Pretreatment of water prior to filt

Pretreatment of water prior to filtration, usually using
conventional drinking water treatment processes, has been
proposed as a means to control membrane fouling. Coagulation
was found to be effective in reducing membrane fouling
(Chen et al., 2007; Citulski et al., 2008; Song et al., 2008) in that
NOM could be substantially adsorbed to flocs of hydrolyzed
coagulants that are highly filterable. Coagulation in combination
with sedimentation was more effective than coagulation
alone in reducing membrane fouling (Liang et al., 2008),
because the pretreatment could effectively remove both
NOM and inorganic particles from the water (Liu et al., 2011).
Sand filtration was added following coagulation to control
membrane fouling, but the additional benefit was found to be
minimal (Xia et al., 2004). Ozonation reduced membrane fouling
because of its effectiveness in degrading biopolymers to small
molecules that would be less likely to foul the membrane
(Geismar et al., 2012; Guo et al., 2013, 2014). Biologically active
carbon (BAC) filtration was shown to effectively decrease
membrane fouling due to the retention of biopolymers in the
filter (Guo et al., 2013; Halle et al., 2009; Huang et al., 2011).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ปรับสภาพน้ำก่อนกรอง มักจะใช้ปกติดื่มกระบวนการบำบัดน้ำ ได้รับนำเสนอวิธีการควบคุมเยื่อเหม็น แข็งตัวพบว่ามีประสิทธิภาพในการลดเหม็นเมมเบรน(Chen et al. 2007 Citulski et al. 2008 เพลง et al. 2008) ในที่NOM สามารถซับมากการนอนของไลซ์coagulants ที่สามารถกรองได้สูง แข็งตัวรวมกันตกตะกอนได้ประสิทธิภาพมากกว่าแข็งตัวเพียงอย่างเดียวในการลดเมมเบรนเหม็น (เหลียง et al. 2008),เนื่องจากการปรับสภาพได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถเอาทั้งสองNOM และอนุภาคอนินทรีย์จากน้ำ (Liu et al. 2011)ทรายกรองเพิ่มต่อแข็งตัวควบคุมเมมเบรนเหม็น แต่ประโยชน์เพิ่มเติมพบว่ามีน้อยที่สุด (เซี่ย et al. 2004) กัมมันต์ลดลงเหม็นเมมเบรนเพราะประสิทธิภาพในการย่อยสลายโพไปเล็กโมเลกุลที่น้อยกว่าน่าจะสุขภาพเมมเบรน(Geismar et al. 2012 Guo et al. 2013, 2014) ใช้งานทางชีวภาพกรองคาร์บอน (BAC) แสดงต่อได้อย่างมีประสิทธิภาพลดลงเมมเบรนที่เหม็นเนื่องจากการเก็บรักษาของโพในการกรอง (Guo et al. 2013 Halle et al. 2009 Huang et al. 2011)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การปรับสภาพน้ำก่อนที่จะมีการกรองมักจะใช้
กระบวนการบำบัดน้ำดื่มธรรมดาที่ได้รับการ
เสนอเป็นวิธีการควบคุมการเปรอะเปื้อนเมมเบรน แข็งตัว
ถูกพบว่ามีประสิทธิภาพในการลดการเปรอะเปื้อนเมมเบรน
(Chen et al, 2007;. Citulski et al, 2008;. เพลง et al, 2008.) ในการที่
NOM อาจจะดูดซับอย่างมีนัยสำคัญในการไฮโดรไลซ์ของกลุ่มแบคทีเรีย
coagulants ที่กรองได้สูง แข็งตัวร่วม
กับการตกตะกอนเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าการแข็งตัว
เพียงอย่างเดียวในการลดการเปรอะเปื้อนเมมเบรน (เหลียง et al., 2008)
เนื่องจากการปรับสภาพได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถลบทั้ง
NOM และอนุภาคนินทรีย์จากน้ำ (Liu et al. 2011).
กรองทราย เพิ่มการแข็งตัวต่อไปนี้เพื่อควบคุมการ
เปรอะเปื้อนเมมเบรน แต่ประโยชน์เพิ่มเติมพบว่ามี
น้อยที่สุด (เซี่ย et al., 2004) โอโซนลดลงเมมเบรนเหม็น
เพราะประสิทธิภาพในการย่อยสลายพลาสติกชีวภาพขนาดเล็ก
โมเลกุลที่จะเป็นโอกาสน้อยที่จะเหม็นเมมเบรน
(Geismar et al, 2012;.. Guo et al, 2013, 2014) ใช้งานทางชีวภาพ
คาร์บอนไดออกไซด์ (BAC) กรองก็แสดงให้เห็นได้อย่างมีประสิทธิภาพลดลง
เมมเบรนเหม็นเนื่องจากการเก็บรักษาของพลาสติกชีวภาพใน
ตัวกรอง (Guo, et al, 2013;. Halle et al, 2009;.. Huang et al, 2011)