“Wind attributed Saint Force!” Seei

“Wind attributed Saint Force!” Seeing the cyan light envelop the sword, Jian Chen’s own face hardened. He immediately used the Profound Steps and melted away into the air like a mirage. As soon as he had faded away, the cyan sword immediately slashed through at the spot where Jian Chen had just been standing.

Jian Chen reappeared 3 meters away, not too far away. The person who had slashed at him stood arrogantly at the spot; wearing a raggedy academy uniform dyed red with blood, his face was covered by the night, so Jian Chen couldn’t recognize him.

Jian Chen’s eyes focused on the group. He snorted and said in a low voice, “Luo Jian, I didn’t think I would meet you here.”

The youth Jian Chen addressed was startled. He thought the voice was far too familiar, so he carefully stared at Jian Chen. Although it was nighttime, there was still a gleaming light in the sky that allowed him to see Jian Chen’s face clearly.

However, after 3 days of constant fighting in the forest, without any clear water, everyone’s faces was jetblack. It was impossible for people to see each other’s appearances with ease.

However, the nearby Changyang Hu heard the voice of Jian Chen, and his face became one of shock; he couldn’t believe his eyes or ears, “You’re…you’re fourth brother!” Changyang Hu was astonished; when it came to Jian Chen’s voice, he was all too familiar with it.

Luo Jian suddenly came to a realization as he laughed, “No wonder I thought your voice was familiar. So it was Changyang Xiang Tian after all. I didn’t think you would breakthrough to becoming a Saint; I really am amazed at that.” After saying that, his eyes flashed dangerously.

Jian Chen turned around and face Changyang Hu, “Big brother, we’ll talk later. Right now, I’ll remove the crisis in front of us. You go help the others, and leave Luo Jian to me.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ลมประกอบเซนต์แรง" เห็นแสงสีฟ้าห่อดาบ เจี้ยนเฉินเองหน้าแข็ง เขาใช้ขั้นตอนลึกซึ้ง และละลายไปในอากาศเหมือนภาพลวงตาทันที ทันทีที่เขาได้จางหายไป ดาบฟ้าเฉือนทันทีผ่าน ที่จุดเฉินเจียนมีเพียงการยืนเฉินเจียนกลับมา 3 เมตรห่างกัน ไม่ไกลเกินไป บุคคลที่มีเฉือนที่เขายืนจุด arrogantly สวมใส่เป็นออสการ์ raggedy ชุดย้อมสีแดง ด้วยเลือด ใบหน้าของเขาถูกปกคลุม โดยคืน ดังนั้นเฉินเจียนไม่รู้จักเขาตาเฉินเจียนเน้นกลุ่ม เขา snorted และกล่าวว่า เสียงต่ำ "เจียน Luo ผมไม่คิดว่า จะไปรับคุณที่นี่"เยาวชนส่งเฉินเจียนเป็นสะดุ้ง เขาคิดว่า เสียงเป็นคุ้นเคยเกินไป เพื่อให้เขาอย่างรอบคอบจ้องที่เฉินเจียน แม้ว่ามันเป็นเวลากลางคืน มันยังมีวาวแสงในท้องฟ้าที่เขาเห็นใบหน้าของเฉินเจียนได้อย่างชัดเจนอย่างไรก็ตาม หลัง 3 วันของการต่อสู้ความคงที่ในป่า โดยน้ำใส ใบหน้าของทุกคนคือ jetblack มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนเห็นนัดของผู้อื่นได้ง่ายอย่างไรก็ตาม Changyang Hu ใกล้เคียงได้ยินเสียงของเฉินเจียน และใบหน้าของเขากลายเป็นหนึ่งของช็อก เขาไม่เชื่อเขาตาหรือหู, "คุณ...คุณกำลังสี่พี่! " Changyang Hu ถูกประหลาดใจ เมื่อมันมาถึงเสียงของเฉินเจียน เขาก็คุ้นเคยมากเกินไปกับมันLuo เจียนก็มาถึงการรับรู้ที่ฝ่าฝืน "ไม่น่าแปลกใจที่ผมคิดว่า เสียงของคุณได้คุ้นเคย เพื่อให้มันเป็น Changyang เซียงเทียนหลังจากทั้งหมด ผมไม่คิดว่า คุณจะก้าวหน้าสู่การเป็น นักบุญ จริง ๆ ฉันประหลาดใจว่า" หลังจากบอกว่า ตาประกายเลิฟเฉินเจียนหัน และเผชิญ Changyang Hu "พี่ใหญ่ เราจะพูดในภายหลัง ขวาตอนนี้ ฉันจะเอาวิกฤตด้านหน้าของเรา คุณไปช่วยผู้อื่น และปล่อย Luo เจียนให้ฉัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ลมประกอบเซนต์กองทัพ!" เห็นแสงฟ้าห่อหุ้มดาบใบหน้าของตัวเองเจี้ยนเฉินแข็ง ทันทีที่เขาใช้ขั้นตอนที่ลึกซึ้งและละลายหายไปในอากาศเหมือนภาพลวงตา เร็วที่สุดเท่าที่เขาเคยจางหายไปดาบฟ้าทันทีเฉือนผ่านตรงจุดที่เจี้ยนเฉินได้รับเพียงแค่ยืน

เจี้ยนเฉินปรากฏออกไป 3 เมตรไม่ไกลเกินไป คนที่ได้เฉือนที่เขายืนเต๊ะที่จุดนั้น สวมเครื่องแบบสถาบันตุ๊กตาย้อมสีแดงด้วยเลือดใบหน้าของเขาถูกปกคลุมด้วยคืนเพื่อให้เจี้ยนเฉินไม่สามารถจำเขาได้

ตาเจี้ยนเฉินมุ่งเน้นไปที่กลุ่ม เขา snorted และพูดด้วยเสียงต่ำ "Luo เจียนฉันไม่คิดว่าฉันจะได้พบคุณที่นี่."

เยาวชนเจี้ยนเฉินการแก้ไขก็ต้องสะดุ้ง เขาคิดว่าเสียงที่คุ้นเคยก็ยังห่างไกลเกินไปเพื่อให้เขาอย่างระมัดระวังจ้องที่เจี้ยนเฉิน แม้ว่ามันจะเป็นตอนกลางคืนยังคงมีไฟส่องแสงในท้องฟ้าที่อนุญาตให้เขาเห็นหน้าเจี้ยนเฉินอย่างชัดเจน

อย่างไรก็ตามหลังจาก 3 วันของการต่อสู้อย่างต่อเนื่องในป่าโดยไม่ต้องล้างน้ำใด ๆ ใบหน้าของทุกคนเป็น jetblack มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่จะเห็นการปรากฏตัวของแต่ละคนได้อย่างง่ายดาย

อย่างไรก็ตามในบริเวณใกล้เคียง Changyang หูได้ยินเสียงเจี้ยนเฉินและใบหน้าของเขากลายเป็นหนึ่งในช็อต; เขาไม่อยากจะเชื่อตาหรือหูของเขา "คุณ ... คุณพี่ชายสี่!" Changyang Hu ประหลาดใจ; เมื่อมันมาถึงเสียงเจี้ยนเฉินเขาเป็นทั้งหมดก็คุ้นเคยกับมัน

Luo เจี้ยนก็มาถึงตระหนักในขณะที่เขาหัวเราะ "ไม่น่าแปลกใจผมคิดว่าเสียงของคุณเป็นที่คุ้นเคย ดังนั้นมันจึงเป็น Changyang Xiang Tian หลังจากทั้งหมด ผมไม่คิดว่าคุณจะก้าวหน้าที่จะกลายเป็นนักบุญ; ผมรู้สึกประหลาดใจที่ว่า. "หลังจากที่บอกว่า ดวงตาของเขาประกายอันตราย

เจี้ยนเฉินหันไปรอบ ๆ และใบหน้า Changyang Hu "พี่ใหญ่เราจะพูดคุยในภายหลัง ตอนนี้ผมจะลบวิกฤติที่เกิดขึ้นในหน้าของเรา คุณจะไปช่วยคนอื่น ๆ และปล่อยให้ลูเจี้ยนกับผม. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ลมเกิดจากเซนต์แรง ! " เห็นสีฟ้าอ่อนห่อหุ้มดาบ ของเจี้ยนเฉินเองใบหน้าแข็งกระด้าง ทันทีที่เขาใช้ขั้นตอนที่ลึกซึ้ง และละลายหายไปในอากาศเหมือนภาพลวงตา ทันทีที่เขาได้เลือนหายไป ฟ้าดาบทันทีเฉือนผ่านที่จุดที่เจี้ยนเฉินกำลังยืนอยู่เจี้ยนเฉินก็ 3 เมตรอยู่ไม่ไกล คนที่ฟันเขายืนเต๊ะที่จุด ; ใส่เครื่องแบบโรงเรียน Raggedy ย้อมสีแดงด้วยเลือด ใบหน้าของเขาถูกปกคลุมด้วยคืนนี้ ดังนั้น เจี้ยนเฉินไม่สามารถจำเขาได้ดวงตาของเจี้ยนเฉิน เน้นกลุ่ม เขาได้กลิ่นและพูดด้วยเสียงต่ำ " Luo Jian , ผมไม่คิดว่าผมจะได้พบคุณที่นี่เยาวชนเจี้ยนเฉินอยู่ถึงกับสะดุ้ง เขาคิดว่าเสียงอยู่ไกลก็คุ้นเคย เขาจึงค่อยๆจ้องเจี้ยนเฉิน แม้ว่ามันจะเป็นฝันร้ายก็ยังคงเปล่งประกายแสงบนท้องฟ้าที่อนุญาตให้เขาเห็นหน้า เจี้ยนเฉิน อย่างชัดเจนแต่หลังจากสามวันของค่าคงที่การต่อสู้ในป่าโดยไม่ต้องใด ๆใส ใบหน้าของทุกคน jetblack . มันเป็นไปไม่ได้สำหรับคนที่จะเห็นของกันและกันไว้ได้อย่างง่ายดายอย่างไรก็ตาม ใกล้เคียง changyang หูได้ยินเสียงของเจี้ยนเฉิน และใบหน้าของเขากลายเป็นหนึ่งของช็อก เขาแทบไม่เชื่อตาหรือหู " คุณ . . . คุณพี่สี่ " changyang โฮกำลังตกตะลึง เมื่อมันมาเพื่อเสียงของเจี้ยนเฉิน เขาคุ้นเคยกับมันมากเกินไปLuo เจี้ยนก็รู้แล้ว เขาหัวเราะ " ไม่สงสัยเลยฉันคิดว่าเสียงเธอมันคุ้นๆ ดังนั้นมัน changyang เซียงเทียนหลังจากทั้งหมด ผมไม่คิดว่าคุณจะก้าวหน้าไปสู่การเป็นนักบุญ ฉันประหลาดใจว่า " หลังจากที่พูด ดวงตาประกายน่ากลัวเจี้ยนเฉินหันไปรอบ ๆและใบหน้า changyang โฮ " พี่ใหญ่ เราค่อยคุยกันทีหลัง ตอนนี้ผมจะเอาวิกฤตต่อหน้าเรา ไปช่วยคนอื่น และปล่อยให้ Luo เจี้ยนให้ฉัน . "