After dinner, Moon brothers sat the

After dinner, Moon brothers sat themselves on the imported sofa in the living room as they watched a rerun show while enjoying the fresh fruits dessert served by Hyosung. Jongup, as always, would be seated between his Himchan Hyung and Youngjae Hyung. At the meantime, Himchan and Youngjae would glance at each other while making…weird faces behind Jongup. Well, you would think that he was oblivious about his hyungs’ weird behaviors, but no. They were so close to each other, to the extent that he would know everything that was related to the three of them. Without averting his cute small eyes from the plasma TV, he suddenly spoke out, shocking his hyungs.
“Hyungs, is there something you want me to know?” While chewing his favorite fruit, he shot a quick glance to his hyungs then stuck his eyes back to the show on TV.
Youngjae made a you-start-first-hyung-look to Himchan and the latter just nodded a bit, taking the lead to speak first. He rubbed his nose, trying to find the perfect words to start the conversation.
“Actually, yes. Gupbaby, we have discussed and decided to hire a bodyguard…” Before he could finish his words, Jongup interrupted.
“Ohhh, bodyguard? It’s a good idea, Chan Hyung. Hyosung Noona is always left alone in this house. She should have someone to accompany her while we are not around.” Okay, perhaps you can say Jongup could be oblivious sometimes. He did not have any idea that his hyungs were referring about him…not Hyosung or anyone else.
“Nonono, baby. It’s not like that.” And that was when Youngjae decided to open his mouth.
“We have hired a bodyguard…neither for the house nor for Hyosung noona, but for you. Only you.” Youngjae emphasized the last two words with his index finger pointed directly at Jongup. Jongup froze at his seat. What now? Is there any special day incoming? What a joke, Jae Hyung.
“You’re kidding, right?”

“Ani, baby. We really have recruited a bodyguard for you. Indeed, he will start carrying his duty tomorrow. He’ll be your driver too.” Youngjae said matter-of-factly.
“Just so you know, my dear. University life is different from high school. If you misled your way, you would end up screwing your life up. I don’t want anything to happen to you.” Himchan spoke, trying to reason out why exactly they did this.
“Chan Hyung is right, baby. There are different kinds of people with different kinds of attitudes. First week as a freshy is not something to enjoy about. Seniors won’t let their butts stay helpless in their seats. They would start hunting for new victims to be bullied off.” Youngjae sounded like a dad – very serious to the point that it never crosses your mind he would be one. That was how protective he could be for his only beloved baby dongsaeng.
“B-but, hyung… I can take care of myself. I’m already 19!” Jongup tried to argue. It was a fact he was now 19 years old. And he could take care of himself…right?
“True. But we don’t believe in you.” Himchan said nonchalantly. He took a sip from his hot green tea and waited for Jongup’s response. While on the other side, Jongup seemed to want to say something as he opened his mouth but second later he closed it back. Suddenly, he clapped his hands together and got up from the sofa. Himchan’s and Youngjae’s brows creased in confusion and gave what-the-hell-is-happening-look to each other. Jongup faced them with his both hands at his waist. A sweet smile was plastered on his face.
“Oh, stop the acts, hyungs. I know you’re joking. Never mind, I’ll wait for the special day to come okay! I’m going to bed now, goodnight.” He then gave a quick peck on both Himchan’s and Youngjae’s cheeks before he walked off to his room, leaving his two hyungs dumbfounded in the living room.



After stepping out of the car, the boy immediately went to find his best friend who was probably waiting for his late arrival. As his steps took him to the garden, his mind was overworking over what happened last night. Even though he thought that his hyungs were joking last nig...

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บรรเลง พี่มูนนั่งตัวเองบนโซฟานำเข้ามาในห้องนั่งเล่นพวกเขาเฝ้าดูรีรันที่แสดงในขณะที่เพลิดเพลินกับของหวานผลไม้บริการ Hyosung Jongup เป็นเสมอ จะได้นั่ง Himchan Hyung และ Youngjae Hyung ของเขา ในบัดนั้น Himchan และ Youngjae จะมองกันในขณะที่ทำ...แปลกหน้าหลัง Jongup ดี คุณคิดว่า เขาลืมเลือนเกี่ยวกับพฤติกรรมแปลก ๆ ของ hyungs ของเขา แต่ยังไม่ พวกเขาได้ใกล้ชิดกัน เท่าที่เขาจะรู้ทุกอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับทั้งสามก็ โดย averting ตาเล็กน่ารักจากพลาสม่าทีวี เขาก็พูดออก ตกตะลึง hyungs ของเขา
"Hyungs มีบางสิ่งบางอย่างที่คุณต้องการให้ฉันรู้ไหม" ในขณะที่เคี้ยวผลไม้โปรดของเขา ยิงล่ะ hyungs ของเขา แล้วเขาติดตาของเขาไปแสดงบนทีวี
Youngjae ทำคุณเริ่มต้นครั้งแรก-hyung-ดู Himchan และหลังเพียงพยักหน้าเล็กน้อย การนำไปพูดครั้งแรก เขา rubbed ของเขาจมูก พยายามที่จะหาคำเหมาะสมเพื่อเริ่มต้นการสนทนา.
"จริง ใช่ Gupbaby เราได้กล่าวถึง และตัดสินใจจ้างบอดีการ์ด..." ก่อนที่เขาเสร็จเขาคำ ขัดจังหวะ Jongup.
"โอ้ บอดี้การ์ดหน้าเหลี่ยม มันเป็นความคิดที่ดี Chan Hyung Hyosung Noona เสมอเหลือคนเดียวในบ้านหลังนี้ เธอได้ให้กับเธอในขณะที่เราไม่ได้อยู่ใกล้กัน" เอาล่ะ บางทีคุณสามารถพูด Jongup อาจจะลืมเลือนในบางครั้ง เขาไม่มีความคิดใด ๆ ว่า เขา hyungs ได้อ้างอิงเกี่ยวกับเขา...ไม่ Hyosung หรือใคร
" Nonono เด็ก มันไม่ใช่อย่างนั้น"และที่เมื่อ Youngjae ตัดสินใจที่จะเปิดปากของเขา.
" เราได้จ้างเป็นบอดี้การ์ดหน้าเหลี่ยม...ทั้งที่บ้าน หรือ สำหรับ Hyosung noona แต่ สำหรับคุณ คุณ" Youngjae เน้นคำสุดท้ายสองกับนิ้วเขาชี้ตรงที่ Jongup Jongup froze ที่นั่งของเขา อย่างไรตอนนี้ มีวันพิเศษใด ๆ เข้ามา อะไรตลก แจ Hyung.
"คุณกำลังล้อเล่น ขวา"

"เอนิ เด็ก เราจริง ๆ ได้คัดบอดี้สำหรับคุณ จริง ๆ เขาจะเริ่มดำเนินหน้าที่พรุ่งนี้ เขาจะได้ไดรเวอร์ของคุณเกินไป" Youngjae กล่าวว่า เรื่องของ-factly.
"เพียงเพื่อให้คุณทราบ รักของฉัน ชีวิตมหาวิทยาลัยจะแตกต่างจากโรงเรียนมัธยม ถ้าวิธีของคุณไว้คุณ คุณจะท้าย screwing ชีวิตของคุณขึ้น ไม่ต้องการอะไรที่จะเกิดขึ้นกับคุณ" พูด Himchan พยายามให้เหตุผลออกมาว่าพวกเขาทำไมนี่.
"Chan Hyung ถูก เด็ก มีคนที่มีความแตกต่างของทัศนคติต่าง ๆ สัปดาห์แรกเป็นเป็น freshy ไม่ให้เพลิดเพลินเกี่ยวกับ รุ่นพี่จะไม่ให้การ butts กำพร้าอยู่ในที่นั่งของพวกเขา พวกเขาจะเริ่มต้นค้นหาเหยื่อใหม่จะรังแกปิด"Youngjae แต่เพียงแห่งเช่นพ่อ – จังไปยังจุดที่มันไม่เคยตัดใจเขาจะเป็นหนึ่ง ที่ถูกวิธีป้องกันเขาอาจจะสำหรับ dongsaeng เด็กเท่านั้นรักของเขา.
" B- แต่ hyung... ฉันดูแลตัวเอง ฉันแล้ว 19 " Jongup พยายามเถียง มันเป็นความจริงที่เขาเป็นตอนนี้อายุ 19 ปี เขาสามารถดูแลตัวเอง...ขวา?
"เป็นจริง แต่เราไม่เชื่อในตัวคุณ"Himchan กล่าว nonchalantly เขาเอาการจิบจากชาเขียวร้อนของเขา และรอสำหรับการตอบสนองของ Jongup ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง Jongup ดูเหมือนต้องการจะบอกอะไรกับเขาเปิดปาก แต่วินาที ต่อมาเขาปิดกลับ ทันใดนั้น เขาปรบมือเพื่อเรียกมือกัน และมีค่าจากโซฟา ผู้ชมของ Himchan และ Youngjae ของผ้าเป็นรอยย่นในความสับสน และให้ what-the-hell-is-happening-look กัน Jongup กับพวกเขา ด้วยมือทั้งสองของเขาที่เอว รอยยิ้มหวานถูกปูนบนใบหน้าของเขา.
"โอ้ หยุดการกระทำ hyungs ฉันรู้ว่า คุณกำลังล้อเล่น Never mind ได้ ฉันจะรอวันพิเศษมาไร ฉันจะนอนตอนนี้ อวย"เขาแล้วให้เป็กด่วนบนแก้มของ Himchan และ Youngjae ของก่อนเขาเดินออกจากห้องของเขา ออก hyungs เขาสอง dumbfounded ในห้องนั่งเล่น



หลังจากก้าวออกจากรถ เด็กทันทีไปหาเพื่อนของเขาที่ไม่อาจรอการมาสายของเขา เป็นขั้นตอนของเขาก็พาเขาไปสวน จิตใจของเขาถูก overworking มากกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ถึงแม้ว่าเขาคิดว่า hyungs เขาถูกหยอกล้อ nig. สุดท้าย...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังอาหารเย็นพี่น้องมูนนั่งตัวเองบนโซฟาที่นำเข้ามาในห้องนั่งเล่นที่พวกเขาเฝ้าดูการแสดงวิ่งขณะที่เพลิดเพลินกับขนมผลไม้สดเสิร์ฟ Hyosung จงออบเช่นเคยจะนั่งระหว่างฮิมชานฮยองและยองฮยองของเขา ในขณะที่ฮิมชานและยองแจอย่างรวดเร็วในแต่ละอื่น ๆ ในขณะที่การ ... ใบหน้าที่แปลกอยู่เบื้องหลังจงออบ ดีคุณจะคิดว่าเขาเป็นคนลืมเกี่ยวกับพฤติกรรมแปลก ๆ พี่ ๆ ของเขา แต่ไม่มี พวกเขาได้ใกล้ชิดกันเท่าที่เขาจะรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาทั้งสาม โดยไม่ต้องป้องกันดวงตาเล็ก ๆ ที่น่ารักของเขาจากทีวีพลาสม่าเขาก็พูดออกมาตกใจพี่ ๆ ของเขา
"พวกพี่ ๆ จะมีสิ่งที่คุณต้องการให้ฉันรู้" ในขณะที่เคี้ยวผลไม้ที่ชื่นชอบของเขาเขายิงได้อย่างรวดเร็วไปยังพี่ ๆ ของเขาแล้วเขาติดอยู่ ดวงตากลับไปแสดงในทีวี
ยองทำให้คุณเริ่มต้นครั้งแรกที่พี่-มองไปที่ฮิมชานและหลังเพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อยการนำไปพูดครั้งแรก เขาลูบจมูกของเขาพยายามที่จะหาคำพูดที่ดีที่จะเริ่มต้นการสนทนา
"จริงๆแล้วใช่ Gupbaby เราได้กล่าวถึงและตัดสินใจที่จะจ้างบอดี้การ์ด ... "ก่อนที่เขาจะพูดจบคำพูดของเขาจงออบขัดจังหวะ
"Ohhh, บอดี้การ์ด? มันเป็นความคิดที่ดีชานฮยอง Hyosung Noona ที่เหลือมักจะอยู่คนเดียวในบ้านหลังนี้ เธอควรจะมีใครสักคนที่จะมาพร้อมกับเธอในขณะที่เราไม่ได้ไปรอบ ๆ ". เอาล่ะบางทีคุณอาจจะบอกว่าจงออบอาจจะลืมบางครั้ง เขาไม่ได้มีความคิดที่ว่าพี่ ๆ ของเขาถูกหมายเกี่ยวกับเขา ... ไม่ Hyosung หรือคนอื่น ๆ
"nonono ทารก มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น. "และนั่นคือเมื่อยองตัดสินใจที่จะเปิดปากของเขา
"เราได้รับการว่าจ้างบอดี้การ์ด ... ทั้งสำหรับบ้านหรือสำหรับ Hyosung พี่ แต่สำหรับคุณ เพียงคุณ. "ยองเน้นสองคำสุดท้ายที่มีนิ้วชี้ของเขาชี้ตรงไปที่จงออบ จงออบแช่แข็งที่ที่นั่งของเขา สิ่งที่ตอนนี้หรือไม่ จะมีวันพิเศษใด ๆ ที่เข้ามา? สิ่งที่เป็นเรื่องตลก, แจฮยอง
"คุณกำลังล้อเล่นใช่มั้ย?" "นิทารก จริงๆเราได้รับคัดเลือกคุ้มกันสำหรับคุณ จริง ๆ เขาจะเริ่มต้นในวันพรุ่งนี้ถือเป็นหน้าที่ของเขา เขาจะขับรถของคุณมากเกินไป. "ยองกล่าวว่าเรื่องของ factly "เพียงเพื่อให้คุณรู้ว่าฉันรัก ชีวิตในมหาวิทยาลัยมีความแตกต่างจากโรงเรียนมัธยม ถ้าคุณเข้าใจผิดวิธีของคุณคุณจะจบลงคาดคั้นชีวิตของคุณขึ้น ฉันไม่ต้องการอะไรจะเกิดขึ้นกับคุณ. "ฮิมชานพูดพยายามที่จะให้เหตุผลว่าทำไมสิ่งที่พวกเขาทำอย่างนี้"จันพี่เป็นสิทธิของทารก มีหลายชนิดที่แตกต่างกันของคนที่มีความแตกต่างกันของทัศนคติที่มี สัปดาห์แรกเป็นเฟรชชี่ไม่ได้เป็นสิ่งที่จะเพลิดเพลินไปกับการเกี่ยวกับ ผู้สูงอายุจะไม่ยอมให้ก้นของพวกเขาทำอะไรไม่ถูกอยู่ในที่นั่งของพวกเขา พวกเขาจะเริ่มต้นการล่าสัตว์สำหรับผู้ประสบภัยใหม่ที่จะรังแกปิด "ยองฟังเหมือนพ่อ. - ที่ร้ายแรงมากถึงจุดที่มันไม่เคยข้ามใจของคุณเขาจะเป็นหนึ่ง นั่นคือวิธีการป้องกันที่เขาอาจจะให้น้องลูกรักของเขาเท่านั้น"B-แต่พี่ ... ฉันสามารถดูแลตัวเอง ฉันแล้ว 19 "จงออบพยายามที่จะโต้แย้ง มันเป็นความจริงที่เขาเป็นตอนนี้ 19 ปี และเขาสามารถดูแลตัวเอง ... ใช่มั้ย? "ทรู แต่เราไม่เชื่อในคุณ. "ฮิมชานกล่าวว่าเมินเฉย เขาเอาจิบจากชาเขียวร้อนของเขาและรอการตอบสนองของจงออบ ในขณะที่ในด้านอื่น ๆ , จงออบดูเหมือนจะต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่างในขณะที่เขาเปิดปากของเขา แต่วินาทีต่อมาเขาก็ปิดมันกลับ ทันใดนั้นเขาก็ปรบมือของเขาเข้าด้วยกันและลุกขึ้นจากโซฟา ฮิมชานและยองคิ้วของรอยพับในความสับสนและให้สิ่งที่นรกที่เกิดขึ้นลักษณะเหมือนกัน จงออบที่ต้องเผชิญกับพวกเขาด้วยมือทั้งสองข้างของเขาที่เอวของเขา ยิ้มหวานถูกฉาบบนใบหน้าของเขา"โอ้หยุดการกระทำที่พี่ ๆ ฉันรู้ว่าคุณกำลังล้อเล่น ไม่เป็นไรฉันจะรอวันพิเศษที่จะมาโอเค! ฉันจะไปที่เตียงตอนนี้ราตรีสวัสดิ์. "เขาแล้วให้รวดเร็วถากถางทั้งฮิมชานและแก้มยองก่อนที่เขาจะเดินออกไปที่ห้องของเขาออกสองพี่ ๆ ของเขาตะลึงในห้องนั่งเล่นหลังจากที่ก้าวออกมาจากรถเด็ก รีบเดินไปหาเพื่อนที่ดีที่สุดของเขาที่อาจจะรอการมาถึงของเขา เป็นขั้นตอนของเขาพาเขาไปสวนความคิดของเขาได้รับการทำงานมากเกินไปกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนที่ผ่าน แม้เขาจะคิดว่าพี่ ๆ ของเขาถูกล้อเล่น nig สุดท้าย ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังอาหารเย็น พี่น้องจันทร์นั่งเองที่นำเข้าโซฟาในห้องนั่งเล่นที่พวกเขาเฝ้าดูฉายซ้ำโชว์ขณะที่เพลิดเพลินกับผลไม้สดขนมเสิร์ฟโดย Hyosung . จงอ เป็นเสมอ จะนั่งระหว่างเขาและฮิมชานฮยอง ฮยอง มินแจ ในขณะเดียวกันฮิมชาน ยองเจก็เหลือบมองที่แต่ละอื่น ๆและในขณะที่ทำ . . . . . . . หน้าแปลกหลังจงอ . อืมคุณจะคิดว่าเขาไม่สนใจเกี่ยวกับพฤติกรรมแปลกๆของพี่ทั้งสอง แต่ไม่ได้อยู่ใกล้กัน เท่าที่เขาจะรู้ ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับพวกเขาสามคน โดยไม่ป้องกันตาเล็กน่ารักจากทีวีพลาสม่า จู่ๆ เขาก็พูดออกมา ทำให้พี่ของเขา .
" พี่ๆ มีอะไรที่คุณต้องการรู้ " ในขณะที่เคี้ยวผลไม้ที่ชื่นชอบของเขาเขายิงอย่างรวดเร็วเพื่อพี่ชายแล้วติดตาของเขากลับดูใน TV .
ยองทำให้เธอเริ่มก่อน พี่มองฮิมชานและหลังเพียงพยักหน้าเล็กน้อย เป็นผู้นำที่จะพูดก่อน เขาลูบจมูกของเขาพยายามที่จะหาคำที่สมบูรณ์แบบที่จะเริ่มต้นการสนทนา .
" จริงๆ ครับ gupbaby เราได้หารือและตัดสินใจที่จะจ้างบอดี้การ์ด . . . . . . . " ก่อนที่เขาจะพูดจบ เขาพูดจงอขัดจังหวะ .
" โอ้ บอดี้การ์ด มันเป็นความคิดที่ดี พี่ชาน พี่ฮโยซองอยู่ตามลำพังในบ้านหลังนี้ เธอควรจะมีใครสักคนไปเป็นเพื่อน ขณะที่เราไม่ได้อยู่รอบ ๆ . " โอเค บางทีคุณสามารถพูดจงออาจจะลืมไปบ้าง เขาไม่ได้มีความคิดใด ๆที่พี่ชายพูดถึงเกี่ยวกับเขา . . . ไม่ใช่ Hyosung หรือคนอื่น .
" ไม่ ไม่ ไม่ ที่รัก มันไม่เหมือนอย่างนั้น" และนั่นคือเมื่อ ยองเจจึงตัดสินใจที่จะเปิดปากของเขา .
" เราได้จ้างบอดี้การ์ด . . . . . . . ทั้งสำหรับบ้านหรือ Hyosung พี่สาว แต่สำหรับคุณ เพียงคุณ " ยองแจเน้นสองคําสุดท้ายของเขากับนิ้วชี้ชี้ตรงไปที่จงอ . จงอแช่แข็งที่ที่นั่งของเขา ตอนนี้อะไร ? มีพิเศษใด ๆ เข้ามา ? ขำอะไรพี่แจ .
" ล้อเล่น , ใช่มั้ย ? "

" นี่ ที่รักเราต้องมาเป็นบอดี้การ์ดให้คุณ จริงๆ แล้ว เขาจะเริ่มแบกหน้าที่ของเขาในวันพรุ่งนี้ เขาจะเป็นคนขับรถของคุณด้วย " ยองแจพูดเรื่องของ factly .
" อย่างที่คุณรู้ ที่รัก ชีวิตในมหาวิทยาลัยจะแตกต่างจากโรงเรียนมัธยม ถ้าคุณหลงทางของคุณคุณจะสิ้นสุดกับชีวิตของคุณ ฉันไม่ต้องการอะไรที่จะเกิดขึ้นกับคุณ " ฮิมชานพูดพยายามให้เหตุผลว่าทำไมพวกเขาทำ .
" ชาน พี่พูดถูก ที่รัก มีชนิดที่แตกต่างกันของผู้คนกับชนิดของทัศนคติ สัปดาห์แรกเป็น เฟรชชี่ ไม่ใช่เรื่องสนุกเกี่ยวกับ รุ่นพี่ไม่ให้ก้นของตนอยู่หมดหนทางในที่นั่งของพวกเขา พวกเขาจะเริ่มล่าเหยื่อที่ถูกรังแกเลย" ยองแจเหมือนพ่อ และร้ายแรงมาก ถึงจุดนั้นมันไม่เคยข้ามใจของคุณ เขาจะเป็นหนึ่ง นั่นคือวิธีป้องกัน เขาอาจจะให้เขาเท่านั้นที่รักที่รักน้อง .
" แต่พี่ . . . . . . . ฉันสามารถดูแลตัวเองได้ หนูอายุ 19 แล้ว " จง ปพยายามจะเถียง มันคือความจริงที่เขาอยู่ตอนนี้ อายุ 19 ปี เขาสามารถดูแลตัวเองได้ . . . . . . . ใช่มั้ย ?
" ที่แท้จริง แต่เราไม่เชื่อเธอ" ฮิมชานพูดอย่างเมินเฉย เขาได้จิบชาเขียวร้อนของเขารอจงอคือการตอบสนอง ในขณะที่อีกด้านหนึ่ง จงอดูเหมือนอยากพูดอะไรบางอย่างที่เขาเปิดปากของเขา แต่วินาทีต่อมา เขาปิดมันกลับ ทันใดนั้น เขาตบมือของเขาด้วยกัน และลุกขึ้นจากโซฟาฮิมชาน ยองเจก็ขมวดคิ้วและรอยย่นในความสับสนและให้เกิดอะไรขึ้น มองไปที่แต่ละอื่น ๆ จงอเผชิญพวกเขาด้วยมือทั้งสองข้าง ที่เอวของเขา รอยยิ้มหวานถูกฉาบบนใบหน้าของเขา .
" โอ้ หยุดการกระทำ พี่ . ฉันรู้ว่าคุณพูดเล่น ไม่เป็นไร ฉันจะรอวันที่พิเศษมาค่ะ ผมจะไปนอนแล้ว ราตรีสวัสดิ์" จากนั้นเขาก็ให้จุ๊บ รวดเร็วทั้งฮิมชานและยองเจ เป็นแก้ม ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องของเขา ทิ้งให้พี่ทั้งสองของเขาตะลึงในห้องนั่งเล่น .



หลังจากที่ก้าวออกมาจากรถ เด็กหนุ่มรีบเดินไปหาเพื่อนรักของเขาที่อาจจะรอเขา มาช้า . เป็นขั้นตอนของเขาเอาเขาไปที่สวน จิตใจของเขากำลังทำงานมากไปกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนถึงแม้ว่าเขาจะว่าพี่ชายพูดเล่นสุดท้าย nig . . . . . . .