกุไรคือ "ผู้ชายที่ มีสายตาคม" และซะกุไรคิด Imai ได้ "เล็กน้อยแปลก" เมื่อพวกเขาแรกอาจกัน ทั้งหมดที่พวกเขาคิดว่า เป็น "ผู้ชายคนนี้จะแตกต่างกันโดยสิ้นเชิงจากฉัน" แต่กว่าปี กรณีไม่ได้รับอนุญาตให้ได้รับรู้กันมากขึ้นอย่างเต็ม และการเชื่อมต่อเดียวยังคง ความจริงที่ว่า พวกเขามีเพื่อนร่วมชั้นจาก นั้น ในปีที่สามของพวกเขา เหตุการณ์น่ากลัวมาให้ชิดกันครั้ง ซะกุไรของแก๊งเพื่อนได้เป็นปัญหากับกฎหมาย และควัน ซะกุไรก็ ให้ไม่เลือก แต่วิธีการส่วนหนึ่งกับพวกเขา แยกออกจากเพื่อนเก่าของเขา ซะกุไรของการเชื่อมต่อภายนอกโรงเรียนมีการ severed ในทันทีซะกุไรของน่าเบื่อ น่าเบื่อวันมีเพียงอากาศยิ่งน่าเบื่อ และน่าเบื่อ เขาตัดสินใจว่า ความพยายามเล็ก ๆ เพื่อให้เพื่อนที่โรงเรียนอาจจะน้อยกว่าเพียงใช้จ่ายทุก ๆ นาทีเดียว แล้ว วันหนึ่ง หนึ่งในเพื่อนใหม่ของเขาว่า "ไปกันเหอะไปที่บ้านของ Imai"ซะกุไรรู้ของ Imai เฮ้าส์เป็นสถานที่ศึกษาแตกต่างกันมากมายชอบออกไปเที่ยว ในทิศทางตรงกันข้ามจากบ้านของเขา แต่เขาไม่สนใจที่จะไป เพื่อให้เพื่อนของเขาทำให้เขามีห้องแคบ 4- และ-a-ครึ่งดาร์ด บุหรี่แขวนในอากาศเป็นเพลงเล่นในพื้นหลัง Imai เจ้าของห้องพัก หมายทันที โดยเห็นใบหน้าใหม่ และยินดีซะกุไรในทันที คนแขวนออกห้องของ Imai สังกัดไม่เฉพาะกับแต่ละอื่น ๆ ได้ เพื่อนของ Imai นำเพื่อนของพวกเขา และมีความเข้าใจ tacit ที่ว่า มันเป็นไรถ้าคนมาแม้ Imai ไม่ทราบซึ่งก็เหมือนเขาได้สนับสนุนพื้นที่สำหรับพวกเขาทั้งหมดจะออกไปเที่ยวใน ซะกุไรคงคิดว่า เขาไม่ได้จัดส่งในสถานการณ์ส่วนใหญ่ แม้ว่านี้เป็นสถานที่ที่คนเลย และยอมรับเขา เขารู้สึกเศร้าเล็กน้อยที่ทำเช่นนี้ได้ที่นี่ตลอด และเขาไม่ได้รู้จักกันเลยความสงบคือดี ไม่มันเขาคิด ก่อน เขาเสมอได้ทำให้ปัญหา และการสูงมาริโอ แต่บรรยากาศภายในห้องได้สบาย ๆ และเขาที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ไม่ดี พบ บางทีก็ได้ว่า เขารู้สึกมี จากนั้น เขามาลองรักที่ห้อง มีเพลง ever-present และฝูงชนของเพื่อน★★★★★แม้หลังจาก Imai ได้ตัดสินใจที่จะเริ่มวง Araki เขาไม่แน่ใจยังเกี่ยวกับตำแหน่งที่จะเริ่มต้นจริง เขาเป็นเพียงนักเรียนมัธยม และเขามีเงินไม่ เดียวยิ่งเขาคิดเกี่ยวกับมัน มากจะต้องเริ่มต้นวง — มันเป็นสิ่งเดียวที่เขาอยากจะทำ และความปรารถนาของเขาที่เก็บเติบโตจนกระทั่งเขาได้หัวใจของเขาตั้งไว้อย่างสมบูรณ์ และเขาเพิ่งได้ทำการในขณะเดียวกัน Araki ได้พูดกับคนที่ว่างและค้นหาสมาชิก เขาคิดว่า เมื่อเขาจบศึกษาจากโรงเรียนมัธยมที่เขาจะย้ายไปโตเกียวและค้นหาสมาชิก เพราะแน่ใจว่า เขาสามารถหาคนที่ใหญ่ เขาพยายามดัดแปลงโฆษณาสำหรับสมาชิกประเภทที่ปรากฏในนิตยสารเพลงของเขา และของ Imai ปรับ และวัตถุประสงค์โดยทั่วไป Higuchi ผู้มีอายุน้อยกว่า Imai ปี ใช้เวลามากเวลาพูดกับพี่ชายของเขา ที่เป็นห้าปี แน่นอน บราเดอร์ที่ภายหลังกลายเป็น ยากามิโทร จุด วงดนตรีของยากามิในเวลา ถูกป้อนการประกวด รางวัลซึ่งมีการจัดการระเบียน พวกเขายังเล่นเม็กกะที่บ้านอยู่ในท้องถิ่น ยากามิเน้นว่า ถ้าพวกเขาอยากจะทำวง สิ่งแรกที่พวกเขาทำคือ เล่นแสดงสดดังนั้นพวกเขาทั้งหมดไปพร้อมกันเพื่อดู BOØWY ทำสดที่บ้านอยู่ในท้องถิ่น "แต่งหน้า ซึ่งได้ปิดตั้งแต่ เมื่อ บริษัท Imai และได้ยินข่าวลือว่า BOØWY และโร้ก วงจากจังหวัดกุมมะ มีทั้งย้ายฐานปฏิบัติการของโตเกียว และได้ทำให้สาดในวงจรอยู่บ้าน พวกเขาตัดสินใจไปดู ด้วยตาตนเอง การยืนยันที่ แน่นอน ถ้าพวกเขาอยากจะทำวงดนตรี มีการเล่นแสดงสด เกินไปผลที่สุดของการออกนอกบ้านนี้ถูก Imai นั้นเลือกใช่ พวกเขาทำสิ่งวงแน่นอน ในฤดูร้อนของปีโรงเรียนมัธยมของเขาที่สาม Imai coaxed พ่อไปซื้อเขากีต้าร์ชนิด Stratocaster 29000 เยน ผ่านทางบริการสั่งซื้อทางไปรษณีย์จากเครื่องที่เรียกว่าความดัน แม้ Imai ได้ถนัด เขาเลือกกีต้าร์มือ เขามีเหตุผลสำหรับตัวเลือกอื่นมากกว่าที่เขาคิดว่า คนถนัดซ้ายก็ง่ายต่อการเก็บ แต่เนื่องจากมีหนังสือไม่มีคอร์ดในตลาดที่มีมือกีต้าร์ chords เขาเริ่มออกเรียน chords ถนัดทั้งหมดย้อนหลังทั้งหมด"ตั้งแต่ผมเริ่มออกมาเรียนรู้วิธี มันเป็นเหมือนเห็นกีตาร์ tablature ในรหัส — เพียงแค่เล่นมันย้อนหลังทันที ตั้งแต่ที่ถูกวิธีที่ฉันเรียนรู้วิธีการทำ ตอนนี้ฉันสามารถเพียงเล่น chords ทันทีที่เห็นพวกเขาเขียนลง" เขามักจะเล่ามันเหมือนง่าย แต่จริง ๆ เขาต้องได้ทำกระทำการมิเรอร์ที่ฉลาดมากในหัวของเขาอย่างใด ทุกคนสังเกตเห็นว่า Imai อยากเริ่มวง เขาได้เสมอในห้องพัก จับพระ pattered ไม้กีต้าร์ เรียน chords Araki ประกาศว่า ถ้าเขาได้ไปอยู่ในวง เขาต้องการ ที่ vocalist ตอนนี้เขาคิดว่า ความคิดของรอจนกว่าจะจบศึกษาระดับมัธยม และสามารถย้ายไปโตเกียวเพื่อค้นหาสมาชิกถูกรอเกินนาน และหรือ กลุ่มที่แขวนในห้องของ Imai ออกได้เริ่มต้นพัฒนาสนใจในวง เกินไปHiguchi ที่ได้พูดคุยกันมากเกี่ยวกับวงกับพี่ชายของเขา ถาม bassist วงของน้องสอนเครื่องมือเขา เขากล่าวว่า เขาอยากเล่นเบสเพื่อที่จะสามารถรู้สึก thud หนักความสั่นสะเทือนทั่วร่างกายของเขา ชิโน ที่มีการลากเป็นวงพล็อต โดย Higuchi ไม่ให้ความสำคัญของ Higuchi ความ "ซ่อนบนเสียง" และเลือกเล่นกีตาร์แทน"ฉันรู้ Imai เล่นกีตาร์อยู่แล้ว แต่จะดีถ้ามีมือกีต้าร์ที่สอง เขาตัดสินใจ ชิโนได้เคยรับกีต้าร์ก่อน แต่เขารู้สึกไรเลย เพราะพวกเขาเริ่มต้นทั้งหมด และเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงจิตใจของเขาเกี่ยวกับการรวมวงเป็น guitarist ที่ "มีมือกีต้าร์ที่สองคือ ชนิดของการตั้งค่าที่แตกต่างกัน เขาคิดว่า บางทีเขาคิดว่า แต่ละ guitarist จะสามารถแสดงบุคลิกลักษณะของเขาเองซะกุไร Atsushi ยังเริ่มสนใจในวงแสดง เขาได้ยินเกี่ยวกับจุดจาก Higuchi และเขาได้รับไปแสดงสด บางทีเขาจะสามารถเล่นเพลงที่เขาไม่ได้ยินเอง เป็นไปได้คือตอนนี้ก่อนที่จะตา วงมีเพลงซึ่งเพลงที่คุณไม่เชื่อฟัง เหตุผลที่ทำไมเขาได้รับในปัญหาว่า เขาต้องการบางวิธีจะทำให้ตัวเองพบ ซ่อนอยู่ข้างหลังเขาสนใจ ส่วนบุคลิกภาพเป็นส่วนหนึ่งที่อยากทำ และจะสังเกตเห็น และก็ส่วนนี้ไม่สามารถช่วยการตื่นเต้นในการได้ยินคำว่า "วง" เขาไม่สามารถช่วยเหลือ เขาอยากเข้าร่วม"ถ้าฉันทำมัน ผมคิดว่า จะตีกลองนี้ เขาคิดว่าจากเวลาเขาถูกเด็ก เขาก็ไม่เคยขี้เกียจฟังเพลง ซะกุไรรักดี้ที่สวยงามที่เขารู้สึกว่าใส่ติดอยู่ในหัวใจของเขา และเขารู้สึกแบบเดียวกับเกี่ยวกับแบบ เมื่อเขาฟังเพลง ก่อนเขารู้ว่าเขาจะสิ้นสุดจังหวะ ด้วยมือของเขาห้ำหั่น หรือแตะกับเท้าของเขา ตราสารทั้งหมดเขาได้ยิน แบบกลองเสมอทะลวง furthest เข้าไปในหูของเขาและร่างกายของเขา มากดังกว่ากีต้าร์วลีมันเป็นฤดูหนาวของ Imai ซะกุไร และของ Araki ปีมัธยม และการศึกษาถูกทำก่อนที่พวกเขา ทุกคนก็ชัดเจนว่า พวกเขาต้องการเริ่มต้นวง แต่พวกเขาไม่ได้จริงทำอะไรตัวจริงยัง Imai และชิโนทั้งมีกีตาร์ตอนนี้ และหนังสือคอร์ดและรับฝึกนิ้ว พวกเขาเริ่มหลักเล่นได้ ซะกุไรซื้อเป็นกลองเก่า beat-up ตั้งปิดเพื่อนสำหรับ 30000 เยน อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาไปฝึกกลองในห้องพัก 4 และ-a-ครึ่งดาร์ด yelled พ่อของเขาที่เขาหุบ ที่ตั้งกลองของเขาลดลงทันทีเพื่ออะไรมากกว่าเฟอร์นิเจอร์ ดังนั้นแทน ซะกุไรได้โทรยากามิให้เขาฝึกกลองที่บ้านของเขา เขาดูกลองยากามิฝึก และเรียนรู้จากเขา และเขาจ่ายสังเกตกลองแบบฟอร์มเมื่อเขาได้ไปแสดงสดไม่ได้ยังมีช่วงเวลาสำหรับห้าของพวกเขาในการตัดสินใจ "เอาล่ะ เรากำลังเปิดเริ่มต้นวงวันนี้" พวกเขาเพียงพยายามบรรเทาความเบื่อของชีวิตประจำวัน แต่แล้ว เมื่อครู่ดังกล่าวมา จะเปิดออกจะง่ายมาก พวกเขารู้สึกแบบเดียวกัน ดังนั้นไม่มีอะไรต้องกังวลเกี่ยวกับ ทั้งหมดใช้ได้หนึ่งคำจาก Atsushi ซะกุไรเพื่อยืนยันการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะเดียวกัน Imai จำ Sakurai อัตสึชิเป็นเด็กที่ต้องการรับในชั้นเรียนของเขาปีแรกที่มักจะนั่งอยู่ด้วยตัวเอง เขาต้องการได้ยินว่าเพื่อน Sakurai ของผู้ที่เขาต้องการรู้จักกันมาตั้งแต่โรงเรียนประถมศึกษามีทั้งหมดตัดสินใจที่จะได้รับงานแทนการไปโรงเรียนมัธยม ดังนั้นตลอดทั้งปีแรกไม่มีเพื่อน Imai ได้พูดคุยกันที่เคย Sakurai และพวกเขาไม่เคยจบลงในสถานการณ์ที่พบบ่อย. ตั้งแต่วัยเด็กซากุไรไม่เคยพบว่ามันง่ายที่จะทำให้เพื่อนเขาเป็นคนขี้อายและเก็บตัวและเขาไม่ได้ ต้องการที่จะโดดเด่นออกมา แม้แต่ตอนที่เขาเดินเข้าไปในโรงเรียนมัธยมเขาไม่เคยทำอะไรที่จะดึงดูดความสนใจให้กับตัวเอง คนเดียวที่เขาเคยแขวนออกมาพร้อมกับมีเพื่อนสนิทของเขาจากโรงเรียนประถมศึกษาเพื่อให้ทุกวันจากช่วงเวลาที่เขามาถึงที่โรงเรียนในตอนเช้าเพื่อช่วงเวลาที่เขาทิ้งไว้ในเวลากลางคืนเขามักจะไปโดยไม่พูดอะไรสักคำให้กับทุกคน . ทุกคนรู้ว่าเขาเป็น "คนที่แต่งตัวประหลาดที่น่ากลัวที่แฮงค์ออกกับเด็กเกเรจากโรงเรียนอื่น ๆ ." ซากุไรรู้ว่าคนส่วนใหญ่อาจคิดว่าเขาไม่สนใจที่เกี่ยวกับโรงเรียนอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่เขาตัดสินใจว่าเขาต้องการเพียงแค่ให้พวกเขาคิดว่า โดยไม่ต้องปฏิเสธหรือยืนยันอะไร. บุหรี่, รถจักรยานยนต์, การต่อสู้และ "พระราชินี" สิ่งที่หลุด-เหล่านั้นเป็นเพียงความรักเท่านั้น Sakurai ในวันนั้นและเขาก็มีจำนวนมากสนุกห้อยออกกับเพื่อนเด็กไม่ดีของเขา เขาต้องการที่จะหลบหนีความหมองคล้ำของชีวิตแม้สักครู่ แน่นอนว่าเขาไม่สามารถหนีความเป็นจริง แต่เขาต้องการที่จะและเขาก็เป็นคนบ้าแม้ในตัวเองว่าเขาไม่สามารถ. แม้ตอนนี้ซากุไรและ Imai ยังจำความประทับใจครั้งแรกของพวกเขากัน Imai คิด Sakurai เป็น "คนที่มีสายตาคม" และซากุไรคิด Imai คือ "แปลก ๆ ." เมื่อพวกเขาครั้งแรกที่มีความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ ทั้งหมดที่พวกเขาคิดว่าเป็น "ผู้ชายคนนี้จะแตกต่างจากฉัน." แต่สำหรับมากกว่า เป็นปีที่สถานการณ์ไม่ได้รับอนุญาตให้ได้รับรู้กันมากขึ้นอย่างเต็มที่และการเชื่อมต่อของพวกเขาเท่านั้นที่ยังคงความจริงที่ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้น. จากนั้นในปีที่สามของพวกเขาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นน่ากลัวนำพวกเขาใกล้กันในครั้งเดียว แก๊ง Sakurai ของเพื่อนที่มีปัญหากับกฎหมายและในผลพวงที่ได้รับ Sakurai แต่ไม่มีทางเลือกที่จะร่วมทางกับพวกเขา แยกจากเพื่อนเก่าของเขาเชื่อมต่อ Sakurai นอกโรงเรียนที่ได้รับการตัดในทันที. Sakurai ของน่าเบื่อน่าเบื่อวันที่มีอากาศเพียงมากยิ่งขึ้นที่น่าเบื่อและน่าเบื่อ เขาตัดสินใจว่าความพยายามเล็ก ๆ ที่จะทำให้เพื่อนที่โรงเรียนอาจจะน้อยดีกว่าเพียงแค่การใช้จ่ายทุกนาทีเพียงอย่างเดียว และแล้ววันหนึ่งเพื่อนคนหนึ่งของใหม่ของเขากล่าวว่า "ให้ไปที่บ้านของอิมาอิ" Sakurai รู้ Imai บ้านเป็นสถานที่ที่นักเรียนจำนวนมากที่แตกต่างกันชอบที่จะออกไปเที่ยว มันเป็นไปในทิศทางตรงข้ามกับบ้านของเขาเอง แต่เขาก็ให้ความสนใจที่จะไปเพื่อให้เขาปล่อยให้เพื่อนของเขาพาเขามี. ในแคบ 4 และครึ่งเสื่อทาทามิมเซอร์วิส, ควันบุหรี่แขวนในอากาศขณะที่เสียงดนตรี เล่นในพื้นหลัง Imai เจ้าของห้องก็ใจเย็น ๆ โดยเห็นใบหน้าใหม่และทันทีที่ได้รับการต้อนรับใน Sakurai. คนที่แขวนออกที่ห้องพักของ Imai ไม่มีความผูกพันที่เฉพาะเจาะจงกับแต่ละอื่น ๆ เพื่อน Imai นำเพื่อนของพวกเขาและมีความเข้าใจโดยปริยายว่ามันก็โอเคถ้าคนมาแม้ว่า Imai ไม่ได้รู้ว่าพวกเขามันก็เหมือนกับว่าเขาได้รับการสนับสนุนพื้นที่สำหรับพวกเขาทั้งหมดออกไปเที่ยวใน. Sakurai อาจจะคิดว่าเขาสามารถทำได้ ได้อย่างง่ายดายลื่นในสถานการณ์ที่ไม่มีใครสังเกตเห็นแม้นี้เป็นสถานที่ที่ผู้คนมีความเป็นมิตรและเป็นที่ยอมรับเขา เขารู้สึกว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ น่าเศร้าที่สถานที่เช่นนี้เคยอยู่ที่นี่มาตลอดและเขาไม่ได้รู้จักกันเกี่ยวกับเรื่องนี้. "สันติภาพเป็นสิ่งที่ดีไม่ได้หรือไม่" เขาคิดว่า ก่อนที่เขาต้องการได้เสมอทำปัญหาและได้รับความตื่นเต้นสูงใน แต่บรรยากาศในห้องนี้เป็นที่ผ่อนคลายมากและที่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ไม่ดีเขาก็พบว่า บางทีมันอาจจะเป็นว่าเขารู้สึกสะดวกสบายมี จากนั้นเขาก็มาถึงรักอย่างสุดซึ้งที่ห้องกับเพลงที่เคยนำเสนอและฝูงชนของเพื่อน. ★★★★★แม้หลังจาก Imai ได้ตัดสินใจที่จะเริ่มต้นกับวง Araki เขาก็ยังไม่แน่ใจเกี่ยวกับการที่จะเริ่มต้นจริง เขาเป็นเพียงนักเรียนมัธยมปลายและเขาก็ไม่มีเงิน เฉพาะที่มากกว่าที่เขาคิดเกี่ยวกับมันมากขึ้นว่าเขาต้องการที่จะเริ่มต้นวงมันก็กลายเป็นสิ่งเดียวที่เขาอยากจะทำและความปรารถนาของเขาที่จะทำมันยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ จนกว่าเขาจะมีหัวใจของเขาตั้งอย่างสมบูรณ์เกี่ยวกับมันและเขาก็ต้องทำ มัน. ในขณะเดียวกันก็กำลังยุ่งอยู่ Araki พูดคุยกับคนและการค้นหาสมาชิก เขาคิดว่าเมื่อเขาจบการศึกษาจากโรงเรียนมัธยมเขาจะย้ายไปโตเกียวและค้นหาสมาชิกเพราะเขามั่นใจว่าเขาสามารถหาคนที่อยู่ในสถานที่ดังกล่าวมีขนาดใหญ่ เขาพยายามปรับตัวโฆษณาสำหรับสมาชิกในวงของชนิดที่มักปรากฏอยู่ในนิตยสารเพลงเพื่อให้เหมาะกับเขาและเจตนา Imai และวัตถุประสงค์ Higuchi ซึ่งเป็นปีที่อายุน้อยกว่า Imai ใช้เวลามากเวลาพูดคุยกับพี่ชายของเขาซึ่งเป็นห้าปีเก่า แน่นอนว่าพี่ชายที่ต่อมากลายเป็นโทร Yagami SPOTS วง Yagami ในเวลาที่ถูกเข้าประกวดรางวัลซึ่งเป็นบันทึกข้อตกลง พวกเขายังเล่นคอนเสิร์ตที่บ้านที่อาศัยอยู่ในท้องถิ่น Yagami เน้นว่าถ้าพวกเขาอยากจะทำวงดนตรีเป็นสิ่งแรกที่พวกเขาต้องทำก็คือการเล่นการแสดงสด. ดังนั้นพวกเขาทั้งหมดไปร่วมกันที่จะเห็นBOØWYดำเนินการอยู่ที่บ้านที่อาศัยอยู่ในท้องถิ่น "Make-Up" ซึ่งมีตั้งแต่ปิด เมื่อ Imai และร่วม ได้ยินข่าวลือที่ว่าBOØWYและ Rogue, วงดนตรีจากจังหวัดกุมมะได้ทั้งย้ายฐานปฏิบัติการไปยังโตเกียวและได้รับการสาดในวงจรบ้านที่อาศัยอยู่ที่พวกเขาตัดสินใจที่จะไปดูด้วยตาของตัวเองเพื่อยืนยันว่าแน่นอนถ้า พวกเขาต้องการที่จะทำวงดนตรีที่พวกเขาจะต้องเล่นแสดงสดเกินไป. ผลที่สุดของการออกนอกบ้านครั้งนี้คือการที่ Imai ตัดสินใจใช่พวกเขาแน่นอนต้องทำสิ่งที่วงดนตรี ในช่วงฤดูร้อนของปีที่สามของโรงเรียนมัธยม Imai เกลี้ยกล่อมพ่อแม่ของเขาในการซื้อเขา 29000 เยนกีตาร์ Stratocaster ชนิดผ่านบริการสั่งซื้อทางไปรษณีย์จากผู้ผลิตที่เรียกว่าแรงดัน แม้ว่า Imai เป็นมือขวาเขาเลือกกีต้าร์มือซ้าย เขามีเหตุผลในการเลือกที่นอกเหนือจากที่เขาคิดว่าเป็นหนึ่งในมือซ้ายก็ง่ายที่จะถือไม่มี แต่เนื่องจากมีหนังสือคอร์ดที่ไม่มีในตลาดที่มีคอร์ดกีต้าร์มือซ้ายเขาเริ่มต้นจากการเรียนรู้ทุกคอร์ดขวามือ ย้อนกลับสมบูรณ์. "นับตั้งแต่ผมเริ่มออกการเรียนรู้วิธีการที่พวกเขาก็เหมือนที่ผมเห็น tablature กีต้าร์ในรหัสฉันเพียงแค่เล่นย้อนกลับได้ทันที นับได้ว่าเป็นวิธีการที่ผมได้เรียนรู้วิธีที่จะทำตอนนี้ฉันก็สามารถเล่นคอร์ดเร็วที่สุดเท่าที่ฉันเห็นพวกเขาเขียนลง. "เขามักจะพูดถึงมันเหมือนมันเป็นเรื่องง่าย แต่จริงๆเขาจะต้องทำการกระทำที่มิเรอร์ที่ฉลาดมาก ในหัวของเขา. อย่างใดทุกคนสังเกตเห็นว่า Imai อยากจะเริ่มต้นวง เขาเป็นคนที่มักจะอยู่ในห้องของเขาถือกีตาร์ไม้ pattered เขาเรียนรู้คอร์ด Araki ประกาศว่าถ้าเขาจะไปอยู่ในวงที่เขาอยากจะเป็นนักร้อง ตอนนี้เขาคิดว่าความคิดของรอจนกว่าพวกเขาจะจบการศึกษาโรงเรียนมัธยมและสามารถย้ายไปยังโตเกียวเพื่อค้นหาสมาชิกกำลังรอนานเกินไปและแล้วกลุ่มที่แขวนอยู่ในห้อง Imai ของเป็นจุดเริ่มต้นในการพัฒนาความสนใจในวงด้วย. Higuchi ที่ได้พูดคุยกันมากเกี่ยวกับวงดนตรีกับพี่ชายของเขาถามเบสของวงดนตรีน้องชายของเขาที่จะสอนให้เขาใช้ในการ เขาบอกว่าเขาอยากจะเล่นเบสเพื่อที่เขาจะสามารถที่จะรู้สึก thud หนักสั่นสะเทือนไปทั่วร่างกายของเขา Hoshino ที่ถูกลากเข้าไปในพล็อตวงโดย Higuchi, ให้ความสนใจกับความปรารถนา Higuchi สำหรับไม่ "ซ่อนในแกนนำ" และแทนที่จะเลือกที่จะเล่นกีต้าร์. "ฉันรู้ว่า Imai แล้วเล่นกีต้าร์ แต่มันจะดีถ้ามีสองมือกีต้าร์ "เขาตัดสินใจ Hoshino ไม่เคยหยิบกีตาร์มาก่อน แต่เขารู้สึกว่าโอเคกับมันเพราะพวกเขาเริ่มต้นทั้งหมดและเขาไม่ได้เปลี่ยนความคิดของเขาเกี่ยวกับการเข้าร่วมวงเป็นมือกีต้าร์ "การมีสองมือกีต้าร์เป็นชนิดของการตั้งค่าที่แตกต่างกัน" เขาคิดว่า บางทีเขาอาจจะคิดว่ากีต้าร์แต่ละคนจะสามารถที่จะแสดงความแตกต่างของตัวเอง. Sakurai อัตสึชิก็เริ่มที่จะแสดงความสนใจในวง เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับ SPOTS จาก Higuchi และเขาต้องการได้รับจะอยู่แสดงให้เห็นว่า บางทีเขาอาจจะสามารถเล่นเพลงที่เขาได้ยินตัวเอง ความเป็นไปได้ตอนนี้ก่อนที่ดวงตาของเขา วงดนตรีที่มีเพลงเพลงที่คุณไม่ได้เพียงแค่ฟัง เหตุผลที่เขาต้องการได้รับการเป็นปัญหาก็คือว่าเขาต้องการวิธีการบางอย่างเพื่อให้ตัวเองสังเกตเห็น ที่ซ่อนอยู่หลังไม่แยแสเขาบุคลิกภาพเก็บตัวเป็นส่วนหนึ่งที่อยากจะติดออกมาและจะสังเกตเห็นและมันเป็นส่วนหนึ่งที่ไม่สามารถช่วยได้รับความตื่นเต้นเมื่อได้ยินคำนี้ "วง." เขาไม่สามารถช่วยมันเขาต้องการที่จะเข้าร่วม . "ถ้าผมทำมันผมคิดว่าผมจะตีกลอง" เขาคิดว่า. จากเวลาที่เขาเป็นเด็กเขาไม่เคยเกลียดการฟังเพลง Sakurai รักท่วงทำนองที่สวยงามที่เขารู้สึกได้ติดอยู่ในหัวใจของเขาและเขาก็รู้สึกแบบเดียวเกี่ยวกับจังหวะ เมื่อเขาได้ฟังเพลงก่อนที่เขาจะรู้ว่ามันเขามักจะจบลงด้วยการเต้นจังหวะด้วยมือของเขาหรือแตะกับเท้าของเขา ของเครื่องมือทั้งหมดที่เขาเคยได้ยินจังหวะกลองบุกเสมอไกลเข้าไปในหูของเขาและร่างกายของเขามากขึ้นดังนั้นกว่าวลีกีตาร์. มันเป็นฤดูหนาวของ Imai, Sakurai และปีที่สาม Araki ของโรงเรียนมัธยมและการสำเร็จการศึกษาของพวกเขาคือ ปรากฏก่อนหน้าพวกเขา ทุกคนก็เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการที่จะเริ่มต้นวง แต่พวกเขาก็ไม่ได้อะไรทำจริงจริงเลย Imai Hoshino และทั้งสองมีกีต้าร์ในขณะนี้และมีหนังสือคอร์ดและนิ้วปฏิบัติเลือกพวกเขาเริ่มที่จะโทพวกเขาเล่น Sakurai ซื้อเก่ากลองชนะขึ้นตั้งปิดสำหรับเพื่อน¥ 30000 แต่เมื่อเขาไปฝึกกลองในสี่และครึ่งเสื่อทาทามิที่ห้องของเขาพ่อของเขาตะโกนใส่เขาจะปิดขึ้นในทันทีว่าการลดกลองชุดอะไรมากไปกว่าเฟอร์นิเจอร์ ดังนั้นแทนที่จะ Sakurai ได้โทร Yagami ที่จะให้เขาฝึกกลองที่บ้านของเขา เขาเฝ้ามองกลอง Yagami ปฏิบัติและเรียนรู้จากเขาและเขาก็ให้ความสนใจเป็นพิเศษกับการสังเกตรูปแบบกลองเมื่อเขาไปอยู่แสดงให้เห็นว่า. มีรับช่วงเวลาที่ห้าของพวกเขายังไม่ได้ตัดสินใจที่จะ "เอาล่ะเรากำลังเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ วงในวันนี้. "พวกเขาเพียงแค่พยายามที่จะบรรเทาความเบื่อหน่ายในชีวิตประจำวันของพวกเขา แต่แล้วเมื่อช่วงเวลาดังกล่าวมาก็จะกลายเป็นเรื่องง่ายมาก พวกเขาทุกคนรู้สึกแบบเดียวกันดังนั้นมีอะไรที่จะต้องกังวลเกี่ยวกับ ทั้งหมดเอาเป็นหนึ่งคำจาก Sakurai อัตสึชิเพื่อยืนยัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะเดียวกัน อิมาอิ จำได้ว่า ซากุราชิ เป็นเด็กผู้ชายในชั้นเรียนของเขา ปีแรกที่มักจะนั่งเอง เขาจะได้ยินว่าซากุไร เป็นเพื่อนที่เขารู้จักมาตั้งแต่ประถม จึงตัดสินใจรับงาน แทนที่จะไปโรงเรียน ดังนั้น ทั้งหมดผ่านปีแรก ไม่มีของนะครับเพื่อนเคยคุยกับซากุราอิ และพวกเขาไม่เคยสิ้นสุดในสถานการณ์ทั่วไป .

ตั้งแต่วัยเด็กซากุราอิ ไม่เคยพบว่ามันง่ายที่จะทำให้เพื่อนเขาขี้อายและเก็บตัว และเขาไม่ได้ต้องการที่จะยืนออก แม้เมื่อเขาเข้ามาในโรงเรียนมัธยมที่เขาเคยทำอะไรเพื่อดึงดูดความสนใจให้กับตัวเอง คนที่เขาเคยคบกับเพื่อนสนิทของเขาจากโรงเรียนทุกๆวัน ตั้งแต่ที่เขามาถึงโรงเรียนในตอนเช้า ทันทีที่เขาออกไปตอนกลางคืนเขามักจะไปโดยไม่ได้พูดอะไรกับใคร ทุกคนรู้ว่าเขาเป็น " ผู้ชายที่น่ากลัวที่แฮงค์ออกกับเด็ก เด็กจากโรงเรียนอื่น ๆ . " ซากุราอิ รู้ว่าคนส่วนใหญ่อาจจะคิดว่า เขาไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับโรงเรียนเหมือนกัน แต่เขาตัดสินใจแล้ว เขาจะให้เขาคิดว่า ไม่มีการปฏิเสธ หรือยืนยันอะไร

บุหรี่ , รถจักรยานยนต์ , ต่อสู้และ " ผู้สำเร็จราชการ " hairdos สิ่งเหล่านั้นเป็นซากุไร เป็นเพียงความรักในวันเหล่านั้นและเขามีความสนุกสนานมากมายห้อยออกกับของเขาไม่ดี เพื่อนเด็ก เขาต้องการที่จะหนี dullness ของชีวิต แม้แต่วินาทีเดียว แน่นอน เขาก็หนีความเป็นจริงไม่ได้ แต่เขาต้องการ และเขาจะโกรธตัวเองว่าเขาทำไม่ได้

ตอนนี้ ซากุราอิ และอิมาอิ ยังจำความประทับใจครั้งแรกของพวกเขาจากแต่ละอื่น ๆอิมาอิ คิดว่าซากุไร " ผู้ชายที่มีสายตาแหลมคม และ ซากุระ คิดว่านะครับ " แปลกๆ " เมื่อพวกเขาพูดคุยกับแต่ละอื่น ๆ ทั้งหมดที่พวกเขาคิดว่าเป็น " คนๆนี้แตกต่างจากฉัน แต่กว่าปี สถานการณ์ไม่อนุญาตให้พวกเขาได้รู้จักกันมากขึ้น อย่างเต็มที่และการเชื่อมต่อของพวกเขาเท่านั้นที่ยังคงความจริงที่ว่าพวกเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน

งั้น