Several food additives have been us

Several food additives have been used to prevent the browning of foods. These food additives can be synthetic chemicals or natural substances added to food for colour preservation or for improving its flavour, taste or appearance (FAO/WHO, 2008). Among the main food additives, sulfites (sodium and potassium sulfite, bisulfites and metabisulfites, sulphur dioxide, sodium sulphate) are widely used by the food industry as antioxidants, decolourants, flour treatment agents, and preservatives (Zhang et al., 2014). Additionally,sulfite technology has been used to control postharvest losses in banana (Williams et al., 2003), green figs (Cantı´n et al., 2011),
lemon (Smilanik et al., 1995), litchi (Lichter et al., 2000) and raspberry (Spayd et al., 1984). Although there are no studies regarding the use of sulfites in rice processing, it is possible that the technological properties of rice could be improved by adding sulfites during the soaking step of rice parboiling. However, this technique may represent a food safety risk, if thiamine content is reduced or destroyed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุเจือปนอาหารหลายคนได้รับใช้ในการป้องกันการเกิดสีน้ำตาลของอาหาร วัตถุเจือปนอาหารเหล่านี้อาจเป็นสารเคมีสังเคราะห์หรือสารธรรมชาติเพิ่มอาหารสำหรับการเก็บรักษาสีหรือสำหรับการปรับปรุงรสชาติของรสชาติหรือลักษณะที่ปรากฏ (FAO / WHO, 2008) ในบรรดาวัตถุเจือปนอาหารหลักซัลไฟต์ (โซเดียมซัลไฟต์และโพแทสเซียม bisulfites และ metabisulfites, ซัลเฟอร์ไดออกไซด์, ซัลเฟตโซเดียม) ถูกนำมาใช้กันอย่างแพร่หลายโดยอุตสาหกรรมอาหารเป็นสารต้านอนุมูลอิสระ decolourants ตัวแทนการรักษาแป้งและสารกันบูด (Zhang et al., 2014) นอกจากนี้เทคโนโลยีซัลไฟต์ที่ได้รับการใช้ในการควบคุมการสูญเสียหลังการเก็บเกี่ยวในกล้วย (วิลเลียมส์ et al., 2003), มะเดื่อสีเขียว (Cantı'n et al., 2011)
มะนาว (Smilanik et al., 1995), ลิ้นจี่ (Lichter et al, ., 2000) และราสเบอร์รี่ (Spayd et al., 1984) แม้ว่าจะไม่มีการศึกษาเกี่ยวกับการใช้ซัลไฟต์ในการประมวลผลข้าวก็เป็นไปได้ว่าคุณสมบัติเทคโนโลยีของข้าวอาจจะดีขึ้นโดยการเพิ่มซัลไฟต์ในระหว่างขั้นตอนของการแช่ข้าวข้าวนึ่ง แต่เทคนิคนี้อาจเป็นตัวแทนของความเสี่ยงความปลอดภัยของอาหารถ้าเนื้อหาของวิตามินบีจะลดลงหรือถูกทำลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุเจือปนอาหารต่าง ๆได้ถูกใช้เพื่อป้องกันการเกิดสีน้ำตาลของอาหาร วัตถุเจือปนอาหารเหล่านี้สามารถเป็นสารเคมีสังเคราะห์ หรือสารจากธรรมชาติเพิ่มอาหารเพื่อรักษาสี หรือเพื่อปรับปรุงรสชาติของรส หรือลักษณะที่ปรากฏ ( FAO / WHO , 2008 ) ของวัตถุเจือปนอาหารหลัก กำมะถัน ( bisulfites โซเดียมและโพแทสเซียมซัลไฟต์ และ metabisulfites , ซัลเฟอร์ไดออกไซด์โซเดียมมซัลเฟต ) ที่ใช้กันอย่างแพร่หลายในอุตสาหกรรมอาหารเป็นสารต้านอนุมูลอิสระ decolourants ตัวแทนการรักษาแป้งและสารกันบูด ( Zhang et al . , 2010 ) นอกจากนี้ ซัลไฟต์ เทคโนโลยีได้ถูกใช้เพื่อควบคุมความสูญเสียในการเก็บเกี่ยวกล้วยวิลเลียม et al . , 2003 ) , มะเดื่อเขียว ( ไม่ı´ n et al . , 2011 ) ,
มะนาว ( smilanik et al . , 1995 ) , ลิ้นจี่ ( lichter et al . , 2000 ) และราสเบอร์รี่ ( spayd et al . , 1984 )ถึงแม้ว่าจะไม่มีการศึกษาเกี่ยวกับการใช้กำมะถันในการแปรรูปข้าว เป็นไปได้ว่าคุณสมบัติเทคโนโลยีข้าว สามารถปรับปรุงโดยการเพิ่มกำมะถันในขั้นตอนการแช่ข้าว parboiling . อย่างไรก็ตามเทคนิคนี้อาจแสดงถึงความเสี่ยงด้านความปลอดภัยของอาหาร หากปริมาณวิตามินบีลดหรือทำลาย